"Τα 400 χτυπήματα" Η τελευταία σκηνή / The final sequence of "Les Quatre Cents Coups" ("The 400 Blows") 1959 directed by François Truffaut

Δεν ξέρω γιατί, αλλά με αφορμή τη φετινή έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, μου ήρθε στο μυαλό αυτή η συγκλονιστική σκηνή και την μοιράζομαι μαζί σας....

Ένα από τα πιο όμορφα φινάλε στην ιστορία του κινηματογράφου!!!

 

Ένα νεαρό αγόρι από το Παρίσι,  ο Antoine Doinel, παραμελημένο και εγκαταλελειμμένο από τους γονείς του, εγκαταλείπει το σχολείο, το σκάει από το σπίτι, κλέβει πράγματα και προσπαθεί (καταστροφικά) να τα επιστρέψει. Όπως τα περισσότερα παιδιά, θεωρεί ότι τα περισσότερα προβλήματα οφείλονται σε αυτό.  Σε αντίθεση με τα περισσότερα παιδιά, παίρνει να τα καθαρίσει με ένα μεγάλο ραβδί. Ο ίδιος κατοικεί σε ένα Παρίσι με σκοτεινά διαμερίσματα, άθλιες στοές, εγκαταλελειμμένα εργοστάσια ..  μια πόλη που φαίνεται μεγάλη και γεμάτη δυνατότητες, μόνο για τα μάτια ενός παιδιού.

Στη συγκλονιστική τελευταία σκηνή, ο Antoine δραπετεύει από το στρατόπεδο εργασίας και τρέχει προς τη θάλασσα. Ένα από τα πιο όμορφα φινάλε στην ιστορία του κινηματογράφου!!!

 

A masterpiece. Brilliant movie !!!!!

I don't know why, but on the occasion of this year's opening of the new school year, it came to my mind this shocking scene and share with you ....


One of the most beautiful ending sequences in the history of cinema!!!

A young Parisian boy, Antoine Doinel, neglected by his derelict parents, skips school, sneaks into movies, runs away from home, steals things, and tries (disastrously) to return them. Like most kids, he gets into more trouble for things he thinks are right than for his actual trespasses. Unlike most kids, he gets whacked with the big stick. He inhabits a Paris of dingy flats, seedy arcades, abandoned factories, and workaday streets, a city that seems big and full of possibilities only to a child's eye.
Antoine escapes from the work camp and runs toward the sea. One of the most beautiful ending sequences in the history of cinema.