Ποιος τη ζωή μου; (Συνειρμός με αφορμή την πρόβα για τη γιορτή του Πολυτεχνείου στο σχολείο μας)

   Την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου οι μαθητές της Ε' Τάξης του σχολείου μας ανεβάζουν ένα διακειμενικό αφιέρωμα στο πλαίσιο της γιορτής του Πολυτεχνείου. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, λοιπόν, επικρατεί ένας δημιουργικός πυρετός στην αίθουσα εκδηλώσεων μεταξύ των συναδέλφων και των μαθητών που συμμετέχουν σε αυτό το αφιέρωμα.

  Για την απόλυτα συνεργατική κουλτούρα που διαπερνά τη σχολική μονάδα που εργάζομαι έχω ξαναμιλήσει σε προηγούμενη ανάρτηση. Μεταξύ των ξεχωριστών τραγουδιών που λένε οι μαθητές μας, στο πλαίσιο του αφιερώματος, είναι κι αυτό. Σκεφτόμασταν με την καλή φίλη και συγκινητική δασκάλα μουσικής - πόσο "πλούσιο" φαντάζει το σχολειό μου με τέτοιους δασκάλους! - τη Βασιλική Νικολάου, πόσο τραγικά επίκαιροι είναι οι τελευταίοι δύο στίχοι του Μάνου Ελευθερίου για τα Κοινά μας Πράγματα, για το δημόσιο βίο ετούτου του τόπου...

 

 

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη

Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά
να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;
ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά
σαν ψάρι μ' έχουν πιάσει μες στα δίχτυα

Για κάποιον μες στον κόσμο είν' αργά
ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά;

Ποιος τη ζωή μου, ποιος παραφυλά
στου κόσμου τα στενά ποιος σημαδεύει;
πού πήγε αυτός που ξέρει να μιλά
που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει;