«Ημερολόγιον από τον πόλεμον»

                                                    «Ημερολόγιον από τον πόλεμον»

Σ. Τζιρόπουλος

13 Δεκεμβρίου 1940 – Παρασκευή

Το πρωί ξεκινήσαμε για την κορυφή του βουνού στα υψώματα του Σεφέρ – Αγά, για να λάβουμε θέσεις μάχης. Εφθάσαμε στην κορυφή, 1.840 μέτρα υψόμετρον. Εδώ δεν βλέπεις τίποτε άλλο από χιονισμένα βουνά και ουρανό. Το απόγευμα όλοι ανεξαιρέτως οι αξιωματικοί, πολλοί στρατιώτες και εγώ, κατεβήκαμε πίσω στο χωριό διότι επάθαμεν ψύξιν. Εμένα μάλιστα με έπιασεν και η καρδιά μου και με κατέβασε ο Γιάννης αγκαζέ υπό χιονοθύελλα, ο γιατρός μου έκανε μιαν ένεσι, μου έτριψε τα χέρια με ιώδιον και μου έδωσε κονιάκ. Την νύκτα κοιμηθήκαμε μαζί σ’ένα δωμάτιον με 40 άλλους, ο ένας πάνω στον άλλο. Αλλά πού ύπνος, μαρτύριον.

15 Δεκεμβρίου 1940 – Κυριακή, Αγίου Ελευθερίου

Ξυπνήσαμε με συναγερμό στις 4 το πρωί, ενώ διαρκώς τα πολυβόλα έβαλλον εκατέρωθεν λυσσωδώς. Στις 7 το πρωί διετάχθη επίθεσις από τον 5ον και 6ον λόχον. Η επίθεσις εγένετο μετά επιτυχίας και κατά τας 10 το πρωί έκλινεν υπέρ ημών και συνελήφθησαν 240 αιχμάλωτοι. Τότε διετάχθη ο 7ος λόχος να προχωρήση δεξιότερα προς το χωρίον Ερσέκα. Περί την μεσημβρίαν εφθάσαμεν εις την τελευταίαν κορυφογραμμήν απέναντι της οποίας εις μικρόν δενδρόφυτον κα χιονισμένον λοφίσκον ευρίσκοντο καλώς οχυρωμένοι οι Ιταλοί. Εις δοθείσαν διαταγήν οι στρατιώται ήρχισαν να γλιστρούν επί κατωφερείας βάθους 200 μέτρων και με χιόνι ενός μετρου ύψους. Εδώ γινόμαστε όλοι σκιέρ. Πότε βρισκόμαστε από πάνω κάτω δεν το καταλαβαίναμε. Οταν όμως εφθάναμε κάτω και κυττούσαμε επάνω, μας έπιανε τρόμος. Κατά την κάθοδον οι Ιταλοί έβαλλον πυρ φραγμού και παρ’όλην την ταχύτητα είχαμε μεγάλας απωλείας. Εγώ ως εκ θαύματος διεσώθην από τις σφαίρες των πολυβόλων που εσφύριζαν γύρω μου. Οταν εφθάσαμεν εις το σημείον του προορισμού μας εμείναμε αδρανείς επί δίωρον λόγω ελλείψεως αξιωματικών. Αποπειραθέντες ο διμοιρίτης κι ο επιλοχίας του λόχου Καστρίτης να κατέλθουν, εφονεύθησαν από τα πυρά των πολυβόλων. Κατόπιν με επικεφαλης τον διμοιρίτην Τσαρδήν, εκάναμε άλμα αριστερά επειδή το μέρος ήτο επισημασμένο από τους Ιταλούς και έβαλλον με τους όλμους. Εφθάσαμεν υπεράνω και πλαγίως των Ιταλών. Εκεί είχον συγκεντρωθεί και τμήματα του 5ου και 6ου λόχου με μερικούς αξιωματικούς οι οποίοι εν συμβουλίω απεφάσισαν έφοδον. Αποδεκατισμένοι όμως οι λόχοι, χωρίς πολυβόλα και με δύο μόνον οπλοπολυβόλα, διετάχθη εφ’όπλου λόγχη. Ορμήσαμεν πάλι προς τα κάτω μέσα στα χιόνια. Από τα ιταλικά χαρακώματα οι Ιταλοί μας υπεδέχθησαν με καταιγισμόν πυρός, πολυβόλων και χειροβομβίδων. Ως ήτο επόμενον η επίθεσις αύτη απέτυχεν διότι δεν είχον εξουδετερωθή ως έπρεπεν αι φωλεαί των ιταλικών πολυβόλων και ηναγκάσθημεν να συμπτυχθώμεν εις το επάνω των Ιταλών ύψωμα όπου εγκαταστήσαμε φυλάκια. Εις την έφοδον αυτή είχαμε απωλείας 18 νεκρούς και 23 τραυματίες. Πώς εγώ διεσώθην δεν μπορώ να καταλάβω. Διανυκετερεύσαμε επάνω εις το χιόνι το οποίον εξακολουθούσε να πίπτει μέχρι της επομένης μεσημβρίας. Την 1η πρωινή διετάχθη συναγερμός και μας είπον ότι οι Ιταλοί θα έκαμνον αντεπίθεσιν και ότι έπρεπε να αμυνθώμεν μέχρις εσχάτων. Επεράσαμε την νύκτα, μέχρι πρωίας, αναμένοντες την επίθεσι του εχθρόυ, που δεν έγινε.