πηγή: http://dvice.com/
Τι θα συμβεί αν δώσουμε χιλιάδες Motorola Zoom tablet PCs στα παιδιά της Αιθιοπίας που δεν έχουν δει ποτέ ακόμη ούτα καν και μια τυπωμένη λέξη; Μέσα σε πέντε μήνες, θα αρχίσουν να διδάσκουν τα ίδια αγγλικά, παρακάμπτοντας την ασφάλεια για το λειτουργικό σύστημα για να προσαρμόσουν τις ρυθμίσεις και να ενεργοποιήσουν ειδικές ανάγκες του υλικόού. Πω πω!!! Το έργο One Laptop Per Child ξεκίνησε ως τρόπος για την ανάπτυξη και διάχυση της τεχνολογίας και των πόρων για τα σχολεία σε χώρες με ελάχιστη ή καμία υποδομή της εκπαίδευσης, με τη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών χαμηλού κόστους για τη βελτίωση στα παραδοσιακά προγράμματα σπουδών. Το έργο OLPC έχει λάβει χώρα κατά τα τελευταία πέντε ή έξι χρόνια. Ένα συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι διδάσκουμε στα παιδιά πράγματα που δεν είναι πραγματικά πολύτιμα. Ναι, η απομνημόνευση γεγονότων και διαδικασιών δεν πρόκειται να εμπνεύσει τα παιδιά να βγουν έξω και να μάθουν με τη διδασκαλία τους, η οποία είναι το κλειδί για μια καλή εκπαίδευση. Αντ 'αυτού, το OLPC προσπαθεί να βρει έναν τρόπο για να διδάξει τα παιδιά να μάθουν πώς θα μαθαίνουν. Αντί να δίνουν φορητούς υπολογιστές για τα παιδιά στα σχολεία με τους δασκάλους τους, το έργο OLPC αποφάσισε να δοκιμάσει κάτι εντελώς διαφορετικό: να παραδοθούν μερικά κουτιά των δισκίων σε δύο χωριά στην Αιθιοπία, χωρίς καθόλου οδηγίες. Ακριβώς όπως, "hey παιδιά, εδώ είναι αυτό το πλαίσιο, μπορείτε να το ανοίξετε, αν θέλετε!" Ακριβώς για να σας δώσει μια αίσθηση του πώς είναι αυτά τα χωριά στην Αιθιοπία αναφέρει ότι τα παιδιά (και οι περισσότεροι από τους ενήλικες) ποτέ δεν έχουν δει ούτε μια λέξη. Δεν υπάρχουν βιβλία, δεν υπάρχουν εφημερίδες, δεν υπάρχουν ενδείξεις στο δρόμο, χωρίς ετικέτες στα συσκευασμένα τρόφιμα ή αγαθά. Τίποτα. Και αυτά τα χωριά δεν είναι τα μοναδικά από την άποψη αυτή. Υπάρχουν πολλά σαν αυτά στην Αφρική, όπου το ποσοστό αλφαβητισμού είναι κοντά στο μηδέν. Έτσι, μπορείτε να σκεφτείτε ότι αν θέλει κάποιος να δώσει έξω φανταχτερούς υπολογιστές tablet, θα ήταν χρήσιμο να έχετε κάποιον μαζί να δείξουμε σε αυτούς τους ανθρώπους πώς να τους χρησιμοποιούν, έτσι δεν είναι; Αλλά αυτό δεν είναι ό, τι έκανε OLPC. Άφησαν μόνο τα κουτιά εκεί, σφραγισμένα, που περιέχει ένα δισκίο για κάθε παιδί σε κάθε ένα από τα χωριά (σχεδόν χίλια δισκία συνολικά), προ-φορτωμένο με ένα προσαρμοσμένο λειτουργικό σύστημα της αγγλικής γλώσσας και κάρτες SD με το λογισμικό εντοπισμού για να καταγράψει πώς χρησιμοποιούνται τα δισκία.
Διαβάζοντας τις πρώτες γραμμές αυτού του άρθρου το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η λέξη "αποενοχοποίηση" του δυτικού κόσμου συνολικά, συνέχισα όμως να διαβάζω για αυτό το ενδιαφέρον πείραμα, το οποίο μπορεί να εγείρει σαφέστατες αντιρρήσεις, κρύβει, όμως, γκρέμισμα παραδοχών αναφορικά με τη διδακτική της πρώτης γραφής και ανάγνωσης. Σε καθέ περίπτωση έχει ενδιαφέρον και αξίζει της προσοχής μας στην εξέλιξή του.
Τι θα συμβεί αν δώσουμε χιλιάδες Motorola Zoom tablet PCs στα παιδιά της Αιθιοπίας που δεν έχουν δει ποτέ ακόμη ούτα καν και μια τυπωμένη λέξη; Μέσα σε πέντε μήνες, θα αρχίσουν να διδάσκουν τα ίδια αγγλικά, παρακάμπτοντας την ασφάλεια για το λειτουργικό σύστημα για να προσαρμόσουν τις ρυθμίσεις και να ενεργοποιήσουν ειδικές ανάγκες του υλικόού. Πω πω!!! Το έργο One Laptop Per Child ξεκίνησε ως τρόπος για την ανάπτυξη και διάχυση της τεχνολογίας και των πόρων για τα σχολεία σε χώρες με ελάχιστη ή καμία υποδομή της εκπαίδευσης, με τη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών χαμηλού κόστους για τη βελτίωση στα παραδοσιακά προγράμματα σπουδών. Το έργο OLPC έχει λάβει χώρα κατά τα τελευταία πέντε ή έξι χρόνια. Ένα συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι διδάσκουμε στα παιδιά πράγματα που δεν είναι πραγματικά πολύτιμα. Ναι, η απομνημόνευση γεγονότων και διαδικασιών δεν πρόκειται να εμπνεύσει τα παιδιά να βγουν έξω και να μάθουν με τη διδασκαλία τους, η οποία είναι το κλειδί για μια καλή εκπαίδευση. Αντ 'αυτού, το OLPC προσπαθεί να βρει έναν τρόπο για να διδάξει τα παιδιά να μάθουν πώς θα μαθαίνουν. Αντί να δίνουν φορητούς υπολογιστές για τα παιδιά στα σχολεία με τους δασκάλους τους, το έργο OLPC αποφάσισε να δοκιμάσει κάτι εντελώς διαφορετικό: να παραδοθούν μερικά κουτιά των δισκίων σε δύο χωριά στην Αιθιοπία, χωρίς καθόλου οδηγίες. Ακριβώς όπως, "hey παιδιά, εδώ είναι αυτό το πλαίσιο, μπορείτε να το ανοίξετε, αν θέλετε!" Ακριβώς για να σας δώσει μια αίσθηση του πώς είναι αυτά τα χωριά στην Αιθιοπία αναφέρει ότι τα παιδιά (και οι περισσότεροι από τους ενήλικες) ποτέ δεν έχουν δει ούτε μια λέξη. Δεν υπάρχουν βιβλία, δεν υπάρχουν εφημερίδες, δεν υπάρχουν ενδείξεις στο δρόμο, χωρίς ετικέτες στα συσκευασμένα τρόφιμα ή αγαθά. Τίποτα. Και αυτά τα χωριά δεν είναι τα μοναδικά από την άποψη αυτή. Υπάρχουν πολλά σαν αυτά στην Αφρική, όπου το ποσοστό αλφαβητισμού είναι κοντά στο μηδέν. Έτσι, μπορείτε να σκεφτείτε ότι αν θέλει κάποιος να δώσει έξω φανταχτερούς υπολογιστές tablet, θα ήταν χρήσιμο να έχετε κάποιον μαζί να δείξουμε σε αυτούς τους ανθρώπους πώς να τους χρησιμοποιούν, έτσι δεν είναι; Αλλά αυτό δεν είναι ό, τι έκανε OLPC. Άφησαν μόνο τα κουτιά εκεί, σφραγισμένα, που περιέχει ένα δισκίο για κάθε παιδί σε κάθε ένα από τα χωριά (σχεδόν χίλια δισκία συνολικά), προ-φορτωμένο με ένα προσαρμοσμένο λειτουργικό σύστημα της αγγλικής γλώσσας και κάρτες SD με το λογισμικό εντοπισμού για να καταγράψει πώς χρησιμοποιούνται τα δισκία.
"Φύγαμε από τα πλαίσια του χωριού. Κλειστό. Κλειστό το lap top. ΓΙΑ Κανένα ανθρώπινο ον για διδασκαλία. Σκέφτηκα ότι τα παιδιά θα παίζουν με τα κουτιά! Μέσα σε τέσσερα λεπτά, ένα παιδί όχι μόνο άνοιξε το κουτί, αλλά βρήκε τον on / off διακόπτη. Ποτέ δεν είχε δει ένα διακόπτη on / off. Αυτός είναι ενεργοποιημένος. Μέσα σε δύο εβδομάδες που τραγουδούσαν τραγούδια ABC [στα αγγλικά] στο χωριό. και μέσα σε πέντε μήνες, είχαν χαραχτεί Android." Το πείραμα ξεκίνησε νωρίτερα αυτό το έτος, και στον OLPC πραγματικά αυτό που θέλουμε να δούμε είναι κατά πόσο αυτά τα παιδιά μπορούν να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν στην αγγλική γλώσσα. Σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν 100.000.000 παιδιά που ακόμα δεν έχουν πάει στην πρώτη τάξη, μόνο και μόνο επειδή δεν υπάρχουν σχολεία, αλλά είναι πολύ λίγοι και οι εγγράμματοι ενήλικες, κι αν αποδειχθεί ότι με το κόστος ενός δισκίου όλα αυτά τα παιδιά μπορούν να διδαχθούν τα