Παιδική Κακοποίηση: To ξύλο ...δεν βγήκε από τον παράδεισο

Τα άτομα που θυμούνται ότι όταν ήταν παιδιά είχαν πέσει θύματα βίαιης συμπεριφοράς είναι πιθανότερο να διαγνωστούν με κατάθλιψη, άγχος και διαταραχές προσωπικότητας μετέπειτα στη ζωή τους, σύμφωνα με διεθνή μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Pediatrics.Ερευνητές με επικεφαλής την Δρ Τρέισι Αφιφι από το Πανεπιστήμιο της Μανιτόμπα εκτιμούν ότι μεταξύ 2% και 7% των ψυχικών αυτών διαταραχών μπορεί να αποδοθούν σε τιμωρίες κατά την παιδική ηλικία, όχι όμως σε σοβαρότερες μορφές κακοποίησης.
«Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι εφόσον δεν περνάς την κόκκινη γραμμή που χωρίζει την παιδική κακοποίηση από την σωματική τιμωρία, δεν υπάρχουν αρνητικές μακροπρόθεσμες παρενέργειες για το παιδί», σύμφωνα με την Δρ Αφιφι.
Σχεδόν όμως τα μισά παιδιά έχουν χτυπηθεί ως τιμωρία, και αυτό έκανε την ερευνήτρια και τους συνεργάτες της να μελετήσουν εντονότερες μορφές τιμωρίας, όπως το ξύλο και το σπρώξιμο.
Μελέτησαν λοιπόν στοιχεία που είχαν συλλεχθεί στις ΗΠΑ από συνεντεύξεις που έγιναν το 2004 και το 2005 σε δείγμα 35.000 ενηλίκων.
Οι ερευνητές ρώτησαν τους συμμετέχοντες πόσο συχνά είχαν τιμωρηθεί σωματικά ως παιδιά, αν είχαν άλλα οικογενειακά προβλήματα (γονείς που έκαναν χρήση ναρκωτικών ή είχαν μπει φυλακή) και για τυχόν συμπτώματα ψυχικών διαταραχών, στο παρόν και το παρελθόν.
Στη μελέτη δεν συμπεριλήφθηκαν άτομα που ανέφεραν σωματική, σεξουαλική ή συναισθηματική κακοποίηση από μέλη των οικογενειών τους, ώστε να μπορέσουν να επικεντρωθούν μόνο στις επιπτώσεις της τιμωρίας που δεν ξεπερνούσε την κακομεταχείριση.
Διαπίστωσαν ότι το 6% των ατόμων είχε τιμωρηθεί πέραν του ξύλου «μερικές φορές», «σχετικά συχνά» ή «πολύ συχνά» και τα άτομα με ιστορικό έντονης σωματικής τιμωρίας ήταν πιθανότερο να έχουν διαταραχές διάθεσης και προσωπικότητας ή κατάχρησης αλκοόλ και ουσιών.
Για παράδειγμα, το 20% των ατόμων που θυμήθηκε να τιμωρείται σωματικώς είχε κατάθλιψη και το 43% είχε κάνει κατάχρηση αλκοόλ κάποια στιγμή. Αντίστοιχα, μόνο το 16% αυτών που δεν είχαν τιμωρηθεί σωματικά έπασχε από κατάθλιψη και το 30% είχε ιστορικό υπερκατανάλωσης αλκοόλ.
Μάλιστα οι συσχετισμοί ίσχυαν ακόμη και όταν οι ερευνητές συνεκτίμησαν τα οικογενειακά προβλήματα (ιστορικό ψυχικών νοσημάτων των γονέων), το εισόδημα, το μορφωτικό επίπεδο και την φυλετική καταγωγή.
Η έρευνα καταλήγει λοιπόν στο συμπέρασμα ότι η σωματική τιμωρία μπορεί να συντελέσει σε χρόνιο στρες στα παιδιά, αυξάνοντας τις πιθανότητες εκδήλωσης κατάθλιψης και άγχους μετέπειτα.