Το καλοκαίρι του 1939 ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ήταν σε διακοπές σε μια μικρή πόλη θέρετρο στην άκρη του Long Island. Το ειρηνικό καλοκαίρι του, όμως, ήταν έτοιμο να συντριβεί από μια επίσκεψη από έναν παλιό φίλο και συνάδελφο από τα χρόνια του στο Βερολίνο. Ο επισκέπτης ήταν ο φυσικός Leo Szilard. Είχε έρθει να πει στον Αϊνστάιν ότι φοβόταν πως οι Ναζί θα μπορούσαν σύντομα να έχουν στην κατοχή τους ένα φοβερό νέο όπλο και ότι κάτι έπρεπε να γίνει. Ο Szilard πίστευε ότι οι πρόσφατες επιστημονικές ανακαλύψεις σήμαιναν ότι ήταν πλέον δυνατή η μετατροπή μάζας σε ενέργεια. Και ότι αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να κάνουν μια βόμβα. Αν συνέβαινε αυτό, θα ήταν μια φοβερή υλοποίηση του νόμου της φύσης που είχε ανακαλύψει ο Αϊνστάιν περίπου 34 χρόνια νωρίτερα.
Ο Σεπτέμβριος του 1905 ήταν «έτος θαύμα» του Αϊνστάιν. Ενώ εργαζόταν ως υπάλληλος για διπλώματα ευρεσιτεχνίας στην ελβετική πρωτεύουσα της Βέρνης, ο Αϊνστάιν υπέβαλε ένα τρισέλιδο συμπλήρωμα στην ειδική θεωρία της σχετικότητας, η οποία δημοσιεύθηκε νωρίτερα το ίδιο έτος. Σε αυτές τις σελίδες που προέρχεται η πιο διάσημη εξίσωση όλων των εποχών: E = mc ², η ενέργεια ισούται με τη μάζα επί την ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο. Η εξίσωση έδειξε ότι η μάζα και η ενέργεια ήταν συνδεδεμένες και ότι κάποιος θα μπορούσε, θεωρητικά, να μετατρέψει τη μια σε άλλη. Αλλά επειδή η ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο είναι ένας τέτοιος τεράστιος αριθμός, αυτό σήμαινε ότι ακόμη και μια μικρή ποσότητα μάζας θα μπορούσε ενδεχομένως να μετατραπεί σε ένα τεράστιο ποσό ενέργειας. Από τότε που η ανακάλυψη της ραδιενέργειας στα τέλη του 19ου αιώνα, οι επιστήμονες είχαν συνειδητοποιήσει ότι ο ατομικός πυρήνας θα μπορούσε να περιέχει ένα μεγάλο ποσό ενέργειας. Η επαναστατική εξίσωση του Einstein τους έδειξε, για πρώτη φορά, πόσο κοντά ήταν. Ωστόσο, ο Einstein αμφέβαλε εάν αυτή η ενέργεια θα μπορούσε ποτέ να κυκλοφορήσει. Μέχρι το 1935 ήταν πεπεισμένος ότι δεν θα ήταν πρακτικό. Κατά τη χειμερινή σύνοδο της Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης στο Πίτσμπουργκ, που είναι εισηγμένες όπως λέει δημοσιογράφους: "Η πιθανότητα μετατροπής της ύλης σε ενέργεια είναι κάτι που μοιάζει με ανέφικτο δεδομένο ".
In the summer of 1939 Albert Einstein was on holiday in a small resort town on the tip of Long Island. His peaceful summer, however, was about to be shattered by a visit from an old friend and colleague from his years in Berlin. The visitor was the physicist Leo Szilard. He had come to tell Einstein that he feared the Nazis could soon be in possession of a terrible new weapon and that something had to be done.
Szilard believed that recent scientific breakthroughs meant it was now possible to convert mass into energy. And that this could be used to make a bomb. If this were to happen, it would be a terrible realisation of the law of nature Einstein had discovered some 34 years earlier.
September 1905 was Einstein's 'miracle year'. While working as a patents clerk in the Swiss capital Berne Einstein submitted a three-page supplement to his special theory of relativity, published earlier that year. In those pages he derived the most famous equation of all time; e=mc², energy is equal to mass multiplied by the speed of light squared.
However, at the time Einstein doubted whether that energy could ever be released. By 1935 he was convinced it would never be practical. At the Winter Session of the American Association for the Advancement of Science in Pittsburgh, he is quoted as telling journalists: "The likelihood of transforming matter into energy is something akin to shooting birds in the dark in a country where there are only a few birds."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου