CK-12 Δεκάδες Διαδραστικές Προσομοιώσεις Φυσικής / CK-12 Introduces Dozens of Interactive Physics Simulations

πηγή: http://interactives.ck12.org/simulations/

Κάθε μία από τις προσομοιώσεις φυσικής του Οργανισμού CK-12 ξεκινά με ένα εισαγωγικό animation που εξηγεί την έννοια που θα αποδειχθεί. Μετά βλέποντας τους μαθητές επίδειξης μπορούν να παίξουν με ένα σύνολο μεταβλητών για να δουν τις επιδράσεις από τις μεταβολές αυτών των μεταβλητών. Πραγματικά, εξαιρετικές προσομοιώσεις!!

              Προσομοίωση για την Επιτάχυνση της Βαρύτητας

 

The CK-12 Foundation was busy creating new things this summer. Over the summer they launched a new Android app and new tools for finding and viewing review materials. This week they released dozens of new interactive physics simulations.

Each of the CK-12 physics simulations start with an introductory animation that explains the concept being demonstrated. After watching the demonstration students can play with a set of variables to see the effects of changing those variables. For example, in the archery demonstration students can change how far a bow is drawn to see what affect that has on the speed of the arrow. After experimenting with variables students can click the "challenge me" button to view a set of questions that ask them to utilize the information they learned through the simulation.

 

Η ιστορία του κόσμου σε 100 αντικείμενα / A History of the World in 100 objects

πηγή: http://www.bbc.co.uk/ahistoryoftheworld/ 

           Time Periods

• Two million BC - 10000 BC   
•  10000 BC - 4000 BC    
•  4000 BC - 2000 BC
•  2000 BC - 1000 BC  

          1000 BC - 600 BC 
           600 BC - 200 BC

• 200 BC - 200      
• 200 - 600   
• 600 - 800  
•  800 - 1200  
• 1200 - 1400

          1400 - 1600    
          1600 - 1700     1700 - 1800   1800 - 1900   1900 - 1925

          1925 - 1950    1950 - 1975  1975 - 2000    2000 - 2010
         
         Culture

• Early People
• Celts

• Ancient Egypt
• Ancient Greece
• Ancient Rome
• Ancient Middle East
• Ancient South Asia
• Ancient and Imperial China
• Saxons and Vikings
• Middle Ages
• Tudors and Stuarts
• Islam
• Aztec, Maya and Central America
• Hindu World
• Buddhist World
• Incas and South America
• African Cultures
• Native North America
• The Georgians
• The Victorians
• The Modern World

about meraki....

Γιατί κάποια πράγματα μεταφράζονται μόνο .... περιφραστικά, ενώ σώζουν κάθε φορά την παρτίδα και την .. Πατρίδα!!!!

 

Because some things are translated only .... periphrastically and save each batch and ....Homeland!

«Share it to end it» / Φιλμάκι κατά του bullying μικραίνει με κάθε μοίρασμα

Μία οργάνωση κατά του bullying ενάντια στα παιδιά και τους νέους (Singapore’s Coalition Against Bullying for Children and Youth) λάνσαρε ένα πρωτότυπο φιλμάκι που μικραίνει κάθε φορά που το μοιράζεσαι.

Τελικά, το φιλμάκι θα συρρικνωθεί μέχρι να γίνει μία μόνο εικόνα. Η ιδέα πίσω από αυτήν την καμπάνια είναι πως όσο περισσότερο μιλάμε για το bullying τόσο το εξαλείφουμε.

Το μικρό αγόρι στο βιντεάκι καταφέρνει να αναδείξει με εκπληκτικό τρόπο, τον τρόμο που βιώνουν τα μικρά παιδιά και οι νέοι που υφίστανται το bullying και να ευαισθητοποιήσει, πετυχαίνοντας το στόχο του με έναν πολύ απλό, αλλά φοβερά έξυπνο τρόπο.

«Δε θέλω να το μοιραστώ αυτό.

Ποιο το νόημα; Κανείς δε μπορεί να βοηθήσει.

Θέλω να πω πως φοβάμαι.

Κι αν τα πράγματα γίνουν χειρότερα;

Δε μπορώ να το μοιραστώ αυτό με κανέναν».

Το όνομα της καμπάνιας είναι «Share it to end it», δηλαδή «Μοιράσου το για να το σταματήσεις». Αυτή τη στιγμή το βίντεο έχει μοιραστεί πάνω από 56.000 φορές!!!

Η υπέρβαση της δεκάδας

πηγή: mcsotos.wordpress.com                

      

Ένα από τα δυσκολότερα θέματα στα Μαθηματικά της Α’ Δημοτικού είναι η υπέρβαση της δεκάδας. Δηλαδή να μάθουν να προσθέτουν οι μαθητές με το μυαλό τους μονοψήφιους αριθμούς το άθροισμα των οποίων υπερβαίνει το 10, όπως 8+7 ή 9+5. Φυσικά, οι προηγούμενες προσθέσεις μπορούν να γίνουν, αν διδάξουμε στους μαθητές να ανεβαίνουν στην πρώτη περίπτωση από το 8 επτά βηματάκια και στη δεύτερη περίπτωση από το 9 πέντε βηματάκια. Είναι κι αυτός ένας τρόπος. Το θέμα όμως είναι οι μαθητές να το λύνουν αλλιώς: στην περίπτωση του 8+7 να σπάνε το 7 σε 5 και 2, το 2 να το προσθέτουν στο 8 και στο τέλος να προσθέτουν το 10 με το 5. Σε μας φαίνεται πολύ απλό· δε φαίνεται όμως στα μικρά. Κι αυτό επειδή οι μαθητές δε γνωρίζουν απέξω ότι 7=5+2 και 10=8+2. Δεν μπορούν δηλαδή εύκολα και γρήγορα να σπάνε έναν μονοψήφιο αριθμό σε δύο κομμάτια ούτε γνωρίζουν πόσα πρέπει να προσθέσεις κάθε φορά για να γίνει ένας μονοψήφιος αριθμός ίσος με το 10.
Το πρώτο βασικό στοιχείο, λοιπόν, στην πορεία για την κατάκτηση της υπέρβασης της δεκάδας είναι να μάθουν καλά τα ζευγαράκια του 10. Δηλαδή τα ζευγάρια των μονοψήφιων αριθμών των οποίων το άθροισμα ισούται με το 10. Αν τα μάθουν αυτά, μπορούν να σπάσουν τον άλλο αριθμό κάνοντας αφαίρεση. Δηλαδή στην πρόσθεση 8+7, αν ξέρεις ότι θες 2 για να φτάσεις στο 10, τότε το παιδί μπορεί στο μυαλό του να πει 7-2=5 οπότε πλέον εύκολα θα πει 10+5=15. Πώς μπορεί όμως να θυμάται τα ζευγαράκια του 10; Αν του πούμε απλώς να τα μάθει απέξω, το πιθανότερο είναι να αποτύχει. Ναι είναι μόνο 6 ζευγάρια αριθμών· μα είναι και μόνο 6 χρονών… Χρειάζεται καθημερινή εξάσκηση στην τάξη με διάφορα παιχνίδια, αν είναι δυνατόν, προκειμένου να τα μάθει.
Ένας άλλος τρόπος είναι να οπτικοποιήσουμε τα ζευγάρια χρησιμοποιώντας το υλικό που φαίνεται στην εικόνα. Στα αγγλικά το ονομάζουν ten-frame, εγώ στα παιδιά το λέω «τα 10 τετραγωνάκια».

Στην παραπάνω εικόνα φαίνεται η αναπαράσταση όλων των αριθμών με το συγκεκριμένο οπτικό υλικό. Η πιο απλή άσκηση είναι, το πολύ για 5 λεπτά κάθε μέρα, να δείχνεις από μια καρτέλα στους μαθητές τη φορά κι αυτοί να λένε το νούμερο που αναπαριστά και πόσα λείπουν για να φτάσεις στο 10. Αν υπάρχει πρόσβαση σε υπολογιστές υπάρχουν 3 αντίστοιχες εφαρμογές (εδώ, εδώ κι εδώ).
Ένα επιπλέον κέρδος είναι ότι οι μαθητές μαθαίνουν τους αριθμούς και με βάση το 5. Έτσι, μπορούν να κατανοήσουν ότι το 6 είναι 5+1, το 7 είναι 5+2 κ.λ.π. Άρα, την πρόσθεση 6+7 μπορούν να την κάνουν κι αλλιώς:
6 + 7 = (5 + 1) + (5 + 2) = (5 + 5) + (1 + 2) = 10 + 3 = 13.
Προσθέσεις με βάση το 5 υπάρχουν στο βιβλίο των μαθηματικών της Α’, αλλά δε νομίζω ότι παρουσιάζεται σωστά το όλο θέμα. Φυσικά, για να τους μάθουν πρέπει να εξασκηθούν. Όπως και στην προηγούμενη άσκηση, έτσι κι εδώ ο δάσκαλος πρέπει να ζητήσει από τους μαθητές να του πουν κάθε αριθμό με βάση το 5. Δηλαδή ότι το 4=5-1, 9=5+4 κ.τ.λ.
Ένα ακόμα κέρδος είναι ότι είναι δυνατόν χρησιμοποιώντας αυτό το υλικό να μάθουν και άλλες σχέσεις μεταξύ των αριθμών. Π.χ., 7=4+3=2+2+2+1, 6=4+2 κ.τ.λ. Είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί και για την αναπαράσταση των δεκάδων και των μονάδων, μιας και εύκολα με το συγκεκριμένο υλικό ο μαθητής συνδέει το 10 με τη δεκάδα.
Φυσικά, δε θα τα μάθουν όλα αυτά αμέσως. Ούτε βολεύει όλους τους μαθητές. Ωστόσο, είναι ένα καλό κόλπο που λύνει προβλήματα και μυεί τους μαθητές στις σχέσεις των αριθμών. Απλώς τους θυμίζεις να σκεφτούν πώς φτιάχνουμε στα 10 τετραγωνάκια, π.χ., το 7, και αμέσως τους έρχεται στο μυαλό πόσα τους λείπουν. Και αν χρησιμοποιηθούν τα παιχνίδια στον υπολογιστή θα τους αρέσει και περισσότερο. 

CARYATIDS (with greek subs) / Η ιστορία των Καρυάτιδων

Το Φθινόπωρο στη ζωγραφική / The Autumn in painting

Paul Gauguin, By the Stream, Autumn (1885)


"Το φθινόπωρο είναι μια δεύτερη άνοιξη,
 όταν κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι" - Aλμπέρ Καμύ


"Autumn is a second spring,
  when every leaf is a flower "- Camus Albert

Armand Guillaumin, Paysage à Crozant (1917)

Edvard Munch, Rain (1902)

Pierre-Auguste Renoir, The Bridge at Argenteuil in Autumn (1882)

Vincent van Gogh, Red Vineyards at Arles (1888)

Pieter Bruegel the Elder, The Return of the Herd (Autumn) (1565)




 

Vincent van Gogh, Evening - The End of the Day (after Millet) (1889)

Vincent van Gogh, Olive Picking (1889)

Vincent van Gogh, Harvest at La Crau, with Montmajour in the Background - (1888)

Wassily Kandinsky, Walled City in Autumn Landscape (1902)

Wassily Kandinsky, Study for autumn (1909)

Vincent van Gogh, Avenue of Poplars at Sunset (1884)

Pierre Bonnard, Autumn: The Fruit Pickers (1912)

Egon Schiele, Autumn Sun (1912)

Francisco Goya, Autumn, or The Grape Harvest (1786-1787)

Paul Gauguin, Autumn Landscape (Farm and pond) (1877)

Wassily Kandinsky, Autumn in Murnau (1908)


Emil Nolde, Autumn Sea

 

Film, Film, Film: 1968 Σοβιετικό Animation-Παρωδία της βιομηχανίας του Κινηματογράφου /

Film, Film, Film: 1968 Soviet Animated Parody of the Movie Industry

 

Μια vintage σατιρική ματιά στο εγώ του κινηματογράφου και της γραφειοκρατίας.

 

Το 1968, ο Ρώσος animator Fyodor Khitruk δημιουργεί σε παρωδία τον γραφειοκρατικό κόσμο του σοβιετικού κινηματογράφου. Το αποτέλεσμα ήταν το Film, Film, Film - μια σατιρική ταινία μικρού μήκους που αφηγείται την ιστορία του πώς μια ιστορική ταινία γίνεται μέσω σχεδόν αθόρυβης παντομίμα. Η αισθητική του είναι ένα δυναμικό μείγμα από μινιμαλιστικά στοιχεία αλλά και προκλητικές εικόνες.

 

Και ακολουθεί το 2ο μέρος:

 

 

Γιῶργος Σεφέρης, Ο βασιλιάς της Ασίνης

Είπες εδώ και χρόνια: «Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός». Και τώρα ακόμη σαν ακουμπάς στις φαρδιές ωμοπλάτες του ύπνου ακόμη κι όταν σε ποντίζουν στο ναρκωμένο στήθος του πελάγου ψάχνεις γωνιές όπου το μαύρο έχει τριφτεί και δεν αντέχει αναζητάς ψηλαφητά τη λόγχη την ορισμένη να τρυπήσει την καρδιά σου για να την ανοίξει στο φως.

                                                                                                      Γιώργος Σεφέρης

 

Ἀσίνην τε...
ΙΛΙΑΔΑ

Κοιτάξαμε ὅλο τὸ πρωὶ γύρω-γύρω τὸ κάστρο
ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸ μέρος τοῦ ἴσκιου ἐκεῖ ποὺ ἡ θάλασσα
πράσινη  καὶ  χωρὶς ἀναλαμπή, τὸ  στῆθος σκοτωμένου παγωνιοῦ
Μᾶς δέχτηκε ὅπως ὁ καιρὸς χωρὶς κανένα χάσμα.
Οἱ φλέβες τοῦ βράχου κατέβαιναν ἀπὸ ψηλὰ
στριμμένα κλήματα γυμνὰ πολύκλωνα ζωντανεύοντας
στ ἄγγιγμα τοῦ νεροῦ, καθὼς τὸ μάτι ἀκολουθώντας τις
πάλευε νὰ ξεφύγει τὸ κουραστικὸ λίκνισμα
χάνοντας δύναμη ὁλοένα.

Ἀπὸ τὸ μέρος τοῦ ἥλιου ἕνας μακρὺς γιαλὸς ὁλάνοιχτος
καὶ τὸ φῶς τρίβοντας διαμαντικὰ στὰ μεγάλα τείχη.
Κανένα πλάσμα ζωντανὸ τ᾿ ἀγριοπερίστερα φευγάτα
κι ὁ βασιλιὰς τῆς  Ἀσίνης ποὺ τὸν γυρεύουμε δυὸ χρόνια τώρα
ἄγνωστος λησμονημένος ἀπ᾿ ὅλους κι ἀπὸ τὸν  Ὅμηρο
μόνο μία λέξη στὴν  Ἰλιάδα κι ἐκείνη ἀβέβαιη
ριγμένη ἐδῶ σὰν τὴν ἐντάφια χρυσὴ προσωπίδα.

Τὴν ἄγγιξες, θυμᾶσαι τὸν  ἦχο της; κούφιο μέσα στὸ φῶς
σὰν τὸ στεγνὸ πιθάρι στὸ σκαμμένο χώμα-
κι ὁ ἴδιος ἦχος μὲς στὴ θάλασσα μὲ τὰ κουπιά μας.
Ὁ βασιλιὰς τῆς  Ἀσίνης ἕνα κενὸ κάτω ἀπ᾿ τὴν προσωπίδα
παντοῦ μαζί μας παντοῦ μαζί μας, κάτω ἀπὸ ἕνα ὄνομα:
«Ἀσίνην τε... Ἀσίνην τε...»
                                       καὶ τὰ παιδιά του ἀγάλματα
κι οἱ πόθοι του φτερουγίσματα πουλιῶν κι ὁ ἀγέρας
στὰ διαστήματα τῶν στοχασμῶν του καὶ τὰ καράβια του
ἀραγμένα σ᾿ ἄφαντο λιμάνι-
κάτω ἀπ᾿ τὴν προσωπίδα ἕνα κενό.


Πίσω ἀπὸ τὰ μεγάλα μάτια τὰ καμπύλα χείλια τοὺς βοστρύχους
ἀνάγλυφα στὸ μαλαματένιο σκέπασμα τῆς  ὕπαρξής μας
ἕνα σημεῖο σκοτεινὸ ποὺ ταξιδεύει σὰν τὸ ψάρι
μέσα στὴν  αὐγινὴ γαλήνη τοῦ πελάγου καὶ τὸ βλέπεις:
ἕνα κενὸ παντοῦ μαζί μας.
Καὶ τὸ πουλὶ ποὺ πέταξε τὸν  ἄλλο χειμώνα
μὲ σπασμένη φτερούγα
σκήνωμα ζωῆς,
κι ἡ νέα γυναίκα ποὺ ἔφυγε νὰ παίξει
μὲ τὰ σκυλόδοντα τοῦ καλοκαιριοῦ
κι ἡ ψυχὴ ποὺ γύρεψε τσιρίζοντας τὸν κάτω κόσμο
κι ὁ τόπος σὰν τὸ μεγάλο πλατανόφυλλο ποὺ παρασέρνει
   ὁ χείμαρρος τοῦ ἥλιου
μὲ τ᾿ ἀρχαῖα μνημεῖα καὶ τὴ σύγχρονη θλίψη.

Κι ὁ ποιητὴς ἀργοπορεῖ κοιτάζοντας τὶς πέτρες κι ἀνα-
   ρωτιέται
ὑπάρχουν ἄραγε
ἀνάμεσα στὶς χαλασμένες τοῦτες γραμμὲς τὶς ἀκμὲς τὶς
    αἰχμὲς τὰ κοῖλα καὶ τὶς καμπύλες
ὑπάρχουν ἄραγε
ἐδῶ ποὺ συναντιέται τὸ πέρασμα τῆς  βροχῆς τοῦ ἀγέρα
   καὶ τῆς  φθορᾶς
ὑπάρχουν, ἡ κίνηση τοῦ προσώπου τὸ σχῆμα τῆς στοργῆς
ἐκείνων ποὺ λιγόστεψαν τόσο παράξενα μὲς στὴ ζωή μας
αὐτῶν ποὺ ἀπόμειναν σκιὲς κυμάτων καὶ στοχασμοὶ μὲ
   τὴν ἀπεραντοσύνη τοῦ πελάγου
ἢ μήπως ὄχι δὲν ἀπομένει τίποτε παρὰ μόνο τὸ βάρος
ἡ νοσταλγία τοῦ βάρους μιᾶς ὕπαρξης ζωντανῆς
ἐκεῖ ποὺ μένουμε τώρα ἀνυπόστατοι λυγίζοντας
σὰν τὰ κλωνάρια τῆς  φριχτῆς ἰτιᾶς σωριασμένα μέσα στὴ
   διάρκεια τῆς  ἀπελπισίας
ἐνῶ τὸ ρέμα κίτρινο κατεβάζει ἀργὰ βοῦρλα ξεριζωμένα
   μὲς στὸ βοῦρκο
εἰκόνα μορφῆς ποὺ μαρμάρωσε μὲ τὴν ἀπόφαση μιᾶς πί-
   κρας παντοτινῆς.
Ὁ ποιητὴς ἕνα κενό.

Ἀσπιδοφόρος ὁ ἥλιος ἀνέβαινε πολεμώντας
κι ἀπὸ τὸ βάθος τῆς  σπηλιᾶς μία νυχτερίδα τρομαγμένη
χτύπησε πάνω στὸ φῶς σὰν τὴ σαΐτα πάνω στὸ σκουτάρι:
«Ἀσίνην τε Ἀσίνην τε...». Νἄ ῾ταν αὐτὴ ὁ βασιλιὰς τῆς
    Ἀσίνης
ποὺ τὸν  γυρεύουμε τόσο προσεχτικὰ σὲ τούτη τὴν ἀκρό-
    πόλη
ἀγγίζοντας κάποτε μὲ τὰ δάχτυλά μας τὴν ὑφή του πάνω
    στὶς πέτρες.

   Γιῶργος Σεφέρης,   Ἀσίνη, καλοκαίρι ῾38 - Ἀθήνα, Γεν. ῾40

Γιώργος Σεφέρης ( 29 Φεβρουαρίου / 13 Μαρτίου 1900 – 20 Σεπτεμβρίου 1971)

πηγή: http://estamou.blogspot.gr/

Το πράσινο ακρογιάλι της πατρίδας
(απόσπασμα)

Εντωμεταξύ, ο Μιχάλης είχε κατεβεί από την Κηφισιά στο κέντρο της Αθήνας. Πήγαινε στην εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην οδό Κυδαθηναίων, όπου είχε εκτεθεί η σορός του Γιώργου Σεφέρη. Ήταν η πρώτη του επίσκεψη στο κέντρο της πόλης από τις αρχές του καλοκαιριού. Τους τελευταίους τρεις μήνες αρνούνταν να πάει για φαγητό στον Ευάγγελο και τη Σιμόν, όπως επίσης να δει έναν εκδότη που ενδιαφερόταν για το έργο του. Είχε αρχίσει να ανησυχεί ότι αυτό που είχε ξεκινήσει ως πολιτική διαμαρτυρία ─ το να μην εκδίδει τα έργα του ─ είτε εξελισσόταν σε συνήθεια είτε οφειλόταν σε τεμπελιά.
[…]

Μπαίνοντας στην εκκλησία, αγνόησε επιδεικτικά τους αστυνομικούς που βημάτιζαν απέξω όλο ύφος. Στο εσωτερικό, είδε έναν παχουλό αστυνομικό, μόνο του δίπλα στα κεριά. (Γιατί; Για να μην πάρει κάποιος κερί χωρίς να ρίξει λεφτά; Ή για να μην το σκάσει με καμιά εικόνα;) Ο αστυνομικός, με το πομπώδες ύφος που έχουν οι αστυνομικοί και οι θρησκευόμενοι, του έριξε μια ματιά αλλά δεν είπε κάτι.

Ελάχιστοι άνθρωποι βρίσκονταν μέσα στην εκκλησία. Φτάνοντας, ο Μιχάλης δεν ήξερε τι να περιμένει. Αλλά, οπωσδήποτε, είχε φανταστεί ότι έξω από την εκκλησία θα υπήρχε μια μεγάλη ουρά από ανθρώπους που θα περίμεναν τη σειρά τους να μπουν για να αποχαιρετήσουν τον ποιητή. Ούτε κατά διάνοια. Όσο κι αν ήθελε να πιστεύει ότι το έθνος λάτρευε την ποίηση και ζούσε γι' αυτήν, το θλιβερό γεγονός ήταν ότι το έθνος ήταν αγράμματο, απ' ό,τι συμπέραινε τώρα. Μια άλλη, πιο ενοχλητική ιδέα τού πέρασε από το μυαλό: πολλοί ποιητές και συγγραφείς ήταν στη φυλακή ή στα ξερονήσια, αποκλεισμένοι από τη δημόσια ζωή.

Λίγοι άνθρωποι κάθονταν στα μπροστινά στασίδια, κοιτάζοντας μπροστά τους, ενώ μια μικρή παρέα (άραγε φοιτητές της Φιλοσοφικής;) ήταν κάπου στη μέση, μιλώντας ψιθυριστά. Ο Μιχάλης είδε αρκετούς φίλους του συγγραφείς, που είχε να τους δει από τις πρώτες μέρες μετά το πραξικόπημα, όταν είχαν μαζευτεί με την ειλικρινή πρόθεση να ανατρέψουν γρήγορα τη χούντα. Όλοι είχαν χάσει την επαφή τους με το κίνημα ─ ή, τουλάχιστον, ο Μιχάλης την είχε χάσει. Η παρουσία τους του υπενθύμισε πόσο είχε αποτύχει να φανεί αντάξιος των υποσχέσεών του. Ίσως και αυτοί να ντρέπονταν, αλλά δεν ήταν ώρα για να συζητήσουν τέτοια πράγματα. Ο Μιχάλης ντρεπόταν για την απραξία του. Τους χαιρέτησε ευγενικά μ' ένα νεύμα και κάθισε μακριά τους, με κατεβασμένο κεφάλι. Δεν γύριζε ούτε όταν άκουγε βήματα πίσω του.

[…]

Μία ώρα αργότερα, παρότι κόσμος πηγαινοερχόταν, η εκκλησία δεν είχε γεμίσει ακόμα. Τέτοια ώρα, όλος ο κόσμος κοιμόταν για μεσημέρι. το ίδιο έκανε συνήθως και ο Μιχάλης. Σκέφτηκε λοιπόν ότι ο πολύς κόσμος θα ερχόταν αργότερα, το απογευματάκι. Σηκώθηκε, χαιρέτησε μ' ένα υποκριτικό νεύμα τον αστυνομικό δίπλα στα κεριά κι έφυγε. Έκανε μια βόλτα στη μικρή πλατεία. Συνειδητοποιώντας ότι δεν είχε φάει τίποτα όλη μέρα, αγόρασε καφέ κι ένα τοστ. Περίμενε, κοιτάζοντας την εκκλησία από απόσταση.

Μπορεί η εκκλησία να είχε πολύ λιγότερο κόσμο απ' όσο περίμενε ο Μιχάλης, την κηδεία όμως ακολούθησε ένα τεράστιο πλήθος που εξελίχθηκε σε μια μεγάλη και δυναμική διαδήλωση. Δεν ήταν αρκετό, αλλά ήταν κάτι. Καθώς σουρούπωνε και έπεφτε η νύχτα, το πρόσωπο του ποιητή καθρεφτιζόταν στις βιτρίνες της πόλης, σαν εικόνισμα σε συνεχόμενους, αμυδρά φωτισμένους ναούς.

Νάταλι Μπακόπουλος, Το πράσινο ακρογιάλι της πατρίδας, μτφρ. Χίλντα Παπαδημητρίου, Πατάκης, Αθήνα 2012, σ. 350 & 352-355.

Φωτογραφία της προθήκης του βιβλιοπωλείου "Βιβλιοθήκη" της Νόρας Αναγνωστάκη
στην οδό Χρυσοστόμου Σμύρνης στη Θεσσαλονίκη, 
την ημέρα του θανάτου του Γιώργου Σεφέρη, 
με τη φωτογραφία του ποιητή και τόμους του έργου του. 

Astronomy Photographer of the Year 2014

Πηγή: in.gr

http://www.rmg.co.uk/whats-on/exhibitions/astronomy-photographer-of-the-year

Το βόρειο σέλας πάνω από μια παγωμένη λιμνοθάλασσα στην Αρκτική. Ο φωτογράφος Τζέιμς Γούντεντ είναι νικητής στην κατηγορία Γη και Διάστημα (Πηγή: James Woodend) 

Expedition Insects: Ένα νέο διαδραστικό βιβλίο από το Smithsonian για τα Έντομα

 Ένα νέο διαδραστικό βιβλίο από το Smithsonian για τα Έντομα
  

Το  Expedition Insects είναι ένα τακτοποιημένο διαδραστικό βιβλίο από το Smithsonian Science Education Center. Το νέο βιβλίο γράφτηκε για να βοηθά τους μαθητές των μεγάλων τάξεων του δημοτικού να μαθαίνουν για τα έντομα από όλο τον κόσμο. Το βιβλίο είναι γεμάτο από φωτογραφίες και βίντεο που συμπληρώουν το κείμενο. Σε όλο το βιβλίο οι μαθητές μπορούν να κλικάρουν ή να πατήσουν στις υπογραμμισμένες λέξεις για να έχουν γρήγορη πρόσβαση σε ορισμούς.

Το αφιέρωα της Lifo στην αρχαία Αθήνα και τον πολιτισμό της

Στο εξώφυλλο λεπτομέρεια από το χάλκινο άγαλμα της Αρτέμιδος.
4ος αι. π.Χ., Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά,
Φωτογραφία: Δημήτριος Χαρισιάδης
© Φωτογραφικό Αρχείο Μουσείου Μπενάκη

πηγή: www.lifo.gr

Αναδημοσιεύουμε με περισσή χαρά το εξαιρετικό αφιέρωμα της Lifo στην αρχαία Αθήνα, γιατί συμφωνούμε απόλυτα με την άποψη του εκδότη της στο editorial: "Πολιτική είναι να ξέρεις τι κόκαλα είναι θαμμένα στο χώμα που πατάς, ποιοι δούλεψαν για να χτιστούν τα αρχαία τείχη που διακρίνονται δίπλα στα μπετά του υπόγειου πάρκινγκ σου"

Καλή σας απόλαυση!

Αρχαία Αγορά


Τα τείχη των Αθηνών: Η μνήμη της πόλης

Συμπόσια

Όλα για την ειρήνη Ιχνηλατώντας τον πόλεμο στην αριστοφανική κωμωδία

Τι έτρωγαν οι Αρχαίοι Αθηναίοι;

Τάματα στον Ασκληπιό

Ο Λοιμός

Αναζητώντας τον Σοφοκλή

«Οινοχόη του Διπύλου»: Ένα ξεχωριστό αγγείο
 

Aνακαλύψτε την Ελλάδα με το Street View!!! / Explore Greece on Street View

 

 

 

 

Aνακαλύψτε την Ελλάδα με το Street View!!!

To υπέροχο βίντεο της Google Greece χωράει όλη την Ελλάδα σε μόλις 1,5 λεπτό

 

Το σκιάχτρο / The Scarecrow (animation)

The Scarecrow: To σκιάχτρο

 

Είναι ο τίτλος ενός πολύ γλυκού και ταυτόχρονα ενδιαφέροντος animation-βίντεο για τον σύγχρονο κόσμο, των κόσμο του fast /junk food, του πλαστικού φαγητού, των μεταλλαγμένων... 

Το σκιάχτρο-πρωταγωνιστής οραματίζεται έναν κόσμο στον οποίο τα τρόφιμα δεν θα είναι 'κατασκευασμένα', δεν θα έχουν υποστεί την ανθρώπινη παρέμβαση, όπως δυστυχώς συμβαίνει στη σημερινή εποχή, αλλά αντίθετα θα έχουν φυσική προέλευση.

Pablo Neruda, “Το Βιβλίο των Ερωτήσεων”

   

πηγή: http://www.poiein.gr/archives/

        Pablo Neruda, “Το Βιβλίο των Ερωτήσεων” (μετάφραση: Γιώργος Μίχος) (Α’ δημοσίευση)

 

 

1.
Γιατί τεράστια τόσο τʼ αεροπλάνα
βόλτες δε κάνουνε με τα παιδιά τους;

 

Ποιο είναι το κίτρινο πουλί
που τη φωλιά γεμίζει με λεμόνια;

 

Γιατί δεν τα μαθαίνουν να μαζεύουν
μέλι απʼ τον ήλιο τα ελικόπτερα;

 

Που άφησε η ολόγιομη σελήνη
το νύχτιο σάκο της με αλεύρι;

 

2.

Αν πέθανα χωρίς να καταλάβω
τώρα από ποιόν ρωτάω την ώρα;

 

Από πού βγάζει τόσα φύλλα
η κάθε της Γαλλίας άνοιξη;

 

Που ο τυφλός μπορεί να ζήσει
που οι μέλισσες τον κυνηγάνε;

 

Αν και το κίτρινο τελειώσει
με τι το ψωμί θα φτιάχνουμε;

3.

Πες μου, είναι γυμνό το ρόδο
ή έχει μόνο αυτό το ρούχο;

 

Γιατί τα δέντρα συναντούνε
το μεγαλείο των ριζών τους;

 

Ποιός, ποιός τις τύψεις που ακούει
απʼ το παράνομο αμάξι;

 

Είναι στον κόσμο κάτι πιο θλιμμένο
από ένα τρένο ακίνητο μες στη βροχή;

Στον δρόμο για το σχολείο με κάθε μέσο / On the way to school by any means of transport

Καλή μας σχολική χρονιά!!!

 

Υπάρχουν μερικά παιδιά όμως που η δίψα για μάθηση είναι τόσο μεγάλη που με κίνδυνο κάποιες φορές της ίδιας τους της ζωής, διανύουν χιλιόμετρα την ημέρα για να πάνε στο σχολείο. Είναι παιδιά που υπερπηδούν εμπόδια προκειμένου να βρεθούν με το δάσκαλο ή τη δασκάλα τους. Ζουν σε πολλές γωνιές του πλανήτη, εκεί που η φτώχεια είναι μεγάλη. Παρόλα αυτά όμως θέλουν να μορφωθούν και να ξεφύγουν από το περιβάλλον τους.

"Τα 400 χτυπήματα" Η τελευταία σκηνή / The final sequence of "Les Quatre Cents Coups" ("The 400 Blows") 1959 directed by François Truffaut

Δεν ξέρω γιατί, αλλά με αφορμή τη φετινή έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, μου ήρθε στο μυαλό αυτή η συγκλονιστική σκηνή και την μοιράζομαι μαζί σας....

Ένα από τα πιο όμορφα φινάλε στην ιστορία του κινηματογράφου!!!

 

Ένα νεαρό αγόρι από το Παρίσι,  ο Antoine Doinel, παραμελημένο και εγκαταλελειμμένο από τους γονείς του, εγκαταλείπει το σχολείο, το σκάει από το σπίτι, κλέβει πράγματα και προσπαθεί (καταστροφικά) να τα επιστρέψει. Όπως τα περισσότερα παιδιά, θεωρεί ότι τα περισσότερα προβλήματα οφείλονται σε αυτό.  Σε αντίθεση με τα περισσότερα παιδιά, παίρνει να τα καθαρίσει με ένα μεγάλο ραβδί. Ο ίδιος κατοικεί σε ένα Παρίσι με σκοτεινά διαμερίσματα, άθλιες στοές, εγκαταλελειμμένα εργοστάσια ..  μια πόλη που φαίνεται μεγάλη και γεμάτη δυνατότητες, μόνο για τα μάτια ενός παιδιού.

Στη συγκλονιστική τελευταία σκηνή, ο Antoine δραπετεύει από το στρατόπεδο εργασίας και τρέχει προς τη θάλασσα. Ένα από τα πιο όμορφα φινάλε στην ιστορία του κινηματογράφου!!!

 

A masterpiece. Brilliant movie !!!!!

I don't know why, but on the occasion of this year's opening of the new school year, it came to my mind this shocking scene and share with you ....


One of the most beautiful ending sequences in the history of cinema!!!

A young Parisian boy, Antoine Doinel, neglected by his derelict parents, skips school, sneaks into movies, runs away from home, steals things, and tries (disastrously) to return them. Like most kids, he gets into more trouble for things he thinks are right than for his actual trespasses. Unlike most kids, he gets whacked with the big stick. He inhabits a Paris of dingy flats, seedy arcades, abandoned factories, and workaday streets, a city that seems big and full of possibilities only to a child's eye.
Antoine escapes from the work camp and runs toward the sea. One of the most beautiful ending sequences in the history of cinema. 

Οι τελευταίες ώρες της Πομπηίας (animation )/ A Day in Pompeii - Full-length animation

Το Κινέζικο Δωμάτιο και η παπαγαλία

  Βάσω Κιντή - επίκουρη καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

 Πηγή: tovima.gr

 

 

   Συζητούσα τις προάλλες με φίλους το περίφημο Επιχείρημα του Κινέζικου Δωματίου που διατύπωσε πρώτη φορά ο φιλόσοφος Τζον Σερλ, ένα νοητικό πείραμα στο οποίο κάποιος που δεν ξέρει κινέζικα βρίσκεται κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο και απαντά μηχανικά, ακολουθώντας ορισμένους κανόνες χειρισμού συμβόλων, σε ερωτήματα διατυπωμένα σε κινέζικους χαρακτήρες που του δίνονται κάτω από την πόρτα.