Ρωσικά Λαϊκά Παραμύθια, Ο γερανός και η ερωδίνα

          Ζούσαν μια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα βάλτο ένας γερανός και μια ερωδίνα. Χτίσανε από ένα καλυβάκι στις δύο όχθες του βάλτου. Κάποτε βαρέθηκε ο γερανός να ζει μόνος του και σκέφτηκε να πάει στην ερωδίνα και να τη ζητήσει σε γάμο.

- Είσαι σπίτι, ερωδίνα;

- Ναι, σπίτι είμαι.

- Ερωδίνα, παντρέψου με.

- Όχι γερανέ, δε σε παντρεύομαι, γιατί τα πόδια σου είναι μακριά και τα ρούχα σου κοντά, δεν τα καταφέρνεις στο πέταγμα και δεν έχεις με τι να με ταϊσεις! Φύγε μακρυπόδαρε.

Κι ο γερανός έφυγε σαν βρεγμένη κότα. Ύστερα από λίγες ώρες η ερωδίνα μετάνιωσε γιατί σκέφτηκε ότι απ’ το να κάθεται μόνη της σαν την καλαμιά στον κάμπο καλύτερα να πάρει το γερανό. Πάει, λοιπόν, στο γερανό και του λέει:

- Παντρέψου με γερανέ!

- Όχι, ερωδίνα, δε σε θέλω! Δε θέλω να παντρευτώ και δε θα σε πάρω. Φύγε!

          Η ερωδίνα έβαλε τα κλάματα από την ντροπή της και γύρισε στο σπίτι της. Ο γερανός στο μεταξύ μετάνιωσε κι είπε φωναχτά τη σκέψη του.

- Κρίμα που δεν παντρεύτηκα την ερωδίνα. Μόνος σου ούτε στο παράδεισο. Ας πάω να την πάρω. Έρχεται, λοιπόν, και της λέει.

- Άκουσέ με, ερωδίνα, αποφάσισα να σε παντρευτώ, πάρε με.

- Όχι, γερανέ, δε σε παίρνω.

          Ο γερανός επιστρέφει λυπημένος στο σπίτι του και η ερωδίνα ξαναμετανιώνει.

- Γιατί του είπα όχι; Είναι ωραία να κάθομαι μόνη μου; Καλύτερα να παντρευτώ το γερανό!

Πάει να τον ζητήσει σε γάμο και ο γερανός δε τη θέλει. Κι έτσι πηγαινοέρχονται ακόμα και ζητούν ο ένας τον άλλο σε γάμο αλλά άμα παντρευτούν θα μας καλέσουν κι εμάς!

     

Διασκευή από το βιβλίο «Ρωσικά Λαϊκά Παραμύθια», Α. Ν. Αφανάσιεφ, μετάφρ. Κίρα Σίνου, εκδ. Γνώση, μεταφρ.