Ακούγοντας, συζητώντας και παίζοντας … ανοίκεια μουσικά όργανα

Το σάζι κι ο ταμπουράς ολοζώντανα μπροστά μας!

πηγή: http://2dim-ag-varvar.att.sch.gr

 

Όταν δέχεσαι πρόσκληση – έκπληξη από τους περσινούς μαθητές σου να μοιραστείς μαζί τους μια ξεχωριστή ώρα Μουσικής και έχεις την … πολυτέλεια να αφιερώσεις αυτόν τον χρόνο σε κάτι τόσο ξεχωριστό τότε…. η χαρτούρα μπορεί να περιμένει!

Για την τύχη που έχει το σχολείο μας να έχει μια δασκάλα Μουσικής σαν τη Βασιλική Νικολάου έχω ξαναγράψει, οπότε… συνεχίζουμε.

…. καθώς τα … γρατζουνούσαμε ….

Μας έκανε εντύπωση η θέση του ηχείου στα δύο όργανα

Με τον ταμπουρά του Μακρυγιάννη…

Ανεβήκαμε λοιπόν στον ταμπουρά και το σάζι και καθώς τα … γρατζουνούσαμε  συζητήσαμε για τον στρατηγό Μακρυγιάννη, τον αυτοδίδακτο Θεόφιλο, τη μουσική και τον πολιτισμό συνολικά στη λεκάνη της Μεσογείου, τους Τούρκους φίλους μας από το Comenius, το ζεϊμπέκικο, της Ανατολής τις χάρες, τη βυζαντινή μουσική και τις νότες της, τις ομοιότητες και διαφορές των δυο οργάνων με τον μπαγλαμά, το μπουζούκι…   για τη διαφορά, για παράδειγμα, στους μπερντέδες (διαστήματα, τάστα)  που χωρίζεται το μπράτσο τους.

Βασικό εργαλείο στην εκμάθηση και των δύο σκελών της ελληνικής μουσικής, δημοτικού τραγουδιού και εκκλησιαστικού-βυζαντινού μέλους, είναι το εθνικό μας όργανο: όχι βέβαια το μπουζούκι, όπως ίσως να νόμιζε κανείς, ούτε το κλαρίνο, αλλά ο παγκοσμίως άγνωστος ταμπουράς.

 

Smoke on the Water με ταμπουρά!

Η ώρα κύλησε και ηχούσε σαν … ταξίδι. Το κερασάκι στην τούρτα; Η μουσικός μας σαν … rock Μακρυγιάννης  έπαιξε με τον ταμπουρά το Smoke on the Water των Deep Purple!

Η περσινή γνωριμία με το κόντρα μπάσο

Πέρσι είχα ζήσει την αντίστοιχη γνωριμία με το κόντρα μπάσο, αγαπημένο μου όργανο, από τις jazz διαδρομές μου.

Βέβαια τα πιο ανοίκεια και ζηλευτά μουσικά όργανα είναι τα παντελώς χειροποίητα ολόδικά μας μουσικά όργανα, που είχαμε φτιάξει στην εβδομάδα Comenius. Δεν συμφωνείτε;!!!!

 

Vasiliki’s «Recycled» Orchestra

Αλλά σε κάθε περίπτωση τις πιο όμορφες μουσικές δεν τις έχουμε ακούσει ακόμη! Συνεχίζοντας λοιπόν..

«Σχέδιο Μαθήματος Τοπικής Ιστορίας» (Δ' Τάξη)

πηγή: http://2dim-ag-varvar.att.sch.gr

 

Ερευνώντας τον τόπο που ζούμε, στα πλαίσια του μαθήματος της «Μελέτης Περιβάλλοντος»,  αναρωτηθήκαμε για τα ονόματα των δρόμων που βρίσκονται στη γειτονιά μας.

Τα παιδιά θέλησαν να μάθουν για τους δρόμους που ορίζουν το σχολείο μας.

Το σχολείο μας βρίσκεται στη συμβολή των οδών Στέφανου Σαράφη και Ανδρέα Δημητρίου.

Το σχολειό μας!!!

Πώς έγινε η ονοματοθεσία αυτών των οδών;

Ποιοι ήταν αυτοί οι δύο άνθρωποι που το όνομά τους δόθηκε σ’ αυτούς τους δύο δρόμους ;

Τα παιδιά εργάστηκαν σε ομάδες, έψαξαν και βρήκαν πληροφορίες .

Ας δούμε τι ανακάλυψαν…

Οδός  Στέφανου Σαράφη

Στέφανος Σαράφης

 

Ο Στέφανος Σαράφης γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1890. Κατατάχτηκε εθελοντικά στον Ελληνικό στρατό , εγκαταλείποντας τις σπουδές του στη Νομική Σχολή Αθηνών. Συμμετείχε στους Βαλκανικούς πολέμους με τον βαθμό του λοχία και διακρίθηκε σε μάχες. Αργότερα έγινε ανθυπολοχαγός, λοχαγός και το 1919 πήρε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία ως ταγματάρχης.

Μετά την εκλογική ήττα του Βενιζέλου εκτοπίστηκε στην Καλαμάτα αρχικά , και στη συνέχεια στο Γύθειο.

Επανήλθε το 1922 και υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις ώσπου το 1930 , και έχοντας φτάσει το βαθμό του συνταγματάρχη , τοποθετήθηκε στρατιωτικός ακόλουθος στην ελληνική Πρεσβεία στο Παρίσι.

Συμμετείχε στο βενιζελικό στρατιωτικό κίνημα της 1^ης Μαρτίου 1935.  Αντιτάχθηκε στα δικτατορικά καθεστώτα , γι’αυτό διώχτηκε από τη δικτατορία Πάγκαλου και Μεταξά που τον κράτησε τρία χρόνια εξόριστο στη Μήλο. Λίγο αργότερα , μετά την έκρηξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου ,η κυβέρνηση του Ι. Μεταξά απέρριψε αίτησή του να συμμετάσχει στον πόλεμο.

Μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τις Δυνάμεις του Άξονα κινητοποιήθηκε προς την κατεύθυνση της οργάνωσης αντιστασιακού- αντιφασιστικού κινήματος. Το 1943 έγινε Στρατιωτικός Αρχηγός του ΕΛΑΣ . Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας εξορίστηκε διαδοχικά στη Σέριφο , τη Μακρόνησο και τον Άη- Στράτη.

Την εξορία του διέκοψε η εκλογή του στο Ελληνικό Κοινοβούλιο , το 1951 , με το ψηφοδέλτιο της ΕΔΑ η οποία όμως στη συνέχεια ακυρώθηκε.

Το 1956 εξελέγη και πάλι και παρέμεινε βουλευτής της ΕΔΑ ως τον Μάιο του 1957 που έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα στον Άλιμο , όταν αυτοκίνητο της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής τον χτύπησε θανάσιμα και τραυμάτισε τη σύζυγό του. Αυτό το δυστύχημα θεωρήθηκε από την Αριστερά ως στοχευμένη δολοφονία.

Στο σημείο όπου σκοτώθηκε ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης  σήμερα έχει στηθεί έφιππος ανδριάντας προς τιμήν του.

                                                                                  Βασίλης  Λουπατσάρης

                                                                                 Παναγιώτης Πατσουλάκης 

                                                                                 Μάριο Ντούσκου                                                                                                                          
                                                                                 Μαριάννα  Σγουρού

                                                                                 Αναστάσης Κόκκος

                            Οδός   Ανδρέα  Δημητρίου

        Ο  Ανδρέας  Δημητρίου ήταν ένας Κύπριος ήρωας που αγωνίστηκε για την ελευθερία της πατρίδας του μέχρι θανάτου.

Γεννήθηκε στον Άγιο Μάμα Λεμεσού στην Κύπρο.

Ήταν αγωνιστής της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών ( Ε.Ο.Κ.Α.) , μιας οργάνωσης που δρούσε , την περίοδο 1955-1959 , για την ελευθερία της Κύπρου από τη Βρετανική Κυριαρχία , την εθνική της αυτοδιάθεση και την ένωσή της με την Ελλάδα.

Πρωτοστάτησε στην αρπαγή οπλισμού από τις κατοχικές αρχές της Αμμοχώστου, όπλα τα οποία προωθήθηκαν σε διάφορες αντάρτικες ομάδες.

Τον Νοέμβριο του 1955 καταδικάστηκε σε θάνατο έχοντας κατηγορηθεί για την εκτέλεση ενός Άγγλου στην Αμμόχωστο. Απαγχονίστηκε μαζί με τον συναγωνιστή του Μιχαλάκη Καραολή στις 10 Μαΐου 1956.

Προς τιμήν των δύο ηρώων πολλοί δρόμοι στην Ελλάδα και στην Κύπρο φέρουν το όνομά τους.

 

                                   

                                                                                       Κλαούντια Παπαδοπούλου

                                                                                       Μαρία Βασιλείου

 

                                                                                       Μαριάννα Σγουρού

Σχέδια εργασίας για την υλοποίηση προγραμμάτων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης

Η συγκέντρωση των προτεινόμενων σχεδίων εργασίας έγινε με μεγάλη μεθοδικότητα και μεράκι από τους δυο καλούς συναδέλφους.

Δημιουργοί: Ελένη Νιάρχου – Νίκος Στεφανόπουλος, Εκπαιδευτικοί

Το βιβλίο έχει ως στόχο να στηρίξει με προτάσεις και ιδέες τον εκπαιδευτικό της τάξης, ώστε να σχεδιάσει το πρόγραμμά του με βάση τις αρχές και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, καταθέτοντας ενδεικτικά σχέδια ανάπτυξης στις βασικές θεματικές ενότητες της Π.Ε.

Το βιβλίο είναι διαθέσιμο εδώ.

„Smart Art“ by Kristián Mensa

πηγή: http://www.mrkriss.com

   Kristián Mensa (*1997) is a young artist from Prague who is the author of the extraordinary works that he has simply named „Smart Art“.

Με τους μαθητές της Έκτης στη Δανειστική Βιβλιοθήκη-Αναγνωστήριο, Αίθουσα Εκπαιδευτικών Παιχνιδιών

Δύο ημέρες πριν κλείσουμε για τις διακοπές των Χριστουγέννων στο Αναγνωστήριο με την Έκτη

πηγή: http://2dim-ag-varvar.att.sch.gr/?p=1376

     Δύο ημέρες πριν κλείσουμε για τις διακοπές των Χριστουγέννων επισκέφτηκα με τους μαθητές της Έκτης Τάξης, στους οποίους διδάσκω Κ.Π.Α, τη νέα Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Σχολείου μας

Ήταν μια πέρα για πέρα δημιουργική μα συνάμα και ψυχαγωγική ώρα για όλους μας. Αφού μιλήσαμε για τον τρόπο λειτουργίας και ταξινόμησης των βιβλίων σε μια δανειστική βιβλιοθήκη, κατόπιν τα παιδιά δανείστηκαν βιβλία, ενόψει και των διακοπών των Χριστουγέννων. Στο δεύτερο μισό της ώρας χωρίστηκαν σε τρεις Ομάδες και έπαιξαν επιτραπέζια παιχνίδια.

Θέλω να σταθώ σε τρία σημεία. Αρχικά, στην υπέρτατη Αξία της Μεταγνώσης, στο περιβόητο «μαθαίνω πώς να μαθαίνω»που θα πρέπει να καλλιεργεί στο σύνολό της η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες.

Τα παιδιά δανείστηκαν βιβλία, ενόψει και των διακοπών των Χριστουγέννων.

Αναλογίζεστε πόσο σημαντική μεταγνωστική ικανότητα είναι το να μπορεί ένας μαθητής να κινείται, να αναζητά και να βρίσκει ένα βιβλίο σε μια δανειστική βιβλιοθήκη….

Ευχαριστούμε το Μουσείο Μπενάκη που ομόρφυνε τις Αίθουσές μας!

 

Η δεύτερη Αλήθεια της διδακτικής ώρας υπήρξε η αυτονόητη καλλιέργεια της Φιλαναγνωσίαςμέσα σε ένα ελκυστικό περιβάλλον. Το βιβλίο είναι βίωμα, τρόπος ζωής και μόνο βιωματικά μπορούν τα παιδιά να το κάνουν κομμάτι της καθημερινότητάς τους….

Σε ένα ελκυστικό περιβάλλον….

Τρίτο, και πιθανώς, σημαντικότερο σημείο αυτής της γόνιμης ώρας το Ομαδικό ΕκπαιδευτικόΠαιχνίδι. Φρονώ και είναι διαρκής έγνοια μου σε όλα τα χρόνια της εκπαιδευτικής διαδρομής μου μέχρι σήμερα ότι το Δημοτικό Σχολείο πρώτα και κύρια οφείλει να καταστήσει το Σχολείο ως κάτι θετικό στη συνείδηση των μαθητών. Μοναδικός Σκοπός του Δημοτικού σχολείου έπρεπε να είναι να κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν το Σχολείο. Αυτονόητο; Απλό; Μα …. δυστυχώς μέγα Ζητούμενο!

Παιδί όπως … παιχνίδι!!!!

 

Ναι ή… μήπως όχι;

 

Έχουν γραφτεί στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα πλήθος άρθρων αναφορικά με την Ανάγκη να μειωθεί η διδακτέα ύλη σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα και να επικεντρωθεί το Πρόγραμμα Σπουδών στην καλλιέργεια μεταγνωστικών δεξιοτήτων…

Μου ήρθε συνειρμικά, καθώς πληκτρολογώ ετούτες τις γραμμές, το στιγμιότυπο από το ταξίδι στη ΝΑ Γαλλία στο πλαίσιο του Comenius (http://sykees8.blogspot.gr/2013/04/comenius-2013-comenius-meeting-in.html), όπου η Alice εντελώς φυσιολογικά ζήτησε από τους μαθητές της στο μονοθέσιο σχολείο στοSaint Nazaire le Désert  να οργανώσουν σε Ομάδες το επόμενο ταξίδι τους στη Σλοβακία. Από την εβδομαδιαία παραμονή μου στην Προβηγκία διαπίστωσα ότι το ενδιαφέρον στο εκπαιδευτικό σύστημα της Γαλλίας εστιάζεται όχι τόσο στην πληθώρα των γνώσεων, αλλά σε μία σειρά από μεταγνωστικές δεξιότητες με σημαντικότερη αυτήν του «μαθαίνω πώς να μαθαίνω».

Οι Γάλλοι μαθητές στο Saint-Nazaire le Désert οργανώνουν το επόμενο ταξίδι τους

Πρόσεχε…!!!

Με τις σκέψεις αυτές κλείνω αυτό το κείμενο έχοντας πλήρη επίγνωση αφενός του πόσο πολύ απέχει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα από μια τέτοια κεντρική επιλογή αφετέρου το πόσο μεγεθυμένα έμοιαζαν τα λεπτά αυτής της ώρας στο θυμικό των μαθητών μας αλλά και το δικό μου!

                                                     Καλή και δημιουργική χρονιά!!! 

SOAR - An Animated Short Films **ACADEMY AWARD WINNING** BY Alyce Tzue

Μια νεαρή κοπέλα πρέπει να βοηθήσει έναν παράξενο πιλότο, ένα μικρό αγόρι, για να πετάξει πίσω στους συντρόφους του πριν είναι πολύ αργά. Το SOAR είναι μια βραβευμένη ταινία 3D κινουμένων σχεδίων, μια συνεργασία Miyazaki και Pixar.

The Lost Mariner: A Beautiful Animated Short Film About Memory

  πηγή: https://vimeo.com/

 

You have to begin to lose your memory, if only in bits and pieces, to realize that memory is what makes our lives. Life without memory is no life at all… Our memory is our coherence, our reason, our feeling, even our action. Without it, we are nothing.

 

Θα πρέπει να αρχίσεις να χάνεις τη μνήμη σου, έστω και αποσπασματικά, για να συνειδητοποιήσεις ότι η μνήμη είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή μας. Η ζωή χωρίς μνήμη δεν είναι ζωή σε όλα ... Η μνήμη μας είναι η συνοχή μας, η λογική μας, το συναίσθημά μας ακόμη και τη δράση μας. Χωρίς αυτη, δεν είμαστε τίποτα.

 

Στην όμορφη ταινία μικρού μήκους The Lost Mariner, η ανεξάρτητη δημιουργός  Tess Martin,  φέρνει στο φως μια σπάνια πάθηση μνήμης του Jimmie G,  χρησιμοποιώντας εγκοπές φωτογραφίας και ζωντανή δράση. Το αποτέλεσμα είναι μια εκπληκτική οπτική που λικνίζεται στην αποπροσανατολιστική τραμπάλα της πραγματικότητας και του εξωπραγματικού συνεχώς για να μας θυμίσει εκείνους που μαστίζονται από προβλήματα μνήμης,

The Lost Mariner by Tess Martin

 

Χόρχε Μπουκάι, Οι χρυσές κουκκίδες

 πηγή: http://antikleidi.com/
Jorge Bucay - Ο Δρόμος των Δακρύων

Συνειδητά ετούτη η αλληγορική ιστορία αποτελεί την πρώτη ανάρτηση της χρονιάς. Καλή χρονιά, όσο κι αν ακούγεται σαν πρόκληση παρά σαν ευχή!

O Μαρτίν είχε ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μέσα σε έντονες απολαύσεις.

Όταν η νοημοσύνη τον δεν έφτανε για να του δείξει τον καλύτερο δρόμο, τον οδηγούσε η διαίσθησή του. Ένιωθε σχεδόν όλη την ώρα ήρεμος κι ευτυχισμένος, απλώς, μερικές φορές, τη διάθεσή του σκίαζε η αίσθηση ότι ασχολιόταν υπερβολικά με τον εαυτό του.