Τα αποτελέσματα δύο νέων μελετών δείχνουν για πρώτη φορά ότι η ρύπανση των ωκεανών από μικροπλαστικά σωματίδια δεν αφήνουν ανεπηρέαστα ούτε τα θαλάσσια σκουλήκια, κάτι που σημαίνει ότι οι ίνες αυτές ενδέχεται να περνούν στη θαλάσσια τροφική αλυσίδα με επιβλαβείς συνέπειες για τα οικοσυστήματα.
Οι δύο βρετανικές ερευνητικές ομάδες, οι οποίες δημοσιεύουν τα αποτελέσματα των μελετών τους στην επιθεώρηση Current Biology, είδαν ότι τα μικροπλαστικά - κομμάτια πλαστικού διαμέτρου μικρότερης των 5 χιλιοστών που προκύπτουν από τη διάσπαση πλαστικών απορριμμάτων - κάνουν τα σκουλήκια που ζουν στον πυθμένα να τρώνε λιγότερο, ενώ παράλληλα τους μεταφέρουν ρυπογόνες ουσίες, όπως υδρογονάνθρακες ή επιβραδυντικά φλόγας.
Καθώς τα σκουλήκια καταναλώνουν λιγότερη τροφή, έχουν και λιγότερα αποθέματα ενέργειας να διοχετεύσουν σε βασικές λειτουργίες, από την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή τους μέχρι την ανατάραξη της άμμου, η οποία αποτελεί κι έναν από τους πιο νευραλγικούς τους ρόλους στο θαλάσσιο οικοσύστημα.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι το πλαστικό από μόνο του μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα και να επηρεάσει οργανισμούς», δήλωσε στο BBC ο Μαρκ Μπράουν από το αμερικανικό Εθνικό Κέντρο Οικολογικής Ανάλυσης και Σύνθεσης, ο οποίος συμμετείχε στη μία από τις δύο μελέτες. «Επιπλέον, όταν τα σωματίδια πλαστικού περνούν στο περιβάλλον, συσσωρεύονται μεγάλες ποσότητες απαγορευμένων ρύπων, οπότε εκτός από τα ίδια τα σωματίδια, έχουμε και ένα σωρό επικίνδυνα χημικά».
Οι δύο βρετανικές ερευνητικές ομάδες, οι οποίες δημοσιεύουν τα αποτελέσματα των μελετών τους στην επιθεώρηση Current Biology, είδαν ότι τα μικροπλαστικά - κομμάτια πλαστικού διαμέτρου μικρότερης των 5 χιλιοστών που προκύπτουν από τη διάσπαση πλαστικών απορριμμάτων - κάνουν τα σκουλήκια που ζουν στον πυθμένα να τρώνε λιγότερο, ενώ παράλληλα τους μεταφέρουν ρυπογόνες ουσίες, όπως υδρογονάνθρακες ή επιβραδυντικά φλόγας.
Καθώς τα σκουλήκια καταναλώνουν λιγότερη τροφή, έχουν και λιγότερα αποθέματα ενέργειας να διοχετεύσουν σε βασικές λειτουργίες, από την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή τους μέχρι την ανατάραξη της άμμου, η οποία αποτελεί κι έναν από τους πιο νευραλγικούς τους ρόλους στο θαλάσσιο οικοσύστημα.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι το πλαστικό από μόνο του μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα και να επηρεάσει οργανισμούς», δήλωσε στο BBC ο Μαρκ Μπράουν από το αμερικανικό Εθνικό Κέντρο Οικολογικής Ανάλυσης και Σύνθεσης, ο οποίος συμμετείχε στη μία από τις δύο μελέτες. «Επιπλέον, όταν τα σωματίδια πλαστικού περνούν στο περιβάλλον, συσσωρεύονται μεγάλες ποσότητες απαγορευμένων ρύπων, οπότε εκτός από τα ίδια τα σωματίδια, έχουμε και ένα σωρό επικίνδυνα χημικά».
Τέτοια μικροπλαστικά συσσωρεύονται στα ιζήματα εδώ και τουλάχιστον μισό αιώνα. Παρότι από μόνο του κάθε σωματίδιο είναι σχεδόν αόρατο, το σύνολό τους αποτελεί τη μεγαλύτερη μάζα στερεών ρύπων στον πλανήτη. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγάλη συζήτηση για τις επιπτώσεις της ρύπανσης των ωκεανών από πλαστικό σε πτηνά και ψάρια, όμως τα μικροπλαστικά επηρεάζουν περισσότερους θαλάσσιους οργανισμούς, οι οποίοι στη συνέχεια γίνονται τροφή για μεγαλύτερα είδη.
Καθώς και άλλοι σημαντικοί οργανισμοί, ανάμεσά τους οι αστερίες, τα αγγούρια της θάλασσας και ορισμένοι κάβουρες, έχουν τις ίδιες διατροφικές συνήθειες, οι επιστήμονες εκφράζουν την ανησυχία ότι και αυτοί πλήττονται από τα μικροπλαστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου