Ο Νάρκισσος (Ελληνική Μυθολογία, Εκδοτική Αθηνών)

 

 Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά πρόσωπα στην ελληνική μυθολογία ήταν και ο Νάρκισσος. Ένας ωραίος νέος της Βοιωτίας, γιος της Νύμφης Λειριώπης και του ποταμού Κηφισού. Κάποια μέρα καθισμένος ο ωραίος Νάρκισσος κοντά σε μια πηγή είδε το πρόσωπό του στα νερά της πηγής. Στη θέα αυτή λέγεται πως τόσο πολύ θέλχτηκε, που θέλησε βυθίζοντας το βραχίονά του στο νερό να την αγγίξει. Επειδή, όμως, παρά τις προσπάθειές του δεν το κατόρθωνε παρέμεινε στη θέση αυτή αυτοθαυμαζόμενος μέχρι που υπέστη μαρασμό και πέθανε. Στη θέση εκείνη, μετά από λίγο, φύτρωσε το ομώνυμο άνθος ως σύμβολο της φθοράς και των χθόνιων θεοτήτων. Κι από τότε βρίσκουμε νάρκισσους στις όχθες των πηγών…

 Σύμφωνα με άλλη εκδοχή ο ωραίος Βοιωτός νέος, απασχολημένος να θαυμάζει την  άριστη σωματική του διάπλαση από τις όχθες ποταμού, στα νερά αυτού, δεν έδωσε καμία προσοχή ή δεν ανταποκρίθηκε στο έρωτα της Νύμφης Ηχούς, η οποία τον καλούσε συνεχώς. Αποτέλεσμα ήταν η μεν φωνή της Ηχούς να εξασθενεί συνέχεια έτσι ώστε ν΄ ακούγονται μόνο οι τελευταίες συλλαβές και να σβήνει, ο δε  Νάρκισσος να πεθαίνει αυτοθαυμαζόμενος στο νερό του ποταμού που το χρησιμοποιούσε ως κάτοπτρο (καθρέφτη).

                                                           (Ελληνική Μυθολογία, Εκδοτική Αθηνών)