Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με την ελευθερία. Τόσο στη ζωγραφική, όσο και αλλού. Μ' ό,τι κι αν καταπιαστείς, καταλήγεις κάποτε αλυσοδεμένος.
Η ελευθερία να μην κάνεις κάτι, απαιτεί να κάνεις κάτι άλλο (το απαιτεί επιτακτικά). Κι έτσι βρίσκεσαι πάλι δεμένος μ' αλυσίδες!
Αυτό μου θυμίζει την ιστορία του Jarry: κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης αναρχικών, τους δίνεται η διαταγή: κλίνατε επί δεξιά! Επειδή όμως αυτοί είναι αναρχικοί, κλίνουν κατ' ανάγκην επ' αριστερά!
Το ίδιο συμβαίνει και όταν ζωγραφίζουμε. Παίρνεις την ελευθερία και τη φυλακίζεις μέσα στην ιδέα σου: μόνο σ' αυτήν, πουθενά αλλού. Και να που βρίσκεσαι ξανά δεμένος μ' αλυσίδες!
Μερικές φορές είμαστε πιο ελεύθεροι από ποτέ, τη στιγμή ακριβώς που νιώθουμε πιο ανελεύθεροι από ποτέ.
Πάντως σίγουρα δεν είμαστε καθόλου ελεύθεροι, όταν νομίζουμε ότι έχουμε γιγάντιες φτερούγες (οι οποίες απλώς μας εμποδίζουν στο περπάτημα). Αν υπάρχει κάποια ελευθερία σε ό,τι κάνουμε, τότε αυτή δεν είναι άλλη από το να απελευθερώνεις κάτι από μέσα σου. Αλλά ούτε κι αυτή έχει μεγάλη διάρκεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου