Το πρωινό soundtrack του ...ταξιδιού μου στην πόλη.

  Σήμερα τα χαράματα στο πρώτο χειμωνιάτικο πρωινό με ξεροβόρι και βροχή, καθώς πήγαινα στο σχολείο μέσα από το κέντρο της πόλης-ακόμη αναδύονταν η μυρωδιά από τα χημικά της χθεσινοβραδινής νύχτας- άκουσα αυτό το τραγούδι των Active Member και το ένιωσα ως το ιδανικό soundtrack του ...ταξιδιού μου στην πόλη. Το μοιράζομαι μαζί σας. Μου έκανε εντύπωση το υστερόγραφο... Και σε αυτή τη μουσική σκηνή υπάρχουν διαμάντια...

 

Υστερόγραφο: δε πιστεύω στη τύχη.
Όταν τα ψέμματα πεθαίνουν, γεννιούνται ωραίοι στίχοι
και γλυκαίνουν το μίσος στους ιχνανθρώπους
ή τους πετάνε για πάντα μες στους πανέρημους τόπους.
Λόγια κρυμμένα μου, θρυμματισμένα μου
κάνατε απόσβεση σε όσα είχα μέσα μου.
Σύξυλη η μπέσα μου μπροστά στη βρώμικη ιστορία,
μύθος απέθαντος και ωμή αλληγορία.
Περιγελάστε με, δειλοί, ξεχάστε με,
πλέξτε με φιτίλι και ανάψτε με·
μέσα στην πλάνη σας ένα όνειρο ατόφιο θα εκραγεί