«Πολυτεχνείο»: Μας Αφορά Όλους! (Θεατρικό)

  Οι μαθητές της Ε' Τάξης του σχολείου μας ανεβάζουν ένα διακειμενικό αφιέρωμα στο πλαίσιο της γιορτής του Πολυτεχνείου. Σε αυτό το αφιέρωμα κεντρική θέση έχει το ακόλουθο θεατρικό της συναδέλφου Φανής Μυρωνάκη.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ

21 Απριλίου 1967 μια μικρή ομάδα αξιωματικών καταλαμβάνει με τη βία την εξουσία και βυθίζει τη χώρα σε δικτατορία. Η στυγνή δικτατορία. θα κρατήσει επτά χρόνια. Η ελευθερία και τα δικαιώματα του ανθρώπου έπαψαν πια να υπάρχουν. «Πολλοί» είναι αυτοί που φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν και βασανίστηκαν αυτά τα δύσκολα χρόνια. «Πολλοί» είναι αυτοί που δε σταμάτησαν στιγμή ν’ αγωνίζονται για τη δημοκρατία και την ελευθερία. Για ν’ αλλάξει όμως αυτή η μαύρη πραγματικότητα έπρεπε ο αγώνας ενάντια στη δικτατορία να γίνει συνείδηση του καθενός κι απ’ το «πολλοί» να περάσουμε στο «όλοι».

21 Φλεβάρη 1973 εξέγερση των φοιτητών της Νομικής Σχολής

 

Η σκηνή είναι χωρισμένη στη μέση σε 2 μέρη: α) το πρώτο παριστάνει ένα σπίτι β)το δεύτερο έχει σαν φόντο πρόσωπα που διαδηλώνουν στο δρόμο. Μια ομάδα παιδιών που παριστάνουν τους φοιτητές στέκονται σ’ ένα μέρος κοντά στη σκηνή κρατώντας πανό και φωνάζουν συνθήματα.

 

ΦΟΙΤΗΤΕΣ

ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ!

ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ!

ΚΑΤΩ Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ!

 

Καθώς ακούγονται τα συνθήματα αυτά στη σκηνή ανεβαίνουν 4 παιδιά που υποδύονται τους γονείς .Κοιτούν προς το μέρος των φοιτητών και κουνούν μ’ απαξίωση τα κεφάλια και τα χέρια τους και σχολιάζουν.

 

ΓΟΝΙΟΣ (1)

-Γιατί δεν κοιτούν τη δουλειά τους;

ΓΟΝΙΟΣ (2)

-Δεν το ξέρουν πως όποιος ανακατώνεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες;

ΓΟΝΙΟΣ (3)

-Τους γονείς τους σκέφτομαι

ΓΟΝΙΟΣ (4)

-Έλα ντε σκέψου την ανησυχία τους.

Στη σκηνή έχουν αρχίσει και ανεβαίνουν ήδη 4 παιδιά που υποδύονται τους φοιτητές. Από πίσω τους ακολουθούν 2 παιδιά που παριστάνουν τα πρόσωπα του καθεστώτος και φορούν μαύρα ρούχα και μαύρες μάσκες που έχουν ανοίγματα μόνο στα μάτια και  στο στόμα. Τα πρόσωπα του καθεστώτος κρατούν στα χέρια τους ένα μεγάλο κομμάτι σκοινί. Οι φοιτητές πάνω στη σκηνή στέκονται απέναντι από τους γονείς.

 

ΠΑΙΔΙ (1)

-Γρήγορα , γρήγορα παιδιά άντε να ετοιμαστούμε να πάμε κι εμείς.

ΓΟΝΙΟΣ (1)

-Πού θα πάτε;

 

Καθώς ακούγονται αυτά τα λόγια τα πρόσωπα του καθεστώτος δίνουν ήδη τη μία άκρη του σκοινιού που κρατούν στους γονείς και την άλλη στα παιδιά. Καθένας τραβάει κάθε φορά που μιλάει το σκοινί προς τη μεριά του. Στην ουσία παίζουν το παιχνίδι της διελκυστίνδας.

 

 

ΠΑΙΔΙ (2)

-Πού αλλού; Στη Νομική με τους συμφοιτητές μας.

ΓΟΝΙΟΣ (2)

-Δε θα πάτε πουθενά

ΠΑΙΔΙ (3)

-Θα πάμε πρέπει όλοι ν’ αγωνιστούμε για την ελευθερία.

ΓΟΝΙΟΣ (3)

-Δε θα πάτε πουθενά. Τι σας νοιάζει τι γίνεται έξω, όσο είστε ελεύθεροι να κάνετε ό,τι θέλετε μέσα στο σπίτι σας;

ΠΑΙΔΙ (4)

-Σε ποιο σπίτι μας είμαστε ελεύθεροι; Άνθρωποι χωρίς πρόσωπα μόνο με μάτια είναι σκορπισμένοι παντού και μας παρακολουθούν συνεχώς. Θα πάμε ν’ αγωνιστούμε και να συμπαρασταθούμε στους συμφοιτητές μας που κινδυνεύουν.

ΓΟΝΙΟΣ (4)

-Να έμεναν στα σπίτια τους, όπως θα μείνετε και εσείς. Όσο κανείς μένει ήσυχος στο σπίτι του δεν κινδυνεύει από τίποτα κι από κανέναν.

ΠΑΙΔΙΑ (1,2,3,4)

-ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΜΕ (Το λένε έντονα και τραβούν με δύναμη το σκοινί)

ΓΟΝΕΙΣ (1,2,3,4)

-ΔΕ ΘΑ ΠΑΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ (Το λένε ακόμη πιο έντονα από τα παιδιά και τραβούν με μεγαλύτερη δύναμη το σκοινί παρασέρνουν τα παιδιά προς το μέρος τους και τυλίγουν προστατευτικά το σκοινί γύρω τους)

ΦΟΙΤΗΤΕΣ

ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ (Καθώς επαναλαμβάνουν αυτό το σύνθημα τα πρόσωπα του καθεστώτος πάνε προς την πλευρά τους και τα σκεπάζουν με το μαύρο ύφασμα.)

 

ΑΦΗΓΗΤΗΣ

21 Φλεβάρη 1973 η εξέγερση των φοιτητών της Νομικής Σχολής, καταπνίγεται αμέσως από το στρατό και την αστυνομία.

Οι δικτάτορες είναι αδίστακτοι δε σταματούν μπροστά σε τίποτα. Το «ανελεύθερο» καθεστώς αποδεικνύεται «ανελεύθερο» για όλους και για όλα, ακόμη  και για τα «σπίτια» μας. Ο τρόμος που σκορπά και οι απειλές του δε σταματούν μπροστά σε καμία πόρτα. Τις σαρώνουν όλες. Κανείς δεν μπορεί επομένως να κλείσει την πόρτα του και να μείνει ήσυχος στο σπίτι του.

Στη σκηνή ανεβαίνουν τα 2 πρόσωπα του καθεστώτος, επίσης ανεβαίνουν μαζί τους 1 μαθήτρια που υποδύεται μια γυναίκα, 2 παιδιά που υποδύονται τους φοιτητές, 1 μαθητής που υποδύεται έναν άντρα. Τα πρόσωπα του καθεστώτος στέκονται ακίνητα σ’ ένα μέρος της σκηνής και παρακολουθούν τα πρόσωπα αυτά που περπατάνε με έκφραση ταραγμένη και βήμα νευρικό πάνω στη σκηνή. Κάθε φορά που μιλάει ένα από τα πρόσωπα αυτά τα παιδιά με τις μάσκες πάνε και τυλίγουν το σκοινί γύρω από τη μέση του.

 

ΓΥΝΑΙΚΑ

-Έδιωξαν το γιο μου με οριστικά από το Πανεπιστήμιο. Ήταν λέει επαναστάτης. Κρίμα ο κόπος και ο αγώνας τόσων χρόνων. Κρίμα τα όνειρά του.

ΦΟΙΤΗΤΕΣ

-Έπαυσαν τους καθηγητές μας από το Πανεπιστήμιο. Ήταν, «λέει»,  ιδιαίτερα επικίνδυνα άτομα και έπρεπε ν’ απομακρυνθούν από το χώρο της σχολής, καθώς υπονόμευαν με τα λόγια τους την τάξη και τη σωστή λειτουργία των κοινωνικών θεσμών.

ΑΝΤΡΑΣ

-Μ’ έδιωξαν από τη δουλειά μου. Ζήτησα να βρω το δίκιο μου και μου είπαν ότι υποστηρίζω και προωθώ το συνδικαλισμό στο χώρο εργασίας.

Τα πρόσωπα του καθεστώτος τραβούν ελαφρά το σκοινί και κλείνουν τα άτομα, ώστε να σχηματιστεί ένας κύκλος.

 

ΓΥΝΑΙΚΑ, ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΑΝΤΡΑΣ

-Επιτέλους θέλουμε αέρα για ν’ αναπνέουμε. Εξέγερση κι αγώνας τώρα! (Απελευθερώνονται από το σκοινί και γρήγορα εγκαταλείπουν τη σκηνή)

 

*Τραγούδι «Ποιος τη ζωή μου κυνηγά»

 

ΑΦΗΓΗΤΗΣ

14, 15, 16 Νοέμβρη 1973 οι φοιτητές του Πολυτεχνείου καταλαμβάνουν το κτίριο. Φτιάχνουν ένα ραδιοφωνικό σταθμό απ’ όπου μεταδίδουν μηνύματα αντίστασης και καλούν το λαό να αγωνιστεί ενάντια στη δικτατορία.

 

*Ακούγεται ανάλογο ηχητικό ντοκουμέντο από το CD «Εδώ Πολυτεχνείο» (Κομμάτι 1, χρόνος 20:00 έως 20:53)

Στη σκηνή όσο ακούγεται το ηχητικό ντοκουμέντο ανεβαίνουν 5 παιδιά που υποδύονται τους φοιτητές. Μόλις τελειώσει το ηχητικό ντοκουμέντο φωνάζουν τα παρακάτω συνθήματα.

 

ΦΟΙΤΗΤΕΣ

-ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

-ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ

-ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΚΑΤΩ

 

Στο μπροστινό μέρος της σκηνής που είναι ο δρόμος εμφανίζονται 4 παιδιά, που υποδύονται  απλούς ανθρώπους που περνούν από εκεί.

 

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ (1)

-Ακούσατε γίνεται εξέγερση στο Πολυτεχνείο.

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ (2)

-Πρέπει να πάμε κι εμείς με τους φοιτητές. Ο αγώνας για τη δημοκρατία και την ελευθερία μας αφορά όλους.

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ (3)

-Περιμένετε θα έρθω κι εγώ. Ούτε οι συλλήψεις της αστυνομίας, ούτε τα δακρυγόνα, ούτε ο φόβος πρέπει να μας σταματήσουν.

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ (4)

-Ναι αγώνας για τη δημοκρατία. ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ. Πάμε όλοι μαζί

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ (1),(2),(3),(4)

Τα παιδιά περαστικοί στρέφουν το κεφάλι τους στους φοιτητές που βρίσκονται πάνω στη σκηνή

-ΑΔΕΡΦΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΜΑΖΙ ΣΑΣ

 

Τα παιδιά που υποδύονται τους φοιτητές δίνουν το χέρι τους και βοηθούν τους περαστικούς ν’ ανέβουν στη σκηνή.

 

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ, ΦΟΙΤΗΤΕΣ

-ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ (Την τελευταία φορά που λένε το σύνθημα προχωρούν προς τα πίσω για ν’ ανέβει ο αφηγητής)

 

 ΑΦΗΓΗΤΗΣ

-16 Νοέμβρη1973 η αστυνομία χάνει τον έλεγχο της κατάστασης και ζητάει την ενίσχυση της χωροφυλακής. Οι διαδηλωτές πυκνώνουν φτάνουν τις 80.000, πυκνώνουν κι άλλο και ξεπερνούν τις 100.000 όταν κάνουν την εμφάνισή τους τα τανκ.

*Ακούγεται ηχητικό ντοκουμέντο από το CD «Εδώ Πολυτεχνείο» (Η απαγγελία του Εθνικού Ύμνου Κομμάτι 3, χρόνος 8:18 »έως 8:55)

 

Τα παιδιά που είναι πάνω στη σκηνή έρχονται σιγά σιγά μπροστά ενώ τα υπόλοιπα συγκεντρώνονται στο μπροστινό μέρος. Απαγγέλλουν την 1^η στροφή του Εθνικού Ύμνου όσο πλησιάζουν και τραγουδούν τη 2^η στροφή σε στάση προσοχής. Αποχωρούν σιγά σιγά από τη σκηνή.

*Ακούγεται ηχητικό ντοκουμέντο από το CD «Εδώ Πολυτεχνείο» (Κομμάτι 4, χρόνος από την αρχή έως 0:18)

Όλα τα παιδιά συγκεντρώνονται μπροστά στη σκηνή αρχίζουν να τραγουδούν

*Τραγούδι «Της Δικαιοσύνης Ήλιε»  του Μ. Θεοδωράκη

 

ΑΦΗΓΗΤΗΣ

17 Νοεμβρίου 2013 εορτασμός του Πολυτεχνείου 40 χρόνια μετά.

Στη σκηνή τοποθετούνται δύο καρέκλες και ανεβαίνει στη σκηνή 1 μαθήτρια που υποδύεται τη διευθύντρια ενός δημοτικού σχολείου και 1 μαθητής που υποδύεται έναν άνδρα που συμμετείχε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

 

ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

-Αγαπητοί γονείς και παιδιά σήμερα για να γιορτάσουμε αυτή την ξεχωριστή επέτειο, έχουμε καλέσει στο σχολείο μας, να μας μιλήσει έναν αγωνιστή του Πολυτεχνείου. (Σηκώνεται να τον χαιρετίσει). Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που τιμάτε τη γιορτή μας με την παρουσία σας. Αλήθεια πείτε μου, τότε ήσασταν ένας από τους χιλιάδες νέους που συμμετείχαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Αλήθεια δε φοβάσασταν;

ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

-Ίσως φανεί παράξενο αλλά όχι δε φοβόμασταν. Τόσα χρόνια φόβου, καταπίεσης, σιωπής είχαν δώσει τη θέση τους στη θέληση για αγώνα και ελευθερία.

ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

-Πείτε μου, τι θυμάστε από εκείνες τις ημέρες;

ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

-Θυμάμαι κυρίως τον ενθουσιασμό και την ορμή μας.

ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΣΧΟΛΕΙΟΥ 

-40 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στους σημερινούς νέους;

ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 

-Να έχουν πάντα τόλμη, να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους και για έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο και κυρίως  να αγαπούν τη ζωή, να μην θεωρούν τίποτα δεδομένο σ’ αυτήν και να την αντικρίζουν πάντα με τον ίδιο έντονο ενθουσιασμό, που την αντικρίζουν και τα παιδιά.
 

 

*Τραγούδι «Κάποτε Θα’ ρθουν» Μ. Θεοδωράκη

 

ΤΕΛΟΣ