Το ταξίδι στο Αιγαίο σε άλλους καιρούς.

                              Ο ερχομός του βαποριού

Εν Φολεγάνδρω, 12-1-1958

      Το νησί μας βρίσκεται ανάμεσα στα άλλα νησιά των Κυκλάδων και η συγκοινωνία του με τα άλλα νησιά γίνεται μια φορά την εβδομάδα με το βαπόρι Μοσχάνθη της εταιρίας του Τόγια. Το νησί μας είναι μικρό και δεν παράγει πολλά προϊόντα, αλλά το βαπόρι που έρχεται κάθε Τρίτη μας φέρνει αυτά που έχουμε ανάγκη. Το βαπόρι από τη Σίκινο έρχεται ημέρα και από τη Σαντορίνη έρχεται βράδυ. Το ταξίδι είναι πιο κουραστικό το βράδυ και μάλιστα όταν η θάλασσα είναι φουρτουνιασμένη. Είναι όμως πολύ ευχάριστο την ημέρα, όταν ο καιρός είναι απάνεμος. Με πόση ανυπομονησία περιμένουμε κάθε Τρίτη να έρθει το βαπόρι, γιατί καθένας από εμάς θα έχει κάποιον δικό του συγγενή στα ξένα και θα περιμένει να μάθει ειδήσεις. Άλλοτε μαθαίνει ευχάριστα και άλλοτε δυσάρεστα νέα από τα γράμματα που παίρνει. Όταν μάλιστα περιμένουμε και τους δικούς μας, σηκωνόμαστε πρωί πρωί και με το γαϊδουράκι ή με το μουλάρι πηγαίνουμε στο λιμάνι μας, τον Καραβοστάσι, για να τους υποδεχτούμε. Όταν το βαπόρι έρθει και αράξει στο γραφικό λιμάνι μας, το περικυκλώνουν όλες οι βάρκες γύρω γύρω. Τότε οι επιβάτες μπαίνουν στις βάρκες και όταν βλέπουμε τους λατρεμένους συγγενείς μας να έρχονται, τους κουνούμε το μαντήλι. Πόσο χαρούμενοι είμαστε όταν έρχονται και πόσο λυπημένοι όταν φεύγουν…

(Διασκευασμένο απόσπασμα από το βιβλίο, «Ιστορίες: Φολέγανδρος, η ελάχιστη κλίμακα», έκδοση Media dell’ arte, Αθήνα 2005)