Jason Mraz - I'm Yours (Live On Earth Single Video)

Καλό ταξίδι!!!

Αρκάς!!!!

TRIP: Το νέο video game είναι ένα σουρεαλιστικό έργο τέχνης χωρίς εχθρούς

Κανένας εχθρός, καμία αναζήτηση, καμία ανταμοιβή και όμως θες να πατήσεις το play.

 Είναι το video game TRIP που θα κυκλοφορήσει σύντομα σε i-phone και Android version. Δεν υπάρχουν εχθροί, νίκες, ανταμοιβές και αναζητήσεις σε αυτό παιχνίδι Το μόνο κέρδος του παίχτη είναι η αναζήτηση, η παρατήρηση και η ηρεμία.

Η ανταμοιβή του παίχτη είναι οι καινούριοι κόσμοι που ανοίγονται μπροστά του!

 

Κοχλίας του Αρχιμήδη / Archimedes screw

Κοχλίας του Αρχιμήδη /  Archimedes screw "it was used for centuries to draw water and shift materials mechanically" ancient inventions Ανακατασκευες Αρχαιας Ελληνικης Τεχνολογιας απο τον Μιχαλη Κοτσαμπασογλου (ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΜΗΧΑΛΙΣ) Reconstructions of Ancient Greek Technology Rekonstruktion von Altgriechisch Technology from Michalis kotsabasoglou (MICHALIS CREATIONS) email: mixalis_kots@yahoo.gr

Mi ultimo tango en Atenas, APURIMAC feat Έλλη Πασπαλά

Οι APURIMAC παρέα με την Έλλη Πασπαλά, μας τραγουδάνε το Τελευταίο μου ταγκό στην Αθήνα. Πρόκειται για ένα τραγούδι με την εξής πρωτοτυπία: ενώ είναι γραμμένο στην ισπανική γλώσσα, ο δημιουργός του Daniel Armando (αργεντινός στην καταγωγή και με πείρα από κρίσεις και χρεωκοπία) χρησιμοποιεί 100 ελληνικές λέξεις δοσμένες στην ισπανική γλώσσα, οι οποίες περιγράφουν με πολύ δυνατές εικόνες όλη την πραγματικότητα που ζούμε στις μέρες μας.
Και γιατί το τελευταίο μας ταγκό; Γιατί αν δεν ξυπνήσουμε και δεν αντιδράσουμε σαν άνθρωποι άμεσα, τότε δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία να τραγουδήσουμε και να χορέψουμε ένα ταγκό ακόμα.

Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli
cultura narcisista en una monarquia dogmatica

simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosfera
melodia simbolo, melodrama y tragedia.

Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria
politico dislexico en parodia onirica
tirania fantasma, dilema megalomano
de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis.

Patriota heroicο, tragicο, sistematico
hipocrecia paranoica sin dialogo esotericο
teatro ironicο, sindicato plasticο
y epicentro de la epidemia, una quimera, una utopia.

Energia hyperbole, antidotο democraticο
Laberinto critico sin entusiasmo, sin rima
musica epidermica en un pentagrama masoquista
y la simetria toxica de un epilogo necrologico.

Hay un oasis aromatico, paralelo, fisiologico
profeta enigmatico, fenomeno cronico y ortodoxo
sin racismos ni extremismos, sin tabues etnicos
en lirica extasis sus praxis
es el melodico y fantastico antropo.
Este mi ultimo tango en Atenas
tango lloron, que corre por mis venas.

How to paint the MONA LISA with MS PAINT

Γεωμετρία: Είδη Τριγώνων,Ακτίνα, διάμετρος, περιφέρεια και εμβαδόν ενός κύκλου

Είδη τριγώνων

Ακτίνα, διάμετρος, περιφέρεια και εμβαδόν ενός κύκλου

Μπέρτολντ Μπρεχτ, "Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι"

Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ιστορίες του ημερολογίου, μετάφραση Δημοσθένης Κούρτοβικ, Αθήνα, εκδ. Υάκινθος, 1981

Το διήγημα "Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι" είναι το μεγαλύτερο της συλλογής. Σ' αυτό ο Μπρεχτ παρουσιάζει με αρνητικό τρόπο τη δομή και την οργάνωση της αστικής κοινωνίας σ' όλες τις εκφάνσεις της, από τις διαπροσωπικές σχέσεις ως τους θεσμούς.

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι

"Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι", ρώτησε τον κύριο Κ. η κορούλα της σπιτονοικοκυράς του, "θα φερνόντουσαν καλύτερα στα μικρά ψάρια;" "Και βέβαια", είπε αυτός. "Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έφτιαχναν στη θάλασσα τεράστια κουτιά για τα μικρά ψάρια, με λογιών λογιών τροφές μέσα, φυτικές και ζωικές. Θα φρόντιζαν να έχουν τα κουτιά πάντα καθαρό νερό και γενικά θα έπαιρναν κάθε λογής υγειονομικά μέτρα. Αν λόγου χάρη ένα ψαράκι τραυματιζόταν στο πτερύγιο, τότε θα του το έδεναν αμέσως με επίδεσμο, για να μην πεθάνει και το χάσουν οι καρχαρίες πρόωρα. Για να μη μελαγχολούν τα ψαράκια, θα γινόντουσαν κάθε τόσο μεγάλα υποθαλάσσια πάρτυ· γιατί τα εύθυμα ψαράκια έχουν καλύτερη γεύση από τα μελαγχολικά. Φυσικά θα υπήρχαν και σχολεία στα μεγάλα κουτιά. Σ' αυτά τα σχολεία τα ψαράκια θα μάθαιναν πώς να μπαίνουν στο στόμα των καρχαριών. Θα μάθαιναν - για παράδειγμα - γεωγραφία, ώστε να μπορούν να βρίσκουν τους μεγάλους καρχαρίες, που κάθονται κάπου και χουζουρεύουν. Το κυριότερο βέβαια θα ήταν η ηθική αγωγή των μικρών ψαριών. Θα διδάσκονταν ότι η μεγαλύτερη και ωραιότερη πράξη είναι όταν ένα ψαράκι θυσιάζεται πρόθυμα, και ότι πρέπει όλα τους να πιστεύουν στους καρχαρίες, όταν οι τελευταίοι λένε ότι θα φροντίσουν για ένα όμορφο μέλλον. Τα ψαράκια θα διδάσκονταν πως το μέλλον αυτό θα εξασφαλιζόταν μόνον αν μάθαιναν να υπακούουν. Τα ψαράκια έπρεπε να φυλάγονται από κάθε χυδαία, υλιστική, εγωιστική και μαρξιστική τάση, και να το αναφέρουν αμέσως στους καρχαρίες αν κάποιο από αυτά πρόδινε τέτοιες τάσεις.

 Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έκαναν φυσικά και πολέμους αναμεταξύ τους, για να κατακτήσουν ξένα κουτιά και ξένα ψαράκια. Τους πολέμους θα έβαζαν να τους διεξάγουν τα δικά τους ψαράκια. Θα μάθαιναν στα ψαράκια πως ανάμεσα σ' αυτά και τα ψαράκια των άλλων καρχαριών υπάρχει κολοσσιαία διαφορά. Θα διακήρυσσαν πως τα ψαράκια ως γνωστόν είναι μουγκά, αλλά σωπαίνουν σ' ολότελα διαφορετικές γλώσσες και γι' αυτό είναι αδύνατο να συνεννοηθούν μεταξύ τους.

