Από την Pamela Hieronymi
 
  Αυτή την άνοιξη, το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης ανακοίνωσαν ένα εγχείρημα $ 60 εκατομμυρίων προσφοράς δωρεάν μαθημάτων σε απευθείας σύνδεση. Μόλις τον περασμένο μήνα το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Berkeley, δήλωσε ότι θα συμμετάσχουν, επίσης, στην προσπάθεια. Ο John Hennessy, ο πρόεδρος του Stanford, προέβλεψε πρόσφατα ότι η τεχνολογία -  «τσουνάμι» είναι έτοιμη να χτυπήσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Καθώς σκεφτόμαστε για το μέλλον της εκπαίδευσης, θα πρέπει να οξύνουμε την κατανόησή μας για το τι είναι εκπαίδευση  και τι κάνουν οι εκπαιδευτικοί.  Η Εκπαίδευση έρχεται συχνά σε σύγκριση με δύο άλλες βιομηχανίες που απειλούνται από το Διαδίκτυο: της δημοσιογραφίας και των εκδόσεων. Αυτό είναι ένα σοβαρό σφάλμα.
  Η εκπαίδευση δεν είναι η μετάδοση των πληροφοριών ή ιδεών. Η εκπαίδευση είναι η εκπαίδευση που απαιτείται για να κάνουν χρήση των πληροφοριών και των ιδεών. Δεδομένου ότι οι πληροφορίες ακόμη και να ξεχυθούν από τα βιβλιοπωλεία και τις βιβλιοθήκες και να πλημμυρίσουν τους υπολογιστές και τις φορητές συσκευές, ότι η εκπαίδευση γίνεται όλο και πιο σημαντική, αυτό δεν είναι υπερβολή.
  Οι εκπαιδευτικοί είναι προπονητές, σαν τους προσωπικούς εκπαιδευτές στον τομέα της πνευματικής γυμναστικής. Η αξία που προσθέτουν στην υπερβολή των μέσων ενημέρωσης είναι αναντικατάστατη. Παρέχουμε εξατομικευμένη διδασκαλία για το πώς να αξιολογήσουν και να κάνουν χρήση των πληροφοριών και των ιδεών και με τη διδασκαλία στους ανθρώπους πώς να σκέφτονται για τον εαυτό τους.
  Ακριβώς όπως η προπόνηση απαιτεί ατομική φροντίδα, η εκπαίδευση, στον πυρήνα της, απαιτεί ένα μυαλό να έρθει σε εμπλοκή με ένα άλλο, σε πραγματικό χρόνο: την ακρόαση, την κατανόηση, τη διόρθωση, τη μοντελοποίηση, την πρόταση, την άρνηση, την επιβεβαίωση και την κριτική σκέψη.
   Μια σειρά από podcasts του 21ου αιώνα είναι ισοδύναμα ενός σχολικού βιβλίου. Κάθε ηλικία έχει τους Αυτοδίδακτούς της, προικισμένους ανθρώπους που είναι σε θέση να διδαχθούν οι ίδιοι μόνο με τα βιβλία τους. Αλίμονο μας αν "απαιτούσαμε" από όλους τους πολίτες να εκδηλώσουν αυτή τη δυνατότητα.
  Φυσικά, οι υπολογιστές κάνουν πολύ περισσότερα από ό, τι τα podcasts. Δίνουν τη δυνατότητα νέων μορφών επικοινωνίας. Παρουσιάζουν τις πληροφορίες σε απίστευτα κατανοητή μορφή. Μπορούν ακόμη και να αλληλεπιδρούν με τους μαθητές, ενώ με τις δυνατότητες τις οποίες παρέχουν οριοθετούνται σαφώς τα πρότυπα του λάθους και της επιτυχίας. Μπορούν να επεκτείνουν σε μεγάλο βαθμό τη δύναμη των  κουίζ πολλαπλής επιλογής. Οι υπολογιστές εξελίσσονται όλο και καλύτερα στη διόρθωση της γραμματικής και στις εκφράσεις στη φυσική γλώσσα.
   Τα επιτεύγματα αυτά θα πρέπει να "γιορτάζονται". Αλλά δεν πρέπει να συγχέονται με την κατάρτιση που παρέχεται από ένα μυαλό που αλληλεπιδρά με ένα άλλο. Βλέπει πώς σχετίζεται με το υλικό και ξέρει πώς να το αμφισβητήσει, να προάγει την ενθάρρυνση, την πρόκληση ή με άλλο τρόπο να παροτρύνει το μαθητή να βρει με το δικό του τρόπο τη λύση, φεύγοντας από τη σύγχυση, σε μια σαφέστερη έκφραση της σκέψης ή με ένα πιο ισχυρό επιχείρημα να φθάσει στην ανάλυση.
   Σε απευθείας σύνδεση του εγχειρήματός τους, το Harvard και  το MIT μπορούν να αξιολογούν τα δοκίμια στις ανθρωπιστικές επιστήμες με φυσικό-γλωσσικά προγράμματα όλη την ώρα.  Παρ'  όλα αυτά δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε έναν υπολογιστή να διακρίνει τι είναι στο μυαλό του κάθε προπτυχιακού. Για παράδειγμα, να προσποιηθούμε ότι αν αφήσουμε μόνους όσους αναζητούν μια ομιλία εκπαίδευσης μεταξύ τους, θα έρθει η στιγμή με κάποιο τρόπο να εκφράσουν τις δύσκολες ιδέες σε πειστικά επιχειρήματα και να καταλήξουν σε συνεκτικές, σημαντικές γνώσεις για την κοινωνία, την πολιτική και τον πολιτισμό. Όπως κάποιος που ξοδεύει το χρόνο με τους μαθητές του σε συζητήσεις για δύσκολα θέματα .... είμαι βέβαιος ότι αυτή η μέθοδος δεν θα λειτουργήσει.  Τα καταπιεστικά καθεστώτα σε όλο τον κόσμο το αναγνωρίζουν αυτό και περιορίζουν τη ροή των ιδεών. Η προσέγγισή μας ήταν, αντ 'αυτού, πως πρέπει να μας εκπαιδεύσουν στην κυκλοφορία σε ιδέες.
   Η τεχνολογία μπορεί να κάνει την εκπαίδευση καλύτερη. Θα το κάνει αυτό, εν μέρει, αναγκάζοντας μας να προβληματιστούμε σχετικά με το τι εκπαίδευση θέλουμε. Όταν χτίζουμε μηχανές που κάνουν ό, τι ένα άτομο μπορεί να κάνει, θα έχουμε δημιουργήσει είτε συμπολίτες είτε εχθρούς;... Θα έχουμε στη συνέχεια άλλα προβλήματα....
   Μπορεί η τεχνολογία να κάνει την εκπαίδευση λιγότερο ακριβή. Το Κολλέγιο είναι ακριβό, αλλά τα κολέγια κάνουν πράγματα, εκτός της εκπαίδευσης. Πολλά μαθήματα μεταφέρουν απλά τις πληροφορίες και την παροχή τεχνικών επαγγελματικών δεξιοτήτων. Αυτά θα μπορούσαν να αυτοματοποιηθούν και κατά πάσα πιθανότητα να συμβάλουν στην εξοικονόμηση. Η τιμή περιλαμβάνει την εμπειρία της πανεπιστημιούπολης -με όλα τα όμορφα και τις αγαπημένες ανέσεις.
   Αλλά το βασικό καθήκον του καταρτισμένου μυαλού  είναι ο βαθμός έντασης της εργασίας. Απαιτεί το χρόνο και την προσπάθεια των έξυπνων, ιδιαίτερα εκπαιδευμένων ατόμων. Εμείς δεν θα παρέχουμε πολύ λιγότερο χρονοβόρα, χωρίς να θυσιάσουμε την ποιότητα. Και έτσι, φοβάμαι, μήπως μία σημαντικά λιγότερο δαπανηρή εκπαίδευση ενέχει ... "εκπτώσεις " στην ποιότητα.

Η Pamela Hieronymi είναι καθηγήτρια φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες και, φέτος, υπότροφος στο Κέντρο Προχωρημένων Μελετών στις Επιστήμες Συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.