Παραγωγή Γραπτού Λόγου: Ο μύθος του Ποσειδώνα και της Αθηνάς με νικητή τον Ποσειδώνα!

Τι θα γινόταν άραγε αν η θεά Αθηνά δεν είχε κερδίσει το διαγωνισμό για την κυριαρχία της Αττικής; Τι θα γινόταν στην Αθήνα αν δεν υπήρχε η ελιά και το λάδι;

Πρωινό στην Ποσειδωνία

   Εκείνο το ηλιόλουστο πρωινό του Γενάρη όλοι οι πολίτες άρχισαν από νωρίς το πρωί να συγκεντρώνονται στην αρχαία αγορά, στους πρόποδες του βράχου της Ακρόπολης, με σκοπό να ζήσουν από κοντά μία «ιστορική» στιγμή. Ο ευλογημένος τόπος τους, η αττική γη, είχε γίνει αιτία να φιλονικήσουν ο Ποσειδώνας κι η Αθηνά για το ποιος από τους δύο θα γινόταν ο προστάτης της πόλης. Οι υπόλοιποι θεοί θα έκριναν ποιος θα πρόσφερε στην πόλη το πιο ανεκτίμητο δώρο.

  Η θεά Αθηνά, με τη σοφία που τη διέκρινε, δίχως υπερβολές και εντυπωσιασμούς, έσκυψε και φύτεψε μιαν ελιά. Στα επόμενα λεπτά μία πανέμορφη ελιά δέκα ετών, με ασημοπράσινα φύλλα, φορτωμένη γευστικούς καρπούς είχε φυτρώσει κάτω απ’ την Ακρόπολη. «Ο καρπός της θα σας θυμίσει την αμβροσία κι ο χυμός του το νέκταρ», είπε η Αθηνά προς τους άλλους θεούς,  ενώ  τους προέτρεπε να γευτούν τις πρώτες στον κόσμο ελιές.

   Τη γευστική απόλαυση των θεών διέκοψε ο Ποσειδώνας, ο οποίος ανυπομονούσε να προσφέρει το δικό του δώρο στην πόλη. Μέσα σε κρότους και καπνούς εκσφενδόνισε την τρίαινά του και την κάρφωσε στον ιερό βράχο. Το τράνταγμα ήταν τόσο ισχυρό που ακόμη κι ο Εγκέλαδος ταράχτηκε! Μεμιάς γάργαρα νερά άρχισαν να αναβλύζουν απ’ το βράχο. Σε λίγη ώρα τα ρυάκια ενώθηκαν σε ένα πλατύ ποτάμι που κυλούσε ως το Σαρωνικό κόλπο. Η άνυδρη γη ρουφούσε με λαχτάρα το θείο δώρο. Τα περβόλια κι οι κήποι γέμισαν καρπούς. Τα χωράφια πρασίνισαν και οι θεοί κοιτούσαν τους ανθρώπους να στέκουν έκθαμβοι και να μην πιστεύουν στα μάτια τους.  Βλέποντας τις λατρευτικές εκδηλώσεις του λαού για το δώρο του Ποσειδώνα, οι θεοί αποφάσισαν να τον ανακηρύξουν προστάτη της πόλης και να  χαρίσουν σε αυτή το όνομά του.

  Καθώς το σούρουπο πλησίαζε, οι κάτοικοι της Ποσειδωνίας άρχισαν να επιστρέφουν βιαστικά στα σπίτια τους, για να μην τους βρει το σκοτάδι. Τα λυχνάρια τους δεν είχαν φωτιστικό λάδι κι η πανσέληνος αργούσε ακόμη στον… ποσειδωνιακό ουρανό.