Ένα δεκατριάχρονο ζιζάνιο αλωνίζει το Παρίσι χαρτογραφώντας την πόλη μέσα από τα μάτια του Τριφό και κάπως έτσι παίρνει σάρκα και οστά το κίνημα που αργότερα θα ονομαζόταν Nouvelle Vague και θα επηρέαζε χιλιάδες κινηματογραφιστές σε όλο τον κόσμο. Πίσω από τις ταμπέλες ωστόσο, το ντεμπούτο του Γάλλου σκηνοθέτη αποτελεί, μέχρι και σήμερα, μία από τις ωραιότερες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ για την παιδική ηλικία.
Ο Αντουάν Ντουανέλ δεν είναι παρά το alter ego του Τριφό, παραμελημένος γιος αδιάφορων γονιών σε μια πόλη όπου μπορούν να συμβούν τα πάντα. Η διάσημη τελευταία σκηνή της ταινίας, όπου το ζιζάνιο, σκαστό απ΄ το αναμορφωτήριο, αντικρίζει για πρώτη φορά τη θάλασσα, ολοκληρώνεται με ένα βαθύ βλέμμα του στην κάμερα που ξορκίζει το παρελθόν και ατενίζει άφοβα το μέλλον.
Ο Αντουάν Ντουανέλ δεν είναι παρά το alter ego του Τριφό, παραμελημένος γιος αδιάφορων γονιών σε μια πόλη όπου μπορούν να συμβούν τα πάντα. Η διάσημη τελευταία σκηνή της ταινίας, όπου το ζιζάνιο, σκαστό απ΄ το αναμορφωτήριο, αντικρίζει για πρώτη φορά τη θάλασσα, ολοκληρώνεται με ένα βαθύ βλέμμα του στην κάμερα που ξορκίζει το παρελθόν και ατενίζει άφοβα το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου