Οι κηλίδες μαζί με την αγάπη που ένιωθε για εκείνη. Οι άνθρωποι - κραυγή που θέλoουν να δημιουργήσουν ένα καλύτερο μέλλον... αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια, το μέλλον είναι ένα κενό δεν έχει σημασία αν κάποιος ενδιαφέρεται, ενώ το παρελθόν σφύζει από ζωή και το πρόσωπό μας διεγείρει, μας ενοχλεί, μας μπερδεύει και θέλουμε να το καταστρέψουμε...
Οι άνδρες θέλουν να είναι κυρίαρχοι του μέλλοντος μόνο και μόνο για να αλλάξουν το παρελθόν.
Παλεύουν για να μπουν στο εργαστήριο, στο οποίο η φωτογραφία έχει ανατυπωθεί και οι βιογραφίες ξαναγράφουν την ιστορία. "
Είναι καταπληκτικό το απόσπασμα για να ανακαλύψουμε ξανά τα ήδη γνωστά ίδια πράγματα. Εκτός από το ίδιο το κομμάτι, το βίντεο με το ...πολύχρωμο ασπρόμαυρο φρονώ ότι ταιριάζει απόλυτα. Αφεθείτε στο μικρό φιλμάκι και αναστοχαστείτε...
no por que no la hubiese amado sino por que la quiso.
La borro junto con el amor que sintió por ella.
La gente grita que quiere crear un futuro mejor
pero eso no es verdad, el futuro es un vacío indiferente que no le interesa a nadie, mientras que el pasado, está lleno de vida y su rostro nos excita, nos irrita, nos confunde y por eso queremos destruirlo o retocarlo.
Los hombres quieren ser dueños del futuro solo para poder cambiar el pasado.
Luchan para poder entrar al laboratorio en el que se retocan la fotografía y se reescriben las biografías y la historia".
Milan Kundera
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου