Η λυρική συμμετρία του πώς γεννήθηκε το σύμπαν, πώς θα πεθάνει και τι θα συμβεί με το μυστήριο αυτό στο μεταξύ.
Ο «Θάνατος», έγραψε ο Rilke σε μία όμορφη επιστολή (1923), «είναι φίλος μας, ακριβώς επειδή μας φέρνει σε απόλυτη και παθιασμένη παρουσία με όλα αυτά που είναι εδώ, ό,τι είναι φυσικό, αυτό είναι αγάπη." Ο αγαπημένος ποιητής μπορεί κάλλιστα να ήταν ένας μυστικός αστροφυσικός, γιατί τα αθάνατα λόγια του περιέχουν την ποιητική της γέννησης του σύμπαντος, μέχρι τον θάνατό του και το μαγευτικό μυστήριο της κοσμικής ριπής μεταξύ των δύο.
Το σχήμα, το περιεχόμενο και το μέλλον του σύμπαντος είναι όλα περίπλοκα συνδεδεμένα. Γνωρίζουμε ότι είναι ως επί το πλείστον αλληλεξαρτώμενα, γνωρίζουμε ότι είναι κατασκευασμένα από βαρυονική ύλη (όπως τα αστέρια και οι πλανήτες), αλλά κυρίως σκοτεινή ύλη και σκοτεινή ενέργεια και γνωρίζουμε ότι επεκτείνεται συνεχώς, έτσι ώστε όλα τα αστέρια τελικά θα καούν σε ένα κρύο τίποτα. Ο Renée Hlozek επεκτείνεται στην ομορφιά αυτού του σκοτεινού τέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου