Δύο ημέρες πριν κλείσουμε για τις διακοπές των Χριστουγέννων επισκέφτηκα με τους μαθητές της Έκτης Τάξης, στους οποίους διδάσκω Κ.Π.Α, τη νέα Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Σχολείου μας
Ήταν μια πέρα για πέρα δημιουργική μα συνάμα και ψυχαγωγική ώρα για όλους μας. Αφού μιλήσαμε για τον τρόπο λειτουργίας και ταξινόμησης των βιβλίων σε μια δανειστική βιβλιοθήκη, κατόπιν τα παιδιά δανείστηκαν βιβλία, ενόψει και των διακοπών των Χριστουγέννων. Στο δεύτερο μισό της ώρας χωρίστηκαν σε τρεις Ομάδες και έπαιξαν επιτραπέζια παιχνίδια.
Θέλω να σταθώ σε τρία σημεία. Αρχικά, στην υπέρτατη Αξία της Μεταγνώσης, στο περιβόητο «μαθαίνω πώς να μαθαίνω»που θα πρέπει να καλλιεργεί στο σύνολό της η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες.
Αναλογίζεστε πόσο σημαντική μεταγνωστική ικανότητα είναι το να μπορεί ένας μαθητής να κινείται, να αναζητά και να βρίσκει ένα βιβλίο σε μια δανειστική βιβλιοθήκη….
Η δεύτερη Αλήθεια της διδακτικής ώρας υπήρξε η αυτονόητη καλλιέργεια της Φιλαναγνωσίαςμέσα σε ένα ελκυστικό περιβάλλον. Το βιβλίο είναι βίωμα, τρόπος ζωής και μόνο βιωματικά μπορούν τα παιδιά να το κάνουν κομμάτι της καθημερινότητάς τους….
Τρίτο, και πιθανώς, σημαντικότερο σημείο αυτής της γόνιμης ώρας το Ομαδικό ΕκπαιδευτικόΠαιχνίδι. Φρονώ και είναι διαρκής έγνοια μου σε όλα τα χρόνια της εκπαιδευτικής διαδρομής μου μέχρι σήμερα ότι το Δημοτικό Σχολείο πρώτα και κύρια οφείλει να καταστήσει το Σχολείο ως κάτι θετικό στη συνείδηση των μαθητών. Μοναδικός Σκοπός του Δημοτικού σχολείου έπρεπε να είναι να κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν το Σχολείο. Αυτονόητο; Απλό; Μα …. δυστυχώς μέγα Ζητούμενο!
Έχουν γραφτεί στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα πλήθος άρθρων αναφορικά με την Ανάγκη να μειωθεί η διδακτέα ύλη σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα και να επικεντρωθεί το Πρόγραμμα Σπουδών στην καλλιέργεια μεταγνωστικών δεξιοτήτων…
Μου ήρθε συνειρμικά, καθώς πληκτρολογώ ετούτες τις γραμμές, το στιγμιότυπο από το ταξίδι στη ΝΑ Γαλλία στο πλαίσιο του Comenius (http://sykees8.blogspot.gr/2013/04/comenius-2013-comenius-meeting-in.html), όπου η Alice εντελώς φυσιολογικά ζήτησε από τους μαθητές της στο μονοθέσιο σχολείο στοSaint Nazaire le Désert να οργανώσουν σε Ομάδες το επόμενο ταξίδι τους στη Σλοβακία. Από την εβδομαδιαία παραμονή μου στην Προβηγκία διαπίστωσα ότι το ενδιαφέρον στο εκπαιδευτικό σύστημα της Γαλλίας εστιάζεται όχι τόσο στην πληθώρα των γνώσεων, αλλά σε μία σειρά από μεταγνωστικές δεξιότητες με σημαντικότερη αυτήν του «μαθαίνω πώς να μαθαίνω».
Με τις σκέψεις αυτές κλείνω αυτό το κείμενο έχοντας πλήρη επίγνωση αφενός του πόσο πολύ απέχει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα από μια τέτοια κεντρική επιλογή αφετέρου το πόσο μεγεθυμένα έμοιαζαν τα λεπτά αυτής της ώρας στο θυμικό των μαθητών μας αλλά και το δικό μου!
Καλή και δημιουργική χρονιά!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου