Μία ανεκδοτολογική ιστορία πέρα για πέρα αληθινή!

   Μία ανεκδοτολογική ιστορία πέρα για πέρα αληθινή που μου έστειλε μία καλή φίλη και με τη μία θέλησα να τη μοιρασθώ μαζί σας! Λυδία, σε ευχαριστώ!

 

Έλα-έλα-έλα πάρε!

   Την περασμένη εβδομάδα ο θείος ενός γνωστού μου λαμβάνει γράμμα ουχί από τη Βίκυ Χατζηβασιλείου, αλλά από μεγάλη τράπεζα, η οποία την είδε σάντα και του έκαμε δώρο μία πιστωτική κάρτα, χωρίς να έχουν έρθει τα Κρίστμας και χωρίς να έχουν προλάβει οι Wham να βγάλουν κιχ! Ο θείος μόλις είχε ξοφλήσει την προηγούμενη κάρτα, την οποία έκαψε σε τελετή βουντού, σκόρπισε τα αποκαϊδια στο Πασαλιμάνι και κέρασε όλη τη φαμίλια μπακλαβά.

  Όπως καταλαβαίνεις, πήρε το εγκεφαλικό του και πήγε στο κοντινότερο υποκατάστημα της τράπεζας για να διαμαρτυρηθεί που του στείλανε μία κάρτα που ουδέποτε ζήτησε.
Η απάντηση του διευθυντή του καταστήματος ήταν:

-Κανένα πρόβλημα, αγαπητέ μου κύριε! Αν δεν τη θέλετε την κάρτα, μπορείτε ωραιότατα να την επιστρέψετε και να την ακυρώσουμε.

Χελόου; Αμ αποφασίζουνε να σου στείλουνε από μόνοι τους μία κάρτα που δεν θέλεις, αμ πρέπει να μπεις στη διαδικασία να την ακυρώσεις διότι αν δεν το κάμεις, γκες-γουάτ: θα σε χρεώσουν την ετήσια συνδρομή!

Ο θειος κατάπιε με δυσκολία το σάλιο του κι έφυγε.

Την επόμενη ημέρα κατέφθασε στο ίδιο κατάστημα φορτωμένος. Όχι μεταφορικά: κυριολεκτικά φορτωμένος. Μπαίνει στο γραφείο του διευθυντή και του αποθέτει πάνω στο τραπέζι του ένα σακί με πέντε κιλά πατάτες.

Ο έκπληκτος τραπεζίτης απορεί:
-Τι είναι αυτά κύριε μου;

-Είναι πέντε κιλά πατάτες και κοστίζουν δέκα ευρώ. Αν δεν τις θέλετε, θα πρέπει να μου τις επιστρέψετε σπίτι. Αλλιώς, παρακαλώ ως αύριο, τα δέκα ευρώ να μπουν στο λογαριασμό μου.