Όταν δέχεσαι πρόσκληση – έκπληξη από τους περσινούς μαθητές σου να μοιραστείς μαζί τους μια ξεχωριστή ώρα Μουσικής και έχεις την … πολυτέλεια να αφιερώσεις αυτόν τον χρόνο σε κάτι τόσο ξεχωριστό τότε…. η χαρτούρα μπορεί να περιμένει!
Για την τύχη που έχει το σχολείο μας να έχει μια δασκάλα Μουσικής σαν τη Βασιλική Νικολάου έχω ξαναγράψει, οπότε… συνεχίζουμε.
Ανεβήκαμε λοιπόν στον ταμπουρά και το σάζι και καθώς τα … γρατζουνούσαμε συζητήσαμε για τον στρατηγό Μακρυγιάννη, τον αυτοδίδακτο Θεόφιλο, τη μουσική και τον πολιτισμό συνολικά στη λεκάνη της Μεσογείου, τους Τούρκους φίλους μας από το Comenius, το ζεϊμπέκικο, της Ανατολής τις χάρες, τη βυζαντινή μουσική και τις νότες της, τις ομοιότητες και διαφορές των δυο οργάνων με τον μπαγλαμά, το μπουζούκι… για τη διαφορά, για παράδειγμα, στους μπερντέδες (διαστήματα, τάστα) που χωρίζεται το μπράτσο τους.
Βασικό εργαλείο στην εκμάθηση και των δύο σκελών της ελληνικής μουσικής, δημοτικού τραγουδιού και εκκλησιαστικού-βυζαντινού μέλους, είναι το εθνικό μας όργανο: όχι βέβαια το μπουζούκι, όπως ίσως να νόμιζε κανείς, ούτε το κλαρίνο, αλλά ο παγκοσμίως άγνωστος ταμπουράς.
Η ώρα κύλησε και ηχούσε σαν … ταξίδι. Το κερασάκι στην τούρτα; Η μουσικός μας σαν … rock Μακρυγιάννης έπαιξε με τον ταμπουρά το Smoke on the Water των Deep Purple!
Πέρσι είχα ζήσει την αντίστοιχη γνωριμία με το κόντρα μπάσο, αγαπημένο μου όργανο, από τις jazz διαδρομές μου.
Βέβαια τα πιο ανοίκεια και ζηλευτά μουσικά όργανα είναι τα παντελώς χειροποίητα ολόδικά μας μουσικά όργανα, που είχαμε φτιάξει στην εβδομάδα Comenius. Δεν συμφωνείτε;!!!!
Vasiliki’s «Recycled» Orchestra |
Αλλά σε κάθε περίπτωση τις πιο όμορφες μουσικές δεν τις έχουμε ακούσει ακόμη! Συνεχίζοντας λοιπόν..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου