Κική Δημουλά, «Η ανατροπή του εύλογου» (απόσπασμα)

"Η ποίηση συνεπάγεται κατά κάποιον τρόπο ότι αγρυπνάς και αφουγκράζεσαι... Το αντίθετο του αισθητικού δεν είναι το άσχημο, είναι το αναισθητικό!!!"

 

 

«...Θέλω να καταλάβω πώς ανετράπη τότε ο κανόνας

 και επήλθε για τον άνθρωπο εκείνο το μοιραίο

κατ' εξαίρεσιν //...//

Κι ενώ μεγάλο ψάρι έτρωγε το μικρό 

 την πεταλούδα το εφήμερο

ο έρωτας τον έρωτα

η εξάπλωση το μοναδικό 

 την ψυχή η έγνοια της πού θα μας αφήσει

 και τα επτά κατσικάκια ο λύκος

εκτός από το μικρότερο που κρύφτηκε

πίσω απ' το παραμύθι

 τι έγινε τελευταία στιγμή

σε τόσο ίδιο δρόμο πού χάζευες Θεέ μου

και ανετράπη ο κανόνας και πέσαμε

σε κείνο το μοιραίο

 κατ' εξαίρεσιν

 το μικρό σκουλήκι να τρώει

τον μεγάλο άνθρωπο...»

Από το ποίημα «Η ανατροπή του εύλογου» (συλλογή «Ενός λεπτού μαζί», εκδόσεις Ικαρος, 1998)