Σε κάθε ψαράκι που θα σκότωνε στον πόλεμο κάμποσα άλλα ψαράκια, εχθρικά ψαράκια, από εκείνα που σωπαίνουν σε άλλη γλώσσα, θα του καρφίτσωναν ένα παράσημο από φύκια και θα του απένειμαν τον τίτλο του ήρωα. Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, εννοείται πως θα καλλιεργούσαν και την τέχνη. Θα υπήρχαν όμορφοι πίνακες, που θα παρίσταναν τα δόντια των καρχαριών με υπέροχα χρώματα, τα στόματά τους σαν αληθινά πάρκα, όπου μπορεί να κάνει κανείς εξαίσιους περιπάτους. Τα θέατρα στο βυθό της θάλασσας θα έδειχναν πώς τα ηρωικά ψαράκια καταπλέουν γεμάτα ενθουσιασμό στα στόματα των καρχαριών, και η μουσική θα ήταν τόσο θεσπέσια που κάτω από τους ήχους της τα ψαράκια, σαγηνεμένα και παραδομένα στις πιο ευχάριστες σκέψεις, θ' ακολουθούσαν την ορχήστρα και θα έμπαιναν στο στόμα των καρχαριών. Θα υπήρχε και θρησκεία, αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι. Θα δίδασκε πως μόνο μέσα στην κοιλιά των καρχαριών τα ψαράκια αρχίζουν να ζουν πραγματικά. Α ναι, αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, τα ψαράκια θα έπαυαν να είναι όλα ίσα μεταξύ τους, όπως τώρα. Σε μερικά απ' αυτά οι καρχαρίες θα απονέμανε αξιώματα και θα τα έβαζαν πάνω από τα άλλα. Μάλιστα, τα κάπως μεγαλύτερα ψαράκια θα είχαν το δικαίωμα να τρώνε τα μικρότερα. Αυτό θα ήταν λίαν ευχάριστον για τους καρχαρίες, γιατί έτσι θα έβρισκαν συχνότερα μεγάλους μεζέδες. Και τα μεγαλύτερα ψαράκια, που θα είχαν πόστα, θα φρόντιζαν να επικρατεί τάξη ανάμεσα στα ψαράκια, θα γινόντουσαν δάσκαλοι, αξιωματικοί, πολιτικοί μηχανικοί για να χτίζουν τα κουτιά κ.λ.π. Με δυο λόγια, μόνον αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα υπήρχε κουλτούρα στη θάλασσα".

Ρωσική Πρωτοπορία / Russian Avant Garde

Στις αρχές του 20ού αιώνα η παρακμή στην οποία είχε οδηγηθεί η παλαιότερη τέχνη, σε συνδυασμό με την επαναστατική νοοτροπία που είχε καταλάβει τα ρωσικά κοινωνικά στρώματα, οδήγησε στην αναζήτηση νέων μορφών τέχνης. Η επικράτηση της μορφής έναντι του περιεχομένου έγινε βασική αρχή των νέων πειραματισμών στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στη λογοτεχνία και στη μουσική. Μετά την επανάσταση του 1917 ιδρύθηκαν νέοι θεσμοί και ιδρύματα που υποστήριζαν την τέχνη της πρωτοπορίας

Οδυσσέας Ελύτης: Ναυτάκι του Περιβολιού

 Mε όρτσα ψυχή με άρμη στα χείλια
με ναυτικά και με σαντάλια κόκκινα
σκαλώνει μες στα σύννεφα
πατάει τα φύκια τ' ουρανού!
H αυγή σφυρίζει στην κοχύλα της
μια πλώρη έρχεται αφρίζοντας -
Άγγελοι! Σία τα κουπιά,
ν' αράξη εδώ η Eυαγγελίστρια!

Kάτω στη γη πως καμαρώνει το αρχοντολόι του περιβολιού!
Όταν γυρίζη ο αλάδανος το αχτένιστο κεφάλι του
οι χαβούζες ξεχειλίζουνε
κ' η Eυαγγελίστρια μπαίνει
γυμνή σταλάζοντας αφρούς με αστερία στο μέτωπο
με αγέρι μοσχοκάρφης στα λυτά μαλλιά
κ' ένα καβούρι που τρικλίζει ακόμη στον ηλιοκαμμένον ώμο της!

 

- Nονά των άσπρων μου πουλιών
Γοργόνα Eυαγγελίστρα μου!
Tί μπάλλες θαλασσιά γαρούφαλλα ρίχνουν στο μώλο τα κανόνια σου
πόσες αρμάδες κοχυλιών βουλιάζουνε οι φωτιές σου
και πως λυγάς τις φοινικιές όταν τρελλαίνεται ο γαρμπής
και σούρνει άμμους και βότσαλα!

 Περνάν οι ελπίδες μες στα μάτια της
με βάρκες από σουπιοκόκκαλο
στα τρία δελφίνια που χοροπηδούν
πίσω της φλοκωτές παντιέρες ανεμίζουνε!

- Aχ με τι βιόλες με τι πασχαλιές
θα κάρφωνε έλεος μιαν ευχή στα στήθια σου
να ώριζες άλλο ριζικό μου εμένα!
Δεν την αντέχω τη στεριά
δεν με βαστάνε οι νερατζιές
δώσε να πάω για τ' ανοιχτά με μπαλλωθιές και σήμαντρα!

Γρήγορα Παναγιά μου γρήγορα
κιόλας ακούω τραχειά φωνή ψηλά πάνω απ' τις ντάπιες
χτυπάει χτυπάει στις χάλκινες αμπάρες
χτυπάει χτυπάει κι αντρειεύεται,
στράφτουν σαν ήλιοι τα τσαπράζια της
αχ και προστάζει - δεν ακούς; -
αχ και προστάζει: η Mπουμπουλίνα!

K' η Παναγία χαίρεται η Παναγία χαμογελά
το πέλαγο έτσι που κυλάει βαθειά πόσο της μοιάζει!
- Nαι βρε κεφάλι αγύριστο
ναι βρε ναυτάκι του περιβολιού
στον ύπνο σου προσμένουν τρία τρικάταρτα!

            Tώρα με ψάθα γυριστή και με σαντάλια κόκκινα,
μ' ένα σουγιά στο χέρι
πάει το ναυτάκι του περιβολιού
κόβει τα κίτρινα σκοινιά.
λασκάρει τ' άσπρα σύννεφα
η αυγή σφυρίζει την κοχύλα της
μπαρούτι σκάει στα όνειρα
Λαμπρή στα φύκια τ' ουρανού!

Εκπαιδευτικά Παιχνίδια!!!

Παιχνίδι μνήμης

Παζλ

Οι πύργοι του Ανόι

Κρεμάλα

Όαση

scramble

Γαλαξιακό ουράνιο τόξο

πηγή: www.tovima.gr

Καταπληκτική φωτογραφία του σπειροειδή βραχίονα Ωρίωνα να «αγκαλιάζει» μια λίμνη

   

Ο Ωρίωνας «αγκαλιάζει» την γαλήνια λίμνη

Λονδίνο

Μετά από δύο χρόνια προσπαθειών o Γάλλος αστροφωτογράφος Λυκ Περό κατάφερε να αποτυπώσει στον φακό του τον σπειροειδή βραχίονα του Ωρίωνα, τον βραχίονα στον οποίο βρίσκεται το ηλιακό μας σύστημα.

Ο Περό τράβηξε μια καταπληκτική φωτογραφία στη λίμνη Πιτόν ντε Λ'ό στο νησί Reunion που βρίσκεται ανατολικά της Μαδαγασκάρης. Στην φωτογραφία ο βραχίονας εμφανίζεται στον νυκτερινό ουρανό πάνω από τη λίμνη μοιάζοντας ως ένα κοσμικό ουράνιο τόξο. Γύρω από το βραχίονα διακρίνονται εκατοντάδες άστρα που βρίσκονται σε σχετικά κοντινές αποστάσεις, όχι μεγαλύτερες των 100 ετών φωτός από τη Γη. Στο εσωτερικό του βραχίονα λάμπουν αμέτρητα άστρα που βρίσκονται σε αποστάσεις πολλών χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη.

Πρόωρη διάγνωση του αυτισμού, μέσω υπολογιστή

  πηγή: www.lifo.gr             

Σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

 

Σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, η μελέτη ενός κοινού ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή, μπορεί να εντοπίσει στον εγκέφαλο παιδιών ηλικίας ακόμα και μόλις δύο ετών τα σημάδια του αυτισμού

Οι ερευνητές υπόσχονται μια πιο αντικειμενική μέθοδο πρόωρης διάγνωσης, που θα συμβάλει στην καλύτερη αντιμετώπιση της πολύπλοκης αναπτυξιακής διαταραχής του αυτισμού.

Πιο στγκεκριμένα οι ερευνητές των τμημάτων νευρολογίας και ψυχιατρικής του Νοσοκομείου Παίδων της Βοστώνης, με επικεφαλής τον δρα Φρανκ Ντάφι, μελέτησαν την ηλεκτρική δραστηριότητα στον εγκέφαλο περίπου 1.000 παιδιών, ηλικίας δύο έως 12 ετών. Οι επιστήμονες με τη βοήθεια ειδικών υπολογιστικών αλγορίθμων που είχαν αναπτύξει, κατάφεραν να διακρίνουν εκείνα τα παιδιά, που όντως είχαν αυτισμό.

Το ποσοστό επιτυχίας της διάγνωσης έφτασε στο 90%. Ο αυτισμός αφορά πρωτίστως μειωμένες συνδέσεις ανάμεσα σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου, ιδίως στο αριστερό ημισφαίριο που ρυθμίζει και την ανάπτυξη της γλώσσας.

Η διάγνωση συχνά αργεί με αποτέλεσμα πολλοί ασθενείς επί χρόνια να μην έχουν διαγνωστεί κατάλληλα. Η έως τώρα διάγνωση κατά κύριο λόγο βασίζεται στην υποκειμενική κρίση των γιατρών, καθώς δεν υπάρχουν αντικειμενικοί βιοδείκτες, ή ακριβείς απεικονιστικές τεχνικές.

Οι ερευνητές σκοπεύουν να επαναλάβουν τα πειράματά τους με μια δεύτερη ομάδα παιδιών, που πάσχουν από το σύνδρομο Άσπεργκερ, που θεωρείται μια πιο ήπια μορφή αυτισμού.

Η τεχνική υπολογιστικής ανάλυσης του εγκεφαλογραφήματος μπορεί, να κάνει έγκαιρη διάγνωση κατά πόσο τα μικρότερα αδέλφια ενός παιδιού με αυτισμό κινδυνεύουν κι αυτά να εμφανίσουν ανάλογη διαταραχή, ενώ η νέα μέθοδος μπορεί αργότερα να βοηθήσει στην αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των θεραπευτικών τεχνικών για τον αυτισμό.

Οι λογοτέχνες μάς ταξιδεύουν

1. Βασίλης Μπούτος, «Λίθινη μνήμη»

Ο Πηνειός Ποταμός

Πρωτοβγαίνοντας στη ζωή, είδα τον κονιαροπατημένο Κίσαβο και τον αγέρωχο Όλυμπο -χωρίς τους θεούς του- να με υποδέχονται σαν να ’ταν οι πρώτοι συγγενείς μου. Δίπλα η Λάρισα, ξαπλωμένη ράθυμα όπως ο κάμπος, που απλωνόταν μέχρι που χανόταν το μάτι, σκέπαζε το σώμα

της με τις ομίχλες του Μαρτίου. Τα νερά του Πηνειού, όχι αργυρά, σύμφωνα με τη λυρική διάθεση του αρχαίου ποιητή, αλλά θολά από τις βροχές και τα λιωμένα χιόνια διασχίζοντας την κοιλάδα των Τεμπών –μια ασπρόμαυρη λιθογραφία του 18ου αιώνα– με έβγαλαν στο Αιγαίο, όπου ανάσανα την υγρασία της μακεδονικής ενδοχώρας ευγνωμονώντας την καλή γειτονιά.

2. Κώστας Ακρίβος, «Βόλος ή πλους αεροστάτου»

Αλλά μέχρι να έρθει μια τέτοια μέρα, εκείνο που μ’ ευχαριστεί είναι να περπατώ, μόνος ή με δικούς μου ανθρώπους, στη συνοικία των «Πα-

Το λιμάνι του Βόλου

λιών». Να επινοώ ιστορίες μπρος σε ερειπωμένα αρχοντικά, να σκύβω πάνω από τις τομές της αρχαιολογικής υπηρεσίας, να βολτάρω με ψιλόβροχο στο στενό όπου γυρίστηκαν σκηνές από τον «Θίασο», ν’ ανεβαίνω στο λόφο και να στρέφω τα μάτια πότε προς το κεραμοποιείο του Τσαλαπάτα και πότε χαμηλά στο καρνάγιο, εκεί όπου ο Δημήτρης Χατζής τοποθετούσε τα «ταμπάκικα του Βόλου». Με λίγα λόγια, να βολοδέρνομαι με μνήμες και με ανέφικτες επιθυμίες.

3. Ορέστης Αλεξάκης, «Εικόνες μιας άλλης μνήμης»
Αυτή, λοιπόν, η εικόνα της κεραμόσκεπης Κέρκυρας κυριαρχεί πάνω σ’ όλες τις άλλες που διασώζει η μνήμη μου. Και δεν είναι μια εικόνα φωτεινή και ηλιόλουστη, αλλά μουντή, βροχερή και πολλές φορές ομιχλώδης. Τα χρόνια εκείνα οι βροχές στο νησί μας διαρκούσαν μέρες πολλές. Τα βρεγμένα πλακόστρωτα και οι ανοιγμένες ομπρέλες

Η πόλη της Κέρκυρας από τη θάλασσα

είναι κάποιες άλλες παραπληρωματικές εικόνες εντυπωμένες στο μυαλό μου. Αυτή η Κέρκυρα της βροχής ασκούσε πάντοτε μέσα μου μιαν απερίγραπτη γοητεία. Ακόμη πιο πολύ στα χρόνια της εφηβείας μου, ίσως γιατί τότε ανακάλυπτα τους ποιητές του Μεσοπολέμου. Αλλά και

σήμερα ακόμη μια τέτοια Κέρκυρα αναπολώ. Μουντή, με βρεγμένες στέγες και νοτισμένα πλακόστρωτα. Η βροχή και η ομίχλη στο Λιστόν ή στο πάρκο της Πάνω Πλατείας είναι μια άλλη εικόνα που συντηρώ. Απόγευμα με ψιλόβροχο στα Μουράγια, μια άλλη. Τον περίπατο στη Γαρίτσα μου αρέσει να τον θυμάμαι δαρμένο απ’ τα κύματα.

4. Διαμαντής Αξιώτης, «Ανωνύμου Εταιρίας καπνών και πέραν θαλάσσης»
Θα σε υποδεχθώ από την πλευρά της θάλασσας. Να σου δείξω την πόλη μου, ριζωμένη επάνω στον κεκλιμένο βράχο από γρανίτη, σε σχήμα αμυγδάλου ή κεφαλής αλόγου, κατά τη ρήση των παλαιών περιηγητών. Όταν ξεπέζευαν εδώ, διακόπτοντας την καβάλλα του ταξιδιού τους, για να ξεδιψάσουν και να καταλύσουν στα εκτός των τειχών χάνια, πριν συνεχίσουν την πορεία τους προς Ανατολάς. Έτσι ονομάτισαν Καβάλλα, χάριν της μεταξύ τους συνεννοήσεως, τον περίκλειστο αυτόν τόπο, αγνοώντας την αρχαία πόλη Σκάβαλα, που τα ερείπιά της κείτονται ακόμη σκεπασμένα στα βορινά υψώματα. Στο μακρό τείχος

Η  Καβάλα την ώρα του δειλινού

των Βυζαντινών, εμφανείς οι προσθήκες των Ενετών και οι πέτρες των Τούρκων. Έκλεισαν μέσα τους το Ιερό της Παρθένου, το κονάκι και το

Στην Καβάλα γεννήθηκε ο Μωχά-

μετ Άλη. Δώρισε στην πόλη το Ιμα-

ρέτ, ίδρυμα με πτωχοκομείο, βι-

βλιοθήκη, ιεροδιδασκαλείο κ.ά.

Ιμαρέτ του Μουχαμάντ Αλί πασά, την Κοίμηση της Θεοτόκου.

Να σου χαράξω το δρόμο των Φράγκων, των Λομβαρδών, των Ενετών και των κουρσάρων. Οι Σέρβοι, κι αργότερα οι Βούλγαροι, ήρθαν από

το Βορρά. Οι Τούρκοι από την Ανατολή. Οι Θάσιοι κατακτητές των μεταλλείων του Παγγαίου και του χρυσού της Σκαπτής Ύλης, αναγκαστικά από το Νότο.

5. Θεόδωρος Γρηγοριάδης, «Το πέρασμα στις Σέρρες»

H πόλη των Σερρών

Χωριά, συνοικίες και πόλη σχηματίζουν μια αδιάσπαστη ενότητα, μια εύφορη πεδιάδα. Αγροτικά μερίσματα στην πόλη, μικροαστικά εξοχικά στα χωριά. Ολόγυρα η απεραντοσύνη του κάμπου σου δίνει την αίσθηση ότι η πόλη απλώνεται παντού, ενώ στην πραγματικότητα στριμώχνεται στα στενά με τις παράταιρες πολυκατοικίες. Όμορφη

ανάσα οι γειτονιές γύρω από την Ακρόπολη, βαθιά ανάσα το ανέβασμα στο λόφο της Ακρόπολης μια μέρα με φως.

«Το ίδιο φως στον καθαρό ήλιο. Πρασινάδες, νερά, πλατιά φεγγερά φύλλα καθώς ξυπνάς από τη ζάλη», γράφει ο Στρατής Δούκας που έζησε για λίγο στην πόλη. Τελικά ο καλύτερος τρόπος για να

γνωρίσεις μια πόλη είναι να ’σαι περαστικός ή επισκέπτης. Ακόμη και να κατάγεσαι από κει, πρέπει

να τη ζεις με τη ματιά του οδοιπόρου.

6. Μανόλης Ξεξάκης, «Γενέθλιος τόπος μέσα στο χρόνο»
Η παραλία μπροστά μας, που τώρα είναι γεμάτη ομπρέλες και πολυθρόνες, τότε ήταν γεμάτη κρινάκια, αυτά τα γνωστά Pancratium maritimum των νησιών, που τα βλέπουμε και δίπλα στον περίφημο Πρίγκηπα των κρίνων της Κνωσού στο Μουσείο του Ηρακλείου, σχεδιασμένα ίσως τρεις χιλιετίες πριν από μας. Τις νύχτες του χειμώνα ήταν απίστευτος ο μπουργαρές της φουρτουνιασμένης θάλασσας, που ξέσπαγε αφρισμένη σ’ αυτή την απέραντη αμμουδιά. Μια ακοίμητη ογκώδης οχλοβοή έμοιαζε να έρχεται από παντού. Και μαζί το νυχτοβρόχι και ο βοριάς που βίτσιζαν τα ξύλινα κουφώματα του σπιτιού. Όμως αν ο χειμώνας έχει αυτές τις ασέληνες ταραγμένες νύχτες, το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου είναι μια ατελείωτη λιακάδα που διαρκώς χρωματίζει την πόλη. Πρέπει να πω ότι στο Ρέθυμνο με μαγεύει το φως. Δεν μιλώ μόνο για τη μεγάλη ηλιοφάνεια, αλλά και για την ποιότητα αυτού του μανδύα που λαμπρύνει την πόλη. Ακόμα και το προχωρημένο φθινόπωρο, που επιτέλους αρχίζει να βρέχει και πρασινίζει ο τόπος, αυτό το φως απογειώνει όλα τα χρώματα κοντά στα νέφη της διαφάνειας. Οι ξινίδες στις άκρες των δρόμων, όπου έχει μείνει χώμα, είναι μια απίστευτη λιτανεία από χαρούμενα ράμφη πράσινου μέσα στο άπλετο φως.

Θεσσαλονίκη 1912-2012

100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ VIDEO

δημοσιογραφική επιμέλεια - Κάλλη Ζάραλη

Αξιοθέατα του κόσμου / Ένα ...ονειροτάξιδο

Απολαύστε το!!!

Kλιματική ιστορία του πλανήτη μας.

πηγή: www.tovma.gr

Η μακρόχρονη διαμάχη των επιστημόνων για το κατά πόσον η υπερθέρμανση του πλανήτη οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα ή είναι απλά μια φυσιολογική φάση στην κυκλική ψύξη-θέρμανση της Γης είχε ως θετική παρενέργεια την επανεξέταση της κλιματικής ιστορίας του πλανήτη μας. Καταγράφοντας κάθε είδους ίχνος που άφησαν πίσω τους οι προγενέστερες κλιματικές αλλαγές – στους δακτυλίους των δένδρων, στα ιζήματα των βυθών, στα πετρώματα των ακτών και στους πάγους των πόλων – έχουμε πλέον τον χρονικό χάρτη του πότε εκδηλώθηκαν.

Ο χάρτης αυτός είναι μεν πολύτιμος για τους περιβαλλοντολόγους, αλλά αποδεικνύεται και εξαίρετη πυξίδα για τους παλαιοντολόγους, τους ανθρωπολόγους, τους αρχαιολόγους, τους ιστορικούς και τους κοινωνιολόγους. Γιατί; Ας δούμε μαζί κάποια απρόσμενα στοιχεία που προέκυψαν από την αντιστοίχιση της εκδήλωσης κλιματικών αλλαγών και μαζικών μεταστροφών στην ιστορία των ανθρώπων.

Από την Οδύσσεια στην Αραβική Ανοιξη

Για όσους αναρωτιούνται ακόμη τι έσβησε από την Ιστορία τους νικητές της Τροίας – τους Μυκηναίους –, η μελέτη που δημοσίευσε στις 28 Ιουλίου 2011 στο «Journal of Archaeological Science» o ανθρωπολόγος Brandon L. Drake (βλ. http://unm.academia.edu/) είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα: Διηγείται το πώς μια κλιματική αλλαγή έφερε τον λιμό και τελικά τη συσσωμάτωση σε «στρατιά των καταραμένων» των εξαθλιωμένων αγροτοκτηνοτρόφων και των μισθοφόρων χωρίς τροφοδότες πάτρωνες από όλη τη Μεσόγειο, ωθώντας στη μετανάστευση το υπόλοιπο των Μυκηναίων και Μινωιτών. Ηταν οι «Λαοί της Θάλασσας» που σάρωσαν τα παράλια της Ελλάδας, της Μικράς Ασίας, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, από το 1190 ως το 1050 π.Χ. Οχι, δεν θα βρείτε όλα τα θραύσματα του ψηφιδωτού στην εργασία αυτή – θα πρέπει να διαβάσετε και την «The Sea Peoples, from Cuneiform Tablets to Carbon Dating» του David Kaniewski (βλ. www.plosone.org/) και να δείτε το σχετικό ντοκυμαντέρ (http://youtu.be/2yz0VxXIaIg) του History Channel. Ωστόσο μια σύνδεση που κάνει στο τέλος της εργασίας του ο Drake γεφυρώνει απίστευτα το τότε με το σήμερα. Λέει ότι οι λόγω κλιματικής αλλαγής στερήσεις σε τρόφιμα οδήγησαν τότε σε εξεγέρσεις (καταπώς είχε πει από το 1954 ο αρχαιολόγος μας Μανόλης Ανδρόνικος) κατά τρόπο ανάλογο με αυτές που πυροδότησαν το 2011 στην Τυνησία την Αραβική Ανοιξη. Οπως έχει στοιχειοθετήσει και στο βιβλίο του «Food, Farming and Freedom: Sowing the Arab Spring» ο καθηγητής Αγρονομίας στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού, Rami Zurayk, οι αραβικές χώρες εισάγουν το 80% των αναγκών τους σε τρόφιμα και η υπέρμετρη αύξηση των τιμών λόγω της κλιματικής αλλαγής υπήρξε δραματική για τον φτωχόκοσμό τους.

Στην εργασία του ο Drake μάς δίνει μια ιδιαίτερα εύγλωττη αντιστοίχιση του κλίματος με τις ιστορικές εξελίξεις της περιόδου 2200 - 1 π.Χ. Μας λέει ότι η εμφάνιση των ελληνόφωνων φύλων στην Ελλάδα συνδυάζεται με συνεχή αύξηση των βροχοπτώσεων (ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα;), ότι η πολιορκία της Τροίας μάλλον ήταν απόρροια απελπισίας έπειτα από αιώνες συνεχούς ξηρασίας και ότι ο «αρχαίος μεσαίωνας» (1100 - 800 π.Χ.) συνέπεσε με δραματικά απότομη κλιματική αλλαγή. Για την Ελληνική Αναγέννηση που επακολούθησε, με την απίστευτη άνθηση πολιτισμικής σοφίας, λέει το εξής σημαίνον για εμάς: «Η ανάκαμψη της αστικής κοινωνίας στην Ελλάδα φαίνεται ότι δεν εξαρτήθηκε τόσο από τις κλιματικές συνθήκες όσο από την ανθρώπινη καινοτομία». Σημειώνουμε εδώ ότι μεταξύ του 8ου και του 7ου αιώνα π.Χ. ο πληθυσμός των Ελλήνων σχεδόν επταπλασιάστηκε (κρίνοντας από τον αριθμό των τάφων της περιόδου) και ότι μέσα σε 250 χρόνια η Μίλητος έφτασε να ιδρύσει ως 150 αποικίες!

Στη συνέχεια ο Drake μάς λέει ότι η βελτίωση των κλιματικών συνθηκών γύρω στο 350 π.Χ. ίσως ευνόησε την επικράτηση για πολλούς αιώνες του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού, αλλά η απότομη ψύξη που σημειώθηκε τον 4ο αιώνα μ.Χ. συνέπεσε με την κατάπτωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μήπως λοιπόν και η μετέπειτα ιστορία της ανθρωπότητας στιγματίστηκε από κρίσεις που επίσης σχετίζονταν με κλιματικές αλλαγές;

Το κλίμα πίσω από τις «μάστιγες του Θεού»

Το ότι όντως αυτό συνέβη κατέδειξε και μια μελέτη επιστημόνων από πανεπιστήμια της Βρετανίας, των ΗΠΑ, της Κίνας και του Χονγκ Κονγκ που είχε δημοσιευθεί τον Οκτώβριο του 2007 (βλ. www.pnas.org/content/104/49/19214.full): Χρησιμοποιώντας τα κλιματικά δεδομένα της περιόδου 200 - 1980 μ.Χ. και συγκρίνοντάς τα με τα μεγάλα πολεμικά επεισόδια, βρήκαν ότι από τους Ούννους του Αττίλα, τον 4ο αιώνα, ως τους Βίκινγκ στον Καναδά και την επιδρομή των Μογγόλων του Τζένγκις Χαν στην Ευρώπη, τον 13ο αιώνα, τον Τριακονταετή Πόλεμο στην Ευρώπη και την εισβολή των Μαντζουρίων και την κατάρρευση της δυναστείας των Μινγκ στην Κίνα, τον 17ο αιώνα, όλα είχαν να κάνουν με κρίσεις λόγω κλιματικής αλλαγής και με μεταναστεύσεις πληθυσμών. Οι μαζικές επιδημίες δεν συμπίπτουν χρονικά με τις κλιματικές αλλαγές, αλλά τις ακολουθούν... φυσιολογικά, καθώς εκδηλώνονται έπειτα από τις μετακινήσεις των πληθυσμών.

Μελετώντας τους χρονοχάρτες αυτών και άλλων μελετών, εντοπίζει κανείς τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξαν στις απότομες μεταστροφές του κλίματος και τα ηφαίστεια: 10 μεγάλες εκρήξεις παγκοσμίως στην εποχή που εξερράγη το ηφαίστειο της Θήρας (16ος αιώνας π.Χ.), 35 λίγο πριν από τη γέννηση του Χριστού, 11 τον 5ο αιώνα μ.Χ. (που ακολουθήθηκαν από το ψύχος του Μεσαίωνα), 25 μεταξύ 1335 και 1360 μ.Χ. (με απόρροια τη «μίνι εποχή παγετώνων» μεταξύ 1300 και 1850 π.Χ.) και 90 μεγάλες εκρήξεις στο μεσοδιάστημα αυτό. Γενικά η «συνταγή» φαίνεται ότι είναι η εξής: ο συνδυασμός πολλών και μεγάλων σεισμών με περίοδο απραξίας του Ηλιου (απουσία ηλιακών κηλίδων) προαναγγέλλει αιφνίδια κλιματική αλλαγή.

Το ερώτημα του αιώνα μας

Στον 20ό αιώνα γνωρίσαμε για πρώτη φορά το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» και, έπειτα από επιστημονικές διαμάχες δεκαετιών, αποδεχθήκαμε την ενοχή της παρέμβασης της βιομηχανικής και καταναλωτικής μας δράσης στη διαμόρφωση του κλίματος. Τώρα, στις αρχές του 21ου αιώνα, παρακολουθούμε σχεδόν εν παραλυσία την εκδήλωση κάθε είδους σφοδρών καιρικών φαινομένων και διαπιστώνουμε με αγωνία ότι έχουμε σταδιακή αύξηση του αριθμού των σεισμών και του μεγέθους τους, όπως και ότι πολλά υποθαλάσσια ηφαίστεια εκρήγνυνται στο τόξο του Βερίγγειου Πορθμού, στη Νέα Ζηλανδία και στην Ανταρκτική. Τι θα ακολουθήσει; Η συνεχής και εφιαλτική αύξηση της θερμοκρασίας που μας έλεγαν ή εκρήξεις των μεγάλων ηφαιστείων της Γης και απότομη είσοδος σε νέα περίοδο παγετώνων; Η ιστορία των κλιματικών αλλαγών διδάσκει ότι, είτε με τη μία είτε με την άλλη εξέλιξη, το σίγουρο που θα επακολουθήσει είναι η μαζική μετανάστευση πληθυσμών. Και, με τον συνολικό πληθυσμό του πλανήτη μεγαλύτερο παρά ποτέ, οι επιπτώσεις θα είναι ίσως απροσμέτρητες.

Επειδή όμως το τι θα κάνουμε αύριο δεν μπορεί να είναι άσχετο με το τι κάναμε χθες, θέτουμε υπόψη σας και το «μεγάλο μυστικό», για το οποίο θα απαντήσουν με περισσότερη βεβαιότητα οι ιστορικοί του μέλλοντος: Στον χρονοχάρτη του κλίματος για τον τελευταίο αιώνα, οι περιβαλλοντολόγοι χάραξαν – έπειτα από πολύπλοκες προσομοιώσεις στους υπερυπολογιστές τους – και το ποια θα ήταν η εξέλιξη της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη αν δεν υπήρχε η παρέμβαση των ανθρωπογενών δράσεων. Παρατηρώντας αυτόν τον χάρτη εντοπίζουμε ότι η χρονική περίοδος που η θεωρητικά «φυσική θερμοκρασία» αρχίζει σαφώς να διαχωρίζεται από την «ανθρωπογενώς προκύψασα θερμοκρασία» είναι στη δεκαετία του '50. Αλλά... τι συνέβη τότε; Τι το τόσο ριζοσπαστικά επιβλαβές κάναμε στο κλίμα ώστε να το τρελάνουμε;

Επισήμως δεν υπάρχει απάντηση. Ωστόσο αν ανατρέξετε στα ημερολόγια θα βρείτε ότι την 1η Νοεμβρίου 1952 εξερράγη η πρώτη υδρογονοβόμβα, με ισχύ μεγαλύτερη από 450 φορές της ατομικής βόμβας της Χιροσίμα. Λίγο αργότερα, την 1η Μαρτίου του 1954, ρίχτηκε στην ατόλη Bikini των Marshall Islands η δεύτερη υδρογονοβόμβα των Αμερικανών, με ισχύ μιάμιση φορά μεγαλύτερη της προηγούμενης! Οι επιστήμονες του περιβάλλοντος – αρχίζοντας από το 1982, με τους John Birks και Paul Crutzen – ειδοποίησαν την ανθρωπότητα ότι τέτοιας ισχύος πυρηνικές εκρήξεις μπορούν να οδηγήσουν σε αιφνίδια κλιματική αλλαγή και να καταστρέψουν το προστατευτικό στρώμα του όζοντος. Η θεωρία τους, του «πυρηνικού χειμώνα», αντικρούστηκε τα επόμενα χρόνια από άλλους ερευνητές, οι οποίοι είπαν ότι θα απαιτούνταν μαζικές εκρήξεις υδρογονοβομβών για να επηρεάσουν το κλίμα του πλανήτη. Ωστόσο η κατοπινή διαπίστωση της επίδρασης στο κλίμα από τις καύσεις και μόνον των πετρελαιοπηγών του Κουβέιτ (κατά τον πρώτο πόλεμο στο Ιράκ) ξαναθύμισε σε πολλούς τις προειδοποιήσεις για πυρηνικό χειμώνα. Ζούμε τελικά την εκδίκηση του πληγωμένου πλανήτη μισόν αιώνα μετά

NASA: συρρίκνωση των θαλάσσιων πάγων.

Πριν από λίγα 24ωρα η NASA έδωσε στη δημοσιότητα τον «Λευκό Βόλο», μια υπέροχη εικόνα της Γης από το Διάστημα η οποία απεικονίζει με λεπτομέρεια τους παγετώνες και τους θαλάσσιους πάγους στις αρκτικές περιοχές και το Βόρειο Πόλο.

 Πριν τρεις ημέρες η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια σειρά από φωτογραφίες που δείχνουν τη  συρρίκνωση που έχουν υποστεί οι θαλάσσιοι πάγοι στην Αρκτική τις τελευταίες δεκαετίες.



Οι εικόνες παρουσιάζουν την δραματική μείωση των θαλάσσιων πάγων στην περιοχή. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών κάθε χρόνο χάνεται το 15% των θαλάσσιων πάγων στην Αρκτική. Οπως εκτιμούν οι επιστήμονες τα προσεχή χρόνια τα καλοκαίρια στην Αρκτική δεν θα υπάρχει καθόλου θαλάσσιος πάγος και οι περιοχές αυτές θα μπορούν να προσεγγίζονται άνετα με πλωτά μέσα.

Η συρρίκνωση των θαλάσσιων πάγων έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις τόσο στο τοπικό αλλά και το παγκόσμιο περιβάλλον ενώ κινδυνεύουν διάφορα είδη ζώων όπως οι πολικές αρκούδες και οι φώκιες που βασίζουν την επιβίωση τους στην παρουσία των θαλάσσιων πάγων.

"Hay mas tiempo que vida / Υπάρχει πιo πολύς χρόνος απ’ ό,τι ζωή"

   Χάζευα τη θάλασσα πολλήν ώρα. Σχεδόν είχε αρχίσει να σπάει το θαλασσί χρώμα, που λάτρευα τόσο πολύ. Μ’ έκανε να ξεχνιέμαι...Το θαλασσί του θέρους είναι μαγεία και γιατρικό συνάμα.... Φλογίζει. Αναστατώνει. Ανεβάζει τους σφυγμούς, αυξάνει τον ιδρώτα. Βγάζει κάψα. Τότε μόνο η ένωση με το θαλασσί είναι λυτρωτική, σαν ένα στροβιλισμός... Οι κινήσεις των ανθρώπων γίνονται πιο αρμονικές, χαλαρές...Κινήσεις νωχελικές, ανεπαίσθητες....Ακόμη και το σβήσιμο της θάλασσας στη στεριά γίνεται μαλακά, με διάθεση να μην ανεβάσει την ένταση.

Με μαγεύει η θάλασσα .... Ώρες ώρες κλείνω αποκαμωμένος τα μάτια και τότε γίνομαι Παιδί. Γίνομαι ο κατακτητής της. Κάθε φορά η ίδια εικόνα. Ξαπλώνω στον ελαφρύ κυματισμό και ταξιδεύω ξεφεύγοντας από τα στεριανά κύματα. Εκείνη την ώρα είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος... 
Στο πικ απ η ορχήστρα παίζει αργά ένα μπολέρο: «Ρολόι, πάψε να σημαίνεις τις ώρες γιατί πάω να τρελαθώ....».



Κάθε φορά που παίζει ένα μπολέρο, οπουδήποτε κι αν βρίσκομαι, θα σταθώ να το αναγνωρίσω και να το αφουγκραστώ και τα λόγια του πάντα θα επιβεβαιώνουν πως ...υπάρχει πιo πολύς χρόνος απ’ ό,τι ζωή, μα η θλίψη του πρέπει να τραγουδιέται....

Η Google προστατεύει τις υπό εξαφάνιση γλώσσες

          

Με τη δημιουργία του ιστότοπου Endangered Languages Project, η Google επιχειρεί να συμβάλει στην προστασία χιλιάδων γλωσσών ανά τον πλανήτη που με το πέρασμα των χρόνων κινδυνεύουν να εξαφανιστούν.

Σύμφωνα με την εταιρεία «αυτή τη στιγμή υπάρχουν περισσότερες από 3.000 υπό εξαφάνιση γλώσσες, η τεκμηρίωση των οποίων είναι εξαιρετικά σημαντική για να διατηρήσουμε τις πολιτιστικές μας διαφορές, να τιμήσουμε τους παλαιότερους και να δώσουμε δύναμη στους νεότερους.».

Η πρωτοβουλία της Google προσφέρει στους ενδιαφερόμενους ένα μέρος στο οποίο μπορούν να αποθηκεύουν όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες για τις εν λόγω γλώσσες. Αξίζει να σημειωθεί πως η συμμετοχή στον ισότοπο είναι εντυπωσιακή, με τους χρήστες να δημοσιεύουν κάθε είδους σχετικό υλικό, από χειρόγραφα του 18ου αιώνα μέχρι και σύγχρονες τεχνικές διδασκαλίας με χρήση ήχου και video.

Τονίζεται πως σε μερικούς μήνες τα ηνία του project θα αναλάβει το Ινστιτούτο Γλωσσικής Τεχνολογίας και Πληροφορικής του Πανεπιστημίου του ανατολικού Michigan.

ΤΟ ΕΘΙΜΟ & ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΛΗΔΟΝΑ - ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΠΑΝΟΥ

Η αναβίωση του εθίμου του «Κλήδονα»

   Πρόκειται για ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα και του οποίου η πρώτη γραπτή περιγραφή ανέρχεται στους βυζαντινούς χρόνους.Ο «Κλήδονας» είναι μια λαϊκή μαντική διαδικασία, από τις πιο τελετουργικές όλων των παραδόσεων του τόπου μας, σύμφωνα με τον οποίο αποκαλύπτεται στις άγαμες κοπέλες η ταυτότητα του μελλοντικού τους συζύγου. Η ίδια η λέξη υπάρχει από την εποχή του Ομήρου, «κλήδων»ονομαζόταν ο προγνωστικός ήχος, και κατ' επέκταση το άκουσμα σιωνισμού ή προφητείας, ο συνδυασμός τυχαίων και ασυνάρτητων λέξεων ή πράξεων κατά τη διάρκεια μαντικής τελετής, στον οποίο αποδιδόταν προφητική σημασία.

  Την παραμονή του Αη-Γιαννιού, οι ανύπαντρες κοπέλες μαζεύονται σε ένα από τα σπίτια του χωριού, όπου αναθέτουν σε κάποιο μέλος της συντροφιάς, συνήθως σε μια «Μαρία», της οποίας και οι δύο γονείς είναι εν ζωή, να φέρει από το πηγάδι ή την πηγή το «αμίλητο νερό».Η ονομασία αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι η εν λόγω κοπέλα και η συνοδεία της πρέπει να ολοκληρώσουν την αποστολή αυτή, τηρώντας απόλυτη σιωπή. Επιστρέφοντας στο σπίτι όπου τελείται ο κλήδονας, το νερό αδειάζετε σε πήλινο -ως επί το πλείστον-δοχείο, στο οποίο η κάθε κοπέλα ρίχνει ένα αντικείμενο, το λεγόμενο ριζικάρι. Συνήθως, πρόκειται για κάποιο προσωπικό αντικείμενο, συχνά μάλιστα πολύτιμο. Στη συνέχεια, το δοχείο σκεπάζεται με κόκκινο ύφασμα «κλειδώνεται» και τοποθετείται σε ανοιχτό χώρο.

«Κλειδώνουμε τον κλήδονα με τ' Αγιαννιού τη χάρη,
κι όποια 'χει καλό ριζικό να δώσει να τον πάρει».

  Εκεί παραμένει όλη τη νύχτα υπό το φως των άστρων, για να «ξαστριστεί».Οι κοπέλες επιστρέφουν ύστερα στα σπίτια τους. Λέγεται ότι τη νύχτα αυτή θα δουν στα όνειρα τους το μελλοντικό τους σύζυγο. Την παραμονή της γιορτής των γενεθλίων του Αγίου Ιωάννη, εκτός από την τέλεση του κλήδονα, οι κάτοικοι του χωριού ανάβουν φωτιές, τις λεγόμενες «μπουμπούνες». Μια μεγάλη φωτιά στήνεται στην πλατεία του χωριού ή σ' ένα μέρος ανοιχτό, ώστε να φαίνεται από παντού. Άλλες μικρότερες φωτιές ανάβουν σε όλους τους μαχαλάδες προσπαθώντας ο κάθε ένας να ανάψει την μεγαλύτερη φωτιά, πάνω από τις οποίες πηδάνε όλοι οι κάτοικοι του χωριού. Έλεγαν ότι αν πηδούσαν 3 φορές θα έφευγαν οι ψύλλοι και οι κοριοί. Ανήμερα του Αϊ-Γιαννιού, αλλά πριν βγει ο ήλιος - ώστε να μην εξουδετερωθεί η μαγική επιρροή των άστρων-, η υδροφόρος νεαρή της προηγουμένης φέρνει μέσα στο σπίτι το αγγείο. Το μεσημέρι, ή το απόγευμα, συναθροίζονται πάλι οι ανύπανδρες κοπέλες.

   Αυτήν τη φορά όμως στην ομήγυρη μπορούν να συμμετέχουν και παντρεμένες γυναίκες, συγγενείς και γείτονες και των δύο φύλων, καλεσμένοι για να παίξουν το ρόλο μαρτύρων της μαντικής διαδικασίας. Καθισμένη στο κέντρο της συντροφιάς, η «Μαρία» ανοίγει τον κλήδονα.

«Ανοίγουμε τον κλήδονα με τ' Αγιαννιού την χάρη,
και όποια έχει καλό ριζικό σήμερα ναν το πάρει».

  Και ανασύρει ένα-ένα από το αγγείο τα αντικείμενα, που αντιστοιχούν στο «ριζικό» κάθε κοπέλας, απαγγέλλοντας ταυτόχρονα δίστιχα, είτε όπως τα θυμάται, είτε από συλλογή τραγουδιών ή ακόμη από ημεροδείκτες. Το δίστιχο που αντιστοιχεί στο αντικείμενο της κάθε κοπέλας θεωρείται ότι προμηνύει το μέλλον της και σχολιάζεται από τους υπόλοιπους, που προτείνουν τη δική τους ερμηνεία σε σχέση με την ενδιαφερόμενη.

Φάροι της Ελλάδας (Lighthouses of Greece)

Το ελληνικό φαρικό δίκτυο θεωρείται από τα μεγαλύτερα και πυκνότερα.
Το ανάπτυγμα των ελληνικών ακτών έχει μήκος 15.000 χλμ. και είναι ισοδύναμο με τα 6/10 των ακτών της Αφρικής.

The Greek lighthouses network is considered as one of the largest and densest.
The spread of the Greek coast has a length of 15,000 km and is equivalent to 6/10 the coast of Africa.

Όμορφη και παράξενη πατρίδα / Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης /Μουσική: Δημήτρης Λάγιος

Όμορφη και παράξενη πατρίδα

ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά στήνει στην γη καράβι κήπο στα νερά κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται Όμορφη και παράξενη πατρίδα ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα Κάνει να πάρει πέτρα την επαρατά κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα μπαίνει σ' ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύρρανους Όμορφη και παράξενη πατρίδα ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Νκόλαος Γύζης (Σκλαβοχώρι Τήνου, 1 Μαρτίου 1842–Μόναχο, 22 Δεκεμβρίου 1900 ή 4 Ιανουαρίου 1901) /A video for the painter Nikolaos Gyzis

"Αν θα γράψετε ποτέ την βιογραφία μου, μη λησμονήσετε να γράψετε ότι επιτέλους, εγήρασα ονειρευόμενος..".Νικόλαος Γύζης

Kωνσταντίνος Μαλέας (Κωνσταντινούπολη, 1879 - Αθήνα, 1928)

πηγή: www.Υπερκινητικός Δάσκαλος.gr                 

O Κωνσταντίνος Μαλέας (Κωνσταντινούπολη, 1879 - Αθήνα, 1928) ήταν ένας από τους πλέον σημαντικούς μεταϊμπρεσιονιστές έλληνες ζωγράφους των αρχών του 20ού αι. Μαζί με τον Κωνσταντίνο Παρθένη, θεωρείται ως ο «πατέρας της μοντέρνας τέχνης στην Ελλάδα».

Ο Μαλέας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, μακριά από τα αθηναϊκά εικαστικά πράγματα της εποχής του. Έτσι, ο νεαρός ζωγράφος δεν γνώρισε την ακαδημαϊκή αντίληψη που είχε επιβάλει τότε στην Αθήνα η Σχολή του Μονάχου. Σπούδασε στην Μεγάλη του Γένους Σχολή και έφυγε απευθείας για το Παρίσι σε ηλικία 23 χρόνων, το 1901, για να σπουδάσει αρχικά αρχιτεκτονική. Στο Παρίσι, ο Μαλέας έμεινε μέχρι το 1908 και σπούδασε ζωγραφική κοντά στον Ανρί Μαρτέν (Henri Martin).

Το 1913 εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη, αλλά το 1917 μετακόμισε στην Αθήνα. Το 1917, έγινε μέλος της «Ομάδας Τέχνης», που έμελε να φέρει την πιο σύγχρονη ευρωπαϊκή ζωγραφική στην Ελλάδα. Ταξίδεψε εκτενώς στην Ελλάδα - Μυτιλήνη, Αιτωλοακαρνανία, Πελοπόννησο και νησιά - στην Δυτική Ευρώπη, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο, για να δημιουργήσει μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές τοπιογραφίες του.

Πέρα από την ζωγραφική, ο Μαλέας πήρε μέρος και στις κοινωνικοπολιτικές συζητήσεις του καιρού του λαμβάνοντας θέση υπέρ των μεταρρυθμίσεων που υπόσχονταν η παράταξη των βενιζελικών. Αρθρογράφησε στον Νουμά, στο Ελεύθερο Βήμα και σε περιοδικά τέχνης. Ήταν φίλος του Γληνού, του Δελμούζου και του Τριανταφυλλίδη, και εικονογράφησε το πρώτο αλφαβητάριο που γράφτηκε στην δημοτική, το περίφημο Αλφαβητάρι με τον ήλιο.

Η αξία του έργου του αναγνωρίστηκε νωρίς και τιμήθηκε αναλόγως. Το 1923 έλαβε το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών. Δυστυχώς πέθανε νέος, πριν προλάβει να δώσει περισσότερα.

Λέγεται ότι ο Μαλέας επηρεάστηκε κυρίως από τους τρεις μεγάλους μεταϊμπρεσιονιστές Σεζάν, Γκωγκέν και βαν Γκογκ, από τους συμβολιστές και τους φωβιστές. Αναμφισβήτητα, οι πίνακές του, που διακρίνονται για τα πολύ φωτεινά («εκτυφλωτικά») χρώματα και τις πλατιές πινελιές, έφεραν επανάσταση στα τότε στάσιμα νερά της ακαδημαϊκής αθηναϊκής ζωγραφικής.

Οι συντηρητικοί κριτικοί της εποχής του, κατηγόρησαν τα έργα του ως «τα ιδιοτροπότερα εις χρώμα και σχέδιο». Μόνον ο Φώτος Πολίτης αναγνώρισε αμέσως την αξία των έργων του Μαλέα συνιστώντας στους νεαρούς ζωγράφους «να αφήσουν προς στιγμήν τους δασκάλους τους και να σπεύσουν να πάρουν μαθήματα από τον καλλιτέχνη».

Σήμερα, το έργο του Μαλέα θεωρείται πάντα επίκαιρο, «ως θεμέλιο και σημείο αναφοράς για την αποφασιστική στροφή της ελληνικής ζωγραφικής προς τη μοντέρνα τέχνη».

Ψηφιακός πολιτισμός και Βιωσιμότητα – Ένας νέος πολιτισμός του μοιράσματος και της συνεργασίας γεννιέται

 πηγή:www.alfavita.gr

 

 

Του Michel Bauwens*

  Η εντολή της διάσκεψης Ρίο+20 αναγνωρίζει τρεις πυλώνες της βιώσιμης ανάπτυξης - οικονομικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό. Ωστόσο, η διαδικασία δεν αμφισβητεί τη θεμελιώδη τοξικότητα του σημερινού λειτουργικού συστήματος, και αγνοεί το γεγονός ότι ένα τέτοιο "ελαττωματικό” DNA έχει ισχυρές πολιτισμικές ρίζες.

Τι εννοούμε; Τα ακόλουθα δεν βασίζονται στα δηλωμένα ιδανικά του Ρίο+20 αλλά στην πραγματική πρακτική του υπαρκτού οικονομικού συστήματος.

Το σημερινό παγκόσμιο σύστημα βασίζεται σε τρεις λανθασμένες παραδοχές:

1. Η πρώτη παραδοχή είναι ότι η φύση είναι μία ανεξάντλητη πηγή ενέργειας που μπορεί να αξιοποιηθεί χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η αναγεννητική ικανότητά της.

Τα αποτελέσματα αυτού του πολιτισμού εκμετάλλευσης της φύσης είναι καταστροφικά. Το 2009, ο Johan Rockström και μια ομάδα κορυφαίων επιστημόνων πρότειναν εννέα θεμελιώδεις διαδικασίες που επηρεάζουν τη συνολική υγεία του πλανήτη (όπως η χρήση του γλυκού νερού, η ρύθμιση του κλίματος, και ο κύκλος του αζώτου), και αφού υπολόγισαν την ασφαλή ζώνη λειτουργίας για καθεμία από αυτές, συμπέραναν ότι η ανθρωπότητα έχει υπερβεί τα όριά της σε τουλάχιστον τρεις από αυτές. Η υπερβολική πίεση σε αυτές τις κρίσιμες διαδικασίες θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημεία απότομων και μη αναστρέψιμων περιβαλλοντικών αλλαγών, επιπλέον των καλά μελετημένων επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Το 2010, η έκθεση Living Planet διαπίστωνε ότι ήδη χρησιμοποιούμε 1,5 πλανήτη και προβλέπεται να χρησιμοποιούμε 2 πλανήτες σαν τη Γη μέχρι το 2030, σε συνθήκες "business as usual”. Συνδυάζοντας αυτά τα στοιχεία, και υπολογίζοντας την αλληλεπίδρασή τους (για παράδειγμα: λιγότερο πετρέλαιο σημαίνει λιγότερα λιπάσματα, που σημαίνει λιγότερη γεωργική παραγωγή), ο Graham Turner και μια ομάδα επιστημόνων του MIT παρήγαγαν σειρά από υπολογιστικά μοντέλα που οδηγούν σε ανησυχητικά συμπεράσματα και σε σαφές χρονοδιάγραμμα: Το business-as-usual σενάριο εκτιμά ότι εάν τα ανθρώπινα όντα συνέχιζαν να καταναλώνουν περισσότερο από ό,τι η φύση είναι σε θέση να παρέχει, μια παγκόσμια οικονομική κατάρρευση και μια απότομη μείωση του πληθυσμού θα μπορούσε να συμβεί μέχρι το 2030.

2. Τεχνητή σπάνις

Η δεύτερη αρχή του σημερινού λειτουργικού συστήματος είναι ότι το μοίρασμα της καινοτομίας είναι βασικά παράνομη δραστηριότητα. Οι επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις έχουν ιδιωτικοποιηθεί μέσω διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και πνευματικών δικαιωμάτων, τα οποία συχνά μονοπωλούνται από μεγάλες εταιρείες που μπορούν να έχουν προστατευόμενο από το νόμο συμφέρον στην επιβράδυνση της τεχνολογικής καινοτομίας που τους απειλεί. Νέοι και ηλικιωμένοι άνθρωποι είναι υπό διωγμό από τα δικαστήρια και την αστυνομία για το μοίρασμα πολιτιστικών εκφράσεων, ακόμη και αν εκείνοι που τις μοιράζονται αποτελούν επίσης τους καλύτερους "πελάτες” της πολιτιστικής βιομηχανίας. Πολλές πτυχές του μοιράσματος είναι παράνομες. Η Jane Orsi από το Κέντρο για το Δίκαιο της Βιώσιμης Ανάπτυξης, στο Σαν Φρανσίσκο, έχει δώσει παραδείγματα για το πόσα πολλά οι ΗΠΑ απαγορεύουν: 1) την κηπουρική μπροστά από το σπίτι, 2) τη συλλογή βρόχινου νερού, 3) το στέγνωμα των ρούχων στον ήλιο, 4) την παραγωγή μαρμελάδας για τους γείτονες. Το σύστημα είναι εξοπλισμένο ενάντια στο μοίρασμα.

3. Κοινωνική ανισορροπία

Η πρώτη και η δεύτερη πτυχή συνδυάζονται με πλήρη περιφρόνηση για την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη, η οποία αυξάνεται, δεν μειώνεται. Για παράδειγμα, η Oxfam υπολόγισε ότι από τα 11 κοινωνικά θεμέλια για τη βιωσιμότητα της ανθρώπινης κοινωνίας, τα 8 έχουν επιδεινωθεί.

Ένα τέτοιο ριζικά αντι-φυσικό και αντικοινωνικό λειτουργικό σύστημα χρειάζεται ριζική αναδιάρθρωση, με βάση μια αντιστροφή των αξιών η οποία μπορεί να στηριχτεί μόνο σε νέες πολιτισμικές πρακτικές.

Έχει συμβεί στο παρελθόν. Στο τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η πολιτιστική επανάσταση που ωθήθηκε από τις χριστιανικές κοινότητες ενσωμάτωσε εκ νέου το ανεξέλεγκτο σύστημα ισχύος στην ηθική αρχή μιας πνευματικής κοινότητας. Το 1789, τα φεουδαρχική προνόμια καταργήθηκαν σε μία μόνο ημέρα, καθώς είχαν γίνει ανάθεμα για τη νέα ευαισθησία.

Σήμερα βλέπουμε τη γέννηση ενός νέου πολιτισμού του μοιράσματος και της συνεργασίας, που δεν καθιστά κοινή μόνο τη γνώση, αλλά και υλικούς πόρους, και έχει ως στόχο να γυρίσει "ανάποδα” το λειτουργικό σύστημά μας, σε ένα νέο σχηματισμό όπου οι εξωτερικότητες της φύσης γίνονται σεβαστές, το μοίρασμα του πολιτισμού, της επιστήμης και της καινοτομίας γίνεται ο κανόνας, και οι δύο αυτές αλλαγές δημιουργούν μια πιο δίκαιη κοινωνική τάξη.

Αυτή η νέα πολιτιστική επανάσταση παίρνει πολλές διαφορετικές μορφές. Στη συνεργατική παραγωγή γνώσης, όπως αυτή επιτυγχάνεται από τη Wikipedia· στο μοίρασμα του κώδικα λογισμικού, όπως επιβεβαιώνεται από το λειτουργικό σύστημα Linux, καθώς και από το μοίρασμα του ανοιχτού σχεδιασμού για κατανεμημένη παραγωγή, όπως με το Wikispeed και το Arduino. Ο νέος πολιτισμός γεννιέται μέσα από την οριζόντια κοινωνικοποίηση που πραγματοποιείται μέσω του διαδικτύου, και οδηγεί σε φυσική συνεργασία γύρω από τη δημιουργία κοινής αξίας.

Για τον νέο αυτό πολιτισμό, είναι τα πνευματικά δικαιώματα που είναι κλοπή, καθώς αφαιρούν την απόλαυση ενός άφθονου αγαθού. Για εμάς, είναι ανήθικο να παρακρατούνται φάρμακα από τους φτωχούς ανθρώπους που δεν μπορούν να πληρώσουν τα υπερκέρδη που προέρχονται από την πνευματική ιδιοκτησία. Για εμάς, είναι ανήθικο να παρακρατούνται από τον κόσμο και τη φύση τα οφέλη από ένα σχέδιο για ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο, ή μια ηλιακή γεννήτρια. Ο νέος πολιτισμός και οι αναδυόμενες παραγωγές οικοδομούν επιχειρηματικά μοντέλα και επιχειρησιακές μορφές που σέβονται τα όρια της φύσης και προωθούν το μοίρασμα των καινοτομιών. Καμία ανοιχτή κοινότητα σχεδιασμού δε θέλει να σχεδιάσει για κάτι που είναι προγραμματισμένο να αχρηστευθεί.

Όλη αυτή η δραστηριότητα δεν στηρίζεται στην πίεση των οικονομικών λογικών, αλλά σε έναν πολιτισμό και μια πρακτική μοιράσματος, που συνδέονται στενά με την πολιτιστική ζωή μας. Μαζικά κινήματα όπως το Occupy και οι Indignados, είναι μια άμεση έκφραση του πολιτισμού του μοιράσματος μέσω των social media· και το γερμανικό Κόμμα των Πειρατών, το οποίο εκτιμάται ότι θα πάρει το 10% των ψήφων στις επόμενες εκλογές, έχει άμεσες ρίζες στις κοινότητες μοιράσματος μουσικών αρχείων στη Σουηδία. Στη Βραζιλία, το Fora do Eixo είναι ένα παράδειγμα ενός επιτυχημένου καλλιτεχνικού δικτύου του οποίου οι οικονομικές πρακτικές απορρέουν από τις νέες αξίες του μοιράσματος και της συνεργασίας.

Οι νέες μας πολιτικές, τα νέα οικονομικά μας, γεννιούνται από έναν πολιτισμό μοιράσματος, καθώς και από νέες μορφές κοινωνικοποίησης και δημιουργίας κοινού νοήματος και κοινής αξίας.

Κάθε προσέγγιση που αρνείται ότι μια πολιτιστική επανάσταση είναι προϋπόθεση για πιο ριζικές αλλαγές, αρνείται την αξία της ανθρώπινης προθετικότητας και κοινωνικότητας, και είναι καταδικασμένη να αποτύχει στις φιλοδοξίες της για αλλαγή. Γι' αυτό ο πολιτισμός είναι ο απολύτως απαραίτητος τέταρτος πυλώνα της βιωσιμότητας. Δεν αποτελεί κάτι πρόσθετο, αλλά την πηγή από την οποία οι άλλες αλλαγές προχωρούν. Είναι μέσω του πολιτισμού που έχουμε αλλάξει την ενόρασή μας για τον κόσμο, τόσο τον υπάρχοντα, ο οποίος ολοένα και περισσότερο προσβάλλει τις ηθικές ευαισθησίες μας, όσο και αυτόν που συν-δημιουργούμε για να τον αντικαταστήσει.

 

*Ο Michel Bauwens είναι θεωρητικός, συγγραφέας και ιδρυτής του P2P (Peer-to-Peer) Foundation