Διασκευή για παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας. Ελεύθερη απόδοση της βασικής πλοκής του Ερωτόκριτου, του Βιτσέντζου Κορνάρου, σε 90 τετράστιχα. Μπορεί να αξιοποιηθεί και θεατρικά-μουσικά ως κείμενο βάσης για σχολική παράσταση, είτε κατά τη λήξη της σχολικής χρονιάς (νηπιαγωγείο), είτε στο πλαίσιο της ευέλικτης ζώνης (δημοτικό). Μπορεί, επίσης, να συνοδεύεται από παράρτημα με προτάσεις-οδηγίες για τον εκπαιδευτικό και πρωτότυπες εκπαιδευτικές δραστηριότητες.
Πρόσωπα του έργου (κατά σειρά εμφάνισης):
ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
ΑΡΕΤΟΥΣΑ
ΠΑΡΑΜΑΝΑ ΦΡΟΣΥΝΗ
ΑΝΘΗ, ΦΙΛΗ ΑΡΕΤΟΥΣΑΣ
ΠΕΖΟΣΤΡΑΤΟΣ
ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΗΡΑΚΛΗΣ
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΑΡΤΕΜΗ
ΧΡΥΣΟ ΠΟΥΛΙ
ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
ΑΡΕΤΟΥΣΑ
ΠΑΡΑΜΑΝΑ ΦΡΟΣΥΝΗ
ΑΝΘΗ, ΦΙΛΗ ΑΡΕΤΟΥΣΑΣ
ΠΕΖΟΣΤΡΑΤΟΣ
ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΗΡΑΚΛΗΣ
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΑΡΤΕΜΗ
ΧΡΥΣΟ ΠΟΥΛΙ
Σκηνή Α΄: Εισαγωγή στο έργο και περιγραφή των βασικών ηρώων από τον Αφηγητή ή τους Αφηγητές
1. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Καλώς ορίσατε γονείς,
γιαγιάδες και παππούδες.
Μες στου σχολειού μας την αυλή,
θα κάνουμε τρανή γιορτή.
Καλώς ορίσατε γονείς,
γιαγιάδες και παππούδες.
Μες στου σχολειού μας την αυλή,
θα κάνουμε τρανή γιορτή.
2. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Θα μας πάρει τ’ αεράκι,
να μας πάει ταξιδάκι,
σε καιρούς παραμυθένιους
κι όμορφα ιστορημένους.
Θα μας πάρει τ’ αεράκι,
να μας πάει ταξιδάκι,
σε καιρούς παραμυθένιους
κι όμορφα ιστορημένους.
3. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Απ’ την Κρήτη ποιητάρης
κι επιδέξιος λυράρης,
έγραψε το έργο αυτό,
που ’ναι στον κόσμο ξακουστό.
Απ’ την Κρήτη ποιητάρης
κι επιδέξιος λυράρης,
έγραψε το έργο αυτό,
που ’ναι στον κόσμο ξακουστό.
4. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Κορνάρος είναι τ’ όνομά του
και φημισμένη η γενιά του.
Γέννημα-θρέμμα της Σητείας,
λεβεντογέννας πολιτείας.
Κορνάρος είναι τ’ όνομά του
και φημισμένη η γενιά του.
Γέννημα-θρέμμα της Σητείας,
λεβεντογέννας πολιτείας.
5. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Καθίστε αναπαυτικά
και κλείστε και τα κινητά,
η ιστορία μας ν’ αρχίσει
και στα παλιά να μας γυρίσει.
Καθίστε αναπαυτικά
και κλείστε και τα κινητά,
η ιστορία μας ν’ αρχίσει
και στα παλιά να μας γυρίσει.
6. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Στην Αθήνα την αρχαία,
πόλη ζηλευτή κι ωραία,
ζούσαν ο βασιλιάς Ηράκλης
κι η βασίλισσα Αρτέμη.
Στην Αθήνα την αρχαία,
πόλη ζηλευτή κι ωραία,
ζούσαν ο βασιλιάς Ηράκλης
κι η βασίλισσα Αρτέμη.
7. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Ήταν συνετοί ηγεμόνες
και τηρούσαν τους κανόνες.
Είχαν και μια θυγατέρα,
σα χιονάτη περιστέρα.
Ήταν συνετοί ηγεμόνες
και τηρούσαν τους κανόνες.
Είχαν και μια θυγατέρα,
σα χιονάτη περιστέρα.
8. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Προσωπάκι σα φεγγάρι
και περπατησιά όλο χάρη.
Μια μεσούλα δαχτυλίδι,
ένα ζωντανό στολίδι!
Προσωπάκι σα φεγγάρι
και περπατησιά όλο χάρη.
Μια μεσούλα δαχτυλίδι,
ένα ζωντανό στολίδι!
9. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Αρετούσα, φως του κόσμου,
φρέσκο κλωναράκι δυόσμου,
ομορφούλα σα νεράιδα.
Τέτοια κούκλα δεν ξανάειδα!
Αρετούσα, φως του κόσμου,
φρέσκο κλωναράκι δυόσμου,
ομορφούλα σα νεράιδα.
Τέτοια κούκλα δεν ξανάειδα!
10. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Στα κρινένια της χεράκια,
φώλιαζαν χελιδονάκια.
Μάλαμα είχε καρδούλα,
η Αρετούσα η ρηγοπούλα.
Στα κρινένια της χεράκια,
φώλιαζαν χελιδονάκια.
Μάλαμα είχε καρδούλα,
η Αρετούσα η ρηγοπούλα.
11. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Στο παλάτι του Ηράκλη,
του μεγάλου στρατηλάτη,
σύμβουλος ήταν καλός,
ο Πεζόστρατος, ο σοφός.
Στο παλάτι του Ηράκλη,
του μεγάλου στρατηλάτη,
σύμβουλος ήταν καλός,
ο Πεζόστρατος, ο σοφός.
12. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Το μονάκριβό του γιο,
το γενναίο ομορφονιό,
Ερωτόκριτο τον λέγαν
και παντού τονε παινεύαν.
Το μονάκριβό του γιο,
το γενναίο ομορφονιό,
Ερωτόκριτο τον λέγαν
και παντού τονε παινεύαν.
13. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Είχε μπράτσα σα σπαθιά
και δυο μάτια φωτεινά.
Σαν Ορφέας τραγουδούσε,
το λαούτο όταν κρατούσε.
Είχε μπράτσα σα σπαθιά
και δυο μάτια φωτεινά.
Σαν Ορφέας τραγουδούσε,
το λαούτο όταν κρατούσε.
14. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Έφτιαχνε και ζωγραφιές,
σαν εικόνες ζωντανές.
Η καρδιά του όταν μεθούσε,
ζωγράφιζε και τραγουδούσε.
Έφτιαχνε και ζωγραφιές,
σαν εικόνες ζωντανές.
Η καρδιά του όταν μεθούσε,
ζωγράφιζε και τραγουδούσε.
15. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Ο φίλος του, ο Πολύδωρος,
που ’ταν στη σκέψη γρήγορος,
σαν αδερφό τον αγαπούσε,
στα δύσκολα τον βοηθούσε.
Ο φίλος του, ο Πολύδωρος,
που ’ταν στη σκέψη γρήγορος,
σαν αδερφό τον αγαπούσε,
στα δύσκολα τον βοηθούσε.
16. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Να τοι που βγήκανε στη βόλτα,
από του παλατιού την πόρτα.
Άραγε τι να κουβεντιάζουν
κι όλο κρυφοαναστενάζουν;
Να τοι που βγήκανε στη βόλτα,
από του παλατιού την πόρτα.
Άραγε τι να κουβεντιάζουν
κι όλο κρυφοαναστενάζουν;
Σκηνή Β΄: Ο Ερωτόκριτος συζητά με το φίλο του Πολύδωρο
17. ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ
– Ρωτόκριτε, τι έχεις πάθει
και συνεχώς πέφτεις σε λάθη;
Του κόσμου, εσύ, απλό κοπέλι,
πως θες του βασιλιά το μέλι;
– Ρωτόκριτε, τι έχεις πάθει
και συνεχώς πέφτεις σε λάθη;
Του κόσμου, εσύ, απλό κοπέλι,
πως θες του βασιλιά το μέλι;
18. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
– Πολύδωρε, μη με μαλώνεις
και την καρδούλα μου ματώνεις.
Του έρωτα, φίλε, τα μέλια,
δεν ξεχωρίζουν τα κοπέλια.
– Πολύδωρε, μη με μαλώνεις
και την καρδούλα μου ματώνεις.
Του έρωτα, φίλε, τα μέλια,
δεν ξεχωρίζουν τα κοπέλια.
19. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
– Την Αρετούσα όταν είδα,
σα να με θάμπωσε ηλιαχτίδα!
Δε γνώρισα άλλη κοπελιά,
με τόσες χάρες κι ομορφιά.
– Την Αρετούσα όταν είδα,
σα να με θάμπωσε ηλιαχτίδα!
Δε γνώρισα άλλη κοπελιά,
με τόσες χάρες κι ομορφιά.
20. ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ
– Θαυμάζω την αποκοτιά σου!
Ρωτόκριτε, έλα στα σωστά σου.
Βγάλε την κόρη απ’ το μυαλό σου.
Εγώ στο λέω για το καλό σου.
– Θαυμάζω την αποκοτιά σου!
Ρωτόκριτε, έλα στα σωστά σου.
Βγάλε την κόρη απ’ το μυαλό σου.
Εγώ στο λέω για το καλό σου.
21. ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ
– Το σόι της είν’ βασιλικό,
σ’ όλον τον κόσμο ξακουστό.
Ο βασιλιάς αν θα σε νιώσει,
καημένε, ποιος θα σε γλιτώσει;
– Το σόι της είν’ βασιλικό,
σ’ όλον τον κόσμο ξακουστό.
Ο βασιλιάς αν θα σε νιώσει,
καημένε, ποιος θα σε γλιτώσει;
22. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
– Πολύδωρε, η ψυχή μου κλαίει.
Βαρύς καημός με σιγοκαίει.
Να φύγω πρέπει από κοντά της!
Με κουζουλαίνει η πεθυμιά της.
– Πολύδωρε, η ψυχή μου κλαίει.
Βαρύς καημός με σιγοκαίει.
Να φύγω πρέπει από κοντά της!
Με κουζουλαίνει η πεθυμιά της.
23. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
– Σ’ αφήνω, πάω για τη Χαλκίδα
κι ούτε την ξέρω, ούτε την είδα.
Άραγε, το ’χει καταλάβει,
μέσα μου φλόγες πως ανάβει;
– Σ’ αφήνω, πάω για τη Χαλκίδα
κι ούτε την ξέρω, ούτε την είδα.
Άραγε, το ’χει καταλάβει,
μέσα μου φλόγες πως ανάβει;
24. ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ
– Σωστή η απόφαση που πήρες.
Με βασιλόπουλα – μνηστήρες,
φίλε μου, δεν τα βγάζεις πέρα
και μη σηκώνεις την παντιέρα.
– Σωστή η απόφαση που πήρες.
Με βασιλόπουλα – μνηστήρες,
φίλε μου, δεν τα βγάζεις πέρα
και μη σηκώνεις την παντιέρα.
25. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
– Τα πλούτη τους δε με φοβίζουν.
Στο χώμα τα λουλούδια ανθίζουν.
Φλουριά η αγάπη δε ζητάει,
όταν στα μάτια σε κοιτάει…
– Τα πλούτη τους δε με φοβίζουν.
Στο χώμα τα λουλούδια ανθίζουν.
Φλουριά η αγάπη δε ζητάει,
όταν στα μάτια σε κοιτάει…
Σκηνή Γ΄: Η Αρετούσα κουβεντιάζει με την παραμάνα της, τη Φροσύνη και τη φίλη της Ανθή
26. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Φεύγει, πετάει το παλικάρι,
με το σπαθί μες στο θηκάρι.
Κι η Αρετή στην κάμαρά της,
χτενίζει τα μακριά μαλλιά της.
Φεύγει, πετάει το παλικάρι,
με το σπαθί μες στο θηκάρι.
Κι η Αρετή στην κάμαρά της,
χτενίζει τα μακριά μαλλιά της.
27. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Τη βοηθάει η Φροσύνη,
με νοιάξιμο και καλοσύνη,
η προκομμένη η παραμάνα,
που ’ταν γι’ αυτή δεύτερη μάνα.
Τη βοηθάει η Φροσύνη,
με νοιάξιμο και καλοσύνη,
η προκομμένη η παραμάνα,
που ’ταν γι’ αυτή δεύτερη μάνα.
28. ΑΡΕΤΟΥΣΑ
– Αχ Νένα μου αγαπημένη,
πάλι ξενύχτησα η καημένη!
Άκουσες τον τραγουδιστή
με τη γλυκόλαλη φωνή;
– Αχ Νένα μου αγαπημένη,
πάλι ξενύχτησα η καημένη!
Άκουσες τον τραγουδιστή
με τη γλυκόλαλη φωνή;
29. ΠΑΡΑΜΑΝΑ ΦΡΟΣΥΝΗ
– Μάτι δεν έκλεισα όλη νύχτα.
Λες κι άπλωσε η σελήνη δίχτυα!
Ποιο να ’ναι αυτό το παλικάρι,
τα λογικά σου που ’χει πάρει;
– Μάτι δεν έκλεισα όλη νύχτα.
Λες κι άπλωσε η σελήνη δίχτυα!
Ποιο να ’ναι αυτό το παλικάρι,
τα λογικά σου που ’χει πάρει;
30. ΠΑΡΑΜΑΝΑ ΦΡΟΣΥΝΗ
– Ανησυχώ πολύ, παιδί μου.
Τρέμει για σένα η ψυχή μου!
Εσύ ’σαι άμαθο πουλάκι
κι ο κόσμος ζάλη και φαρμάκι.
– Ανησυχώ πολύ, παιδί μου.
Τρέμει για σένα η ψυχή μου!
Εσύ ’σαι άμαθο πουλάκι
κι ο κόσμος ζάλη και φαρμάκι.
31. ΑΡΕΤΟΥΣΑ
– Νένα μου, πράμα μη φοβάσαι,
χαρούμενη για μένα να ’σαι.
Μπορεί η τύχη μου η καλή
να ’στειλε τον τραγουδιστή.
– Νένα μου, πράμα μη φοβάσαι,
χαρούμενη για μένα να ’σαι.
Μπορεί η τύχη μου η καλή
να ’στειλε τον τραγουδιστή.
32. ΑΡΕΤΟΥΣΑ
– Μαζί γρικούμε την καντάδα
με την καλή μου φιλενάδα!
Μα πως θα βρούμε ποιοι λεβέντες,
μας τραγουδούν γλυκές κουβέντες;
– Μαζί γρικούμε την καντάδα
με την καλή μου φιλενάδα!
Μα πως θα βρούμε ποιοι λεβέντες,
μας τραγουδούν γλυκές κουβέντες;
33. ΑΝΘΗ, ΦΙΛΗ ΑΡΕΤΟΥΣΑΣ
– Γλυκιά Αρετούσα μου, κι εγώ
το ίδιο με σένα λαχταρώ.
Λες να ’ναι και το πρόσωπό τους
γλυκό όπως και το παίξιμό τους;
– Γλυκιά Αρετούσα μου, κι εγώ
το ίδιο με σένα λαχταρώ.
Λες να ’ναι και το πρόσωπό τους
γλυκό όπως και το παίξιμό τους;
34. ΑΝΘΗ, ΦΙΛΗ ΑΡΕΤΟΥΣΑΣ
– Σαν το λαούτο κελαηδάει,
η σκέψη μου σ’ αυτόν πετάει.
Αχ, πως θα μάθω τ’ όνομά του,
το σπίτι του και τη γενιά του;
– Σαν το λαούτο κελαηδάει,
η σκέψη μου σ’ αυτόν πετάει.
Αχ, πως θα μάθω τ’ όνομά του,
το σπίτι του και τη γενιά του;
35. ΠΑΡΑΜΑΝΑ ΦΡΟΣΥΝΗ
– Τι πάθατε, καλέ κοπέλες,
κι αρχίσατε να λέτε τρέλες;
Του κύρη σου, Αρετούσα, η γνώμη
κρατάει τη ζωή σου ακόμη.
– Τι πάθατε, καλέ κοπέλες,
κι αρχίσατε να λέτε τρέλες;
Του κύρη σου, Αρετούσα, η γνώμη
κρατάει τη ζωή σου ακόμη.
36. ΠΑΡΑΜΑΝΑ ΦΡΟΣΥΝΗ
– Γυρίσετε στο κέντημά σας
και συμμαζέψτε τα μυαλά σας.
Σαν έρθει η ώρα η καλή,
ο κύρης σας θα σας το πει.
– Γυρίσετε στο κέντημά σας
και συμμαζέψτε τα μυαλά σας.
Σαν έρθει η ώρα η καλή,
ο κύρης σας θα σας το πει.
Σκηνή Δ΄: Ο Ερωτόκριτος και η Αρετούσα ερωτεύονται…
37. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Έτσι είπε η Νένα η Φροσύνη
κι άλλαξε θέμα με βιασύνη.
Το βασιλιά πολύ φοβόταν
κι απ’ την οργή του φυλαγόταν.
Έτσι είπε η Νένα η Φροσύνη
κι άλλαξε θέμα με βιασύνη.
Το βασιλιά πολύ φοβόταν
κι απ’ την οργή του φυλαγόταν.
38. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Τότε ο Πεζόστρατος, παιδιά,
έπεσε άρρωστος βαριά,
του Ερωτόκριτου ο πατέρας.
Συννέφιασε η θωριά της μέρας…
Τότε ο Πεζόστρατος, παιδιά,
έπεσε άρρωστος βαριά,
του Ερωτόκριτου ο πατέρας.
Συννέφιασε η θωριά της μέρας…
39. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Κοντά του η Αρετούσα τρέχει,
σαν αγγελούδι τον προσέχει.
Και βρίσκει πάνω στο τραπέζι,
τη λύρα που ο γιος του παίζει!
Κοντά του η Αρετούσα τρέχει,
σαν αγγελούδι τον προσέχει.
Και βρίσκει πάνω στο τραπέζι,
τη λύρα που ο γιος του παίζει!
40. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Τους στίχους βρίσκει που με τάξη
γι’ αγάπη της είχε ταιριάξει
και σε μια ωραία ζωγραφιά,
τον εαυτό της να γελά.
Τους στίχους βρίσκει που με τάξη
γι’ αγάπη της είχε ταιριάξει
και σε μια ωραία ζωγραφιά,
τον εαυτό της να γελά.
41. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Αστράφτει η αλήθεια στο μυαλό της:
Ρωτόκριτο λεν τον καλό της!
Τρέχει, στη Νένα της το λέει
κι από την ταραχή της κλαίει.
Αστράφτει η αλήθεια στο μυαλό της:
Ρωτόκριτο λεν τον καλό της!
Τρέχει, στη Νένα της το λέει
κι από την ταραχή της κλαίει.
42. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Σα θάλασσας πικροκυματούσας
χτυπάει η καρδιά της Αρετούσας,
όταν θωρεί απ’ το μπαλκόνι
το παλικάρι να σιμώνει.
Σα θάλασσας πικροκυματούσας
χτυπάει η καρδιά της Αρετούσας,
όταν θωρεί απ’ το μπαλκόνι
το παλικάρι να σιμώνει.
43. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Σαν μπαίνει αυτός στην κάμαρά του,
πλάι στου άρρωστου μπαμπά του,
βλέπει πως λείπουνε οι στίχοι
κι η ζωγραφιά που δείχνει εκείνη.
Σαν μπαίνει αυτός στην κάμαρά του,
πλάι στου άρρωστου μπαμπά του,
βλέπει πως λείπουνε οι στίχοι
κι η ζωγραφιά που δείχνει εκείνη.
44. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Λιγοθυμά απ’ τον καημό του,
πάει να χάσει το μυαλό του.
Μα η Αρετούσα το μαθαίνει
και μήλα κόκκινα του στέλνει.
Λιγοθυμά απ’ τον καημό του,
πάει να χάσει το μυαλό του.
Μα η Αρετούσα το μαθαίνει
και μήλα κόκκινα του στέλνει.
45. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
– Πολύδωρε, φίλε ακριβέ μου,
πετάω από χαρά, καλέ μου!
Η Αρετούσα μ’ αγαπάει,
για λόγου μου καρδιοχτυπάει!
– Πολύδωρε, φίλε ακριβέ μου,
πετάω από χαρά, καλέ μου!
Η Αρετούσα μ’ αγαπάει,
για λόγου μου καρδιοχτυπάει!
46. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
– Αν φάω, γράφει, αυτά τα μήλα,
θα γιάνουν της καρδιάς τα φύλλα.
Κι η φιλενάδα της, η Ανθή,
λέει πως εσένα συμπαθεί!
– Αν φάω, γράφει, αυτά τα μήλα,
θα γιάνουν της καρδιάς τα φύλλα.
Κι η φιλενάδα της, η Ανθή,
λέει πως εσένα συμπαθεί!
47. ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ
– Ρωτόκριτε, για τον έρωτά μας,
θαρρώ θα βρούμε τον μπελά μας!
Ο Ηράκλης ποτέ δε θα δεχτεί
η κόρη του να σε παντρευτεί.
– Ρωτόκριτε, για τον έρωτά μας,
θαρρώ θα βρούμε τον μπελά μας!
Ο Ηράκλης ποτέ δε θα δεχτεί
η κόρη του να σε παντρευτεί.
48. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
– Αδύνατο να την ξεχάσω,
Ακόμη κι όλα αν τα χάσω,
εγώ θα πάω να τη ζητήσω.
Μακριά της δεν μπορώ να ζήσω!
– Αδύνατο να την ξεχάσω,
Ακόμη κι όλα αν τα χάσω,
εγώ θα πάω να τη ζητήσω.
Μακριά της δεν μπορώ να ζήσω!
49. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
– Πατέρα, κάνε μας τη χάρη.
Πριν να γεμίσει το φεγγάρι,
του βασιλιά ζήτα τ’ αστέρι,
της Αρετούσας μου το χέρι!
– Πατέρα, κάνε μας τη χάρη.
Πριν να γεμίσει το φεγγάρι,
του βασιλιά ζήτα τ’ αστέρι,
της Αρετούσας μου το χέρι!
50. ΠΕΖΟΣΤΡΑΤΟΣ
– Γιε μου, αλίμονο, στοχάσου
κι έλα ευθύς στα συγκαλά σου.
Η θέση σου είναι πάνω στο άτι
κι όχι γαμπρός μες στο παλάτι.
– Γιε μου, αλίμονο, στοχάσου
κι έλα ευθύς στα συγκαλά σου.
Η θέση σου είναι πάνω στο άτι
κι όχι γαμπρός μες στο παλάτι.
51. ΠΕΖΟΣΤΡΑΤΟΣ
– Δεν είσαι από βασιλική γενιά
και κάνε πέτρα την καρδιά.
Δεν δίνει ο βασιλιάς την κόρη
σ’ ένα οποιοδήποτε αγόρι.
– Δεν είσαι από βασιλική γενιά
και κάνε πέτρα την καρδιά.
Δεν δίνει ο βασιλιάς την κόρη
σ’ ένα οποιοδήποτε αγόρι.
Σκηνή Ε΄: Ο αγώνας των παλικαριών
52. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Στέλνει ο βασιλιάς τελάλη,
απ’ τη μια άκρη ως την άλλη
και προσκαλεί τα παλικάρια,
ν’ αγωνιστούν με τα κοντάρια.
Στέλνει ο βασιλιάς τελάλη,
απ’ τη μια άκρη ως την άλλη
και προσκαλεί τα παλικάρια,
ν’ αγωνιστούν με τα κοντάρια.
53. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Φτάνουν τρανοί πολεμιστές
από πολιτείες ζηλευτές.
Γέμισε το παλάτι ιππότες,
στεριανούς μα και νησιώτες.
Φτάνουν τρανοί πολεμιστές
από πολιτείες ζηλευτές.
Γέμισε το παλάτι ιππότες,
στεριανούς μα και νησιώτες.
54. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Της Πελοποννήσου νέοι,
καβαλλάρηδες ωραίοι,
λεβέντες της Μακεδονίας,
της Κύπρου, της Μικράς Ασίας.
Της Πελοποννήσου νέοι,
καβαλλάρηδες ωραίοι,
λεβέντες της Μακεδονίας,
της Κύπρου, της Μικράς Ασίας.
55. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Άξιοι Ναξιώτες, Χαλκιδαίοι
και του Βυζαντίου γενναίοι,
Κρητικόπουλα και Βλάχοι,
όλοι ρίχτηκαν στη μάχη.
Άξιοι Ναξιώτες, Χαλκιδαίοι
και του Βυζαντίου γενναίοι,
Κρητικόπουλα και Βλάχοι,
όλοι ρίχτηκαν στη μάχη.
56. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Ρίχνουνε ξανά τον κλήρο
για το δεύτερο το γύρο.
Παίρνουν φόρα και ορμάνε,
σα λιοντάρια πολεμάνε.
Ρίχνουνε ξανά τον κλήρο
για το δεύτερο το γύρο.
Παίρνουν φόρα και ορμάνε,
σα λιοντάρια πολεμάνε.
57. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Τα σπαθιά τους διασταυρώνουν,
αγωνίζονται, ματώνουν,
μα ένας στο τέλος ξεχωρίζει
και το έπαθλο κερδίζει.
Τα σπαθιά τους διασταυρώνουν,
αγωνίζονται, ματώνουν,
μα ένας στο τέλος ξεχωρίζει
και το έπαθλο κερδίζει.
58. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Σαν τον σταυραητό χυμάει,
ο Ρωτόκριτος και νικάει
κι η Αρετούσα καμαρώνει
σαν ο νέος τη ζυγώνει.
Σαν τον σταυραητό χυμάει,
ο Ρωτόκριτος και νικάει
κι η Αρετούσα καμαρώνει
σαν ο νέος τη ζυγώνει.
59. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Του φοράει το στεφάνι,
την κοιτάζει και τα χάνει.
Με τα μάτια όρκο κάνουν,
ν’ αγαπιούνται ως να πεθάνουν.
Του φοράει το στεφάνι,
την κοιτάζει και τα χάνει.
Με τα μάτια όρκο κάνουν,
ν’ αγαπιούνται ως να πεθάνουν.
60. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Μα ο πατέρας της θυμώνει
κι άλλα σχέδια καταστρώνει:
πλούσιο γαμπρό να της διαλέξει,
για να την καλοπαντρέψει.
Μα ο πατέρας της θυμώνει
κι άλλα σχέδια καταστρώνει:
πλούσιο γαμπρό να της διαλέξει,
για να την καλοπαντρέψει.
Σκηνή ΣΤ΄: Η Αρετούσα αντιδρά στην απόφαση του πατέρα της να την παντρέψει με το αφεντόπουλο του Βυζαντίου
61. ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΗΡΑΚΛΗΣ
– Κόρη μου, φως και ζωγραφιά μου,
έλα και κάθησε κοντά μου.
Νέα καλά έχω για σένα!
Δώσε κι εσύ χαρά σε μένα.
– Κόρη μου, φως και ζωγραφιά μου,
έλα και κάθησε κοντά μου.
Νέα καλά έχω για σένα!
Δώσε κι εσύ χαρά σε μένα.
62. ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΗΡΑΚΛΗΣ
– Πιστόφορο λένε το κοπέλι
που μήνυσε ότι σε θέλει.
Το Βυζάντιο διαφεντεύει
κι όλο τον κόσμο κυριεύει.
– Πιστόφορο λένε το κοπέλι
που μήνυσε ότι σε θέλει.
Το Βυζάντιο διαφεντεύει
κι όλο τον κόσμο κυριεύει.
63. ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΗΡΑΚΛΗΣ
– Η τύχη σου είναι σπουδαία,
καρδερινούλα μου ωραία!
Ζωή βασιλική θα ζήσεις
και δίπλα του θα ευτυχήσεις.
– Η τύχη σου είναι σπουδαία,
καρδερινούλα μου ωραία!
Ζωή βασιλική θα ζήσεις
και δίπλα του θα ευτυχήσεις.
64. ΑΡΕΤΟΥΣΑ
– Αφέντη, σεβαστέ μου κύρη,
μη βιάζεσαι για πανηγύρι.
Άλλη είν’ η γνώμη η δικιά μου,
αν πρόκειται για την παντρειά μου.
– Αφέντη, σεβαστέ μου κύρη,
μη βιάζεσαι για πανηγύρι.
Άλλη είν’ η γνώμη η δικιά μου,
αν πρόκειται για την παντρειά μου.
65. ΑΡΕΤΟΥΣΑ
– Το παλικάρι που θα πάρω,
με παπά και με κουμπάρο,
θα ’θελα εγώ να το διαλέξω,
μαζί του όνειρα να πλέξω.
– Το παλικάρι που θα πάρω,
με παπά και με κουμπάρο,
θα ’θελα εγώ να το διαλέξω,
μαζί του όνειρα να πλέξω.
66. ΑΡΕΤΟΥΣΑ
– Να σου το πω ήθελα μέρες,
πως λαχταρώ ν’ αλλάξω βέρες
με το Ρωτόκριτο. Τον ξέρεις.
Πατέρα, αντίρρηση μη φέρεις!
– Να σου το πω ήθελα μέρες,
πως λαχταρώ ν’ αλλάξω βέρες
με το Ρωτόκριτο. Τον ξέρεις.
Πατέρα, αντίρρηση μη φέρεις!
67. ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΗΡΑΚΛΗΣ
– Μα τι γρικούν, μαθές, τ’ αυτιά μου;
Θολώνουνε τα λογικά μου!
Η κόρη μου αυθαδιάζει
και τον αφέντη της διατάζει;
– Μα τι γρικούν, μαθές, τ’ αυτιά μου;
Θολώνουνε τα λογικά μου!
Η κόρη μου αυθαδιάζει
και τον αφέντη της διατάζει;
68. ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΗΡΑΚΛΗΣ
– Φαρμάκι θες να με τρατάρεις;
Δε θα σ’ αφήσω εγώ να πάρεις
νιο που δεν είναι της σειράς μας,
ντροπή να γίνεις της γενιάς μας.
– Φαρμάκι θες να με τρατάρεις;
Δε θα σ’ αφήσω εγώ να πάρεις
νιο που δεν είναι της σειράς μας,
ντροπή να γίνεις της γενιάς μας.
69. ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΗΡΑΚΛΗΣ
– Κάλλιο στη φυλακή να σ’ έχω
και άγρυπνα να σε προσέχω.
Τον Ερωτόκριτο, με τη βία,
ευθύς θα στείλω εξορία!
– Κάλλιο στη φυλακή να σ’ έχω
και άγρυπνα να σε προσέχω.
Τον Ερωτόκριτο, με τη βία,
ευθύς θα στείλω εξορία!
70. ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΑΡΤΕΜΗ
– Ηράκλη, αφέντη, βασιλιά μου,
μη μου σπαράζεις την καρδιά μου.
Την κόρη μας σα βασανίζεις,
μεμιάς στα δύο με χωρίζεις!
– Ηράκλη, αφέντη, βασιλιά μου,
μη μου σπαράζεις την καρδιά μου.
Την κόρη μας σα βασανίζεις,
μεμιάς στα δύο με χωρίζεις!
71. ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΑΡΤΕΜΗ
– Παρακαλώ σε, άλλαξε γνώμη!
Κι εσύ, Αρετή, ζήτα συγνώμη.
Το νέο πρώτα ας τον δούμε
κι ύστερα τι θα γίνει ας πούμε.
– Παρακαλώ σε, άλλαξε γνώμη!
Κι εσύ, Αρετή, ζήτα συγνώμη.
Το νέο πρώτα ας τον δούμε
κι ύστερα τι θα γίνει ας πούμε.
72. ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΗΡΑΚΛΗΣ
– Γυναίκα, δεν ακούω πράμα,
στο ξίφος μου έχω κάνει τάμα:
η κόρη μας ή θα πεθάνει,
ή γάμο αρχοντικό θα κάνει!
– Γυναίκα, δεν ακούω πράμα,
στο ξίφος μου έχω κάνει τάμα:
η κόρη μας ή θα πεθάνει,
ή γάμο αρχοντικό θα κάνει!
Σκηνή Ζ΄: Μυστική συνάντηση Ερωτόκριτου και Αρετούσας
73. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Έτσι έγινε και το ίδιο βράδυ,
οι δύο νέοι στο σκοτάδι,
έδωσαν όρκο στην αγάπη,
κόντρα στον άκαρδο σατράπη.
Έτσι έγινε και το ίδιο βράδυ,
οι δύο νέοι στο σκοτάδι,
έδωσαν όρκο στην αγάπη,
κόντρα στον άκαρδο σατράπη.
74. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ– Τ’ άκουσες, Αρετούσα μου,
μηλιά ανθοφορούσα μου;
Ο κύρης σου μ’ εξόρισε,
μαύρη ζωή μου όρισε.
75. ΑΡΕΤΟΥΣΑ
– Αμάραντο κλωνάρι μου,
αητέ και παλικάρι μου,
το δαχτυλίδι που φορώ,
σου δίνω να ’χεις φυλαχτό.
– Αμάραντο κλωνάρι μου,
αητέ και παλικάρι μου,
το δαχτυλίδι που φορώ,
σου δίνω να ’χεις φυλαχτό.
76. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Έτσι χωρίσανε οι δυο τους,
στο δάκρυ πνίξαν τον καημό τους.
Οι μέρες διάβαιναν κι οι νύχτες,
με βάσανα πολλά και πίκρες.
Έτσι χωρίσανε οι δυο τους,
στο δάκρυ πνίξαν τον καημό τους.
Οι μέρες διάβαιναν κι οι νύχτες,
με βάσανα πολλά και πίκρες.
Σκηνή Η΄: Ο Ερωτόκριτος σώζει την Αθήνα από τους εχθρούς της και κερδίζει το χέρι της Αρετούσας
77. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Πέρασαν τρεις γεμάτοι χρόνοι,
και με λιακάδες και με χιόνι.
Τότε, μια νύχτα δίχως άστρα,
φανήκανε εχθροί στα κάστρα.
Πέρασαν τρεις γεμάτοι χρόνοι,
και με λιακάδες και με χιόνι.
Τότε, μια νύχτα δίχως άστρα,
φανήκανε εχθροί στα κάστρα.
78. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Σαν πολιόρκησαν την πόλη,
ευθύς τα…χρειαστήκαν όλοι!
Διαμάχες φονικές αρχίσαν,
τίποτα όρθιο δεν αφήσαν.
Σαν πολιόρκησαν την πόλη,
ευθύς τα…χρειαστήκαν όλοι!
Διαμάχες φονικές αρχίσαν,
τίποτα όρθιο δεν αφήσαν.
79. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Μα ήρθε από τα ξένα φίλος
κι έλαμψε της ελπίδας ήλιος.
Χύμηξε πάνω στ’ άλογό του
κι έκανε σκόνη τον εχθρό του.
Μα ήρθε από τα ξένα φίλος
κι έλαμψε της ελπίδας ήλιος.
Χύμηξε πάνω στ’ άλογό του
κι έκανε σκόνη τον εχθρό του.
80. ΑΦΗΓΗΤΗΣ/-ΕΣ
Μ’ όποιο λεβέντη πολεμούσε,
με ευκολία τον νικούσε.
Το βασιλιά σώζει στη μάχη,
θαυμάζουν όλοι οι μονομάχοι.
Μ’ όποιο λεβέντη πολεμούσε,
με ευκολία τον νικούσε.
Το βασιλιά σώζει στη μάχη,
θαυμάζουν όλοι οι μονομάχοι.
81. ΧΡΥΣΟ ΠΟΥΛΙ
– Πουλί είμ’ εγώ, χρυσό πουλάκι!
Γλυκολαλώ σαν αηδονάκι.
Στης Αρετής πάω την ποδίτσα
και λέω μ’ ανθρώπινη λαλίτσα:
– Πουλί είμ’ εγώ, χρυσό πουλάκι!
Γλυκολαλώ σαν αηδονάκι.
Στης Αρετής πάω την ποδίτσα
και λέω μ’ ανθρώπινη λαλίτσα:
82. ΧΡΥΣΟ ΠΟΥΛΙ
– Σήκω, Αρετή, και μη λυπάσαι!
Ευτυχισμένη πια θε να ’σαι.
Το αντρειωμένο παλικάρι,
γυναίκα του ήρθε να σε πάρει!
– Σήκω, Αρετή, και μη λυπάσαι!
Ευτυχισμένη πια θε να ’σαι.
Το αντρειωμένο παλικάρι,
γυναίκα του ήρθε να σε πάρει!
83. ΑΦΗΓΗΤΗΣΤ’ ακούει αυτή, λιγοθυμάει
κι η παραμάνα την κρατάει.
Τότε ένας νέος πλησιάζει
και τρυφερά την αγκαλιάζει.
84. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
– Ξύπνα πανώρια ροδωνιά μου,
που ’χεις κλεμμένη την καρδιά μου!
Δεν είμαι, αστέρι της αυγής,
ξενομερίτης πορθητής.
– Ξύπνα πανώρια ροδωνιά μου,
που ’χεις κλεμμένη την καρδιά μου!
Δεν είμαι, αστέρι της αυγής,
ξενομερίτης πορθητής.
85. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
– Άκου τον ταπεινό ποιητάρη,
που της ψυχής του το δοξάρι,
μόνο για ελόγου σου σκιρτάει
κι απ’ το σεβντά σπιθοβολάει.
– Άκου τον ταπεινό ποιητάρη,
που της ψυχής του το δοξάρι,
μόνο για ελόγου σου σκιρτάει
κι απ’ το σεβντά σπιθοβολάει.
86. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
– Το δαχτυλίδι σου φοράω
κι ούτε στιγμή σε λησμονάω.
Άνοιξ’ τα μάτια σου, καλή μου.
Δέξου τ’ ολόγλυκο φιλί μου!
– Το δαχτυλίδι σου φοράω
κι ούτε στιγμή σε λησμονάω.
Άνοιξ’ τα μάτια σου, καλή μου.
Δέξου τ’ ολόγλυκο φιλί μου!
87. ΑΡΕΤΟΥΣΑ
– Δεν το πιστεύω, ακριβέ μου,
πλατύφυλλε βασιλικέ μου,
πως είμαι στα δικά σου χέρια
κι όχι στου πόνου τα μαχαίρια!
– Δεν το πιστεύω, ακριβέ μου,
πλατύφυλλε βασιλικέ μου,
πως είμαι στα δικά σου χέρια
κι όχι στου πόνου τα μαχαίρια!
88. ΑΡΕΤΟΥΣΑ
– Θαρρώ θα σπάσει η καρδιά μου,
απ’ την απέραντη χαρά μου.
Ρωτόκριτε, ζούμε ένα θαύμα
κι άλλο να πω δεν έχω πράμα!
– Θαρρώ θα σπάσει η καρδιά μου,
απ’ την απέραντη χαρά μου.
Ρωτόκριτε, ζούμε ένα θαύμα
κι άλλο να πω δεν έχω πράμα!
89. ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Με το κουκί και το ρεβύθι,
τελειώνει εδώ το παραμύθι.
Έγινε ο γάμος στο παλάτι,
μ’ αγάπη, της ζωής τ’ αλάτι!
Με το κουκί και το ρεβύθι,
τελειώνει εδώ το παραμύθι.
Έγινε ο γάμος στο παλάτι,
μ’ αγάπη, της ζωής τ’ αλάτι!
90. ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Ελάτε τώρα να χαρούμε,
τραγούδι γελαστό να πούμε
και να ευχηθούμε όλοι μαζί
τύχη να έχουμε χρυσή.
Ελάτε τώρα να χαρούμε,
τραγούδι γελαστό να πούμε
και να ευχηθούμε όλοι μαζί
τύχη να έχουμε χρυσή.
ΤΕΛΟΣ (2004-2005)
τελειο!
ΑπάντησηΔιαγραφή