Emily Dickinson (1830-1886)

Από το βιβλίο «Το Μέγα Ύδωρ», μετάφραση-πρόλογος Δονύσης Καψάλης, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2004

 

[1763]

Η φήμη είναι μέλισσα.
Έχει κεντρί, έχει τραγούδι-
Α, έχει όμως και φτερά.

 [347]
Όταν η νύχτα φεύγει, κι είναι
το χάραμα τόσο κοντά
που τα κενά σχεδόν αγγίζεις-
ώρα να στρώσεις τα μαλλιά,

να ετοιμάσεις τα λακκάκια,
και νʼ απορήσεις τι να ήσαν
τα γηραιά, ξεθωριασμένα
μεσάνυχτα και σε φόβισαν.

 

                                    [260]

                                    [Είμαι ο Κανένας]

Είμαι ο Κανένας! Εσύ ποιος είσαι;

Είσαι--και συ--ο Κανένας;

Τότε έχει δυο σαν κι εμάς;

Μην το διαδώσεις!

Θα το διαφημίσουν--ξέρεις!

Πόσο αφόρητο--να είσαι--Κάποιος!

Πόσο δημόσιο--σαν Βατράχι--

Να λες το όνομα σου--όλο τον Ιούνη

στον Βάλτο που θαυμάζει!