Παραγωγή Γραπτού Λόγου: Διηγούμαι μια δύσκολη κατάσταση που αντιμετώπισα μόνος μου.

  Η ιστορία που θα σας διηγηθώ συνέβη πριν από μερικούς μήνες αλλά την φέρνω ολοζώντανη καθημερινά στο μυαλό μου. Πέρσι εγώ πήγαινα στην τρίτη τάξη κι ο μικρότερος, κατά δύο χρόνια, αδελφός μου ήταν πρωτάκι.

 Ένα σαββατιάτικο πρωινό, την ώρα που παρακολουθούσαμε μία ταινία κινουμένων σχεδίων με τον αδελφό μου, χτύπησε το τηλέφωνο. Η μητέρα, η οποία σιδέρωνε, απάντησε στο τηλεφώνημα. Αυτό που άκουσε την τάραξε τόσο πολύ που έφυγε βιαστικά χωρίς να μας χαιρετήσει. Εμείς συνεχίσαμε να βλέπουμε την ταινία.

 Δεν θυμάμαι πόσα ακριβώς λεπτά είχαν περάσει, όταν αισθανθήκαμε τη μυρωδιά καμένου πράγματος. Κάτι καιγόταν… Όταν κατευθύνθηκα προς το καθιστικό δωμάτιο, όπου γίνεται το σιδέρωμα, αντίκρισα καπνούς να βγαίνουν από εκεί. Η μητέρα στη βιασύνη της είχε ξεχάσει το σίδερο αναμμένο. Οι καπνοί είχαν πνίξει το καθιστικό κι οι πρώτες φλόγες της φωτιάς είχαν αρχίσει απειλητικά να γλείφουν τους τοίχους του διαδρόμου που οδηγεί στα υπόλοιπα δωμάτια. Ο αδελφός μου άρχισε να κλαίει και να ζητά τη μητέρα μας. Χωρίς να χάσω καιρό τον πήρα απ’ το χέρι και τον έβγαλα στην είσοδο του διαμερίσματος. Κατόπιν επέστρεψα στο διαμέρισμα, τηλεφώνησα στην πυροσβεστική και έδωσα την ακριβή διεύθυνση της πολυκατοικίας που μέναμε. Ο τηλεφωνητής της πυροσβεστικής μου είπε να εγκαταλείψω κι εγώ αμέσως το σπίτι.  Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν τον άκουσα. Έτρεξα στη βεράντα, άνοιξα τη βρύση και έσυρα το λάστιχο του ποτίσματος των φυτών μέχρι το καθιστικό. Ευτυχώς, η πυρκαγιά δεν είχε προλάβει να επεκταθεί στα άλλα δωμάτια και με την ορμητική πίεση του νερού περιορίστηκε κι έσβησε ύστερα από πέντε λεπτά.

   Τόσο οι άντρες της πυροσβεστικής όσο κι οι γονείς μού είπαν ότι φέρθηκα πολύ θαρραλέα αλλά και παράτολμα, αφού έβαλα σε κίνδυνο τη ζωή μου. «Μικρέ, με την ψυχραιμία και την αποφασιστικότητά σου έσωσες τη ζωή σου, τον αδελφό σου και το σπίτι σας, αλλά μην το ξανακάνεις», μου είπε ο αξιωματικός της πυροσβεστικής.

 Όσο για το τηλεφώνημα που τάραξε τη μητέρα … Ένας ασυνείδητος οδηγός, αφού παραβίασε ένα stop, χτύπησε τον πατέρα μου που πήγαινε με τη μηχανή στη δουλειά του και τον εγκατέλειψε αβοήθητο. Ευτυχώς, τη γλίτωσε  μόνο με  μερικές γρατζουνιές, γιατί φορούσε κράνος. «Τι μπόρα ήταν αυτή που περάσαμε!», λέει η μητέρα όταν φέρνει στο μυαλό της τη  μέρα εκείνη.