Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Παραγωγή Γραπτού Λόγου: Περιγράφω ένα ατύχημα


Ένα ατύχημα στο διάλειμμα

Πριν από είκοσι ημέρες συνέβη ένα πολύ τραγικό περιστατικό στην αυλή του σχολείου μας κατά τη διάρκεια του διαλείμματος.

Μόλις είχαμε τελειώσει το μάθημα της ιστορίας και είχαμε ξεχυθεί την αυλή για κουβέντα και παιχνίδι. Η συμμαθήτριά μου, η Νάντια είναι εξαιρετική στη γυμναστική. Παιδί- λάστιχο την αποκαλεί η κυρία γυμνάστρια για να δείξει την ευλυγισία του σώματός της. Πραγματικά, οι δυνατότητες και το ταλέντο της είναι αξιοθαύμαστα. Είχε, όμως, την κακή συνήθεια να κάνει επικίνδυνες ασκήσεις την ώρα του διαλείμματος, χωρίς στρώμα γυμναστικής και – το σημαντικότερο- χωρίς την παρουσία της κυρίας γυμνάστριας. Τι κι αν οι δάσκαλοι, που ήταν εφημερία στην αυλή τις προηγούμενες ημέρες, της είχαν κάνει αυστηρές παρατηρήσεις. Το κακό εν άργησε να συμβεί.

          Η Νάντια πήγαινε στο παρτέρι με τα γεράνια και έκανε κατακόρυφο, δηλαδή στηριζότανε στα χέρια, ενώ τα πόδια της βρίσκονταν προς τα πάνω σε κατακόρυφη θέση.  «Η συγκεκριμένη άσκηση θέλει οπωσδήποτε στρώμα γυμναστικής και κάποιον να σε επιβλέπει», της έλεγε η κυρία γυμνάστρια. Παρά τη διαμαρτυρία μου και τις φωνές μου η Νάντια συνέχισε να κάνει την επικίνδυνη άσκηση, ώσπου….. ζαλίστηκε, έχασε την ισορροπία της και έπεσε με το κεφάλι στο έδαφος. Ένα υπόκωφο «κρακ» ακούστηκε απ’ το λαιμό της. Ήταν πεσμένη κάτω και είχε χάσει τις αισθήσεις της.

          Αμέσως, τρέξαμε και ειδοποιήσαμε τους δύο δασκάλους, που είχαν εφημερία εκείνη την ημέρα. Στη στιγμή είχαν κατέβει στην αυλή ο κύριος Διευθυντής, η κυρία γυμνάστρια κι άλλοι δάσκαλοι. Το ασθενοφόρο δεν άργησε να έρθει. Η δασκάλα μας συνόδεψε τη Νάντια, που είχε ξαναβρεί τις αισθήσεις της, μαζί με τη μητέρα της στο νοσοκομείο. Μάθαμε από τη δασκάλα μας ότι παραλίγο το κατακόρυφο να ήταν μοιραίο για τη συμμαθήτριά μας, η οποία τη γλίτωσε φτηνά. Τώρα φοράει κολάρο στο λαιμό της και είναι σκεπτική.

Το ατύχημα της Νάντιας προβλημάτισε όλα τα παιδιά στο σχολείο. Εγώ φέρνω καθημερινά στο μυαλό μου την εικόνα του ατυχήματος και ξανασκέφτομαι τον τρόμο και την αγωνία που ένιωσα, όταν είδα τη συμμαθήτριά μου να χάνει τις αισθήσεις της.

          Όλοι στο σχολείο, καταλάβαμε για ποιο λόγο η κυρία γυμνάστρια κι οι υπόλοιποι δάσκαλοι μάς συμβούλευαν ή έκαναν παρατηρήσεις να μην κάνουμε παρόμοιες ασκήσεις, στην ώρα του διαλείμματος. Όλοι στο σχολείο, μαθητές και  δάσκαλοι, προσπαθούμε να ξεχάσουμε τον απίστευτο εφιάλτη.

4 σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...