πηγή: www.lifo.gr
Την περασμένη Πέμπτη η εφημερίδα Guardian είχε ένα μεγάλο αφιέρωμα στο στρατόπεδο προσφύγων Zaatari. Βρίσκεται στα σύνορα της Ιορδανίας με τη Συρία και φιλοξενεί χιλιάδες Σύριους πρόσφυγες. Με αφορμή τον ένα χρόνο λειτουργίας του το site της εφημερίδας έκανε ένα αφιέρωμα στις ζωές των προσφύγων. Παιδιά γεννιούνται, αρκετοί έχουν μια δουλειά μέσα στο στρατόπεδο που τους εξασφαλίζει τις βασικές ανάγκες, μέχρι και ομάδα ποδοσφαίρου έχει σχηματιστεί. Η ζωή μοιάζει κάτω από τα αντίσκηνα να κυλάει περίπου κανονικά. Και όχι.
Σε ένα ωριαίο live-chat τρεις πρόσφυγες του στρατοπέδου απάντησαν σε ερωτήσεις αναγνωστών στο hashtag #gdnSyria, αποκαλύπτοντας την πραγματική τους κατάσταση. Οι πρόσφυγες αισθάνονται παρείσακτοι στην Ιορδανία. Περισσότερο ασφαλείς από ότι στην χώρα τους αλλά μονίμως σε εγρήγορση με όλα αυτά που συμβαίνουν μέσα στο Zaatari(κλοπές, επιθέσεις, απόπειρες βιασμών). Δέχονται καθημερινά την απαξίωση. «Γυρίστε πίσω να πολεμήσετε. Τι κάνετε εδώ;» ακούνε καθημερινά. Και εκεί που έχεις σχηματίσει την εικόνα της «φιλοξενίας» από τα ρεπορτάζ των δημοσιογράφων, όταν μιλούν οι ίδιοι έρχεται η ανατροπή: Δεν φιλοξενούνται.Τους ανέχονται δείχνοντας απροκάλυπτα την αποστροφή τους για αυτούς.
Πέρα από την συζήτηση με τους αναγνώστες, αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, είναι αυτό το βίντεο με τα παιδιά από την Συρία που ζουν μέσα στο στρατόπεδο της Ιορδανίας. Η κάμερα στρέφεται στα πρόσωπα των παιδιών και εκείνα μιλούν για την προσφυγιά και για όσα πέρασαν στην Συρία. Αν παρατηρήσεις τα πρόσωπα τους θα δεις πόσο έχουν σκληρύνει αυτά τα παιδιά. Μοιάζουν πολλά με ενήλικες που έχουν σώμα 6χρονου.
«Δεν είχα ξαναδεί κίτρινο νερό στη Συρία. Εδώ είδα όλα τα χρώματα» λέει ένα παιδί και αποκαλύπτει με μια φράση του τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στο στρατόπεδο. Τα περισσότερα παιδιά θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν γιατροί ή δικηγόροι για να υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Παρατηρείς, ότι ο άνθρωπος, ακόμα και σε αυτή την ηλικία αλλάζει τρόπο σκέψης όταν βρεθεί σε τέτοιες συνθήκες. Και ανακαλύπτεις για ακόμα μια φορά την μεγάλη αλήθεια: Μόνο όταν βιώνεις την προσφυγιά μπορείς να μιλήσεις αληθινά για αυτή. Όλοι οι άλλοι διαφωνούμε πάνω σε θεωρίες. Πράγμα ακίνδυνο και «παιδικό».
Ένα ρεπορτάζ για το στρατόπεδο προσφύγων Zaatari και ένα βίντεο με παιδιά που μένουν σε αυτό
Σε ένα ωριαίο live-chat τρεις πρόσφυγες του στρατοπέδου απάντησαν σε ερωτήσεις αναγνωστών στο hashtag #gdnSyria, αποκαλύπτοντας την πραγματική τους κατάσταση. Οι πρόσφυγες αισθάνονται παρείσακτοι στην Ιορδανία. Περισσότερο ασφαλείς από ότι στην χώρα τους αλλά μονίμως σε εγρήγορση με όλα αυτά που συμβαίνουν μέσα στο Zaatari(κλοπές, επιθέσεις, απόπειρες βιασμών). Δέχονται καθημερινά την απαξίωση. «Γυρίστε πίσω να πολεμήσετε. Τι κάνετε εδώ;» ακούνε καθημερινά. Και εκεί που έχεις σχηματίσει την εικόνα της «φιλοξενίας» από τα ρεπορτάζ των δημοσιογράφων, όταν μιλούν οι ίδιοι έρχεται η ανατροπή: Δεν φιλοξενούνται.Τους ανέχονται δείχνοντας απροκάλυπτα την αποστροφή τους για αυτούς.
Πέρα από την συζήτηση με τους αναγνώστες, αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, είναι αυτό το βίντεο με τα παιδιά από την Συρία που ζουν μέσα στο στρατόπεδο της Ιορδανίας. Η κάμερα στρέφεται στα πρόσωπα των παιδιών και εκείνα μιλούν για την προσφυγιά και για όσα πέρασαν στην Συρία. Αν παρατηρήσεις τα πρόσωπα τους θα δεις πόσο έχουν σκληρύνει αυτά τα παιδιά. Μοιάζουν πολλά με ενήλικες που έχουν σώμα 6χρονου.
«Δεν είχα ξαναδεί κίτρινο νερό στη Συρία. Εδώ είδα όλα τα χρώματα» λέει ένα παιδί και αποκαλύπτει με μια φράση του τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στο στρατόπεδο. Τα περισσότερα παιδιά θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν γιατροί ή δικηγόροι για να υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Παρατηρείς, ότι ο άνθρωπος, ακόμα και σε αυτή την ηλικία αλλάζει τρόπο σκέψης όταν βρεθεί σε τέτοιες συνθήκες. Και ανακαλύπτεις για ακόμα μια φορά την μεγάλη αλήθεια: Μόνο όταν βιώνεις την προσφυγιά μπορείς να μιλήσεις αληθινά για αυτή. Όλοι οι άλλοι διαφωνούμε πάνω σε θεωρίες. Πράγμα ακίνδυνο και «παιδικό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου