Σκαλίζοντας τα αρχεία μου έπεσα στο ημερολόγιο ενός πιλοτικού προγράμματος, το οποίο είχαμε σχεδιάσει και υλοποιήσει στο σχολείο μας, το 2ο Δημ. Σχ. Αγ. Βαρβάρας, το 1999. Η πειραματική εφαρμογή εντάσσονταν στις δραστηριότητες του Προγράμματος Τσιγγανοπαίδων του ΥΠΕΠΘ που υλοποιούνταν τότε από το Παν/μιο Ιωαννίνων και ειδικότερα στο σκέλος που αφορούσε στην αξιοποίηση του πολιτισμικού κεφαλαίου των τσιγγανόπαιδων σε εναλλακτικές χρήσεις των επίσημων σχολικών βιβλίων του αναλυτικού προγράμματος, με επιστημονικό υπεύθυνο τον κ. Γκότοβο. Στόχοι της δραστηριότητας ήταν αφενός η παρέμβαση στη μαθησιακή ετοιμότητα των μαθητών μας και αφετέρου στη σχεσιακή δυναμική τόσο μεταξύ των μαθητών όσο και της σχολικής με την ευρύτερη κοινότητα.
Μία σύνοψη καθώς και τα αποτελέσματα αυτού του καινοτόμου προγράμματος παρουσιάστηκαν σε Συνέδριο που διοργάνωσε η ΓΓΛΕ για το Ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Εκπαίδευση των Τσιγγάνων (Αθήνα, 10-11 Δεκεμβρίου 1999) εκδ. ΓΓΛΕ, όπου η καινοτομία της συγκεκριμένης πρακτικής εκτιμήθηκε και από άλλες χώρες με Rom μαθητές.
Τη βραδιά, λοιπόν, που είχαμε τελειώσει τις δραστηριότητες με τους μαθητές μας και είχαμε αρχίσει να διερευνούμε το ολοζώντανο υλικό που είχε παραχθεί, έγραψα το παρακάτω κείμενο σαν editorial για ό,τι είχαμε ζήσει. Κάθε φορά που προστρέχω σε αυτό το κείμενο εξακολουθώ να το βρίσκω "φρέσκο" και έρχομαι σήμερα να το μοιραστώ μαζί σας... Νομίζω ότι απαντά σε όλα τα "γιατί" & "διότι" της ύπαρξής μας στην Εκπαίδευση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου