«Etre et Avoir» / «Είμαι και έχω» από τη ζωή ενός γαλλικού μονοθέσιου σχολείου

  To είμαι και το έχω είναι τα δύο βασικά ρήματα της Γαλλικής γλώσσας. Είναι από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει ένας μαθητής Γαλλικών σε οποιαδήποτε χώρα και αν βρίσκεται. Όπως είναι φυσικό αυτά είναι και τα πρώτα πράγματα που μαθαίνουν οι μικροί μαθητές στα Γαλλικά σχολεία. Δεν είναι όλα τα σχολεία ίδια όμως. Υπάρχουν ακόμη σε απομακρυσμένες περιοχές της Γαλλίας μονοθέσια σχολεία, όπου όλοι οι μαθητές από 6 έως 10 ετών βρίσκονται στην ίδια αίθουσα. Ο σκηνοθέτης Nicolas Philibert βρέθηκε σε μια τέτοια τάξη στην Auvergne, μια επαρχία μακριά από το γνωστό πρότυπο τις "κοσμοπολίτικης" Γαλλίας. Εκεί παρακολούθησε το μάθημα που γίνεται για έναν ολόκληρο χρόνο προσπαθώντας να αποδώσει τα πρώτα βήματα της μάθησης, τη ζωή στο σπίτι καταλήγοντας στο συγκινητικό αποχαιρετισμό στο τέλος του σχολικού έτους.

 η πρώτη γραφή και η ανάγνωση αποκτώνται με κόπο
the first writing and reading are acquired with effort

  Το Etre Et Avoir είναι μια ταινία έκπληξη.  Πρόκειται για αληθινές σκηνές από τη ζωή του σχολείου, μέσα στην τάξη αλλά και στα σπίτια των μαθητών ή σε άλλους εξωτερικούς χώρους. Όλα μαζί συνθέτουν μια ποιητική εικόνα που περιγράφει μια σχέση αγάπης και σεβασμού μεταξύ του δασκάλου και των μαθητών του.

  Αναπόφευκτα μου ήρθε στο μυαλό το πρόσφατο ταξίδι μου στη Γαλλία, στα πλαίσια του διετούς προγράμματος COMENIUS με τίτλο «Show me your school, I’ll show you mine», comeniusshowmeyourschool.blogspot.gr/, όπου  επισκεφθήκαμε μαζί με Ευρωπαίους συναδέλφους τρία σχολεία σε ισάριθμα διαφορετικά χωριά της Προβηγκίας (Provence) στην περιφέρεια Drôme στη ΝΑ Γαλλία. Συγκεκριμένα: το διθέσιο Δημοτικό Σχολείο στο Saou, το Νηπιαγωγείο στο Soyans και το μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο στο Saint-Nazaire le Désert.

   Εκείνο που μου προξένησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον από την εβδομαδιαία παρατήρηση του γαλλικού σχολείου είναι το γεγονός ότι το ενδιαφέρον εστιάζεται όχι τόσο στην πληθώρα των γνώσεων, αλλά σε μία σειρά από μεταγνωστικές δεξιότητες με σημαντικότερη αυτήν του «μαθαίνω πώς να μαθαίνω».

  Επίσης, αισθάνθηκα ότι προσεγγίζει πολύ το παιδαγωγικό μου πρότυπο που είναι το "Σχολείο Ζωής" του John Dewey, για τον οποίο η εκπαίδευση δεν είναι προετοιμασία για τη ζωή, είναι η ...ίδια η ζωή και η διδασκαλία επικεντρώνεται στο μαθητή και όχι στη διδακτέα ύλη.

 Τέλος, δεν θα μπορούσα να μην μπω στη θέση του δασκάλου της ταινίας, ο οποίος κάνει μία "ασκητική" ζωή για είκοσι χρόνια για να παραμένει το μονοθέσιο σχολείο ανοιχτό και να δίνει "οξυγόνο" στις οικογένειες του απομονωμένου χωριού. Στο μυαλό μου ήρθαν οι δύο Γαλλίδες δασκάλες, η Martine στο Saou κι η Alice στο Saint-Nazaire le Désert, οι οποίες αντίστοιχα προσφέρουν με την συνολική τους παρουσία οξυγόνο στα χωριά, όπου εργάζονται.

Εξαιρετικό φιλμ! Σας προτείνω να το δείτε μαζί με τους μαθητές σας, όπως σκοπεύω να κάνω κι εγώ!



The Etre Et Avoir is a movie surprise.

   The "Etre Et Avoir"  the two main verbs of the French language. It is one of the first things a student learns French in any country you are. Naturally these are also the first things they learn the young students in French schools. Not all schools are the same though. There are even in remote regions of France cars schools where all pupils from 6-10 years old in the same room. The director Nicolas Philibert found in such a class in Auvergne, a province away from the familiar pattern of "cosmopolitan" France. There he attended the lesson made for an entire year trying to perform the first steps of learning, life at home resulting in touching farewell at the end of the school year.  
The Etre Et Avoir is a movie surprise. It is true scenes from the life of the school, in the classroom and in the homes of students or other outdoors. All together they form a poetic picture that describes a relationship of love and respect between the teacher and his students.





 Inevitably came to mind my recent trip to France as part of the biennial program COMENIUS entitled «Show me your school, I'll show you mine», where we visited with European colleagues three schools as many different villages of Provence in the region of Drôme in SE France. Namely: the two-seater Elementary School in Saou, Kindergarten to Soyans and the car Primary School in Saint-Nazaire le Désert.

   What I was especially intrigued by the weekly observation of the French school is the fact that the focus is not so much the abundance of knowledge, but a series of metacognitive skills important as that of 'learning to learn'.
  Also, I felt very close to my pedagogical model is the "School of Life" of John Dewey, for whom education is not preparation for life, is life itself ... and teaching focuses on the student and not on curriculum.
 Finally, I could not get into a position of teacher of the film, which makes an "ascetic" life for twenty years to keep the school open  and give "oxygen" to the families of the isolated village.


Martine in Saou

Alice in Saint-Nazaire le Désert

In my mind came the two Frenchwomen teacher, Martine in Saou, and Alice in Saint-Nazaire le Désert, which respectively provide the overall presence of oxygen in the villages where they work.
                                                 Excellent film! I suggest you  watch with your students, as I intend to do myself!