Made in England but set in an Iranian school, Two & Two is an allegorical tale about a teacher telling his class of young boys that what they thought was the sum of 2 + 2 is wrong. With a writing credit for Gavin Cullen and its director, there are obvious similarities to George Orwell’s famous book, 1984, where the populace are forever being told that they have in fact been fighting a different enemy to the one they thought. Two & Two was nominated for a BAFTA in 2012 and was Anvari’s fourth short film.
Μία παρέα εκπαιδευτικών που σμίξαμε στις Συκεές Θεσσαλονίκης με αφορμή το Μείζον Πρόγραμμα Επιμόρφωσης.
A group of teachers mingle at Sykees Thessaloniki on the occasion Major Training Program.
Τρίτη 30 Ιουλίου 2013
Two & Two by Babak Anvari (2011) (UK) (8m)
Made in England but set in an Iranian school, Two & Two is an allegorical tale about a teacher telling his class of young boys that what they thought was the sum of 2 + 2 is wrong. With a writing credit for Gavin Cullen and its director, there are obvious similarities to George Orwell’s famous book, 1984, where the populace are forever being told that they have in fact been fighting a different enemy to the one they thought. Two & Two was nominated for a BAFTA in 2012 and was Anvari’s fourth short film.
Που πέφτει σαν ζεστή βροχή η αγάπη...
Στίχοι: Πόλυς Κυριάκου
Μουσική: Σταύρος Σιόλας
Ενορχήστρωση: Κώστας Παρίσσης
CD Album:Διόδια
Τώρα θα δεις τα χρώματα ν' αλλάζουνε
Και τα βουνά να σμίγουν ένα-ένα
Άγγελοι σαν θνητοί θα σ' αγκαλιάζουνε
Εχθροί θα σου μιλούν αγαπημένα
Τώρα θα πιω νερό απ' το ποτήρι σου
Δικά σου θά' ναι πια όσα δεν έχω
Θα σπρώξω ουρανό στο παραθύρι σου
Κι ό,τι δεν άντεχα, θα το αντέχω
Τώρα θα πιάσω σπίτι στον παράδεισο
Τζάμπα οικόπεδο σε παραλία
Του έρωτα θα βάλω το πουκάμισο
Και θα νικήσω δίχως πανοπλία
Τώρα θα δεις μεσ' της ψυχής τα υπόγεια
Τραπέζι με ψωμί, νερό και αλάτι
Τώρα που δεν υπάρχουνε διόδια
Που πέφτει σαν ζεστή βροχή η αγάπη
Μουσική: Σταύρος Σιόλας
Ενορχήστρωση: Κώστας Παρίσσης
CD Album:Διόδια
Τώρα θα δεις τα χρώματα ν' αλλάζουνε
Και τα βουνά να σμίγουν ένα-ένα
Άγγελοι σαν θνητοί θα σ' αγκαλιάζουνε
Εχθροί θα σου μιλούν αγαπημένα
Τώρα θα πιω νερό απ' το ποτήρι σου
Δικά σου θά' ναι πια όσα δεν έχω
Θα σπρώξω ουρανό στο παραθύρι σου
Κι ό,τι δεν άντεχα, θα το αντέχω
Τώρα θα πιάσω σπίτι στον παράδεισο
Τζάμπα οικόπεδο σε παραλία
Του έρωτα θα βάλω το πουκάμισο
Και θα νικήσω δίχως πανοπλία
Τώρα θα δεις μεσ' της ψυχής τα υπόγεια
Τραπέζι με ψωμί, νερό και αλάτι
Τώρα που δεν υπάρχουνε διόδια
Που πέφτει σαν ζεστή βροχή η αγάπη
 |
| Φτου! και βγαίνω!!!! |
Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013
“Το Σπαρματσέτο” ένα άγνωστο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν
Το Σπαρματσέτο είναι το χαμένο παραμύθι που ανακάλυψε λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2012 ο Δανός ιστορικός Esben Brage, μελετητής του Άντερσεν, στο Εθνικό Αρχείο της Δανίας μέσα σε κούτες που περιείχαν κειμήλια οικονομικά εύρωστων οικογενειών της Odense, γενέτειρας του Άντερσεν … Το παραμύθι αυτό το αφιέρωσε στη χήρα του πάστορα με το όνομα Bunkeflod, που έμενε απέναντι από το σπίτι της οικογένειες και ο Δανός συγγραφέας συνήθιζε να πηγαίνει σε αυτήν για να διαβάζει και να δανείζεται βιβλία.Η ημερομηνία συγγραφής τοποθετείται γύρω στο 1823, όταν ο Άντερσεν ήταν 18 ετών, λόγω του απλοϊκού στυλ γραφής που δεν συγκρίνεται όπως επισημαίνεται με τα μετέπειτα ώριμα έργα του και πιστεύεται ότι πρόκειται για αντίγραφο του πρωτότυπου χειρόγραφου που έχει χαθεί. Είναι μια μικρή ιστορία «ιδιαιτέρως μοραλιστική, μάλλον συναισθηματική και δίνει ζωή σε ένα άψυχο αντικείμενο”.“Το Σπαρματσέτο” Ένα άγνωστο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν
Μετάφραση :Χριστίνα Μαρκουλάκη, Κώστας Στοφόρος
Εικονογράφηση :Στεφανία Βελδεμίρη
Έκδοση της ανοικτής βιβλιοθήκης OPENBOOK με ελεύθερη διανομή
Κυριακή 28 Ιουλίου 2013
Πυροσβέστης σώζει σκυλί με τεχνητή αναπνοή στην Χιλή / Chilean firefighter reanimating a dog rescued from a fire
Ένας πυροσβέστης στο Σαντιάγκο στη Χιλή καταφέρνει με τεχνητή αναπνοή να κρατήσει στη ζωή ένα σκύλο τον οποίο έχει διασώσει ήδη μέσα από τις φλόγες.
Τη Δευτέρα 22 Ιουλίου το σπίτι μιας 82χρονη τυλίγεται στις φλόγες. Η γυναίκα δεν μπόρεσε να σωθεί παρά τις προσπάθειες. Μέσα στο σπίτι οι πυροσβέστες βρήκαν τρία σκυλιά νεκρά. Ωστόσο ένα ήταν ακόμα ζωντανό.
Ο πυροσβέστης 27χρονος πυροσβέστης David Bravo κατάφερε να βγάλει το σκυλί από το σπίτι και με τεχνητές αναπνοές το κράτησε στη ζωή. Η «Gorda Bella», όπως ονομάζεται, νοσηλεύεται πλέον σε κτηνιατρική κλινική όπου αναρρώνει έχοντας εγκαύματα σε διάφορα μέρη του σώματός της.
«Ανήκω σε ομάδα διάσωσης. Προτεραιότητά μας είναι να σώζουμε ζωές είτε αν είναι άνθρωποι είτε αν είναι ζώα. Μπήκα μέσα στο σπίτι και είδα το σκυλί στο πάτωμα. Δεν ανέπνεε. Το έβγαλα έξω και ξεκίνησα τις τεχνητές αναπνοές. Δεν δίστασα. Δεν πίστευα ποτέ πως θα μπορούσε να με δαγκώσει και έτσι του έδωσε το φιλί της ζωής», δηλώνει στη SoyChile ο David Bravo που δεν γνώριζε πως ένας γείτονας βιντεοσκοπούσε την προσπάθειά του.
Παιδιά-πρόσφυγες από την Συρία: Η αλήθεια μέσα απο τα λόγια τους
πηγή: www.lifo.gr
Την περασμένη Πέμπτη η εφημερίδα Guardian είχε ένα μεγάλο αφιέρωμα στο στρατόπεδο προσφύγων Zaatari. Βρίσκεται στα σύνορα της Ιορδανίας με τη Συρία και φιλοξενεί χιλιάδες Σύριους πρόσφυγες. Με αφορμή τον ένα χρόνο λειτουργίας του το site της εφημερίδας έκανε ένα αφιέρωμα στις ζωές των προσφύγων. Παιδιά γεννιούνται, αρκετοί έχουν μια δουλειά μέσα στο στρατόπεδο που τους εξασφαλίζει τις βασικές ανάγκες, μέχρι και ομάδα ποδοσφαίρου έχει σχηματιστεί. Η ζωή μοιάζει κάτω από τα αντίσκηνα να κυλάει περίπου κανονικά. Και όχι.
Σε ένα ωριαίο live-chat τρεις πρόσφυγες του στρατοπέδου απάντησαν σε ερωτήσεις αναγνωστών στο hashtag #gdnSyria, αποκαλύπτοντας την πραγματική τους κατάσταση. Οι πρόσφυγες αισθάνονται παρείσακτοι στην Ιορδανία. Περισσότερο ασφαλείς από ότι στην χώρα τους αλλά μονίμως σε εγρήγορση με όλα αυτά που συμβαίνουν μέσα στο Zaatari(κλοπές, επιθέσεις, απόπειρες βιασμών). Δέχονται καθημερινά την απαξίωση. «Γυρίστε πίσω να πολεμήσετε. Τι κάνετε εδώ;» ακούνε καθημερινά. Και εκεί που έχεις σχηματίσει την εικόνα της «φιλοξενίας» από τα ρεπορτάζ των δημοσιογράφων, όταν μιλούν οι ίδιοι έρχεται η ανατροπή: Δεν φιλοξενούνται.Τους ανέχονται δείχνοντας απροκάλυπτα την αποστροφή τους για αυτούς.
Πέρα από την συζήτηση με τους αναγνώστες, αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, είναι αυτό το βίντεο με τα παιδιά από την Συρία που ζουν μέσα στο στρατόπεδο της Ιορδανίας. Η κάμερα στρέφεται στα πρόσωπα των παιδιών και εκείνα μιλούν για την προσφυγιά και για όσα πέρασαν στην Συρία. Αν παρατηρήσεις τα πρόσωπα τους θα δεις πόσο έχουν σκληρύνει αυτά τα παιδιά. Μοιάζουν πολλά με ενήλικες που έχουν σώμα 6χρονου.
«Δεν είχα ξαναδεί κίτρινο νερό στη Συρία. Εδώ είδα όλα τα χρώματα» λέει ένα παιδί και αποκαλύπτει με μια φράση του τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στο στρατόπεδο. Τα περισσότερα παιδιά θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν γιατροί ή δικηγόροι για να υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Παρατηρείς, ότι ο άνθρωπος, ακόμα και σε αυτή την ηλικία αλλάζει τρόπο σκέψης όταν βρεθεί σε τέτοιες συνθήκες. Και ανακαλύπτεις για ακόμα μια φορά την μεγάλη αλήθεια: Μόνο όταν βιώνεις την προσφυγιά μπορείς να μιλήσεις αληθινά για αυτή. Όλοι οι άλλοι διαφωνούμε πάνω σε θεωρίες. Πράγμα ακίνδυνο και «παιδικό».
Ένα ρεπορτάζ για το στρατόπεδο προσφύγων Zaatari και ένα βίντεο με παιδιά που μένουν σε αυτό
Σε ένα ωριαίο live-chat τρεις πρόσφυγες του στρατοπέδου απάντησαν σε ερωτήσεις αναγνωστών στο hashtag #gdnSyria, αποκαλύπτοντας την πραγματική τους κατάσταση. Οι πρόσφυγες αισθάνονται παρείσακτοι στην Ιορδανία. Περισσότερο ασφαλείς από ότι στην χώρα τους αλλά μονίμως σε εγρήγορση με όλα αυτά που συμβαίνουν μέσα στο Zaatari(κλοπές, επιθέσεις, απόπειρες βιασμών). Δέχονται καθημερινά την απαξίωση. «Γυρίστε πίσω να πολεμήσετε. Τι κάνετε εδώ;» ακούνε καθημερινά. Και εκεί που έχεις σχηματίσει την εικόνα της «φιλοξενίας» από τα ρεπορτάζ των δημοσιογράφων, όταν μιλούν οι ίδιοι έρχεται η ανατροπή: Δεν φιλοξενούνται.Τους ανέχονται δείχνοντας απροκάλυπτα την αποστροφή τους για αυτούς.
Πέρα από την συζήτηση με τους αναγνώστες, αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, είναι αυτό το βίντεο με τα παιδιά από την Συρία που ζουν μέσα στο στρατόπεδο της Ιορδανίας. Η κάμερα στρέφεται στα πρόσωπα των παιδιών και εκείνα μιλούν για την προσφυγιά και για όσα πέρασαν στην Συρία. Αν παρατηρήσεις τα πρόσωπα τους θα δεις πόσο έχουν σκληρύνει αυτά τα παιδιά. Μοιάζουν πολλά με ενήλικες που έχουν σώμα 6χρονου.
«Δεν είχα ξαναδεί κίτρινο νερό στη Συρία. Εδώ είδα όλα τα χρώματα» λέει ένα παιδί και αποκαλύπτει με μια φράση του τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στο στρατόπεδο. Τα περισσότερα παιδιά θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν γιατροί ή δικηγόροι για να υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Παρατηρείς, ότι ο άνθρωπος, ακόμα και σε αυτή την ηλικία αλλάζει τρόπο σκέψης όταν βρεθεί σε τέτοιες συνθήκες. Και ανακαλύπτεις για ακόμα μια φορά την μεγάλη αλήθεια: Μόνο όταν βιώνεις την προσφυγιά μπορείς να μιλήσεις αληθινά για αυτή. Όλοι οι άλλοι διαφωνούμε πάνω σε θεωρίες. Πράγμα ακίνδυνο και «παιδικό».
Πού πήγε ο παππούς και η γιαγιά;
Από το πολύ αξιόλογο blog: http://paidio.blogspot.gr/
Αυτή η ερώτηση δημιουργεί ένα συναισθηματικό
μούδιασμα σε κάθε γονιό που καλείται να ανακοινώσει στο παιδί του το θάνατο
ενός ιδιαίτερα αγαπημένου προσώπου, όπως του παππού και της γιαγιάς καθώς ο
γονιός βιώνει την απώλεια του πατέρα, της μητέρας, του πεθερού ή της πεθεράς
του.
Γ. Σεφέρης: Πήραμε τη ζωή μας λάθος...
Tο βράδυ της Παρασκευής 11.9.1963 στη Στοκχόλμη ο Σεφέρης ήταν σκεπτικός μέσα στην αναγνώρισή του. Παρέλαβε το ύψιστο βραβείο Nobel κι εκφώνησε έναν λόγο – ποίημα, ψιθύρισε μια προφητεία πολυσήμαντη.
* … Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή. Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο ἀγαθὸ παρὰ τὸν ἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου…
* … ἡ συνείδηση τῆς δικαιοσύνης εἶχε τόσο πολὺ διαποτίσει τὴν ἑλληνικὴ ψυχή, ὥστε νὰ γίνει κανόνας τοῦ φυσικοῦ κόσµου. Καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς διδασκάλους µου, τῶν ἀρχῶν τοῦ περασµένου αἰώνα, γράφει: «… θὰ χαθοῦµε γιατί ἀδικήσαµε …». Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἀγράµµατος. …
* …Ἡ ποίηση ἔχει τὶς ρίζες της στὴν ἀνθρώπινη ἀνάσα – καὶ τί θὰ γινόµασταν ἂν ἡ πνοή µας λιγόστευε; Εἶναι µία πράξη ἐµπιστοσύνης – κι ἕνας Θεὸς τὸ ξέρει ἂν τὰ δεινά µας δὲν τὰ χρωστᾶµε στὴ στέρηση ἐµπιστοσύνης…
* … Σ’ αὐτὸ τὸν κόσµο, ποὺ ὁλοένα στενεύει, ὁ καθένας µας χρειάζεται ὅλους τούς ἄλλους. Πρέπει ν’ ἀναζητήσουµε τὸν ἄνθρωπο, ὅπου καὶ νὰ βρίσκεται. Ὅταν στὸ δρόµο τῆς Θήβας, ὁ Οἰδίπους συνάντησε τὴ Σφίγγα, κι αὐτὴ τοῦ ἔθεσε τὸ αἴνιγµά της, ἡ ἀπόκρισή του ἦταν: ὁ ἄνθρωπος. Τούτη ἡ ἁπλὴ λέξη χάλασε τὸ τέρας. Ἔχουµε πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουµε. …”
Όταν ο ποιητής επέστρεψε με το βραβείο, δυο γυναίκες μόνον τον περίμεναν στο αεροδρόμιο, οι εφημερίδες κράτησαν τη διάκριση εντελώς υποτονικά, σχεδόν στα βουβά πέρασε μια είδηση για την οποία σήμερα θα μιλούσαν μερόνυχτα ακόμη και τα μεσημεριανά παρατράγουδα. Το σκηνικό στην Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα τραχύ. Ο Σεφέρης θεωρούνταν δεξιός, η Ένωση Κέντρου μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές, ως πρεσβευτής στην Κύπρο είχε να αντιμετωπίσει μια ύποτη παραφιλολογία για τους ρόλους που δήθεν έπαιξε εκεί. Είχαμε ήδη πάρει τη ζωή μας λάθος....
Umberto Eco:The meaning and the value of Learning ("The Name of the Rose") / Το νόημα κι η αξία της Μάθησης (από το "Όνομα του Ρόδου")
 |
| Sean Connery and Christian Slater in "The Name of the Rose", 1986 |
-”Then why do you want to know?” (Γιατί στην ευχή θέλεις να μάθεις;)
-”Because learning does not consist only of knowing what we must or we can do, but also of knowing what we could do and perhaps should not do. (Διότι η μάθηση δεν αποτελείται μόνο εξ όσων πρέπει ή μπορούμε να πράξουμε, αλλά επίσης από την επίγνωση όσων θα έπρεπε να αποφεύγουμε)
Umberto Eco, “Το Όνομα του Ρόδου”
The World Of Visible WiFi / Πώς θα ήταν ο κόσμος αν τα κύματα του Wi-Fi ήταν ορατά;
πηγή: http://www.huffingtonpost.com/
Πώς θα ήταν αν μπορούσαμε να δούμε τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα των Wi-Fi που χρησιμοποιούμε καθημερινά;
Ο καλλιτέχνης και ερευνητής Nickolay Lamm, συνεργάστηκε με τον M. Browning Vogel, ο οποίος έχει διδακτορικό στη Αστροβιολογία και είναι πρώην εργαζόμενος της NASA, και δημιούργησαν τις φωτογραφίες που βλέπετε όπου τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα των Wi-fi είναι ορατά. Τα συμπεράσματα δικά σας!!
Πωλ Ελυάρ, Ελευθερία, 1945
 |
Paul Eluard
|
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Πάνω στα τετράδια του σχολείου
Στα θρανία μου και τα δένδρα
Πάνω στην άμμο και το χιόνι
Γράφω τ’ όνομά σου
Στα θρανία μου και τα δένδρα
Πάνω στην άμμο και το χιόνι
Γράφω τ’ όνομά σου
Πάνω σ΄ όλες τις διαβασμένες σελίδες
Πάνω σ΄ όλες τις λευκές σελίδες
Στην πέτρα το αίμα το χαρτί τη στάχτη
Γράφω τ’ όνομά σου
Πάνω σ΄ όλες τις λευκές σελίδες
Στην πέτρα το αίμα το χαρτί τη στάχτη
Γράφω τ’ όνομά σου
Πάνω στις χρυσωμένες εικόνες
Στ΄ άρματα των πολεμιστών
Στην κορώνα των βασιλιάδων
Γράφω τ’ όνομά σου
Στ΄ άρματα των πολεμιστών
Στην κορώνα των βασιλιάδων
Γράφω τ’ όνομά σου
Στη ζούγκλα και την έρημο
Στις φωλιές και τα σπαρτά
Στην ηχώ των παιδικών μου χρόνων
Γράφω τ’ όνομά σου
Στις φωλιές και τα σπαρτά
Στην ηχώ των παιδικών μου χρόνων
Γράφω τ’ όνομά σου
Πάνω στα θαύματα της νύχτας
Στο άσπρο ψωμί των ημερών
Στις μνηστευμένες εποχές
Γράφω τ’ όνομά σου
Στο άσπρο ψωμί των ημερών
Στις μνηστευμένες εποχές
Γράφω τ’ όνομά σου
Πάνω σ΄ όλα τα γαλάζια κουρέλια μου
Στο μουχλιασμένο έλος του ήλιου
Στη ζωντανή λίμνη σελήνη
Γράφω τ’ όνομά σου
Στο μουχλιασμένο έλος του ήλιου
Στη ζωντανή λίμνη σελήνη
Γράφω τ’ όνομά σου
Στους αγρούς στον ορίζοντα
Στις φτερούγες των πουλιών
και στο μύλο των ίσκιων
Γράφω τ’ όνομά σου
Στις φτερούγες των πουλιών
και στο μύλο των ίσκιων
Γράφω τ’ όνομά σου
Σε κάθε φύσημα της αυγής
Στη θάλασσα και τα πλοία
Πάνω στο τρελό βουνό
Γράφω τ’ όνομά σου
Στη θάλασσα και τα πλοία
Πάνω στο τρελό βουνό
Γράφω τ’ όνομά σου
Στον αφρό απ΄ τα σύννεφα
Στους ιδρώτες της καταιγίδας
Στην βροχή την πυκνή και ανούσια
Γράφω τ’ όνομά σου
Στους ιδρώτες της καταιγίδας
Στην βροχή την πυκνή και ανούσια
Γράφω τ’ όνομά σου
Πάνω στα σχήματα που σπιθίζουν
Στις καμπάνες των χρωμάτων
Πάνω στη φυσική αλήθεια
Γράφω τ’ όνομά
Στις καμπάνες των χρωμάτων
Πάνω στη φυσική αλήθεια
Γράφω τ’ όνομά
Στα μονοπάτια που ξύπνησαν
Στους δρόμους που ξεδιπλώθηκαν
Στις πλατείες που ξεχείλισαν
Γράφω τ’ όνομά σου
Στους δρόμους που ξεδιπλώθηκαν
Στις πλατείες που ξεχείλισαν
Γράφω τ’ όνομά σου
Στη λάμπα που ανάβει
Στη λάμπα που σβήνει
Στα ενωμένα μου σπίτια
Γράφω τ’ όνομά σου
Στη λάμπα που σβήνει
Στα ενωμένα μου σπίτια
Γράφω τ’ όνομά σου
Στο φρούτο το κομμένο στα δύο
Του καθρέφτη και της κάμαράς μου
Στο κρεβάτι μου άδειο κοχύλι
Γράφω τ’ όνομά σου
Του καθρέφτη και της κάμαράς μου
Στο κρεβάτι μου άδειο κοχύλι
Γράφω τ’ όνομά σου
Στο λαίμαργο και τρυφερό σκύλο μου
Στα ορθωμένα αυτιά του
Στο αδέξιο πόδι του
Γράφω τ’ όνομά σου
Στα ορθωμένα αυτιά του
Στο αδέξιο πόδι του
Γράφω τ’ όνομά σου
Στο σκαλοπάτι της πόρτας μου
Στα γνώριμά μου αντικείμενα
στο κύμα της ευλογημένης φωτιάς
Γράφω τ’ όνομά σου
Στα γνώριμά μου αντικείμενα
στο κύμα της ευλογημένης φωτιάς
Γράφω τ’ όνομά σου
 |
| Paul Gauguin 1848–1903, Από πού ερχόμαστε ? Τι είμαστε ? Πού πηγαίνουμε ? |
Σε κάθε σάρκα σύμφωνη
Στο μέτωπο των φίλων μου
Σε κάθε χέρι που προσφέρεται
Γράφω τ’ όνομά σου
Στο μέτωπο των φίλων μου
Σε κάθε χέρι που προσφέρεται
Γράφω τ’ όνομά σου
Στο κρύσταλλο των εκπλήξεων
Στα προσεκτικά χείλια
Πολύ πιο πάνω απ΄ τη σιωπή
Γράφω τ’ όνομά σου
Στα προσεκτικά χείλια
Πολύ πιο πάνω απ΄ τη σιωπή
Γράφω τ’ όνομά σου
Στα χαλασμένα καταφύγιά μου
Στους γκρεμισμένους μου φάρους
Στους τοίχους της ανίας μου
Γράφω τ’ όνομά σου
Στους γκρεμισμένους μου φάρους
Στους τοίχους της ανίας μου
Γράφω τ’ όνομά σου
Στην απουσία χωρίς πόθο
Στη γυμνή μοναξιά
Στα σκαλιά του θανάτου
Γράφω τ’ όνομά σου
Στη γυμνή μοναξιά
Στα σκαλιά του θανάτου
Γράφω τ’ όνομά σου
Στην υγεία που ξανάρθε
Στον κίνδυνο που εξαφανίστηκε
Στην ελπίδα χωρίς ανάμνηση
Γράφω τ’ όνομά σου
Στον κίνδυνο που εξαφανίστηκε
Στην ελπίδα χωρίς ανάμνηση
Γράφω τ’ όνομά σου
Και με τη δύναμη της λέξης
Ξαναρχίζω τη ζωή μου
Γεννήθηκα για να σε γνωρίσω
Για να πω τ΄ όνομά σου
Ξαναρχίζω τη ζωή μου
Γεννήθηκα για να σε γνωρίσω
Για να πω τ΄ όνομά σου
Ελευθερία!
Σάββατο 27 Ιουλίου 2013
Τι είναι ποίηση;
Όλοι χωράμε
οι ζωντανοί κι οι νεκροί
σ’ ένα ποίημα....
οι ζωντανοί κι οι νεκροί
σ’ ένα ποίημα....
"Αν ένα πουλί μπορούσε να πει με ακρίβεια τι τραγουδάει, γιατί τραγουδάει, και τι είναι αυτό που το κάνει να τραγουδάει, δεν θα τραγούδαγε".Πωλ Βαλερύ
 |
Giorgio de Chirico, Μυστήριο και μελαγχολία ενός δρόμου, 1914, Η.Π.Α, ιδιωτική συλλογή
|
“Τι είναι ποίημα για σας”;
«Πρῶτα-πρῶτα μιὰ συνάντησή μου μὲ λέξεις ποὺ ἔχουν καθαρὰ βασανιστικὲς προθέσεις ἀπέναντί μου. Μοῦ ἀντιστέκονται καὶ πρέπει νὰ κάνω μεγάλες διαπραγματεύσεις μαζί τους»… «Ἂν κάποιος τὴν ὥρα ποὺ διαβάζει ἕνα ποίημα πεῖ ‘ἔτσι νιώθω κι ἐγώ’ κι ἂν ὑποθέσουμε ὅτι αὐτὸ τὸν βοηθάει, εἶναι γιὰ πέντε λεπτά. Τὰ ἑπόμενα πέντε λεπτὰ περιμένει ἡ ζωὴ ἀπ᾿ ἔξω μὲ τὸ ντουφέκι της καὶ τοὺς πυροβολισμούς της. Καὶ ἡ ποίηση δὲν μπορεῖ νὰ προκαλέσει ἀφλογιστίες, οὔτε ἀλεξίσφαιρο εἶναι ἡ ποίηση».Κική Δημουλά
 |
| Ulysses passing the sirens. (1894) |
Δώσε μου το τραγούδι Ποίηση,
συντρόφισσα με τ’ αθόρυβα πέλματα,
μέσ’ απ’ τη σκοτεινήν απόγνωση
των κόσμων σου κράζω:
Δώσε μου το Τραγούδι!
Ήλιος να πυρπολήσει τα μυαλά
των αδερφών μου
και πάνω απ’ τα μικρά τα καθημερινά
να τους υψώσει
στο νόημα του Αιώνα.
(…)
Και πάνω απ’ όλα, πάνω απ’ όλα,
Ποίηση,
δωσ’μου τη δύναμη να φωνάξω:
Τίποτα δεν τελείωσε.
Τώρα αρχινούν
πάνω στη Γη
τα πανανθρώπινα ανθεστήρια.
Δεν άργησα να αντιληφθώ ότι και για τους ποιητές ισχύει αυτό εδώ, ότι δηλαδή δεν δημιουργούν με τη σοφία, αλλά με κάποιο φυσικό χάρισμα, με κάποια έμπνευση ανάλογη μ’ εκείνη των μάντεων και των χρησμωδών. Γιατί πράγματι αυτοί λένε πολλά και καλά, αλλά δεν γνωρίζουν τίποτα γι’ αυτά που λένε. Σωκράτης, Απολογία
Για να γίνει κανείς χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής. "Χοντρές" ψυχές κοντά Του ο Χριστός δεν θέλει. Ο χριστιανός, έστω και μόνο όταν αγαπάει, είναι ποιητής, είναι μες στην ποίηση.
πατήρ Πορφύριος
 |
Γιάννης Γαΐτης , Σειρήνες Οδυσσέας
|
Εκείνο που πρέπει να γίνεται και να ξαναγίνεται
αδιάκοπα, ατέρμονα, χωρίς την παραμικρή διάλειψη,
είναι η αντιδουλικότητα, η αδιαλλαξία, η ανεξαρτησία.
Η ποίηση είναι το άλλο πρόσωπο της Υπερηφάνειας.
Οδυσσέας Ελύτης
Αφού κατά λάθος ο κόσμος είναι μια ποίηση.
Οδυσσέας Ελύτης
..αυτό είναι στο βάθος η ποίηση,
Η τέχνη να οδηγείσαι και να φτάνεις προς Αυτό που σε Υπερβαίνει…
..να γίνεσαι Ανεμος για τον Χαρταετό
..και Χαρταετός για τον Ανεμο,
Ακόμα κι όταν Ουρανός δεν Υπάρχει…
Οδυσσέας Ελύτης
Δεν παίζω με τα λόγια.
Μιλώ για την κίνηση
..που ανακαλύπτει κανείς να σημειώνεται μέσα στη ΣΤΙΓΜΗ.
όταν καταφέρνει να την Ανοίξει και να της δώσει Διάρκεια.
Οδυσσέας Ελύτης
Η ποίηση είναι το άλλο πρόσωπο της υπερηφάνειας.
Οδυσσέας Ελύτης
Η ποίηση είναι ένα ταξίδι
Σ’ άγνωστη χώρα.
Η ποίηση είναι ταυτόσημη
Με την παραγωγή ραδίου.
Για μια και μόνο λέξη
Λιώνεις χιλιάδες τόνους
Γλωσσικό μετάλλευμα. Οδυσσέας Ελύτης, "Ιδιωτική Οδός"
Πολλοί στίχοι είναι σαν αργυρές κλωστές
δεμένες στα καμπανάκια των άστρων-
αν τους τραβήξεις,
μια ασημένια κωδωνοκρουσία δονεί τον ορίζοντα.
πολλά ποιήματα μένουν αργά τη νύχτα στην ερημιά
βρέχουν κάθε τόσο τα τέσσερα δάχτυλα
των στίχων τους σ’ ένα ρυάκι,
ύστερα χάνονται ονειροπαρμένα μες στο δάσος,
πνίγονται στο χρυσό πηγάδι της σελήνης-
Ένα σωστό ποίημα όμως ποτέ δεν καθυστερεί
σε μια γωνιά του ρεμβασμού.
Είναι πάντα στην ώρα του, λέει παρών
στο πρώτο κάλεσμα της εποχής του
Γιάννης Ρίτσος
Η ποίηση μοιάζει ανάρρωση γλυκιά με απουσίες δικαιολογημένες…
Με τέσσερις αισθήσεις γυρίζει ή με έξι
ραβδοσκοπώντας φλέβες του ουρανού
ώσπου σκοντάφτει στον προτελευταίο στίχο…
Ο τελευταίος στίχος δεν μένει πάντα τελευταίος.
Κάποτε γίνεται πρώτος στίχος ενός ποιήματος
που γράφει κάποιος αναγνώστης
Γιάννης Ρίτσος
Πολλοί στίχοι είναι σαν πόρτες –
πόρτες κλειστές σ’ ερημωμένα σπίτια
και πόρτες ανοιχτές σε ήμερες συγυρισμένες ψυχές.
Γιάννης Ρίτσος
Η ποίηση δεν είναι ο τρόπος
να μιλήσουμε,
αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε
τα πρόσωπά μας.
Μανόλης Αναγνωστάκης
 |
| Alberto Giacometti, Η Πλατεία - The Place II (1948) |
Η ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
Καρυωτάκης
Λανθάνουσα κοινή ανθρώπινη ανάγκη για ουρανό
Γιώργος Σεφέρης
Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα το χρυσό δίχτυ,
όπου τα πράγματα σπαρταρούν σαν ψάρια.
Γιώργος Σεφέρης
Τι νομίζεις, λοιπόν κατά βάθος η ποίηση,
είναι μια ανθρώπινη καρδιά
φορτωμένη όλο τον κόσμο.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Μοναχική κι ανήμπορη διαδικασία η ποίηση.
Μάριος Μαρκίδης
Τα ποιήματα δεν είναι και τόσο δύσκολα, το ξέρετε.
Πολλοί στίχοι είναι σαν πόρτες –
πόρτες κλειστές σ’ ερημωμένα σπίτια
και πόρτες ανοιχτές σε ήμερες συγυρισμένες ψυχές.
Γιάννης Ρίτσος
Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάμνουνε -για λίγο- να μη νιώθεται η πληγή.
Κωνσταντίνος Καβάφης
Δοκιμές, εν φαντασία και λόγω, νάρκης του άλγους.
Κωνσταντίνος Καβάφης
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίηση
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
Κώστας Καρυωτάκης
Κι η ποίηση: ένα παιχνίδι
που τα χάνεις όλα,
για να κερδίσεις ίσως
ένα άπιαστο αστέρι.
Τάσος Λειβαδίτης
Μια πόρτα ανοιχτή, για την οποία αιώνες τώρα
φτιάχνονται ατέλειωτες αρμαθιές αντικλείδια Τάσος Λειβαδίτης
Η ποίηση είναι ένα αίνιγμα από συνηθισμένα λόγια
Τάσος Λειβαδίτης
Θυμάμαι παιδί που έγραψα κάποτε
τον πρώτο στίχο μου.
Από τότε ξέρω ότι δε θα πεθάνω ποτέ –
αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα.
Τάσος Λειβαδίτης
Ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου.
Εμπειρίκος
Ποίηση ανάμνηση από φίλντισι
άναμμα τσιγάρου κατά λάθος από φεγγάρι
δασκάλα μόνη μελαγχολική στο διάλειμμα
ένα βιολί που παίζει μοναχό του
χαλκός χαλκωματένια χαλκωματάς
-όλα τα παλιά γυαλίζω
πεταλούδα που γλιτώνει από τη φωτιά
φωτιά που γλιτώνει από τα νερά
βιολέτες σ’ άσπρο λαιμό
άσπρο άλογο που τρέχει σε μαύρο ουρανό
νύχτα στρωμένη τσιγάρα
λέξεις.
Μίλτος Σαχτούρης
Το μεγάλο πρόβλημα του κόσμου είναι ότι οι βλάκες είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση και οι έξυπνοι είναι γεμάτοι αμφιβολίες.
Bertrand Russell
Ποίηση είναι η αναζήτηση του ανεξήγητου
Στήβενς
Η ποίηση μας δημιουργεί την εντύπωση, όχι πως ανακαλύψαμε κάτι καινούργιο,
αλλά πως θυμηθήκαμε κάτι που είχαμε ξεχάσει.
Μπράντλεϋ
Η ποίηση είναι ένας φασιανός που χάνεται στους θάμνους
Στήβενς
Η ποίηση υπαγορεύεται από ένα δαιμόνιο, αν και θα ήταν υπερβολή να το χαρακτηρίσει κανείς αγγελικό.
Ζεζλάβ Μίλοζ
Η ποίηση είναι έκφραση, αν ένας στίχος είναι έκφραση, αν καθένα
από τα μέρη που απαρτίζουν ένα στίχο, κάθε μία λέξη, είναι εκφραστικά μόνα τους.
Κρότσε
 |
| Pablo (Blasco) Picasso, Οι Ακροβάτες 1905 |
Η ποίηση δεν είναι ένα ελευθέρωμα της συγκίνησης,
αλλά απόδραση από τη συγκίνηση. Δεν είναι έκφραση της προσωπικότητας,
αλλά απόδραση από την προσωπικότητα.
Έλιοτ
Η ποίηση είναι η πιο πυκνή μορφή προφορικής έκφρασης.
Πάουντ
Η ποίηση είναι ένα ταξίδι
σ’ άγνωστη χώρα.
Η ποίηση είναι ταυτόσημη
με την παραγωγή ραδίου.
Για μια και μόνο λέξη
λιώνεις χιλιάδες τόνους
γλωσσικό μετάλλευμα.
Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκι
Η ποίηση μας δημιουργεί την εντύπωση, όχι πως ανακαλύψαμε κάτι καινούργιο, αλλά πως θυμηθήκαμε κάτι που είχαμε ξεχάσει.
Μπράντλεϋ
Μπράντλεϋ
Η ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
Καρυωτάκης
Καρυωτάκης
Η ποίηση είναι ένας φασιανός που χάνεται στους θάμνους
Στήβενς
Στήβενς
Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα.
Σεφέρης
Σεφέρης
Η ποίηση υπαγορεύεται από ένα δαιμόνιο, αν και θα ήταν υπερβολή να το χαρακτηρίσει κανείς αγγελικό.
Ζεζλάβ Μίλοζ
Ζεζλάβ Μίλοζ
Η ποίηση είναι έκφραση, αν ένας στίχος είναι έκφραση, αν καθένα από τα μέρη που απαρτίζουν ένα στίχο, κάθε μία λέξη, είναι εκφραστικά μόνα τους.
Κρότσε
Κρότσε
Η ποίηση δεν είναι ο τρόπος να μιλήσουμε αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας.
Αναγνωστάκης
Αναγνωστάκης
Η ομορφιά καραδοκεί. Αν είμαστε ευαίσθητοι, θα την αισθανθούμε μέσα στην ποίηση όλων των γλωσσών.
Μπόρχες
Μπόρχες
Η ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου.
Εμπειρίκος
Εμπειρίκος
Η ποίηση αρχίζει με την επίγνωση εκ μέρους μας όχι της Πτώσης, αλλά του ότι πέφτουμε. Μπλουμ
‘Οταν διαβάζουμε ένα καλό ποίημα, φανταζόμαστε πως κι εμείς θα μπορούσαμε να το έχουμε γράψει, πως το ποίημα προϋπήρχε μέσα μας.
Μπόρχες
Μπόρχες
Η ποίηση ένα πράγμα ανάλαφρο, ιερό και φτερωτό.
Πλάτων
Πλάτων
Η ποίηση δεν είναι ένα ελευθέρωμα της συγκίνησης, αλλά απόδραση από τη συγκίνηση. Δεν είναι έκφραση της προσωπικότητας, αλλά απόδραση από την προσωπικότητα.
Έλιοτ
Έλιοτ
Η ποίηση είναι η πιο πυκνή μορφή προφορικής έκφρασης.
Πάουντ
Πάουντ
Η ποιότητα ενός μεγάλου ποιητή είναι πανταχού παρούσα και πουθενά ορατή σαν μία ξεχωριστή συγκίνηση.
Κόλεριτζ ή Ντε Κουίνσυ
Κόλεριτζ ή Ντε Κουίνσυ
Αν κάποιος μάθει καλά ελληνικά, μπορεί να βρει σχεδόν "ολόκληρη την ποίηση" στον Όμηρο.
Πάουντ
Είναι παράξενο πως γράφει κανείς ποιήματα.
Σεφέρης
Σεφέρης
Οι ποιητές όλων των εποχών έλαβαν μέρος στη συγγραφή ενός Μεγάλου Ποιήματος αενάως εν εξελίξει.
Σέλλεϋ
Σέλλεϋ
Στην ίδια την ουσία της ποίησης υπάρχει κάτι το απρεπές: Φανερώνονται πράγματα που δεν ξέραμε πως τα κρύβαμε μέσα μας και τρομάζουμε σα να είχε ξεπηδήσει μια τίγρης και στεκόταν μπροστά μας στο φως τινάζοντας την ουρά της.
Σέσλαβ Μίλοζ
Σέσλαβ Μίλοζ
Όλη η ποίηση είναι ποίηση πειραματική.
Στήβενς
Στήβενς
Η ποίηση είναι η αιτία που φθείρει το κάθε τι από το μη είναι στο είναι.
Πλάτωνας
Πλάτωνας
Η τέχνη της ποίησης είναι έργο του προικισμένου μάλλον παρά του μανικού καλλιτέχνη, γιατί ο πρώτος είναι ο επιδέξιο μιμητής, ενώ ο δεύτερος κατέχεται από ενθουσιασμό και του λείπει η ψυχική ηρεμία. Αριστοτέλης
JJ Cale Has Passed Away ....
Ο J. J. Cale γεννήθηκε το 1938 στην Οκλαχόμα. Μουσικός, τραγουδοποιός και τραγουδιστής δημιούργησε το δικό του, προσωπικό, χαλαρό ύφος στη μουσική με τραγούδια που έχουν blues, rockabilly, κάντρι και τζαζ επιρροές. Καλό ταξίδι, φίλε! Σε ευχαριστούμε!!!!Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013
Ταινία μικρού μήκους από τον Κρόνο
πηγή: www.lifo.gr
Το διαστημικό σκάφος Cassini έχει στείλει πίσω στη Γη 200.000 φωτογραφίες του πλανήτη Κρόνου. Ένας κινηματογραφιστής συνέθεσε τις καλύτερες εξ αυτών σε ένα αριστουργηματικό βίντεο.
Το ρομποτικό διαστημικό όχημα Cassini, το οποίο πήρε το όνομα του από το διάσημο αστρονόμο, μαθηματικό, τοπογράφο και σεληνογράφο Τζιοβάνι-Ντομένικο Κασίνι, προέκυψε ως αποτέλεσμα δύο δεκαετιών έρευνας και κοινής, συνισταμένης προσπάθειας της NASA, της ευρωπαϊκής ESA και της ιταλικής ASI για τη μελέτη του δεύτερου μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, του Κρόνου. Ο Κρόνος έχει όγκο 760 φορές μεγαλύτερο της γης και είναι ο πιο μακρινός πλανήτης που μπορούμε να διακρίνουμε δια γυμνού οφθαλμού.
Το σκάφος εκτοξεύθηκε το έτος 1997 από το ακρωτήριο Κανάβεραλ και τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο το 2004. Βασικοί στόχοι της αποστολής ήταν η μελέτη της επιφάνειας, της ατμόσφαιρας και της μαγνητόσφαιρας του Κρόνου, της τρισδιάστατης δομής των δακτυλίων του και η ανάλυση της γεωλογικής σύνθεσης των φυσικών δορυφόρων του (Τιτάνας, Εγκέλαδος, Ιαπετός κ.α.).To Cassini άξιζε και με το παραπάνω τα λεφτά του -περί τα 3 δισεκατομμύρια δολάρια για έρευνα, ανάπτυξη και αποστολή του οχήματος- καθώς έχει χαρίσει στους επίγειους μελετητές και επιστήμονες μια πληθώρα δεδομένων, ικανών να απαντήσουν σημαντικά ερωτήματα για το ηλιακό μας σύστημα και τη διαστημική μας γειτονιά και να γεννήσουν πολλά νέα, επίσης. Για όσους, ωστόσο, δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν "τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί", το Cassini μπορεί να τους ανταμείψει γενναιόδωρα με τις εντυπωσιακές φωτογραφίες που έχει στείλει πίσω στη Γη, απαθανατίζοντας περίπου 200.000 στιγμές από τον πλανήτη Κρόνο, τους δακτυλίους και τα φεγγάρια του (62 επιβεβαιωμένα). Το συνέθεσε ο Fabio di Donato, ένας φιλμογράφος, και αποτελεί μια εξαιρετική χρονολίσθηση (ή time lapse) επιλεγμένων στατικών φωτογραφιών του Κρόνου από το Cassini.
Το αποτέλεσμα είναι σαγηνευτικό ... και η μαγεία του σύμπαντος μεγάλη!
NASA Βίντεο: Παρακολουθήστε την Κλιματική Αλλαγή στις ΗΠΑ μέχρι το 2100
 |
| Μέχρι το τέλος του αιώνα, η μέση θα θερμοκρασία αυξηθεί και στα δύο σενάρια: 4.5 βαθμούς F (χαμηλές εκπομπές ρύπων, αριστερά) έναντι 8 βαθμών F (υψηλές εκπομπές, δεξιά). Credit: NASA |
πηγή: http://weather.aol.com/
Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι μια πολύ θερμότερη χώρα στο τέλος του 21ου αιώνα, σύμφωνα με μια νέα οπτικοποίηση της κλιματικής αλλαγής η οποία γνωστοποιείαι από τη NASA αυτή την εβδομάδα. Το βίντεο δείχνει μια μικρή συνιστώσα της επικείμενης Εθνικής Αξιολόγησης Κλίματος , που θα βγει το 2014, την οποία παρέχει το Κογκρέσο με πληροφορίες. Η τελευταία έκθεση δημοσιεύτηκε το 2009.
Ερευνητές στο Κέντρο Goddard Space Flight της NASA συνεργάστηκαν με επιστήμονες από την Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και το Εθνικό Κέντρο Κλιματικών Δεδομένων (NCDC) στο Asheville, NC, για να δημιουργήσουν ένα νέο βίντεο, το οποίο συγκρίνει τα δύο διαφορετικά σενάρια αλλαγής του κλίματος: Ένα μέλλον στο οποίο τα ατμοσφαιρικά επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα θα αυξηθούν από το σημερινό επίπεδο των 400 μερών ανά εκατομμύριο έως 550 ppm, και ένα δεύτερο όπου τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα θα διπλασιαστούν σε 800 ppm. (Μέρη ανά εκατομμύριο σημαίνει ότι, για παράδειγμα, για κάθε εκατομμύριο μόρια του αέρα, 400 από αυτά είναι το διοξείδιο του άνθρακα).
Αυτές οι συγκεντρώσεις του διοξειδίου του άνθρακα που βασίζονται σε υψηλά και χαμηλά σενάρια εκπομπών που προτείνονται από τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή, και βασίζονται σε μια ποικιλία παραγόντων, συμπεριλαμβανομένης της πιθανής αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού, την οικονομική ανάπτυξη και την παγκόσμια δέσμευση για την αειφορία. Το πρώτο σενάριο θα απαιτήσει κάποιο είδος περιορισμού και μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ενώ το δεύτερο θα συμβεί εάν οι εκπομπές συνεχίσουν να αυξάνονται.
Και τα δύο σενάρια θα οδηγήσουν σε σημαντικές αλλαγές της θερμοκρασίας σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με τη NASA. Το συντηρητικό σενάριο των 550 ppm θα μπορούσε να αυξήσει τις μέσες θερμοκρασίες των ΗΠΑ έως 4,5 βαθμούς Φαρενάιτ (περίπου 2 βαθμούς Κελσίου) και το πιο ακραίο σενάριο των 800 ppm θα μπορούσε να θερμάνει τη χώρα από 8 F (περίπου 4 ° C). [ Βίντεο: Δραματικό μέλλον του πλανήτη ] Ποιο σενάριο;
Τα αποτελέσματα αυτά βασίζονται σε στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από 15 διαφορετικά μοντέλα του κλίματος και χρησιμοποιούν τη μέση θερμοκρασία από το 1970 μέχρι το 1999 ως βάση για σύγκριση.
Ενώ το πραγματικό αποτέλεσμα για το 2100 παραμένει άγνωστο και θα εξαρτηθεί από έναν αριθμό παραγόντων, συμπεριλαμβανομένου του ποσού των ορυκτών καυσίμων που θα καίγονται κατά τις προσεχείς δεκαετίες, η τελευταία έρευνα δείχνει ότι το πιο ακραίο σενάριο των 800 ppm είναι το πιο πιθανό.
Με επίκεντρο το βίντεο στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Stevens σημειώνει ότι τα αποτελέσματα αυτά μπορούν να παρέχουν κίνητρα για τους Αμερικανούς να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε προσαρμοστικές στρατηγικές για να προετοιμαστούν για την αλλαγή.
Jürgen Habermas: Ανθολόγηση των σημαντικότερων άρθρων
πηγή: 24grammata.com/ free ebook
Σειρά Μεγάλοι Στοχαστές
Jürgen Habermas
επιμέλεια: Μαυροζαχαράκης Μανόλης
Μία μοναδική ανθολόγηση των σημαντικότερων άρθρων του Χάμπερμας, με αφορμή το 23ο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας της Αθήνας (4-10 Αυγούστου 2013 πληροφορίες)
[κατέβασέτο]
Τα Παγκόσμια Συνέδρια Φιλοσοφίας οργανώνονται κάθε πέντε χρόνια από τη Διεθνή Ομοσπονδία Φιλοσοφικών Εταιρειών (FISP) σε συνεργασία με μία από τις εταιρείες που είναι μέλη της. Το 23ο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας θα διεξαχθεί στην Ελλάδα πληροφορίες και συγκεκριμένα στην Αθήνα από την 4 έως την 10 Αυγούστου 2013 υπό την εποπτεία της Ελληνικής Οργανωτικής Επιτροπής που συγκροτείται από την Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία.
Το Συνέδριο έχει αρκετούς και πολλαπλούς στόχους, οι οποίοι πρέπει να νοηθούν ως συμπληρωματικοί. Έτσι επιδιώκει :
Να διερευνήσει τις φιλοσοφικές παραδόσεις των διαφόρων περιοχών του κόσμου και να προβεί σε σύγκριση αναμεταξύ τους αναφορικά με τις διαφορετικές και ποικίλες συμβολές τους και τις τυχόν αλληλεπιδράσεις τους.
Να αναστοχαστεί και να υποβάλει σε κριτική εξέταση την αντίληψη για την αποστολή, το έργο και τους σκοπούς της φιλοσοφίας στο σύγχρονο κόσμο, λαμβάνοντας υπόψη τις συμβολές, τις προσδοκίες και τα κενά που υπάρχουν στη φιλοσοφική συνειδητοποίηση της συνεργασίας με άλλους επιστημονικούς κλάδους, με τις πολιτικές, τις θρησκευτικές, τις κοινωνικές, τις οικονομικές, τις τεχνολογικές και τις λοιπές δραστηριότητες και με τις ποικιλόμορφες πολιτιστικές παραδόσεις.
Να τονίσει τη σπουδαιότητα του φιλοσοφικού στοχασμού στο δημόσιο λόγο (discourse) για τα παγκόσμια ζητήματα που επηρεάζουν την ανθρωπότητα.
Λόγω της πολιτιστικής ιστορίας της και της γεωγραφικής της θέσης, η Αθήνα αποτελεί τον ιδεώδη τόπο για γόνιμο διάλογο ανάμεσα σε φιλοσόφους και φιλοσοφούντες, ακαδημαϊκούς δασκάλους και μη, από όλο τον κόσμο. Το κύριο θέμα του Συνεδρίου που θα γίνει το 2013 «Η φιλοσοφία ως έρευνα και τρόπος ζωής», με την έμφαση που δίνει και στη θεωρία και στην πράξη, ανακαλεί στη μνήμη τη διακήρυξη του Σωκράτη «ο ανεξέταστος βίος ου βιωτός ανθρώπω».
Το Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας του 2013 καλεί σε συζήτηση για τη φύση, το ρόλο και τις ευθύνες της φιλοσοφίας και των φιλοσόφων σήμερα. Δεσμεύεται να επιστήσει την προσοχή του στα προβλήματα, στις συγκρούσεις, στις ανισότητες και στις αδικίες που συνδέονται με την ανάπτυξη ενός πλανητικού πολιτισμού που είναι συγχρόνως πολύμορφος και τεχνο-επιστημονικός. Το κύριο θέμα του Συνεδρίου θα εξετασθεί, σύμφωνα με την παράδοση των Παγκοσμίων Συνεδρίων Φιλοσοφίας, στις ακόλουθες τέσσερις Ολομέλειες και στα επτά Συμπόσια.
Georges Bizet "The Pearl Fishers" ή ....Η γεύση του φετινού καλοκαιριού....
... Δεν ξέρω.... αλλά νιώθω ότι οι εικόνες κι η μελωδία αποτυπώνουν την παράξενη γεύση του φετινού καλοκαιριού.... Δεν συμφωνείτε;
Joshua Bell plays Je Crois Entendre Encoire from the opera "Les Pecheurs De Perles"
Αποσπάσματα από την τελευταία πνοή (Mon Dernier Soupir) του Λουί Μπουνιουέλ (Luis Buñuel)
Ο Λουίς Μπουνιουέλ συνήθιζε να λέει «ευχαριστώ τον Θεό που είμαι άθεος...».
Κατά τον ίδιο τρόπο, χρόνια αργότερα, είπε "Σήμερα, αρκεί να πατήσεις ένα κουμπί και αμέσως θ' ακούσεις στο σπίτι σου όλες τις μουσικές του κόσμου. Βλέπω καθαρά τι έχουμε χάσει. Τι κερδίσαμε; Για να φτάσει κανείς στην ομορφιά τρεις προϋποθέσεις μού φαίνονται απαραίτητες: ελπίδα, μάχη και κατάκτηση"
Ήταν μια ιδιοφυΐα και την ίδια στιγμή μια μάλλον σκοτεινή προσωπικότητα. Κανείς δεν μπορούσε να είναι σίγουρος για το τι ακριβώς πίστευε.
 |
| Η τελευταία πνοή (Mon Dernier Soupir) |
Αυτό που με συναρπάζει στο βιβλίο του Λουίς είναι ο πλούτος και η ποικιλία αυτού του πολύχρονου βίου που μοιράστηκε ανάμεσα σε τόσες χώρες και πολιτισμούς. Ξεκινάει από τον Μεσαίωνα και φτάνει στη σύγχρονη εποχή. Περνά από τον σουρεαλισμό, τον Ισπανικό Εμφύλιο, το Χόλυγουντ, το Μεξικό. Μια ζωή γεμάτη χιούμορ, μοναξιά, φιλία, φαντασία, ιδωμένη από ένα από τα πιο διεισδυτικά βλέμματα του καιρού μας, το βλέμμα ενός γελαστού ή κάποτε μελαγχολικού ερημίτη. Αυτό που επίσης συναρπάζει, όπως στα ισπανικά περιπετειώδη μυθιστορήματα, είναι η αγάπη για την ανάπαυλα, το ανέκδοτο, το χιούμορ. Ο Λουίς σταματά ξαφνικά, κάθεται κάτω από ένα δέντρο κι αρχίζει να μιλά για πράγματα σημαντικά: το κρασί, τον έρωτα, τον Θεό, το τυχαίο, το όνειρο και τον θάνατο.
Αυτό το βιβλίο είναι η εικόνα ενός ξεχωριστού ανθρώπου, εκπληκτικός και κάποτε αλλόκοτος περίπατος στον ταραγμένο 20ό αιώνα… η μυστική περιπέτεια μιας ζωής που ταλαντεύεται ανάμεσα στο τυχαίο και την ελευθερία.
Αυτό το βιβλίο είναι η εικόνα ενός ξεχωριστού ανθρώπου, εκπληκτικός και κάποτε αλλόκοτος περίπατος στον ταραγμένο 20ό αιώνα… η μυστική περιπέτεια μιας ζωής που ταλαντεύεται ανάμεσα στο τυχαίο και την ελευθερία.
(Κλοντ Καριέρ)
"Η τελευταία πνοή" είναι η πιο γοητευτική αυτοβιογραφία που έχουμε από παραγωγό ταινιών. Ο Λουί Μπουνιουέλ είναι ένας πρωτοπόρος του σουρεαλισμού στον κινηματογράφο. Σεναριογράφος, ηθοποιός και σκηνοθέτης με ιδιότυπα προσωπικό στυλ και γούστο, άφησε τη σφραγίδα του στον κινηματογράφο του 20ού αιώνα.
Η βιογραφία του, ακριβώς όπως όλες οι ταινίες του: ένα σπονδυλωτό έργο γεμάτο πάθος, ελευθερία, βία, καταλυτικό χιούμορ, και φυσικά σουρεαλισμό. Ο Μπουνιουέλ καταγράφει σε αυτό το βιβλίο περιστατικά από την ανατροφή του στην Ισπανία μέχρι τη φιλία που είχε με τον Λόρκα και τον Νταλί.
Είχε γνωρίσει τους πάντες. Βοήθησε τον Πικάσο να κρεμάσει την Guernica, η Γκάρμπο αγανακτισμένοι από την συμπεριφορά του τον πέταξε έξω από γυρίσματα έργου στο Χόλυγουντ, ενημερωνόταν από τον Μπρετόν για το ωροσκόπιό του.
Η βιογραφία του, ακριβώς όπως όλες οι ταινίες του: ένα σπονδυλωτό έργο γεμάτο πάθος, ελευθερία, βία, καταλυτικό χιούμορ, και φυσικά σουρεαλισμό. Ο Μπουνιουέλ καταγράφει σε αυτό το βιβλίο περιστατικά από την ανατροφή του στην Ισπανία μέχρι τη φιλία που είχε με τον Λόρκα και τον Νταλί.
Είχε γνωρίσει τους πάντες. Βοήθησε τον Πικάσο να κρεμάσει την Guernica, η Γκάρμπο αγανακτισμένοι από την συμπεριφορά του τον πέταξε έξω από γυρίσματα έργου στο Χόλυγουντ, ενημερωνόταν από τον Μπρετόν για το ωροσκόπιό του.
Το πέρασμά του από τον σουρεαλισμό τόνισε τη διάθεση του παιχνιδιού μέχρι το τέλος. Ομως, σ' αυτό εδώ το βιβλίο, ένα είδος αυτοβιογραφίας που κυκλοφόρησε το 1984 (στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Οδυσσέας), έναν χρόνο μετά τον θάνατό του, είναι απολύτως ευθύς, ολοκληρώνοντας έτσι έναν κύκλο από εξαιρετικές ταινίες με ένα κείμενο που στέκεται στο ίδιο ύψος. Εδώ ο «άπιστος» ισπανός σκηνοθέτης προβαίνει σε μια πλήρη εξομολόγηση από το κρεβάτι του πόνου. Οι απόψεις του αποκτούν όλο και περισσότερη ένταση με το πέρασμα του καιρού. Ιδού μερικές:
* Αν είσαι και δείχνεις εργάτης σού δίνουν τα πιο φτηνά σπίρτα. Σου παίρνουν πάντα τη θέση. Τα κορίτσια δεν σε κοιτούν ποτέ. Αυτός ο κόσμος δεν είναι φτιαγμένος για σένα. * Η τόσο διαδεδομένη αγάπη για τον τουρισμό μού είναι άγνωστη. Δεν αισθάνομαι καμία περιέργεια για τους τόπους που δεν γνωρίζω και δεν θα γνωρίσω ποτέ. Αντιθέτως, μου αρέσει να γυρίζω ξανά και ξανά στα ίδια μέρη που έχω ζήσει και μαζί τους με συνδέουν αναμνήσεις.
* Απεχθάνομαι τον σχολαστικισμό και την επιτήδευση της γλώσσας. Κάποτε, σ' ένα Κέντρο Κινηματογραφικής Εκπαίδευσης γνώρισα έναν νεαρό καθηγητή. Τον ρώτησα τι διδάσκει. Μου απάντησε: «Σημειολογία της κλονικής εικόνας». Μου 'ρθε να τον δολοφονήσω.
* Δεν είμαι καλοφαγάς. Δύο τηγανητά αβγά με λουκάνικο μου δίνουν μεγαλύτερη απόλαυση από οτιδήποτε άλλο...
* Δεν πιστεύω πια στην πολιτική. Πριν από μερικά χρόνια μου έκανε εντύπωση ένα σύνθημα που φώναζαν στους δρόμους της Μαδρίτης διαδηλωτές της Αριστέρας. «Οταν πολεμούσαμε ενάντια στον Φράνκο ήμαστε καλύτεροι»...
* Αδύνατο να πίνεις χωρίς να καπνίζεις. Ο καπνός ταιριάζει θαυμάσια με το οινόπνευμα. Είναι ένας αχώριστος σύντροφος σε όλα τα γεγονότα της ζωής. Είναι ο μεγάλος φίλος των καλών και των κακών ημερών.
Luis Buñuel και Catherine Deneve στα γυρίσματα
του φιλμ "Η ωραία της ημέρας"
* Η νέα αποκάλυψη έρχεται επάνω μας με τον καλπασμό τεσσάρων ιπποτών: του υπερπληθυσμού, που είναι ο οδηγός, αυτός που ανεμίζει το μαύρο λάβαρο, της επιστήμης, της τεχνολογίας και της πληροφόρησης. Αυτή η τελευταία, που συνήθως παρουσιάζεται σαν κατάκτηση, σαν δικαίωμα, ακολουθεί τους άλλους τρεις και τρέφεται από τα ερείπια που εκείνοι αφήνουν πίσω τους. Παρ' όλα αυτά, θα μου άρεσε να μπορούσα κάθε δέκα χρόνια να σηκώνομαι μέσα από τους νεκρούς, να πηγαίνω σ' ένα περίπτερο και ν' αγοράζω μερικές εφημερίδες. Θα ξαναγύριζα στο νεκροταφείο και θα διάβαζα για τις καταστροφές του κόσμου ικανοποιημένος, μέσα στο ασφαλές καταφύγιο του τάφου μου.
Η κορυφαία σκηνή του τραπεζιού από "Το Φάντασμα της Ελευθερίας" / "Le Fantôme de la liberté luis bunuel à la table"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
