- πηγή: http://www.buzzfeed.com/1. Mexico
In Mexico, each of the 12 chimes during the midnight countdown is matched with eating…
Μία παρέα εκπαιδευτικών που σμίξαμε στις Συκεές Θεσσαλονίκης με αφορμή το Μείζον Πρόγραμμα Επιμόρφωσης.
A group of teachers mingle at Sykees Thessaloniki on the occasion Major Training Program.
Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013
“Pencil And Eraser” / "Mολύβι και Γομολάστιχα" (animation)
Σκηνοθεσία: Gyula Macskássy
Συγγραφέας: Gyula Macskássy
Φωτογραφία: KözelKat Kalman
Συγγραφέας: Gyula Macskássy
Φωτογραφία: KözelKat Kalman
Ένα αριστουργηματικό animation από την Ουγγαρία!!!
Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013
Έκτακτα μέτρα της Κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της αιθαλομίχλης...
Από ... Υπουργός Ανάπτυξης .... αιθαλομιλοδιώκτης ο Άγιος των Ημερών!!!
Εκτός αν...
"JAFAR" by Nancy Spetsioti
Εκπληκτικό αντιρατσιστικό video-μάθημα ζωής!
Μέσα σε 100 δευτερόλεπτα η ταινία μικρού μήκους «Τζαφάρ» της σκηνοθέτιδος Νάνσυ Σπετσιώτη καταφέρνει να αποδομήσει τον ρατσισμό και να δείξει με τον πιο απλό και κατανοητό τρόπο ότι δε χωράει στη ζωή των ανθρώπων.
Ένα ζευγάρι πάει την κόρη του στο νοσοκομείο για να δει την πορεία της μετά την εγχείρηση μυελού των οστών, στην οποία υποβλήθηκε. Εκεί βρίσκουν έναν αλλοδαπό, τον Τζαφάρ, να κάθεται έξω από το γραφείο του γιατρού. Το κοριτσάκι αρχικά κάθεται δίπλα του. Γρήγορα οι γονείς του το αλλάζουν θέση και κατά την προσφιλή τακτική των Ελλήνων στις 4 θέσεις που υπάρχουν έξω από το γραφείο αφήνουν μια κενή δίπλα στο Τζαφάρ, με τον πατέρα να προτιμά να μείνει όρθιος.
Όταν θα βγουν όμως από το γραφείο του γιατρού όλα θα είναι διαφορετικά μέσα τους...
Στο ταινιάκι διάρκειας 2 λεπτών και 39 δευτερολέπτων μαζί με τους τίτλους τέλους πρωταγωνιστούν η Ναταλία Δραγούμη, ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, ο Νίκος Ψαρράς και οι Waseem Aktar, Χαρά Τσιόνγκα, Γεωργία Κατσικονούρη.
Steven Wilson: 'The Raven That Refused to Sing (And Other Stories)'' / Ιστορίες που το κοράκι αρνήθηκε να τραγουδήσει'
πηγή: http://antikleidi.com
"Η εποχή που λαμβάνουν χώρα οι ιστορίες πρέπει να τοποθετείται κάπου στο τέλος του δέκατου ένατου αιώνα ή στην αρχή του εικοστού. Αφορούν ιστορίες ανθρώπων που βρίσκονται κοντά στο τέλος της ζωής του, ιστορίες που έχουν να κάνουν με τύψεις, που έχουν να κάνουν απώλεια. Πρόκειται για σπουδαίες ιστορίες που δεν είναι απλά μεταφυσικές ιστορίες, αλλά πρωτίστως ιστορίες για πραγματικούς ανθρώπους.
Πραγματικά λατρεύω τις ιστορίες με φαντάσματα. Κάπως έτσι, είχα αυτή την ιδέα αναφορικά με το άλμπουμ, να υπάρχει ένα σχετικό μυθιστόρημα"
~ Το παραπάνω απόσπασμα είναι από συνέντευξή του καλλιτέχνη
'Ιστορίες που το κοράκι αρνήθηκε να τραγουδήσει'. Είναι το τρίτο προσωπικό άλμπουμ του Steven Wilson με τίτλο 'The Raven That Refused to Sing (And Other Stories)', το οποίο κυκλοφόρησε φέτος τον Φεβρουάριο και πιθανώς αποτελεί την πιο ώριμη δουλειά του.Ο Steven Wilson είναι από τους βασικότερους εκπροσώπους της progressive rock τα τελευταία 20 χρόνια και χαρακτηρίζεται ως μουσική ιδιοφυΐα.
Εμείς θα δούμε (και θα ακούσουμε) την πραγματικά συναισθηματική κι απόκοσμη ιστορία από το τελευταίο κι ομώνυμο κομμάτι του δίσκου:
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι: Το αγόρι με το απλωμένο χέρι
Από "Το Ημερολόγιο Ενός Συγγραφέα (ρωσ. Дневник писателя)" - Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
Τα παιδιά είναι κόσμος παράξενος, κοιμούνται κι ονειρεύονται. Πριν από τα Χριστούγεννα, αλλά και στη διάρκεια των Χριστουγέννων, συναντούσα συνεχώς στο δρόμο, σε συγκεκριμένο σημείο, ένα αγοράκι όχι μεγαλύτερο από εφτά χρονών. Μέσα στην τρομερή παγωνιά ήταν ντυμένο σχεδόν καλοκαιρινά, αλλά ο λαιμός του, πάντα τυλιγμένος με ένα κουρέλι, έδειχνε ότι κάποιος, παρ' όλα αυτά, το είχε φροντίσει πριν το στείλει έξω.
Κυκλοφορούσε «με το χέρι απλωμένο». Ο όρος είναι τυπικός, και σημαίνει «ζητιανεύω». Τον επινόησαν αγόρια σαν κι αυτό. Υπάρχουν πλήθος από αυτά τα παιδιά, που στριφογυρνούν στα πόδια μας και επαναλαμβάνουν δυνατά κάποιες αποστηθισμένες φράσεις. Όμως, τούτο το μικρό δε φώναζε, μιλούσε αθώα, ασυνήθιστα θα έλεγα, και με κοιτούσε με εμπιστοσύνη στα μάτια - θα πρέπει να ήταν καινούριο στο επάγγελμα. Στην ερώτησή μου απάντησε ότι έχει μια αδελφή, που είναι άνεργη και άρρωστη. Μπορεί να ήταν κι έτσι.
Έμαθα ωστόσο αργότερα ότι αγοράκια σαν κι αυτό υπάρχουν κοπάδια ολόκληρα: τα στέλνουν «με το χέρι απλωμένο», ακόμα και στη χειρότερη παγωνιά, κι είναι σίγουρο πως, αν δε μαζέψουν τίποτα, τα περιμένει ξυλοδαρμός. Έχοντας συγκεντρώσει μερικές δεκάρες, ένα τέτοιο αγόρι θα επιστρέψει με κόκκινα, κοκαλιασμένα δάχτυλα σε κάποιο υπόγειο, όπου θα μεθοκοπάει μια συμμορία ακαμάτηδων, από τους ίδιους εκείνους που «απεργώντας στη φάμπρικα Σάββατο προς Κυριακή επιστρέφουν στη δουλειά όχι νωρίτερα από Τετάρτη βράδυ». Εκεί, στα υπόγεια, μεθοκοπάνε μαζί τους οι πεινασμένες και δαρμένες γυναίκες τους, κι εκεί κατουριούνται τα πεινασμένα μωρά τους. Βότκα και βρόμα και ακολασία, αλλά κυρίως βότκα. Με τις δεκάρες που μάζεψε, στέλνουν και πάλι το αγοράκι έξω, στο καπηλειό, να φέρει κι άλλο ποτό. Για να διασκεδάσουν μάλιστα, του ρίχνουν καμιά φορά κι αυτουνού στο στόμα ένα ποτηράκι, χασκογελώντας όταν με κομμένη την ανάσα θα σωριαστεί σχεδόν αναίσθητο στο πάτωμα.
... φαρμάκι βότκα μου 'ριξε
αλύπητα στο στόμα...
Μόλις μεγαλώσει λίγο θα το χώσουν στα γρήγορα σε καμιά φάμπρικα, αλλά όσα θα κερδίζει θα είναι και πάλι υποχρεωμένο να τα φέρνει στους ακαμάτηδες, που θα τα πίνουν ως συνήθως.
Πάντως, πριν καν φτάσουν στη φάμπρικα, τα παιδιά αυτά έχουν γίνει κανονικοί εγκληματίες. Αλητεύουν μέσα στην πόλη και ξέρουν γωνιές σε αντίστοιχα υπόγεια, όπου μπορούν να τρυπώσουν και να διανυκτερεύσουν χωρίς να τα πάρει είδηση κανείς.
Μια φορά, ένα από αυτά πέρασε κάμποσες συνεχόμενες νύχτες στο υπόγειο κάποιου οδοκαθαριστή, μέσα σε ένα ψάθινο σεντούκι, δίχως εκείνος να καταλάβει τίποτα. Εννοείται πως γίνονται κλέφτες. Η κλεψιά γίνεται πάθος, ακόμα και σε οκτάχρονα παιδιά, τα οποία, μερικές φορές, δε συνειδητοποιούν καν ότι αυτό που κάνουν είναι παράνομο.
Τελικά, τα αντέχουν όλα —την πείνα, το κρύο, τους ξυλοδαρμούς— με αντίτιμο ένα πράγμα: την ελευθερία. Κάποτε θα το σκάσουν από τους ακαμάτηδες, για να ζητιανέψουν πια για τον εαυτό τους. Αυτό το άγριο πλάσμα ενίοτε δεν ξέρει ούτε πού ζει ούτε τι εθνικότητας είναι, αν υπάρχει Θεός, αν υπάρχει βασιλιάς. Λένε γι' αυτά πράγματα απίστευτα, αλλά αληθινά.
Μετρώντας τις “εισπράξεις” από τα κάλαντα
Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013
Ο μικρός πρίγκιπας μπροστά στον ανθρώπινο πολιτισμό
πηγή: http://tvxs.gr/
«Ήταν ένας έμπορος που πουλούσε τελειοποιημένα καταπότια που καταλαγιάζουν τη δίψα. Καταπίνεις ένα τη βδομάδα και δε θέλεις πια να ξαναπιείς. «Γιατί τα πουλάς αυτά;» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Είναι μεγάλη οικονομία χρόνου» είπε ο έμπορος. «Οι ειδικοί κάνανε τους υπολογισμούς τους. Εξοικονομούν πενήντα τρία λεπτά τη βδομάδα». «Αν είχα» λέει ο μικρός πρίγκιπας «πενήντα τρία λεπτά να ξοδέψω θα πήγαινα ήσυχα –ήσυχα σε μια πηγή να ξεδιψάσω...» Α. ΝΤΕ ΣΑΙΝΤ ΕΞΥΠΕΡYΓράφει ο Θανάσης Μπαντές
«Ο μικρός πρίγκιπας» ήταν για τον Εξυπερύ η έμπνευση της ζωής του. Αν αναλογιστούμε ότι σε πτήση που επιχείρησε στις 29 Δεκεμβρίου του 1935 αναγκάστηκε να προσγειωθεί στην έρημο διακόσια περίπου χιλιόμετρα πριν φτάσει στο Κάιρο κι ότι τον περιμάζεψε ένα καραβάνι (που χρειάστηκε πορεία πέντε ημερών για να τον βρει), αντιλαμβανόμαστε ότι «ο μικρός πρίγκιπας» ξεπερνά τα όρια της διανοητικής δημιουργίας και αποκτά υπόσταση χειροπιαστή, αφού γεννιέται μέσα στο φυσικό ερημικό τοπίο της εκτυλισσόμενης δράσης.
Με άλλα λόγια ο πιλότος που συναντά ο ουρανοκατέβατος πρίγκιπας στην έρημο είναι ο ίδιος ο Εξυπερύ που γνωρίζει πολύ καλά εκ των προτέρων ότι αν δεν επισκευάσει το αεροσκάφος μέσα σε λίγες μέρες και του τελειώσει το νερό, κάθε διαφυγή θα γίνει αδύνατη. Από την άποψη αυτή «ο μικρός πρίγκιπας» παίρνει διαστάσεις οραματισμού, λειτουργεί δηλαδή ως μεταφυσικό βίωμα, που δίνει όλες τις απαντήσεις για την περιπέτειά του Εξυπερύ στην έρημο. Ο ουρανός, ως μοναδικός σύντροφος της ερήμου, ήταν αδύνατο να μην πρωταγωνιστήσει στην όλη διαδικασία. Είναι η πατρίδα του πρίγκιπα, είναι δηλαδή το αχαλίνωτο του αγνώστου που οφείλει να διερευνηθεί και που τελικά δεν θα δράσει ούτε εκφοβιστικά, ούτε απειλητικά, παρά μόνο συντροφικά, αφού δεν θα μπορούσε να στείλει τίποτε πιο ακίνδυνο και πιο φιλικό από τον μικρό πρίγκιπα.
Το πιο ευαίσθητο, το πιο άκακο, το πιο αθώο πλάσμα της παγκόσμιας λογοτεχνίας γεννιέται – ως σύλληψη, όχι ως καταγραφή – μέσα στον έσχατο κίνδυνο. Κι αυτή είναι η πιο αισιόδοξη οπτική της ζωής. Είναι η οριστική συντριβή όλων των φόβων, η στιγμή που η αισιοδοξία παίρνει διαστάσεις επαναστατικότητας. Γιατί ο Εξυπερύ, μετατρέποντας τον επιθανάτιο ρόγχο στο πιο τρυφερό καλωσόρισμα, δεν ξεπερνά μόνο τον εαυτό του, σ’ ένα ψυχικό άλμα καθαρά προσωπικό, αλλά καθιστά σαφές ότι η ατομική νίκη μπροστά στο αδυσώπητο του αγνώστου – τι πιο άγνωστο από το θάνατο – παίρνει εξ’ ορισμού πανανθρώπινες διαστάσεις ως δίοδος που οδηγεί το «εγώ» στο «εμείς».
Αν μέσα στην έρημο νιώσουμε φόβο θα έρθουν η τρέλα και η βία, αν όχι, θα έρθει ο μικρός πρίγκιπας. Το κλείσιμο του έργου είναι ξεκάθαρη προτροπή: «Και αν γίνει να περάσετε από κει σας ικετεύω μη βιαστείτε, σταθείτε εκεί, λίγο κάτω από το αστέρι. Όταν λοιπόν σας ζυγώνει κανένα παιδί, αν σας γελάσει, αν έχει χρυσαφένια μαλλιά, αν δεν σας αποκρίνεται καθώς θα το ρωτάτε, θα μαντέψετε σωστά ποιος είναι. Λοιπόν να είστε ευγενικοί! Μη μ’ αφήσετε τόσο πολύ θλιμμένο: γράψτε μου γρήγορα πως ξαναγύρισε…..». (σελ. 99). Τα σχεδόν οχτώ χρόνια που πέρασαν μέχρι την κυκλοφορία του «μικρού πρίγκιπα» (δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 1943) δεν είναι παρά ο χρόνος που χωρίζει το βίωμα από τη συνείδηση.
Υπό αυτή την έννοια ο μικρός πρίγκιπας είναι ο απολογισμός της ατομικότητας που μοιραία παίρνει διαστάσεις συλλογικές, αφού καμιά ατομικότητα δεν υφίσταται εκτός συνόλου. Είναι δηλαδή το σημείο της ταύτισης, της απόλυτης εναρμόνισης, του ατόμου με τον κόσμο. Γιατί ο μικρός πρίγκιπας είναι αυτός που θέτει ερωτήσεις («Τα αγκάθια σε τι χρησιμεύουν; Σε τι χρησιμεύει να κατέχεις τα άστρα; Σε τι χρησιμεύει να είσαι πλούσιος; Τι θα πει: να θαυμάζω; Τι είναι ο ορισμός; Τι είναι γεωγράφος; Γιατί πίνεις; Μα δεν υπάρχει κανείς στη γη;») επαναπροσδιορίζοντας – καθαρά διαλεκτικά – όλες τις έννοιες που έχουν διαστρεβλωθεί. Η διαστρέβλωση των εννοιών δεν είναι παρά η διαστρέβλωση του ανθρώπου που κατακερματίζεται μέσα στη δίνη ενός πολιτισμού που έχει πάψει από καιρό να ορίζει, οδηγούμενος σ’ ένα αυτοκαταστροφικό αντιφατικό δίπολο, αφού από τη μια σαρώνεται από έναν πολιτισμό που εξελίσσεται σχεδόν ανεξέλεγκτα μετατρέποντάς τον σε απρόσωπη μάζα κι από την άλλη ατενίζει τον κόσμο καθαρά ατομιστικά σαν να μην υπάρχει τίποτε άλλο πέραν του εαυτού του. Η μετατροπή του συλλογικού οράματος σε ατομικό, που όμως καθορίζεται από συνισταμένες ξεκάθαρα κοινωνικές – στα όρια του πιο άκρατου πιθηκισμού – σηματοδοτεί τη μέγιστη αλλοτρίωση, που λειτουργεί όχι μόνο ως προφανής κρίση ταυτότητας, αλλά κι ως απομάκρυνση από καθετί, είτε συνάνθρωπος, είτε περιβάλλον, είτε οτιδήποτε λέγεται αυτό, δηλαδή ως έσχατη απομόνωση.
Γι’ αυτό κι όλοι οι πλανήτες που γνωρίζει ο μικρός πρίγκιπας είναι πολύ μικροί. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι που ζουν στους πλανήτες είναι μόνοι. Γιατί ο μικρόκοσμος του καθενός είναι απελπιστικά λίγος κι ο εγκλωβισμός στο λίγο είναι η πιο ασφυκτική μοναξιά. Κάθε ξεκομμένη ατομικότητα κι ένας ελάχιστος πλανήτης, και κάθε δράση μέσα στα όρια του αδιαπέραστου κάνει τον κλοιό ακόμη πιο τρομακτικό. Με άλλα λόγια οτιδήποτε υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί παρά να είναι κλειστοφοβικό και παράλογο. Ο μοναχικός βασιλιάς εκλιπαρεί τον μικρό πρίγκιπα να μείνει κοντά του και του τάζει υπουργεία. Η εξουσία, ως ξεκάθαρα διαστροφικός μηχανισμός ταυτίζεται με την ύπαρξη, γίνεται δηλαδή σκοπός και νόημα ζωής ως αντιστάθμισμα της θλιβερότερης κενότητας. Ο αρουραίος – θύμα τονώνει την ύπαρξη. Μπορούν να τον τιμωρούν όποτε θέλουν. Ο γεωγράφος επιστήμονας είναι χαμένος μέσα στα βιβλία και ταλαντεύεται αναζητώντας τους ακριβέστερους ορισμούς. Όμως τα όρια της επιστήμης γίνονται όρια προσωπικά κι ο κατακερματισμός της γνώσης σηματοδοτεί τον κατακερματισμό της ύπαρξης. Ο επιχειρηματίας κάνει διαρκώς λογαριασμούς πάνω στα χαρτιά του και κατέχει πεντακόσια εκατομμύρια αστέρια. Όταν ο μικρός πρίγκιπας τον ρωτά πώς μπορεί να κατέχει τα αστέρια, δίνει την απάντηση: «Όταν βρεις ένα διαμάντι που δεν είναι κανενός, είναι δικό σου. Όταν βρεις ένα νησί που δεν ανήκει σε κανέναν, είναι δικό σου. Αν έχεις πρώτος μια ιδέα, που δεν την είχε κανείς άλλος, είναι δική σου. Και εγώ κατέχω τα αστέρια γιατί κανείς πριν από μένα δε σκέφτηκε να είναι δικά του». (σελ. 52). Κι όταν ο μικρός πρίγκιπας τον ρωτά τι τα κάνει, δίνεται ως απάντηση: «…γράφω σ’ ένα μικρό χαρτί τον αριθμό των άστρων. Μετά κλειδώνω αυτό το χαρτί σ’ ένα συρτάρι ή το καταθέτω στην τράπεζα». (σελ. 52). Η αυθαίρετη ιδιοκτησία των αστεριών είναι ο χυδαιότερος κι ο πιο παράλογος ατομικισμός, που διασφαλίζει το είναι μόνο μέσα από το έχειν ταυτίζοντας την ιδιοκτησία με την αχρήστευση. Ο φανοκόρος ανάβει συνέχεια τη λάμπα έχοντας ξεχάσει το γιατί. Ο ανόητος θέλει να τον θαυμάζουν χωρίς να μπορεί να εξηγήσει τους λόγους. Ο μπεκρής πίνει για να ξεχάσει τη δυστυχία ότι είναι μπεκρής.
Ο μικρός πρίγκιπας, δεν είναι παρά ο ίδιος ο Εξυπερύ, που μέσα στην έρημο, έρχεται αντιμέτωπος με την ατέρμονη ανθρώπινη δυστυχία. Μόνο στην έρημο θα αναδεικνύονταν τα ύψη της ανθρώπινης ερημιάς. Και ξαφνικά, ως δια μαγείας, όλα γίνονται ξεκάθαρα. Η ανθρώπινη ευτυχία δεν κρύβει καμιά πολυπλοκότητα. Είναι το ξύπνημα του μικρού πρίγκιπα που υπάρχει στον καθένα. Η κατανόηση της ολοκλήρωσης μέσα από τον άλλο. Η συνείδηση ότι συναισθηματική πληρότητα υπάρχει μόνο μέσα από τη συναισθηματική μοιρασιά. Γιατί η εξημέρωση της αλεπούς δεν αφορά την κυριότητά της, αφορά το πλησίασμά της. Και η ιδιοκτησία δεν ορίζεται με την κατοχή, αλλά με τη φροντίδα: «Εγώ κατέχω ένα λουλούδι που το ποτίζω κάθε μέρα. Κατέχω τρία ηφαίστεια που τα καθαρίζω κάθε βδομάδα. Γιατί καθαρίζω ακόμη κι εκείνα που είναι σβησμένα. Δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να γίνει. Κάνω ό, τι είναι χρήσιμο στα ηφαίστειά μου, ό, τι είναι χρήσιμο στα λουλούδια μου που τα κατέχω όλα. Μα εσύ δεν είσαι χρήσιμος στα αστέρια σου». (σελ. 53). Ο μικρός πρίγκιπας είναι η σοφία της αχαλίνωτης αθωότητας, δηλαδή η υπέρτατη αισιοδοξία, και μόνο έτσι μπορεί να γίνει κατανοητός. Γι’ αυτό είναι βέβαιο ότι συνεχίζει να ζει κι ότι ανά πάσα στιγμή θα εμφανιστεί, όπως τον περιμένει κι ο ίδιος ο Εξυπερύ. Αλίμονο σ’ αυτούς που νομίζουν ότι πέθανε από το δηλητήριο του φιδιού. Δεν θα δουν ποτέ το μικρό πρίγκιπα.
Α. ΝΤΕ ΣΑΙΝΤ ΕΞΥΠΕΡΥ «Ο μικρός πρίγκιπας» εκδόσεις «Σ. Ι. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ» Αθήνα 1983
European Schoolnet Academy: σεμινάρια με ελεύθερη πρόσβαση
Η European Schoolnet Academy είναι μία προσπάθεια του European Schoolnet, δηλαδή του Ευρωπαϊκού φορέα που διαχειρίζεται προγράμματα δια βίου μάθησης που σχετίζονται κυρίως με ζητήματα πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Η Ακαδημία είναι μία διαδικτυακή πλατφόρμα που στόχο έχει να προωθήσει την καινοτομία στην εκπαίδευση και ειδικότερα στις τάξεις, μέσα από διαδικτυακά σεμινάρια επαγγελματικής ανάπτυξης για εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Τα σεμινάρια που προσφέρει η Ακαδημία είναι χωρίς καμία χρέωση. Στην παρούσα φάση έχουν οργανωθεί δύο σεμινάρια για τις αρχές του 2014 και μπορεί ο καθένας από εμάς να εγγραφεί και να τα παρακολουθήσει.
Το πρώτο σεμινάριο με τίτλο Future Classroom Scenarios, αναφέρεται κυρίως στην καινοτομία στην εκπαίδευση και πώς θα μπορούσαν οι εκπαιδευτικού να την εισάγουν στα μαθήματα και τις δραστηριότητές τους (θα ξεκινήσει κάπου μεταξύ Φεβρουαρίου / Μαρτίου 2014 και θα έχει διάρκεια 6 εβδομάδων).
Το δεύτερο σεμινάριο με τίτλο Innovative Practices for Engaging STEM Teaching. Σε αυτό το διαδικτυακό σεμινάριο οι συμμετέχοντες θα διερευνήσουν καινοτόμες παιδαγωγικές πρακτικές, θα μάθουν πώς να αποκούν πρόσβαση σε εκπαιδευτικούς πόρους σχετικούς με τις επιστήμες από όλη την Ευρώπη, θα ανακαλύψουν απομακρυσμένα και εικονικά εργαστήρια ως καινοτόμα εργαλεία διδασκαλίας στην τάξη των επιστημών και θα λάβουν μέρος σε εικονικές επισκέψεις σε ερευνητικά κέντρα. Τέλος το σεμινάριο θα απασχολήσει και το θέμα του φύλου στην ενασχόληση με τις επιστήμες καθώς και ζητήματα συμβουλευτικής (θα ξεκινήσει κάπου μεταξύ Φεβρουαρίου / Μαρτίου 2014 και θα έχει διάρκεια 8 εβδομάδων).
Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013
Ένα κόμικ για την ...προληπτική λογοκρισία
πηγή: www.lifo.gr
Ναι.... η (προληπτική) λογοκρισία μπορεί κάποιες φορές να'ναι αντιρατσιστική. Όμως πάντα μα πάντα είναι φασιστική.
Τα πιο φωτογραφημένα μέρη του πλανήτη: Ένας διαδραστικός χάρτης μας τα αποκαλύπτει
πηγή: http://www.sightsmap.com/
Ένας εντυπωσιακός διαδραστικός χάρτης, μας αποκαλύπτει τα πιο φωτογραφημένα μέρη του κόσμου σύμφωνα με το Google Maps και την υπηρεσία Panormio.
Στον εν λόγω χάρτη, ζουμάροντας, μπορείτε να δείτε και τα πιο φωτογραφημένα αξιοθέατα ανά περιοχή.
Εντυπωσιακό είναι ότι στην Αθήνα, την πρωτιά κατέχει ο Λυκαβηττός και όχι η Ακρόπολη όπως ήταν αναμενόμενο.
Εξερευνήστε τον χάρτη εδώ
Στον εν λόγω χάρτη, ζουμάροντας, μπορείτε να δείτε και τα πιο φωτογραφημένα αξιοθέατα ανά περιοχή.
Εντυπωσιακό είναι ότι στην Αθήνα, την πρωτιά κατέχει ο Λυκαβηττός και όχι η Ακρόπολη όπως ήταν αναμενόμενο.
Εξερευνήστε τον χάρτη εδώ
Tolstoy Reads from ‘A Calendar of Wisdom’: Rare 1909 Recording / O Τολστόι διαβάζει από «το ημερολόγιο της φρόνησης» (σπάνια ηχογράφηση, 1909)
 |
| Leo Tolstoy at age 20, 1848 |
Πόσο διαχρονικός και επίκαιρος ο τεράστιος κλασσικός!!!
Ο αγαπημένος Ρώσος συγγραφέας, λίγο πριν το θάνατό του, σχετικά με το αντικείμενο-νόημα της ζωής.
"Είναι ενδιαφέρουσα μόνο για τους ανθρώπους που ασχολούνται με το έργο του αυτο-μετασχηματισμού,"
Την περασμένη εβδομάδα συμπληρώθηκαν 129 χρόνια από την ημέρα που ο Leo Tolstoly συνέλαβε το ημερολόγιο της φρόνησης - Tumblr-σαν επιτομή του διάσημου συγγραφέα με σκέψεις σχετικά με το νόημα της ζωής, που του χρειάστηκαν είκοσι χρόνια για να ολοκληρωθεί. Σε αυτή την σπάνια ηχογράφηση από το 1909, καταγράφηκαν τέσσερα χρόνια μετά την ολοκλήρωση του βιβλίου και ένα χρόνο πριν ο Τολστόι αποβιώσει, ο αγαπημένος συγγραφέας διαβάζει ένα απόσπασμα από το βιβλίο που μαρτυρά την καθολική επιδίωξη της αυτο-βελτίωσης:
"Ότι το αντικείμενο της ζωής είναι η αυτο-τελειότητα, η τελειότητα όλων των αθάνατων ψυχών, ότι αυτός είναι ο μόνος σκοπός της ζωής μου, φαίνεται να είναι σωστό από το γεγονός και μόνο ότι κάθε άλλο αντικείμενο είναι ουσιαστικά ένα νέο αντικείμενο. Ως εκ τούτου, το ζήτημα για το μόνο νόημα της ζωής σου είναι να κάνεις σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα αυτό που είναι επιθυμητό από εσένα, ώστε να φθάσεις στην καθολική αυτό-βελτίωση. Τέχνη, άραγε, εσύ κάνεις το σωστό;"
A Welcome Note to New Teachers – Inspired by Burcu Akyol (@burcuakyol)
πηγή:
Burcu Akyol is an amazing professional and person in Istanbul, Turkey. Anyone who is active on social media (and not only) knows her for her professionalism, fantastic and widely-known educational conferences she organises and wonderful smile and character!
Burcu tagged me on her Eleven post and I decided to expand on one of her questions and turn it into a blog post. Burcu’s question was: What would your advice be to a new teacher?
I have been teaching for almost seventeen years. The beauty of our profession is that we keep on learning practically every day, and every beginning of the school year feels like the first time. I read somewhere that it is one of the few professions where we can start again from the beginning, every year : ) If I could give some advice to new teachers, first of all I would give them a huge welcome to this wonderful field.
Burcu tagged me on her Eleven post and I decided to expand on one of her questions and turn it into a blog post. Burcu’s question was: What would your advice be to a new teacher?
I have been teaching for almost seventeen years. The beauty of our profession is that we keep on learning practically every day, and every beginning of the school year feels like the first time. I read somewhere that it is one of the few professions where we can start again from the beginning, every year : ) If I could give some advice to new teachers, first of all I would give them a huge welcome to this wonderful field.
Welcome and we are all in this together.
- It is a great field, which can give so much happiness, but disappointment occasionally as well. Use this disappointment to improve on and reflect.
- It really is okay to admit you do not know something, or have made a mistake. It took me a couple of years to realise it, but the students are mostly understanding and really appreciate it.
- It is absolutely essential, and to the benefit of both yourself as an educator, and to your students as well and above all, to continue developing professionally. It doesn’t need to be endless hours consumed in sessions or giving up altogether on sleep. Connect with other educators on social media – and there are lots out there to help, support and motivate you. And you can do the same for them! And it can be as little as 5 minutes interaction per day. Believe me, once you start it, you will love it! You can go to my series of blog posts on how to start, either online, offline or both.
- Reflect on what went well – it is so important, as we mainly tend to focus on where we didn’t do so well. Both in balance are great to do – reflection on good points helps in keeping it up, and reflection on negative aspects helps bring on improvement.
Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013
3 songs about Christmas
Από τα πιο πολυδιασκευασμένα τραγούδια του σκαθαριού, που έγραψε μαζί με την γυναίκα του Yoko Ono. Σαράντα δύο χρόνια μετά, οι πόλεμοι υπάρχουνε ακόμη γύρω μας, με όπλα ή χωρίς.
She & Him - Baby, It's Cold Outside (2012)
Ο M. Ward και η Zooey Deschanel αρέσκονται σε χριστουγεννιάτικες διασκευές, και μόλις πέρσι κυκλοφόρησαν αυτό το χαριτωμένο, animated, βίντεό τους. Βάλε ένα ποτήρι κρασί, που να τρέχεις με αυτό το κρύο έξω.
The Pogues featuring Kirsty MacColl - Fairytale Of New York (1987)
Χριστουγεννιάτικος ύμνος για τους Βρετανούς και ιδιαίτερα για τους Ιρλανδούς. Με τον Matt Dillon να σέρνει τον Shane MacGowan σ' ένα ονειρικό ντουέτο με την Kirsty MacColl. Για όλους τους καταπιεσμένους και περιθωριακούς αυτού του κόσμου.
Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013
.jpg)
The Christmas cards of Salvador Dali / Oι χριστουγεννιάτικες κάρτες του Σαλβαντόρ Νταλί
πηγή: www.lifo.gr
Μπορεί να μην θύμιζαν σε τίποτα τις κλασικές χριστουγεννιάτικες κάρτες αλλά με δημιουργό τον Σαλβαντόρ Νταλί, μάλλον αυτό θα έπρεπε να ήταν το ζητούμενο. Μέσα σε αυτά τα χρόνια ο μεγάλος καλλιτέχνης σχεδίασε 19 διαφορετικά σκίτσα με θέμα τα Χριστούγεννα ενώ υπάρχουν και ελάχιστες εκδόσεις με τις χειρόγραφες ευχές του.
Παρόλο που στην Ισπανία οι κάρτες έγιναν εξαιρετικά δημοφιλείς όταν τυπώθηκαν μαζικά, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού γνώρισαν εμπορική αποτυχία και δεν μπόρεσαν να κερδίσουν το αμερικανικό κοινό στην πρώτη γνωριμία με την φαντασμαγορία του Νταλί.
Πάντως το σχέδιο μιας από τις πρώτες κάρτες που σχεδίασε ο Νταλί, είχε γίνει διάσημο αρκετά χρόνια πριν όταν είχε κοσμήσει το εορταστικό τεύχος της Vogue του 1946.
Ελάχιστες από αυτές κυκλοφορούν σήμερα προς πώληση στο eBay και σχεδόν όλες εκτίθενται σαν μέρος της συλλογής Νταλί στο Dalí Theatre-Museum.
 |
|
Felicitación de Navidad, Dali, 1974
|
Σουρεαλιστικά δέντρα και χειρόγραφες ευχές σε μικρά έργα τέχνης
Μεταξύ 1958 και 1976 οι επιστήμονες, οι γιατροί και οι φαρμακοποιοί που ήταν πελάτες της εταιρείας με έδρα τη Βαρκελώνη Hoechst Ibérica, παρέλαβαν Χριστουγεννιάτικες κάρτες που σήμερα θεωρούνται μικρά συλλεκτικά έργα τέχνης.Μπορεί να μην θύμιζαν σε τίποτα τις κλασικές χριστουγεννιάτικες κάρτες αλλά με δημιουργό τον Σαλβαντόρ Νταλί, μάλλον αυτό θα έπρεπε να ήταν το ζητούμενο. Μέσα σε αυτά τα χρόνια ο μεγάλος καλλιτέχνης σχεδίασε 19 διαφορετικά σκίτσα με θέμα τα Χριστούγεννα ενώ υπάρχουν και ελάχιστες εκδόσεις με τις χειρόγραφες ευχές του.
Παρόλο που στην Ισπανία οι κάρτες έγιναν εξαιρετικά δημοφιλείς όταν τυπώθηκαν μαζικά, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού γνώρισαν εμπορική αποτυχία και δεν μπόρεσαν να κερδίσουν το αμερικανικό κοινό στην πρώτη γνωριμία με την φαντασμαγορία του Νταλί.
Πάντως το σχέδιο μιας από τις πρώτες κάρτες που σχεδίασε ο Νταλί, είχε γίνει διάσημο αρκετά χρόνια πριν όταν είχε κοσμήσει το εορταστικό τεύχος της Vogue του 1946.
Ελάχιστες από αυτές κυκλοφορούν σήμερα προς πώληση στο eBay και σχεδόν όλες εκτίθενται σαν μέρος της συλλογής Νταλί στο Dalí Theatre-Museum.
Noel, 1948 – Study for a cover of VOGUE
Felicitación de Navidad, Dali, 1971
Felicitación de Navidad, Dali, 1968
Felicitación de Navidad, Dali, 1968
Felicitación de Navidad, Dali, 1964
Nativity Scene by Dali (1959 – Hallmark)
Felicitación de Navidad, 1962 (…el primer Christmas astronautico)
Felicitación de Navidad, 1961 (con la infanta Margarita de “Las meninas”
Felicitación de Navidad, 1960 (con Don Quijote de la Mancha)
Felicitacion de Navidad – 1958
Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013
Το Αστέρι των Χριστουγέννων
Πηγή: Σύγχρονη έκφραση
Για να εξετάσουμε τις πιθανές αστρονομικές ερμηνείες του ουράνιου αντικειμένου που ονομάζουμε «αστέρα της Βηθλεέμ» ή «άστρο των Χριστουγέννων», πρέπει αρχικά να προσδιορίσουμε το χρόνο εμφάνισής του και στην συνέχεια να μελετήσουμε τις υπάρχουσες πηγές που αφορούν την περιγραφή του.Το πρώτο ερώτημα που χρειάζεται να απαντηθεί αφορά την χρονολογία γέννησης του Ιησού. Η δημιουργία ημερολογίου με αφετηρία τη γέννηση του Ιησού προτάθηκε για πρώτη φορά το 532 μ.Χ, όταν ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ανέθεσε στον εκκλησιαστικό συγγραφέα Διονύσιο τον μικρό αυτό το έργο. Η έως τότε χρονολόγηση ξεκινούσε από την κτίση της Ρώμης. Ο Διονύσιος ο μικρός όρισε ως έτος Γέννησης το 1μ.Χ, το οποίο αντιστοίχισε στο έτος 754 από κτίσεως Ρώμης. Υπήρξαν όμως και ιστορικά και μαθηματικά λάθη στους υπολογισμούς του. Αξίζει να αναφέρουμε την παράληψη του έτους μηδέν στο νέο ημερολόγιο, αφού σε εκείνη την εποχή ήταν άγνωστη η χρήση των αλγεβρικών αριθμών.
Σήμερα, ιστορικοί και θεολόγοι ερευνητές έχουν καταλήξει και τοποθετούν τη Γέννηση του Ιησού στο 6 – 7 π.Χ. Όσον αφορά την ημερομηνία της 25ης Δεκεμβρίου δεν προέκυψε από μαθηματικούς υπολογισμούς. Αποτέλεσε αρχικά απόφαση του πάπα Ιουλίου ο οποίος θέλησε να αντικαταστήσει, με τα Χριστούγεννα, την σημαντικότερη ειδωλολατρική γιορτή του Μίθρα, κατά την οποία γιορτάζονταν η «γέννηση του αήττητου ήλιου» και η διάβασή του ηλίου από το χειμερινό ηλιοστάσιο.
Γραπτές αναφορές για τον «αστέρα» της Βηθλεέμ συναντάμε στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, καθώς και σε κάποια από τα λεγόμενα «απόκρυφα» ευαγγέλια, τα οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αποδέχεται ως αξιόπιστα. Θεωρούμε επομένως μοναδική μας πηγή τις αναφορές του ευαγγελιστή Ματθαίου (κεφ. Β εδαφ. 1-12).
Οι μάγοι που παρατήρησαν τον «αστέρα» ήταν αστρονόμοι της εποχής, επομένως πολύ καλοί γνώστες των ουράνιων φαινομένων, γι’ αυτό και τους συμβουλεύθηκε ο βασιλιάς Ηρώδης. Παράλληλα, υπήρξαν αποκρυφολόγοι και αστρολόγοι και το πιθανότερο Πέρσες στην καταγωγή. Καθώς οι γραφές περιγράφουν τον «αστέρα», του προσδίδουν δύο βασικά χαρακτηριστικά: τη «κίνηση» (ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτοὺς) και τη «στάση» πάνω στην ουράνια σφαίρα (ἕως ἐλθὼν ἐστάθη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον). Οπότε το αστρονομικό αντικείμενο που αναζητούμε θα πρέπει να ικανοποιεί τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Ας αναζητήσουμε λοιπόν όλες τις πιθανές ερμηνείες του ξεκινώντας από τις λιγότερο πιθανές και καταλήγοντας σε αυτές με τις ισχυρότερες πιθανότητες.
Οι διάττοντες αστέρες ή πεφταστέρια αποτελούν συνήθη αστρονομικά φαινόμενα. Ο χρόνος ζωής τους δεν υπερβαίνει τα μερικά δευτερόλεπτα, γεγονός το οποίο δεν έρχεται σε συμφωνία με την αναφορά των γραφών ότι το φαινόμενο ήταν ορατό από τους μάγους στη διάρκεια του ταξιδιού τους προς την Ιουδαία. Επιπλέον, η πτώση ενός διάττοντα δεν πληροί τα παρατηρησιακά δεδομένα της «κίνησης» και της «στάσης», που αναφέραμε νωρίτερα. Η εκδοχή της βολίδας επίσης εμφανίζεται ανίσχυρη διότι, παρότι μπορεί να αποτελεί φαινόμενο εξαιρετικής λαμπρότητας, καθώς θρυμματίζεται κατά την είσοδό της στην ατμόσφαιρα, ο χρόνος ζωής της δεν υπερβαίνει τις μερικές δεκάδες δευτερολέπτων.
Ο κομήτης έχει αποτελέσει πολύ ισχυρό υποψήφιο για τον «αστέρα των Χριστουγέννων», διότι μπορεί να παρατηρηθεί για αρκετούς μήνες στον ουρανό, κινείται σχετικά με τους απλανείς αστέρες, αλλάζει θέση ως προς τον ήλιο, παρουσιάζει στάσεις όπως οι πλανήτες και η λαμπρότητά του μπορεί να τον κάνει ορατό ακόμα και την ημέρα. Γνωρίζουμε για παρατήρηση κομήτη στις χώρες της Μεσοποταμίας το17 π.Χ και για τον κομήτη του Halley το 12 π.Χ. Οι χρονολογίες αυτές όμως απέχουν αρκετά από την ημερομηνία γέννησης του Ιησού. Βεβαίως, ισχυρό επιχείρημα κατά της υπόθεσης του κομήτη αποτελεί το γεγονός ότι οι κομήτες ανέκαθεν θεωρούνταν προάγγελοι πολέμων, λοιμών και φυσικών καταστροφών, επομένως δύσκολα θα συνδυάζονταν με την γέννηση ενός βασιλιά.
Οι αστρονόμοι στην αρχαιότητα γνώριζαν ότι υπάρχουν αστέρες οι οποίοι εμφανίζονταν ξαφνικά στον ουρανό πολύ λαμπεροί, στην συνέχεια μειώνονταν η λαμπρότητά τους, ώσπου μετά κάποιο χρονικό διάστημα δεν ήταν πια ορατοί. Τους ονόμαζαν «νέους» αστέρες. Ο Ίππαρχος είχε παρατηρήσει «νέο» αστέρα στον αστερισμό του Σκορπιού το 134 π.Χ. Σήμερα γνωρίζουμε ότι πρόκειται για καινοφανείς (nova) ή υπερκαινοφανείς (supernova). Πρόκειται για αστέρες μεγάλης μάζας στα τελευταία στάδια εξέλιξής τους, όπου οι θερμοπυρηνικές εκρήξεις που συντελούνται στο εσωτερικό τους εκτινάσσουν μεγάλο μέρος του υλικού τους στο διάστημα.
.jpg)
Παρατήρηση nova ή supernova αστέρα κοντά στο έτος μηδέν δεν υπήρξε, χωρίς βεβαίως να αποκλείεται μια τέτοια παρατήρηση μόνο από τους μάγους. Μια τέτοια παρατήρηση όμως δεν θα ήταν συνεπής με τις μαρτυρίες των γραφών, αφού μιλάμε για απλανείς αστέρες οι οποίοι δεν κινούνται ούτε και παρουσιάζουν στάσεις στον ουρανό.
Γνωστοί πλανήτες στους αρχαίους αστρονόμους ήταν οι: Ερμής, Αφροδίτη, Άρης, Δίας και Κρόνος. Γνώριζαν ότι κινούνται πάνω στην ουράνια σφαίρα σε τόξα, άλλοτε από την δύση προς την ανατολή (ορθή κίνηση) και άλλοτε από την ανατολή προς τη δύση (ανάδρομη κίνηση). Τα σημεία που άλλαζε η κίνησή τους από ορθή σε ανάδρομη τα ονόμαζαν στηριγμούς ή στάσεις. Η ερμηνεία του «αστέρα της Βηθλεέμ» ως κάποιου πλανήτη είναι πολύ ισχυρή γιατί οι πλανήτες είναι φωτεινά ουράνια σώματα και ικανοποιούν τα κριτήρια της «κίνησης» και της «στάσης» στον ουρανό, ερχόμενοι σε συμφωνία και με την περιγραφή του ευαγγελιστή Ματθαίου. Ο πλανήτης Δίας βρέθηκε σε στάση το 7π.Χ, και μάλιστα στην κορυφή του ζωδιακού φωτός (μια λάμψη στον ορίζοντα λίγο μετά το λυκόφως ή λίγο πριν από το λυκαυγές).
Επικρατέστερη θεωρία για την ερμηνεία του «αστέρα της Βηθλεέμ» αποτελεί η σύνοδος πλανητών, φαινόμενο στο οποίο παρατηρούμε κάποιους πλανήτες σε μια περιορισμένη περιοχή του ουρανού. Μπορεί μάλιστα να βρεθούν τόσο κοντά, ώστε να μην ξεχωρίζουν ως δύο σώματα, αλλά ως ένα, μεγάλης λαμπρότητας. Ο αστρονόμος Κωνσταντίνος Χασάπης υπολογίζοντας την θέση των πλανητών στον ουρανό της Βηθλεέμ την εποχή της γέννησης του Ιησού διαπίστωσε ότι το 7 π.Χ οι Δίας και Κρόνος βρέθηκαν σε σύνοδο τρεις φορές, στον αστερισμό των Ιχθύων. Το επόμενο έτος, το 6π.Χ τους πλησίασε και ο Άρης. Αναφορά της τριπλής συνόδου Δία - Κρόνου έχει βρεθεί σε κείμενο στη Βαβυλώνα και προέρχεται από την αστρολογική σχολή της Σιππάρ.
της Φιόρης – Αναστασίας Μεταλληνού, Αστροφυσικός
Συνεργάτης Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών & Τηλεπισκόπησης, Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών
Γνωστοί πλανήτες στους αρχαίους αστρονόμους ήταν οι: Ερμής, Αφροδίτη, Άρης, Δίας και Κρόνος. Γνώριζαν ότι κινούνται πάνω στην ουράνια σφαίρα σε τόξα, άλλοτε από την δύση προς την ανατολή (ορθή κίνηση) και άλλοτε από την ανατολή προς τη δύση (ανάδρομη κίνηση). Τα σημεία που άλλαζε η κίνησή τους από ορθή σε ανάδρομη τα ονόμαζαν στηριγμούς ή στάσεις. Η ερμηνεία του «αστέρα της Βηθλεέμ» ως κάποιου πλανήτη είναι πολύ ισχυρή γιατί οι πλανήτες είναι φωτεινά ουράνια σώματα και ικανοποιούν τα κριτήρια της «κίνησης» και της «στάσης» στον ουρανό, ερχόμενοι σε συμφωνία και με την περιγραφή του ευαγγελιστή Ματθαίου. Ο πλανήτης Δίας βρέθηκε σε στάση το 7π.Χ, και μάλιστα στην κορυφή του ζωδιακού φωτός (μια λάμψη στον ορίζοντα λίγο μετά το λυκόφως ή λίγο πριν από το λυκαυγές).
Επικρατέστερη θεωρία για την ερμηνεία του «αστέρα της Βηθλεέμ» αποτελεί η σύνοδος πλανητών, φαινόμενο στο οποίο παρατηρούμε κάποιους πλανήτες σε μια περιορισμένη περιοχή του ουρανού. Μπορεί μάλιστα να βρεθούν τόσο κοντά, ώστε να μην ξεχωρίζουν ως δύο σώματα, αλλά ως ένα, μεγάλης λαμπρότητας. Ο αστρονόμος Κωνσταντίνος Χασάπης υπολογίζοντας την θέση των πλανητών στον ουρανό της Βηθλεέμ την εποχή της γέννησης του Ιησού διαπίστωσε ότι το 7 π.Χ οι Δίας και Κρόνος βρέθηκαν σε σύνοδο τρεις φορές, στον αστερισμό των Ιχθύων. Το επόμενο έτος, το 6π.Χ τους πλησίασε και ο Άρης. Αναφορά της τριπλής συνόδου Δία - Κρόνου έχει βρεθεί σε κείμενο στη Βαβυλώνα και προέρχεται από την αστρολογική σχολή της Σιππάρ.
της Φιόρης – Αναστασίας Μεταλληνού, Αστροφυσικός
Συνεργάτης Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών & Τηλεπισκόπησης, Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
