Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Πρόγραμμα Comenius στο 2ο Δημ. Σχ. Αγ. Βαρβάρας: Σκέψεις και συνειρμοί

   ... Καθώς αρχίζω να γράφω αυτό το post, βρισκόμαστε στις διακοπές του Πάσχα, οπότε είμαστε αποστασιοποιημένοι από τον ρυθμό της σχολικής καθημερινότητας και, ως εκ τούτου, υπάρχει η "απόσταση ασφαλείας", προκειμένου να περιγράψω όσα ζήσαμε ως οικοδεσπότες για μία εβδομάδα στο πλαίσιο του Προγράμματος Comenius στο σχολείο μας κι όχι μόνο... Να υπενθυμίσω ότι λίγες ημέρες πριν είχε προηγηθεί η δημοσίευση του "ταξιδιωτικού ημερολόγιου" της επίσκεψης των Ευρωπαίων συναδέλφων μας. (http://sykees8.blogspot.gr/2014/04/comenius-project-meeting-in-greece-313.html )
Καλώς ήρθατε! Με χορούς κυκλωτικούς και άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς!
Welcome! With cyclic dances and other so freely like rivers!

     Ήμουν - και μάλλον εξακολουθώ να είμαι -  πολύ επιφυλακτικός στο να γράψω για κάτι που βίωσα εντελώς "από τα μέσα", διότι κάτι τέτοιο αφενός δεν είναι "politically correct"  αφετέρου είναι βαθύτατα υποκειμενικό... Παρ' όλα αυτά θα γράψω για έναν και μοναδικό λόγο. Από τότε που έχει υπάρξει στη ζωή μου αυτό το blog, συνειδητοποίησα την αξία να σώζονται οι Στιγμές, να γράφονται με έντονα γράμματα τα σημεία στίξης της ζωής μας, γιατί ... (ας συμπληρώσει ο καθένας το δικό του "γιατί").
Καλώς ήρθατε! Από την Ορχήστρα των Ανακυκλωμένων Οργάνων!
Welcome! From the Orchestra of Recycled Instruments!

    Προσπάθησα, συνειδητά, να είμαι παρέα με τους φιλοξενούμενους συναδέλφους μας όσες περισσότερες ώρες του εικοσιτετράωρου μπορούσα.  Παρ' όλα αυτά υπάρχουν στιγμές - ευτυχώς λίγες- που δεν τις μοιραστήκαμε και δεν τις έζησα, με σημαντικότερη χωρίς αμφιβολία το μουσικοθεατρικό δρώμενο για τον μύθο της αρπαγής της Ευρώπης, που παρουσίασαν οι μαθητές της Τρίτης Τάξης, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες των δασκάλων τους, του Γιώργου και της Γιώτας.

H κούκλα της Ευρώπης στα χέρια των παιδιών
Doll of Europe in the hands of children

 Παρ' όλα αυτά είχα αφουγκραστεί την Ομορφιά του από τις μουσικές επιλογές και κάτι κλεφτές ματιές από μία πρόβα. Η αίσθηση από αυτό το δρώμενο μου καθρεφτίστηκε στα βλέμματα των Ευρωπαίων φίλων μας, καθώς έβγαιναν από την αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας. Δεν θα ξεχάσω για παράδειγμα ποτέ τα δάκρυα και την αγκαλιά της Όλγας σαν απάντηση για αυτό που είχε παρακολουθήσει.

"Ω!!! Τι όμορφος (Εκπαιδευτικός) Κόσμος!!!
"Oh! What a wonderful (Educational) World!
   Δεύτερη σκηνή που θέλω να μοιρασθώ μαζί σας: Την πρώτη ημέρα της άφιξης των "Κομένιους Φίλων" μας και αφού είχαν κάνει, ήδη, μία πρώτη ξενάγηση στις αίθουσες και τους χώρους του σχολείου, τους είδα όλους μαζί - ανεβαίνοντας από το προαύλιο, αφού είχα εφημερία- στο Γραφείο μας να συζητάνε σε μικρές ομάδες και αισθάνθηκα ότι ανήκουν στον ίδιο σύλλογο διδασκόντων! Ένιωσα ότι είχαμε μαζί κενό και ότι θα διορθώναμε τετράδια ή θα κουβεντιάζαμε για ο,τιδήποτε... Τους ένιωσα αναπόσπαστο κομμάτι της "Αγίας Καθημερινότητας" στο σχολείο μας!
Το ανθρώπινο δυναμικό του σχολείου μας...!!
The human resources of our school ...!
  Η τρίτη σκέψη μου αφορά σε εμάς τους ίδιους και πιο συγκεκριμένα στο ανθρώπινο δυναμικό του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αγίας Βαρβάρας, στους συναδέλφους μου! Όταν τον Νοέμβριο είχαμε κάνει μία συζήτηση, ώστε οι άμεσα εμπλεκόμενοι στο Πρόγραμμα να ενημερώναμε τους υπόλοιπους σχετικά με τα διαδικαστικά και ουσιαστικά ζητήματα της "εβδομάδας Κομένιους" είχα υποστηρίξει την άποψη ότι "δεν υπάρχει περίπτωση με αυτό το ανθρώπινο δυναμικό να μην τα καταφέρουμε..."  Θέλω, δηλαδή, να το πω ξεκάθαρα. Σε άλλα σχολεία, σε άλλους, γενικά, Δημόσιους Οργανισμούς η υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος διαιρεί, τουλάχιστον, στα δύο τους εργαζόμενους και η σχέση τους μετατρέπεται σε "εμφυλιο - πολεμική". Λοιπόν, ακόμη και εκείνοι οι συνάδελφοί μας, οι οποίοι δεν είχαν γευτεί καμία από τις χαρές του Προγράμματος και δεν είχαν καρπωθεί τις εκπαιδευτικές υπεραξίες του, μέχρι την εβδομάδα φιλοξενίας, πρόσφεραν το εκατό τοις εκατό των δυνάμεών τους για να πάει καλά αυτό το τόσο πολύ παραγοντικό εγχείρημα της φιλοξενίας και αυτό αποδεικνύει το περίσσευμα ψυχής και ήθους τους.



Ομαδικότητα, Αγάπη και Πάθος για αυτό που κάνετε....
Teamwork, Love and Passion for what you do ....
  Αυτό το ένιωσαν αρκετοί Ευρωπαίοι φίλοι μας και το μοιράσθηκαν μαζί μου στις κατ' ιδίαν συζητήσεις μας. "Αν και οι υποδομές σας είναι λιγοστές, εντούτοις διαθέτετε τέτοια Ομαδικότητα, Αγάπη και Πάθος για αυτό που κάνετε που καλύπτουν σε μεγάλο βαθμό  τα όποια κενά"   ... Ναι, οι  συνάδελφοί μου είναι ο βασικός λόγος που ταξιδεύω καθημερινά στην Αγία Βαρβάρα...

  Ένα, ακόμη, θετικό σημείο της εκπαιδευτικής συνάντησης στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Αγίας Βαρβάρας θεωρώ ότι είναι οι οκτώ διαφορετικές ώρες μαθήματος ή βιωματικών παιχνιδιών-εργαστηρίων που παρακολούθησαν, μοιρασμένοι σε ομάδες. Μάθημα ελληνικών σαν ξένη γλώσσα από τα πρωτάκια (ευφάνταστη η ιδέα της Ειρήνης!) Οστρακισμός στην αρχαία Αθήνα από την Χαρά.
Οστρακισμός στην αρχαία Αθήνα από την Χαρά
Ostracism in ancient Athens by Hara


Παιχνίδι Γεωγραφίας της Ευρώπης από τον Κώστα. Μαθηματικά από την Γιώτα και τον Κώστα. Φυσική από την Σταυρούλα. Συνέντευξη από τους μαθητές του Γιάννη και της Έλενας και ένα  βιωματικό παιχνίδι Γεωγραφίας της Ελλάδας, βασισμένο στις πέντε αισθήσεις μας από εμένα.

"Δράση, κινητικότητα, έντονα συναισθήματα και το σημείο συνάντησης των πολιτισμών μας!"
"Action, mobility, strong emotions and the meeting point of our cultures!"
Η Πέπα ψηλαφεί και προσπαθεί
να μαντέψει το βαμβάκι!
(Γεωγραφία της Ελλάδας με τις πέντε αισθήσεις μας)
 Pepa groping and trying
guess cotton!
(Geography of Greece with our five senses)




Νομίζω ότι πέρα από την οποιαδήποτε συζήτηση για το εκπαιδευτικό σύστημα, που κι αυτή σε κάθε περίπτωση χρειάζεται, από όσα παρακολούθησαν οι συνάδελφοί μας θα έβγαλαν πολύτιμα συμπεράσματα για τα θετικά και αρνητικά χαρακτηριστικά του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.




















  Σε ό,τι αφορά το πολιτιστικό κομμάτι της διοργάνωσής μας νιώθω την Ανάγκη να εστιάσω στην ημέρα της επίσκεψης μαζί τους στο Μουσείο Ακρόπολης, τον Ιερό Βράχο, την Αρχαία Αγορά και την ευρύτερη περιοχή του ιστορικού κέντρου της Αθήνας.  Όταν βρεθήκαμε στον "Κήπο με τα Αγάλματα" - την πιο λατρεμένη μου μουσειακή "γειτονιά" - ανάμεσα στους αρχαϊκούς κούρους και τις κόρες, θέλησα να τους πω τα παρακάτω λόγια, μα δεν τα κατάφερα....  "Για εμένα, τη Χαρά, τη Γιώτα και τη Βασιλική αποτελεί τεράστια τιμή το γεγονός ότι μοιραζόμαστε μαζί σας την πιο ιστορική διαδρομή όχι μόνο της Αθήνας ...  της Ελλάδας ... ίσως της Ευρώπης! Γιατί; Διότι μέσα από αυτό το μονοπάτι που βαδίζουμε Μαζί γεννήθηκε αυτή η ίδια η ιδέα της Ευρώπης, των κοινών Αξιών μας, του ίδιου του ... Κομένιους!"
"....μέσα από αυτό το μονοπάτι που βαδίζουμε Μαζί γεννήθηκε αυτή η ίδια η ιδέα της Ευρώπης, των κοινών Αξιών μας, του ίδιου του ... Κομένιους!"
".... through this path that we walk Together born this idea of Europe, our common values​​, that of Comenius ...!"
  Καθώς συζητούσαμε με τον Ibon στην Άγκυρα και τον Nando εδώ και στη Γαλλία ίσως, τελικά, η κυρίαρχη Ομάδα - στόχος και ωφελούμενη από τις δράσεις του Κομένιους να είμαστε οι εκπαιδευτικοί, περισσότερο και από τους μαθητές μας...  Υπάρχει από κάποιους μία λανθάνουσα ενοχή να εκφράσουν ανοιχτά τα θετικά τους συναισθήματα. Όμως, ένας ευτυχισμένος και δημιουργικός δάσκαλος, με αληθινούς φίλους σε γωνιές της Ευρώπης θα καθρεφτίσει αυτήν την ευτυχία του πολλαπλασιαστικά στο σχολειό, την τάξη, τους μαθητές του!
Όμως, ένας ευτυχισμένος και δημιουργικός δάσκαλος, με αληθινούς φίλους σε γωνιές της Ευρώπης θα καθρεφτίσει αυτήν την ευτυχία του πολλαπλασιαστικά στο σχολειό, την τάξη, τους μαθητές του!
But a happy and creative teacher, with real friends in corners of Europe mirroring his
happiness of multiplying to the school, the classroom, the pupils!
  


"Finally, I like the Greek way!".
  Σε ό,τι αφορά το γαστρονομικό κομμάτι του ταξιδιού, προφανώς και αυτοί που μπορούν να εκφραστούν είναι οι καλεσμένοι μας. Θέλω, απλά, να μοιρασθώ μαζί σας την απόφασή μου, εάν κάποια στιγμή ανοίξω μαγαζί εστίασης, εκτός Ελλάδας (ποτέ κανείς δεν ξέρει...) θα το ονομάσω "The Greek Way" και ευχαριστώ πολύ την Alice γι' αυτό, που συνεχώς έλεγε αναφορικά με το μοίρασμα όλων των εδεσμάτων στη μέση: "Finally, I like the Greek way!".
Οι μαθητές δείχνουν στους συναδέλφους σε ποιο σημείο
του χάρτη της Ελλάδας βρίσκεται η κάθε φωτογραφία και την κολλούν.
Pupils show to our colleagues what point
map of Greece is each photo and stick.


  Πίστευα και πιστεύω ότι με έναν υπέροχο τρόπο στα ταξίδια μεγεθύνεται ο χρόνος. Ε, λοιπόν, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι στα ταξίδια του Κομένιους ο χρόνος ... γιγαντώνεται!
 Λίγο πριν το τέλος, ας παίξουμε το παιχνίδι των συνειρμών!!! ο ήχος από τα κρουστά και τις μαράκες "της ανακυκλωμένης" ορχήστρας της Βασιλικής... το ηλιοβασίλεμα στα βράχια της Πειραϊκής... ο μπάλος με τη Zulfiye ...

η πιο ... μεγάλη μισή ώρα της ζωής μας κι η απίστευτη βραδιά στο "Ποδήλατο" ...
the most ... great half hour of our lives and the incredible night in "Bike" ...

τα μαθήματα τάβλι του Κώστα στην Alice...
courses backgammon Costas in Alice ...
η πιο ... μεγάλη μισή ώρα της ζωής μας κι η απίστευτη βραδιά στο "Ποδήλατο" ...

 οι υπέροχες συζητήσεις μας με την Martine ...
the wonderful discussions with Martine ...
τα μαθήματα τάβλι του Κώστα στην Alice...  οι υπέροχες συζητήσεις μας με την Martine ...  το πάθος της κυρίας Βασιλικής, της ξεναγού μας .... το τραγούδι των Ινδιάνων που έμαθε ο Nando από το μπαλκόνι στους μαθητές μας...   η βόλτα στο Ναύπλιο ... η ευτυχία στα πρόσωπα των συναδέλφων μου...









one more!!! ... again and again!!! ... η δύσκολη αλλά πολύτιμη πλευρά της πόλης μου που κι αυτήν την έζησαν, περνώντας μέσα από δακρυγόνα και διαδηλωτές... το παιχνίδι της Γεωγραφίας των αισθήσεων... η κούκλα της Ευρώπης στα χέρια των παιδιών ...  η Αθήνα μας!!! που την αγαπήσαμε πάλι, χάρη στους φίλους μας! (αν και σε ό,τι με αφορά, στιγμή δεν έχω πάψει να την αγαπώ...) .... Τέλος... τα μάτια των παιδιών μας! ...  πιο γελαστά, πιο χαρούμενα, πιο φωτεινά  από ποτέ!!!



Η Rakel κι η Zulfiye!

 












Η Ειρήνη κι η Όλγα

Οι κύκλοι ανοίγουν ... για να κλείσουν! Το άνοιγμα και το κλείσιμο κάθε κύκλου είναι γεγονότα που τα κουβαλάμε στη ζωή μας, πορευόμαστε με αυτά... Σε ένα μήνα από σήμερα, ξεκινάει στη Ρουμανία η τελευταία εκπαιδευτική συνάντηση του Προγράμματος... Είμαι, απολύτως, βέβαιος ότι το τέλος αυτού του ταξιδιού θα αποτελέσει την αφετηρία για άλλα το ίδιο συναρπαστικά και δημιουργικά ταξίδια, γιατί όπως πολύ καλά γνωρίζουμε: '
Όλα είναι δρόμος και ... πλέον, μετά από αυτήν την Εμπειρία, ο δρόμος μας φαντάζει κοινός!"

                                                           
                                                                          
Στα επόμενα, λοιπόν, ταξίδια συνταξιδιώτες μου!
In the following, therefore, my traveling companions!


  
Στα επόμενα, λοιπόν, ταξίδια συνταξιδιώτες μου!

Για το Sykees8
Ευθύμης (Μάκης) Χατζηευσταθίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...