Ήσυχες Μέρες του Αυγούστου (1990) του Παντελή Βούλγαρη

Την Αθήνα του Αυγούστου ο Παντελής Βούλγαρης την έκανε ταινία. Στις "Ήσυχες μέρες του Αυγούστου" θα δεις μια χαμηλόφωνη ταινία που θα σε ταξιδέψει λες και είναι η πιο γλυκιά μελωδία. Άλλωστε, η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου, και η φωνή της Νένας Βενετσάνου, έχουν πρωταρχικό ρόλο σε αυτή την τόσο ανθρώπινη ταινία του Βούλγαρη.
Η οποία περιπλέκει τρεις τόσο αισθαντικές ιστορίες, με τρόπο ελαφρύ και βαρύ συνάμα. Μια μείξη τουλάχιστον ιδιαίτερη, και σίγουρα ενδιαφέρουσα. Σε μια ήσυχη γειτονιά της Αθήνας, μια ηλικιωμένη γυναίκα πνιγμένη στις μνήμες της, κάνει παρέα με τη νεότερη γειτόνισσά της, και αποφασίζουν μαζί διακοπές. Συνταξιούχος ναυτικός σώζει άγνωστή του γυναίκα μες στον ηλεκτρικό, που έχει λιποθυμήσει. Οι ζωές και των δύο αλλάζουν μετά από αυτή την τόσο έντονη συνάντηση τους. Γοητευτικός άντρας που δουλεύει σκληρά, μιλάει στο τηλέφωνο κάθε μεσημέρι με μια άγνωστη γυναικεία φωνή, αθεράπευτα ερωτική.
Η Αλέκα Παΐζη, ο Θανάσης Βέγγος, η Χρυσούλα Διαβάτη, η Θέμις Μπαζάκα, συνθέτουν μια ταινία ήπιων τόνων που τρυπάει την καρδιά σου, μπαίνει βαθιά στην ψυχή σου. Ο Βούλγαρης μέσα από τρεις ιστορίες ενηλικίωσης (όλων των βαθμίδων πια) σε κάνει κοινωνό του «ανθρώπου της διπλανής πόρτας». Στην άδεια Αθήνα του Αυγούστου, όταν η πλειονότητα των κατοίκων της πρωτεύουσας βρίσκεται στα νησιά και τους παραθεριστικούς οικισμούς, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι μοναχικοί που ζουν σε ένα σύμπαν οδυνηρό μα γεμάτο εικόνες από ζωή.
Οι "Ήσυχες μέρες του Αυγούστου" είναι μία άκρως καλοκαιρινή ταινία, του μήνα με τις παχιές μύγες και τις… ήσυχες μέρες. Μία ταινία που διαθέτει αυτή τη νοσταλγία και το γλυκό αεράκι που πάντοτε, όσα χρόνια και να περάσουν, θα σε συνεπαίρνει.....