Χέρι και Eκπαίδευση ή... Α, όπως ... αγγίζω!!!

Α, όπως.... ανακαλύπτω!!!

   Από την αγαπημένη και παντοτινή φίλη μου από την Πάρο, την Μαρία Βιτσαδάκη έλαβα το παρακάτω κείμενο, γραμμένο από έναν Παριανό Εκπαιδευτικό, ο οποίος έχει αποτελέσει φάρο για γενιές παιδιών στο νησί, τον Χρίστο Γεωργούση, εκπαιδευτικό σε σύνταξη, πλέον, αλλά όχι σε ....απόσυρση.  Μοιάζει με το σχολείο της καρδιάς μου, όπως περιγράφεται στο παρακάτω link και γι' αυτό το μοιράζομαι μαζί σας.

             http://sykees8.blogspot.gr/2012/07/blog-post_30.html

   «Έπρεπε να πάω στην Πελοπόννησο να μαζέψω πορτοκάλια για να μάθω ότι οι πορτοκαλιές αγκυλώνουν», μου είπε η Μαρία, μια παλιά μου μαθήτρια. Ρώτησα μια τελειόφοιτη της Γ Λυκείου (ψαράς ο πατέρας της, άνθρωπος της φύσης και των ανέμων) τι αέρας φυσά και μου απάντησε «πού να ξέρω εγώ;». Της είπα να κοιτάξει κατά πού τραβούν τα σύννεφα και να βγάλει συμπέρασμα. Κατά τον καθηγητή μας της Μετεωρολογίας, αν σταθείς έτσι που να φυσά το ίδιο το αριστερό και δεξιό σου μάγουλο, τα μάτια σου βλέπουν προς τα εκεί απ’ όπου έρχεται ο αέρας. Η Φωτεινή, νεαρή συνάδελφος, παρατήρησε με έκπληξη πόσα τρυφερά είναι τα φύλλα της ελιάς, όταν μάζεψε ένα καλαθάκι ελιές (2006). Η Γιώτα νόμιζε ότι οι μελιτζάνες γίνονται σε δένδρο, όπως τα μήλα. Άλλη φίλη όταν βρήκαμε μανιτάρια (κοκκινοαμανίτες) στο λόφο παρατήρησε πόσο περίεργη ήταν η αίσθηση της αφής στην κυρτή τους επιφάνεια. Ο μαθητής που του είπα να αγγίξει με την παλάμη του το θρανίο τα βρήκε λείο, τον τοίχο τον βρήκε τραχύ, αδρό και το πρόσωπο του συμμαθητή του ζεστό. Ο Γιάννης τον χαλαζία τον βρήκε κοφτερό και η Ευφροσύνη έμαθε για τα πολλά αγκάθια του φραγκόσυκου, όταν το έπιασε στα χέρια.
   Τι μπορεί να μας πεί το χέρι και πόσες λέξεις μας μαθαίνει; Στα σχολεία έχει εγκαταλειφθεί, είναι μόνο για να γράφει, ενώ οι πληροφορίες που θα μπορούσε να δώσει για τον κόσμο έξω είναι πολύτιμες και δεν περνούν με το βιβλίο μόνο και τα λόγια. Στο Γυμνάσιο πάει να μπαλώσει κάπως τα πράγματα το μάθημα της Τεχνολογίας, αλλά γενικά δεν αξιοποιούνται οι αισθήσεις εκτός απ’ την όραση και την ακοή. Οι άλλες, όσφρηση, γεύση, αφή, δεν λογαριάζονται και αυτό είναι απώλεια, προξενεί ζημιά. Πόσες και ποιες πληροφορίες δίνει το χέρι, το πόδι, το σώμα μας; Ο τραχείτης (η γνωστή μας μυλόπετρα) έλαβε το όνομά του απ’ την τραχιά στη αφή επιφάνεια. Ο βαρύτης είναι βαρύ ορυκτό και αυτό το καταλαβαίνεις, αφού το σηκώσεις με το χέρι. Το τραχύ, το λείο, το βαρύ, το ελαφρό, το σκληρό, το μαλακό, το εύθρυπτο, το σαθρό, το ψαθυρό και αμέτρητα άλλα, είναι πληροφορίες του χεριού, έρχονται με το χέρι κυρίως. Το γλιστερό μπορεί να είναι και με το πόδι που γλιστρά στις γλίτσες (μούσκλια) της πέτρας, αλλά και με το χέρι (σαπούνι, σαπωνοειδής αφή).
   Επειδή δεν μπορεί να περιμένουμε πολλά απ’ τους σοφούς των υπουργείων, προτείνω στον κάθε δάσκαλο που θέλει να κινηθεί και πέρα απ’ τα καθιερωμένα και τα δόγματα να βρει τρόπους για περισσότερη συμμετοχή του χεριού στη μάθηση.

 

Π, όπως .... παρατηρώ!!!

  Διαβάζοντας το εμπνευσμένο κείμενο μου ήρθαν στο μυαλό αρκετά στιγμιότυπα από περιβαλλοντικά προγράμματα που έχουμε σχεδιάσει και υλοποιήσει στο σχολειό μου όλα αυτά τα χρόνια. Αισθάνθηκα, λοιπόν, την αίσθηση της συναντίληψης, την εστίαση σε κοινά καρέ, τη ζεστασιά του συνοδοιπόρου κι ένα λυτρωτικό χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό μου... Καλή μας σχολική χρονιά, λοιπόν, με τον καιρό να' ναι κόντρα!!!!