ίδια απλά, θα έχει τεράστιες συνέπειες για την εκπαίδευση. Και αυτό πηγαίνει πέρα από τα παιδιά, πάρα πολύ, δεδομένου ότι προηγούμενες μελέτες του OLPC έχουν δείξει ότι τα παιδιά θα χρησιμοποιούν τους υπολογιστές τους για να διδάξουν τους γονείς τους να διαβάζουν και να γράφουν, κάτι το οποίο είναι απίστευτα εκπληκτικό και φοβερό. Αν αυτό σας θυμίζει κάποιο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας από ένα συγκεκριμένο γνωστό συγγραφέα, δεν είναι μια σύμπτωση: Primer Nell στο Neal Stephenson είναι "The Diamond Age" ήταν μια άμεση έμπνευση για ένα μεγάλο μέρος του λογισμικού διδασκαλίας του OLPC, το οποίο το ίδιο ονομάζεται Nell. Εδώ είναι ένα παράδειγμα του πώς το Nell χρησιμοποιεί μία εξελισσόμενη, προσωπική αφήγηση για να βοηθήσει τα παιδιά να μάθουν να μαθαίνουν χωρίς να τους χτυπούν στο κεφάλι με τυποποιημένα μαθήματα και τις παραδοσιακές μεθόδους διδασκαλίας: Η Miles από το πλησιέστερο σχολείο, ένα νεαρό κορίτσι που ονομάζεται Ραχήλ στην Αιθιοπία ανοίγει το νέο υπολογιστή tablet της. Η μηχανή με ηλιακή ενέργεια μιλάει: «Γεια σας Θα θέλατε να ακούσετε μια ιστορία;"
Γνέφει και ακούει μια ιστορία για μια πριγκίπισσα. Αργότερα, όταν η κοπέλα έχει μάθει λίγο περισσότερο, θα της πει το μηχάνημα ότι η πριγκίπισσα ονομάζεται «Ραχήλ», όπως αυτή και ότι της αρέσει να φορά μπλε - αλλά προς το παρόν το πράσινο βιβλίο αντλεί εικόνες από το ανώνυμο Princess γι 'αυτήν και της ζητάει να εντοπίζουν σχήματα που εμφανίζονται στην οθόνη. Η πριγκίπισσα ρωτά, "Μπορείτε να βρείτε κάτι κόκκινο;" Η Ραχήλ χρησιμοποιεί τη φωτογραφική μηχανή για να φωτογραφίσει ένα μούρο σε ένα κοντινό θάμνο. "Καλή δουλειά! Βλέπω ένα μικρό κόκκινο εδώ. Μπορείτε να βρείτε κάτι μεγάλο και κόκκινο;" Όπως η Ραχήλ μεγαλώνει, το βιβλίο της ζητά να εντοπίσει όχι μόνο γράμματα, αλλά και ολόκληρες λέξεις. Οι απαντήσεις του βιβλίου γραμμένες στην οθόνη, όπως της μιλάει, και τελικά αυτή δεν χρειάζεται να αφήσει τον ήχο για όλη την ώρα. Σύντομα η Ραχήλ μπορεί να γράψει ολοκληρωμένες προτάσεις στο ειδικό βιβλίο της, και μερικές φορές η πριγκίπισσα θα ανταποκριθεί σε αυτές.
Η Ραχήλ γράφει τις ιστορίες της για την πριγκίπισσα, τις οποίες μοιράζεται με τους φίλους της. Το βιβλίο της λέει ότι είναι πολύ καλή στη μουσική και τα μαθήματα αρχίζουν να την ενθαρρύνει να εφεύρει τραγούδια για το τι είναι μάθηση. Η Ραχήλ μαθαίνει ότι η γλώσσα μπλοκ που χρησιμοποίησε για να μιλήσει με τη χελώνα επίσης χρησιμοποιείται για να γράψει όλο το λογισμικό που τρέχει μέσα στο ειδικό βιβλίο της. Η Ραχήλ χρησιμοποιεί το μπλοκ για να γράψει ένα νέο παιχνίδι ρυθμού. Ο νεότερος αδερφός της έχει λάβει μόνο το δικό του πράσινο βιβλίο και η Ραχήλ του δείχνει μια ιστορία που χρησιμοποιεί το παιχνίδι ρυθμού της για να τον βοηθήσει να μάθουν να μετρούν.
Η Ραχήλ γράφει τις ιστορίες της για την πριγκίπισσα, τις οποίες μοιράζεται με τους φίλους της. Το βιβλίο της λέει ότι είναι πολύ καλή στη μουσική και τα μαθήματα αρχίζουν να την ενθαρρύνει να εφεύρει τραγούδια για το τι είναι μάθηση. Η Ραχήλ μαθαίνει ότι η γλώσσα μπλοκ που χρησιμοποίησε για να μιλήσει με τη χελώνα επίσης χρησιμοποιείται για να γράψει όλο το λογισμικό που τρέχει μέσα στο ειδικό βιβλίο της. Η Ραχήλ χρησιμοποιεί το μπλοκ για να γράψει ένα νέο παιχνίδι ρυθμού. Ο νεότερος αδερφός της έχει λάβει μόνο το δικό του πράσινο βιβλίο και η Ραχήλ του δείχνει μια ιστορία που χρησιμοποιεί το παιχνίδι ρυθμού της για να τον βοηθήσει να μάθουν να μετρούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου