Γ. Σεφέρης Ημερολόγιο Ε΄

Γενάρης 1946
ΓΥΜΝΟΠΑΙΔΙΑ, Υ.Γ.
Η θάλασσα που σε πήρε μακριά
τόσο απαλή σαν τον κόρφο της μητέρας αυτή το ξέρει.
Ό,τι ρωτούσες σαν ήσουν παιδί
τέτοια ψελλίζουν τώρα οι γερόντοι
φαντασίες για ανώφελα αντικείμενα
σαν κλειδωμένες κασέλες πνιγμένων θαλασσινών.

Κοίταξε, φοβούνται το φως του ήλιου
φοβούνται να ιδούν
παραμιλούν, δεν έχουν άλλο.
Παιδιά μεγάλωσαν πεινώντας
ξερριζώνοντας δέντρα ερημώνοντας τα βουνά,
άλλα παιδιά ρωτούν και τ' αποκρίνονται
γιατί πήγαν ένα βήμα παρακάτω
Στην ανηφόρα; στην κατηφόρα;
δεν ξέρω το ίδιο κάνει
κι έχουν μπροστά τους πολλές φωτιές
ν' ανάψουν για τ' Αι Γιαννιού το πανηγύρι.

Έλεγα κάποτε, το αίμα
φέρνει το αίμα κι άλλο αίμα
το πήραν για παράσταση σαλτιμπάγκων
παλιά παραμύθια.
Ψιθύριζα ακόμη, βαριές οι πέτρες
κι ασήκωτες οι μυλόπετρες
που άκουσες μια βραδιά να σταματούν
στο σύνορο του καιρού
και τραγικά τα νέα κορμιά που βούλιαξαν -
"Τριμμένα ρούχα" λέγαν οι φαρμακοί
μα πως θα ντυθούμε στην παγωνιά
όταν δεν έχουμε καινούργια;
και τι να πεις στους φίλους σου
σαν έχουν πίκρα και σωπαίνουν
και τα περιπαθή τραγούδια τα γλεντούν
μόνο οι μεγάλες πόρνες;

Και τούτο ακόμη,  να ξεχωρίσεις
μια στιγμή ζωής, να ξεχωρίσεις
τον άνεμο που κλονίζει τα τριαντάφυλλα
και τα τριαντάφυλλα, στο μικρό περιβόλι
πέντε πήχες χώμα μια φούχτα γης
και τούτο προσπάθησε, θα 'λεγα
όχι καθόλου σαν είδος στοχασμού
αλλά σαν είδος ανάσας
δικής μου δικής σας,
ή καλύτερα σαν είδος μιας φωνής
άνεμος ή φωνή και διαβαίνει.


Η θάλασσα που σε πήρε μακριά
και σε ξανάφερε στο γνώριμο λιμάνι
χαρίζοντας σου
την εφτάφωτη σιωπή μπροστά στη σκάλα
την ανεξίτηλη του μεσημεριού
ξέρει να σου εξηγήσει
τη Μεγάλη Παρασκευή και το Πάσχα.