πηγή: www.tvxs.gr
1931, δύο μόλις χρόνια μετά τη μεγάλη κατάρρευση του 1929. Οι νεόπτωχοι, άστεγοι και άνεργοι οι πιο πολλοί, συνωστίζονται στους δρόμους ψάχνοντας για μία νέα ταυτότητα, μία νέα ζωή. Το προσωπείο του νικητή με το μεγάλο αμάξι της εποχής και το φράκο έχει σπάσει. Κάτι σπανιότερο, (σπανιότερο; Όχι όλοι κι όλες το έχουμε κάπου κρυμμένο μέσα μας) κάτι πολυτιμότερο από τον άνδρα ή την γυναίκα της ευυπόληπτης συναλλαγής έπρεπε να ψάξουμε και τότε, μασκαρεμένο πίσω από τον πολύσημο τίτλο «Tα Φώτα της Πόλης».
ΟΤσάπλιν το απεικονίζει σαν ένα λουλούδι στα χέρια ενός παρία, ρημαγμένο κι όχι απλώς ριγμένο, πάνω στη σκληρή άσφαλτο. Σαν τον παρία στ’ αλήθεια. Κι η κοπέλα της ταινίας, (αλληγορία όχι μόνο του έρωτα μα και της κοινωνίας και της Αμερικής) με όνειρα να βρει τον άνδρα του άρλεκιν, θεληματικό πηγούνι κι εκατομμύρια στην τσέπη, το καταλαβαίνει ξαφνικά. Όλοι βλέπουν καθαρότερα μέσα από τον πόνο. «Βλέπεις τώρα;» την ρωτά. «Βλέπω!» Κι ας τυφλώθηκε ξανά. Μια ΣΠΟΥΔΑΙΑ ταινία για τότε, για αύριο, για σήμερα!
ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου